30 Μαρ 2014

Το μωρό και ο σκύλος

Ο σκύλος είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου. Δεν πρόκειται να τον προδώσει ποτέ, ενώ πολλές φορές έχουμε δει να σώζει ακόμη και τη ζωή του αφεντικού του...
 Η ιστορία της οικογένειας Τζόρτνας είναι η απόδειξη όσων λέμε. Οι δύο γονείς εκτός από το μόλις 7 μηνών μωράκι τους, είχαν κι ένα σκύλο ο οποίος από την στιγμή που γεννήθηκε ήταν ο φύλακας-άγγελός του. Επειδή όμως κι οι δύο εργάζονταν πήραν την απόφαση να προσλάβουν μία μπέιμπι σίτερ.
Η 22χρονη Αλέξις Καν, δούλεψε για πέντε ολόκληρους μήνες στην οικογένεια. Υπήρχαν όμως μέρες που οι γονείς διαπίστωναν μία άσχημη συμπεριφορά του τετράποδου φίλου τους προς τη νεαρή γυναίκα, κάτι φυσικά που τους κίνησε υποψίες. Μάλιστα κάποια στιγμή πήγε να της επιτεθεί.
Καταλάβαιναν όμως ότι ο σκύλος τους ήθελε με κάποιο τρόπο να τους ειδοποιήσει για κάτι που πιθανότατα έβλεπε, ενώ εκείνοι έλειπαν. Τότε πήραν την απόφαση και έβαλαν το κινητό τους κάτω από τον καναπέ, προκειμένου να καταγράψουν τι γίνεται, όταν φεύγουν από το σπίτι.
Τι ανακάλυψαν μόλις είδαν το βίντεο;
Η 22χρονη μπείμπι σίτερ, φώναζε συνέχεια στο αγγελούδι τους, ενώ κάποια στιγμή το χαστούκισε δυνατά. Αφού σοκαρίστηκαν από τις σκηνές που είδαν, πήγαν αμέσως στην αστυνομία. Η Αλέξις είναι αντιμέτωπη με βαριές κατηγορίες, ενώ οι δύο γονείς ευχαριστούν το Θεό που ο πιστός τους φίλος τους ειδοποίησε έγκαιρα.

23 Μαρ 2014

Η ιστορία του Ντιέγκο Γκαρσία με ΗΠΑ και Βρετανία


Ο κοραλλιογενής παράδεισος με τα κρυστάλλινα νερά και τους φοίνικες που φτάνουν ως τις κατάλευκες παραλίες μπήκε για πρώτη φορά στο στόχαστρο των Δυτικών όταν ο ισπανός εξερευνητής Diego Garcia de Moguer το ανακάλυψε τον 16ο αιώνα και το διεκδίκησε για λογαριασμό των Ισπανών, δανείζοντάς του φυσικά το όνομά του.
Ο κόσμος άκουσε για πρώτη φορά την ύπαρξή του πριν από 10 χρόνια περίπου, όταν οι αναφορές για χρήση του ως εναλλακτικού Γκουαντανάμο από την Αμερική έκαναν τον γύρο του κόσμου: στο Ντιέγκο Γκαρσία κρατήθηκαν πράγματι και βασανίστηκαν φερόμενοι τρομοκράτες από την πανταχού παρούσα CIA.
Μεταξύ 1814 και αρχές δεκαετίας του 1960 το νησάκι ήταν επισήμως έδαφος του Μαυρικίου και τότε ήταν που το διεκδίκησαν οι Βρετανοί, ενσωματώνοντάς το στο νεοσύστατο Βρετανικό Έδαφος του Ινδικού Ωκεανού (British Indian Ocean Territory). Ο λόγος κάτι παραπάνω από προφανής: όντας στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου και σε στρατηγικό σημείο, φάνταζε ιδανικό για τις κοινές πολεμικές επιχειρήσεις Βρετανών και Αμερικανών.
Το Ντιέγκο Γκαρσία ήταν μάλιστα το μόνο κατοικημένο νησάκι του αρχιπελάγους Τσαγκός, αυτό δεν εμπόδισε όμως τους Βρετανούς να λειτουργήσουν για άλλη μια φορά ως αποικιοκράτες και να εκδιώξουν τον γηγενή πληθυσμό από τη σύγχρονη «αποικία» τους.
Στη δεκαετία του '60 λοιπόν, στον κολοφώνα του Ψυχρού Πολέμου, η κυβέρνηση του Χάρολντ Γουίλσον, θέλοντας να διαπραγματευτεί στρατηγικά με τις ΗΠΑ ως ισότιμος εταίρος, αποφάσισε να κάνει την κίνηση-ματ: να τους παρέχει δηλαδή την ιδανική τοποθεσία για την ανάπτυξη στρατιωτικής βάσης στην περιοχή, καθώς ο πόθος των Αμερικανών για έλεγχο του Ινδικού Ωκεανού και στενότερο μαρκάρισμα της Σοβιετικής Ένωσης ήταν διακαής. Τίποτα δεν ήταν πιο κατάλληλο από το παρθένο νησί των 17 τετραγωνικών μιλίων γης από κοράλλια και άμμο, καταμεσής του Ινδικού Ωκεανού.
Η βρετανική κυβέρνηση το μισθώνει λοιπόν στους Αμερικανούς και παίρνει αντίτιμο ένα σωρό καλούδια: οικονομικά προνόμια και αθρόα χρηματοδότηση για το βρετανικό πρόγραμμα υποβρυχίων Polaris. Όσο για τον εκτοπισμένο πληθυσμό της ατόλης, τους Τσαγκοσιανούς, μια ενοχλητική λεπτομέρεια στα σχέδια Βρετανών-Αμερικανών δηλαδή, εκτοπίστηκαν με αδειανά τα χέρια. Ούτε μια αποζημίωση για τα μάτια του κόσμου...
Από τα τέλη του '60 λοιπόν μπήκε μπροστά ένα ζοφερό σχέδιο εκκένωσης του νησιού που ξεπερνά ακόμα και τη νοσηρότερη φαντασία. Όσοι κάτοικοι εγκατέλειπαν το σπίτι τους για προμήθειες στα γειτονικά νησιά ή αναζήτηση ιατρικών υπηρεσιών, έβλεπαν στην επιστροφή τους την «πόρτα» κλειστή: οι Βρετανοί τους απαγόρευαν να γυρίσουν στα σπίτια τους!

Στο διεθνές δίκαιο υπάρχει όρος γι' αυτό: «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» το λέμε και οι ένοχοι τιμωρούνται συνήθως. Εδώ και 4 δεκαετίες, οι κάτοικοι του Ντιέγκο Γκαρσία, που έχουν σήμερα βρετανική υπηκοότητα και 1.000 περίπου από αυτούς έχουν φτιάξει μια μικρή κοινότητα στο Σάσεξ, παλεύουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, με τη δικαστική τους διαμάχη με τη βρετανική κυβέρνηση -που εξελίσσεται σε βρετανικά δικαστήρια- να μοιάζει συχνά με παρωδία. Τραγική παρωδία βέβαια, καθώς η Βρετανία έχει κηρύξει πλέον τον τόπο θαλάσσιο καταφύγιο, στην προσπάθειά της να εμποδίσει την επιστροφή των αυτοχθόνων...

18 Μαρ 2014

Γυναίκες σεξ άνδρες

Η παρενόχληση σεξουαλικού χαρακτήρα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αποτελεί δε, ιδιαίτερα στον εργασιακό χώρο μια σχετική προσβολή εις βάρους των εργαζομένων και κυρίως των γυναικών.
Χωρίς να λαμβάνω υπόψη μου μόνο την πλευρά των γυναικών, όπως θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος λόγω του φύλου μου, το φαινόμενο της σεξουαλικής παρενόχλησης-κακοποίησης εις βάρος των γυναικών κυρίως,  είναι υπαρκτό εδώ και δεκαετίες και συνεχίζει…
Σοκ και δέος προκαλούν τα στοιχεία για τη σεξουαλική παρενόχληση που υφίστανται οι Ελληνίδες με τρομακτικές συνέπειες τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε σωματικό επίπεδο.
Ένα ποσοστό που αγγίζει το 10% των Ελληνίδων που εργάζονται, έχουν πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, ενώ το 5% έχει πέσει θύμα βιασμού.
Τα στοιχεία παγκοσμίως για το ποσοστό εργαζομένων γυναικών που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης, διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Πάντως αγγίζουν το 85% σε πατριαρχικές κοινωνίες και το 20% - 40% στις βοριοευρωπαϊκές. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι πολλές γυναίκες φοβούνται- διστάζουν να καταγγείλουν το γεγονός για να μη στιγματιστούν, να μη χάσουν τη δουλειά τους, να μην κατηγορηθούν ότι το «ήθελαν κι αυτές»
Μόνο το 8% προσφεύγει στα δικαστήρια και καταγγέλλει ανοιχτά το γεγονός.
Ο ψυχολόγος Kingsley R. Browne διαχωρίζει δύο τύπους σεξουαλικής παρενόχλησης: την quid pro quo («Πρέπει να κοιμηθείς μαζί μου αν θέλεις να κρατήσεις τη θέση σου ή να πάρεις προαγωγή») και αυτή του «εχθρικού περιβάλλοντος» ( ο χώρος εργασίας φορτίζεται πολύ σεξουαλικά και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αισθανθούν ασφάλεια και άνεση κατά τη διάρκεια των εργασιών τους). Οι τύπο σεξουαλικής παρενόχλησης quid pro quo είναι η προσωποποίηση της μεγαλύτερης επιθυμίας των αντρών για μικρές χρονικά σχέσεις ευκαιριακού sex. Οι άντρες επίσης είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιούν κάθε διαθέσιμο μέσο για να πετύχουν αυτόν τον σκοπό.
Ο Browne υποστηρίζει ότι συμβαίνουν και τα δύο, δηλαδή ότι οι άντρες χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να αποκτήσουν πρόσβαση στο sex. « το να υποστηρίζει κάποιος ότι αυτό το φαινόμενο στηρίζεται κυρίως στην επίδειξη δύναμης και εξουσίας είναι σαν να λέμε ότι οι ληστές τραπεζών διαπράττουν ληστείες επειδή τους συναρπάζει η χρήση των όπλων και όχι εξαιτίας των χρημάτων.
Ο τύπος σεξουαλικής παρενόχλησης του «εχθρικού περιβάλλοντος» είναι αμφιλεγόμενος και στηρίζεται πάνω σε διαφορετικούς ορισμούς που δίνουν τα δύο φύλα σε «σεξουαλικά φορτική» και επιθετική» συμπεριφορά. Πολλές γυναίκες δικαίως παραπονιούνται ότι έχουν δεχτεί υβριστικές, εκφοβιστικές, υποβιβαστικές συμπεριφορές από τους άντρες συναδέλφους τους. Ο Browne επισημαίνει ότι πολύ πριν μπουν οι γυναίκες στον εργασιακό χώρο, οι άντρες χρησιμοποιούσαν τέτοιες υβριστικές, εκφοβιστικές και υποβιβαστικές συμπεριφορές μεταξύ τους.
Οι άντρες λοιπόν χρησιμοποιούν έναν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς για να ανταπεξέλθουν σε ανταγωνιστικές καταστάσεις. Δε φέρονται διαφορετικά στις γυναίκες, υποτιμώντας τη νοημοσύνη και την αξία τους, αντιθέτως φέρονται το ίδιο για να μην κάνουν διακρίσεις. Τις αντιμετωπίζουν δηλαδή το ίδιο σκληρά και αυστηρά χωρίς να θεωρούν ότι είναι το αδύναμο φύλο…
Η σεξουαλική παρενόχληση βασίζεται σε διακρίσεις που γίνονται σχετικά με το φύλο τους.

Τέλος για να μην είναι μονόπλευρη η θέση μου, έχοντας μιλήσει για τις γυναίκες που παρενοχλούνται σεξουαλικά χωρίς να έχουν δώσει δικαίωμα αλλά λόγω της ισχυρής θέσης που έχει ο άντρας, θα αναφερθώ σε ένα ποσοστό γυναικών που ντύνονται, συμπεριφέρονται προκλητικά χρησιμοποιώντας την ομορφιά και τη γυναικεία χάρη τους για να κερδίσουν μια θέση στον εργασιακό χώρο με εύκολο τρόπο.
Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά στη σημερινή εποχή που έχουν καταστραφεί τα πρότυπα και δε δίνονται οι σωστές κατευθύνσεις δε χρησιμοποιούν όλες οι γυναίκες τη νοημοσύνη τους και δε μοχθούν, δεν κοπιάζουν για να κερδίσουν μια θέση εργασίας. Προτιμούν να χρησιμοποιήσουν αθέμιτα μέσα- εύκολα μέσα όπως την εξωτερική τους εμφάνιση! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα «αδύναμο» φύλο να γίνεται ξαφνικά ο άντρας αφού αντιστρέφονται οι ρόλοι και οι γυναίκες εξευτελίζουν τον εαυτό τους και χάνουν την αξιοπρέπειά τους…


Βούλγαρη Ηλιάννα
Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος


13 Μαρ 2014

Η Ελλάδα αργοπεθαίνει

Η Ελλάδα αργοπεθαίνει με την υπογεννητικότητα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο.
Θα προσπαθήσω αρχικά να παρουσιάσω το «τοπίο» με στατιστικά στοιχεία. Τα δημογραφικά στοιχεία για το 2012 που δόθηκαν στη δημοσιότητα καταγράφουν μείωση κατά 5,5 τοις χιλίοις στον πληθυσμό της Ελλάδας, τη στιγμή που ο πληθυσμός της ΕΕ αυξήθηκε κατά μέσο όρο 2,2, τοις χιλίοις.
Συγκεκριμένα ο πληθυσμός αυξήθηκε σε 17 κράτη- μέλη, με μεγαλύτερες αυξήσεις στο Λουξεμβούργο, στη Μάλτα, στη Σουηδία, στη Μ Βρετανία, στο Βέλγιο και στην Αυστρία. Από την άλλη μειώθηκε σε 11 κράτη-μέλη, με μεγαλύτερες μειώσεις στη Λιθουανία, στη Λετονία, στην Εσθονία, στη Βουλγαρία, στην Ελλάδα (5,5, τοις χιλίοις) και στην Πορτογαλία.
Στην Ελλάδα ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 60.500 το 2012 και την 1/1/2013 έφτασε τους 11,06 εκατομμύρια κατοίκους. Το 2012 καταγράφηκαν 100.400 γεννήσεις και 116.700 θάνατοι, ενώ την ίδια χρονιά εγκατέλειψαν την Ελλάδα πάνω από 44.000 κάτοικοί της.
Η μείωση είναι σαφώς μεγαλύτερη από την αντίστοιχη σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα και υπογραμμίζει το βάναυσο αντίκτυπο που έχουν τα σκληρά και μη αντιμετωπίσιμα μέτρα περικοπών στη χώρα μας, που βρίσκεται στην καρδιά των οικονομικών δεινών της ευρωζώνης.
Η υπογεννητικότητα είναι αποτέλεσμα της ανασφάλειας και του φόβου από τη μεριά των γυναικών, οι οποίες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δε λαμβάνουν κανενός είδους βοήθεια ή επίδομα κ όπως έχει παρατηρηθεί λόγω κόστους δεν πραγματοποιούν τους απαραίτητους ελέγχους προόδου της εγκυμοσύνης τους, προκαλώντας φόβους αυξημένου κινδύνου απώλειας του εμβρύου. Από την άλλη οι άντρες ζουν σε μια συνεχή αβεβαιότητα για το μέλλον, στο εργασιακό περιβάλλον…
Πώς να φροντίσουν  παιδιά άνθρωποι που δεν τους δίνεται η δυνατότητα να εργαστούν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια, με ηρεμία αποκτώντας ένα χρηματικό ποσό με το οποίο να καλύπτουν και τις δικές τους ανάγκες και των παιδιών;
Πως είναι δυνατόν να μιλάμε στην εποχή μας για παιδιά, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι αναγκάζονται να εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ για να καλύψουν τα βασικά έξοδα του σπιτιού;
Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, οι περικοπές στους μισθούς και η ανασφάλεια για το αύριο, αποτρέπουν λοιπόν τα ζευγάρια από την ιδέα να φέρουν στον κόσμο ένα μωρό. Αλλά ακόμα και εάν έχουν ήδη δεν το σκέφτονται καν για άλλο.
Δε φαίνεται δυστυχώς να υπάρχει φως στο τούνελ. Η πραγματικότητα είναι οι εκατοντάδες άνεργοι, οι άστεγοι, οι οικογένειες που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και μια  νέα γενιά πληγωμένη με κατεστραμμένα όνειρα και με μόνη ελπίδα το αύριο….

Στατιστικά στοιχεία
Η Ελλάδα το 1931 με πληθυσμό 6.500.000 είχε 200.000 γεννήσεις ετησίως. 60 χρόνια μετά, το 1991 με πληθυσμό 10.000.000 ελαττώθηκαν στον απαράδεκτο αριθμό των 98.000 ετησίως. Ο αριθμός των εκτρώσεων στη χώρα μας ετησίως ανέρχεται σε 300.000 περίπου, είναι δηλαδή πολλαπλάσιος από τον αριθμό των γεννήσεων.
Η νομιμοποίηση των εκτρώσεων οδήγησε σε πολλαπλασιασμό των εκτρώσεων σε όποια χώρα και αν εφαρμόστηκε. Το αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της υπογεννητικότητας. Πρέπει να τονιστεί ότι η Ελλάδα επέζησε της Τουρκοκρατίας, διότι οι ελληνικές οικογένειες κατά 7% ήταν πολύτεκνες. Επίσης, το 1940 οι πολύτεκνες οικογένειες αποτελούσαν το 10%.
Τώρα έχουν συρρικνωθεί και αποτελούν μόνο το 3%.
Το 1975 ο δείκτης γονιμότητας ήταν 2,34 και το 1980 έπεσε στο 2,1, στο 1,4 το 1990 και στο 1,1 το 1994.
Η υπογεννητικότητα είναι πιο έντονη στην Αθήνα. Στην Ελλάδα κάθε χρόνο γεννιούνται μόνο 98.000 παιδιά, από τα 140.953 που ήταν το 1981.
Το 2030 υπολογίζεται ότι η χώρα μας θα έχει πληθυσμό 8.000.000.

Η σταδιακή μείωση γεννητικότητας-γονιμότητας άρχισε κυρίως από το 1981 και μερικοί λόγοι είναι:
  • Η μείωση αριθμού τελουμένων γάμων
  • Η αύξηση του αριθμού διαζυγίων
  • Η αντισύλληψη, οι εκτρώσεις, η ανεπαρκής προστασία μητρότητας
  • Η μετανάστευση ενός ή και των δύο γονέων
  • Η αστυφιλία
  • Η απασχόληση της γυναίκας έξω από το σπίτι
  • Η οικονομική ανασφάλεια
  • Ο τεράστιος αριθμός θανάτων από τροχαία ατυχήματα
  • Η απομάκρυνση από το Θεό, καθώς λησμονούν το « η γυνή σωθήσεται δια της τεκνογονίας» του Αποστόλου Παύλου



Βούλγαρη Ηλιάννα

Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος

12 Μαρ 2014

Σκληρό έγκλημα στο Κιλελέρ

Εφιαλτικές στιγμές έζησε ζευγάρι ηλικιωμένων στα χέρια ληστών, πιθανότατα αλλοδαπών, σε χωριό της Λάρισας. Το περιστατικό σημειώθηκε στην τοποθεσία Νέα Λεύκη του δήμου Κιλελέρ.
Οι δύο δράστες, φορώντας κουκούλες και γάντια, έστησαν σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ. ενέδρα σε έναν άντρα 76 χρονών, τον οποίο γρονθοκόπησαν την ώρα που αυτός βγήκε στην αυλή του σπιτιού του. Με την απειλή πιστολιού τον υποχρέωσαν να επιστρέψει στο ισόγειο διαμέρισμα, όπου διαμένει μαζί με την 61 ετών σύζυγό του και την 98χρονη κατάκοιτη μητέρα του. Εκεί, οι άγνωστοι συνέχισαν να τον χτυπούνε, όπως και τη σύζυγό του, απαιτώντας να τους παραδώσουν κοσμήματα και χρήματα.
Στη συνέχεια έδεσαν τα χέρια των ηλικιωμένων με πλαστικά δέρματα και τριχιά, έκαναν φύλλο και φτερό το σπίτι και, πριν εξαφανιστούν, αφαίρεσαν από το λαιμό της 61 ετών γυναίκας έναν χρυσό σταυρό με την αλυσίδα του.
Τα θύματα διακομίστηκαν σε νοσοκομείο της Λάρισας, όπου νοσηλεύονται, ενώ από την Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Λάρισας διεξάγονται έρευνες για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των δραστών.
Με αφορμή την επίθεση κακοποιών σε βάρους του ζευγαριού κατοίκων της Νέας Λεύκης ο δήμαρχος Κιλελέρ, κ. Ρίζος Κομήτσας, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας για τη δολοφονική, ληστρική επίθεση, που δέχθηκαν χθες το βράδυ οι δύο συμπολίτες μας στη Νέα Λεύκη, άνθρωποι φιλήσυχοι οι οποίοι βρέθηκαν στο στόχαστρο στυγνών εγκληματιών με τραγικές συνέπειες.
Οι κάτοικοι της Νέας Λεύκης και όλων των Τοπικών Κοινοτήτων του Δήμου Κιλελέρ είναι ανάστατοι μετά την επίθεση και έχουν κάθε λόγο να διαμαρτύρονται ζητώντας εντατικοποίηση της αστυνόμευσης στην περιοχή μας. Θυμίζουμε ότι αντίστοιχη επίθεση είχε σημειωθεί και προ διετίας στη Νέα Λεύκη, γεγονός που ενισχύει το αίσθημα ανασφάλειας των κατοίκων σε ένα χωριό το οποίο απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη Λάρισα.
Οι εγκληματικές ενέργειες τείνουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο στα χωριά μας από αδίστακτους κακοποιούς, που δεν έχουν κανένα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και κανένα ενδοιασμό προκειμένου να ληστέψουν τα ανυποψίαστα θύματά τους.
Γι’ αυτό και ζητάμε να υπάρξει άμεση διάθεση δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ. για την ενίσχυση της αστυνόμευσης στα χωριά μας, ώστε η παρουσία των αστυνομικών να λειτουργήσει αποτρεπτικά στην τέλεση τέτοιων εγκλημάτων κατά της ζωής και της περιουσίας των συμπολιτών μας.
Ως κάτοικοι της υπαίθρου δεν είναι δυνατόν να αισθανόμαστε απροστάτευτοι από την ελληνική πολιτεία και να γινόμαστε έρμαια των ορέξεων των πάσης φύσης εγκληματιών και κακοποιών.

Ζητάμε, τέλος, να προχωρήσει, εδώ και τώρα, η μετατροπή του Αστυνομικού Τμήματος Περιφέρειας Λάρισας σε Αστυνομικό Τμήμα Κιλελέρ (έχει εκδοθεί σχετικό Π.Δ.) και η εγκατάσταση του δυναμικού του στον Πλατύκαμπο, προκειμένου να ενισχυθεί η αστυνόμευση σε όλη την επικράτεια του Δήμου Κιλελέρ».

Βούλγαρη Ηλιάννα
Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος

Το μεγαλύτερο σπήλαιο του κόσμου

Πρόκειται για το μεγαλύτερο σπήλαιο στον κόσμο, ένα σπήλαιο που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει που καταλήγει γιατί ποτέ μέχρι σήμερα οι εξερευνητές δεν κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το τέρμα του. Το σπήλαιο Doong Son έχει 80 μέτρα πλάτος στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του ενώ στο εσωτερικό του υπάρχει ποτάμι που φτάνει τα 1,6 μίλια μήκος. Οι σταλαγμίτες που θα συναντήσετε αν ακολουθήσετε την διαδρομή των εξερευνητών ξεπερνούν τα 70 μέτρα. Το ανακάλυψε τυχαία ένας γεωργός και ειδοποίησε τις αρχές. Έτσι συστάθηκε με κοινή πρωτοβουλία Αγγλίας και Βιετνάμ μια ομάδα εξερεύνησης με σκοπό να το χαρτογραφήσουν. Η ομάδα χαρτογράφησης  εισχώρησε αρκετά στο εσωτερικό του Doong Son μέχρι που συνάντησε ένα βράχο 15 μέτρα ψηλό που τους έκλεισε τον δρόμο. Έτσι αναγκάστηκε να σταματήσει την προσπάθεια της. Η δεύτερη ομάδα που επιχείρησε στο εσωτερικό του σπηλαίου εγκατέλειψε την προσπάθεια της λόγω πλημμύρας.

Το σπήλαιο αυτό είναι αρκετά μεγάλο, ώστε να χωράει ολόκληρες ζούγκλες, σταλαγμίτες σαν ουρανοξύστες και τροπικές παραλίες με λευκή άμμο. Διαθέτει το δικό του, ιδιαίτερο μικροκλίμα, καθώς και είδη ζώων που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Μέχρι πρόσφατα όμως, παρέμενε άγνωστο και κρυμμένο από το ανθρώπινο βλέμμα.
Μόλις τα τελευταία δύο χρόνια ξεκίνησαν οι εξερευνήσεις του, ενώ πολύ πρόσφατες είναι οι επισκέψεις από ομάδες τουριστών. Το σπήλαιο Son Doong είχε ανακαλυφθεί ήδη από τις αρχές του 1990 από έναν ντόπιο κάτοικο, αλλά η απότομη είσοδός του πάντοτε απέτρεπε τους επίδοξους ερασιτέχνες εξερευνητές. Σύμφωνα με τους τοπικούς μύθους, οι άνθρωποι της ζούγκλας ανέκαθεν φοβόντουσαν το γιγάντιο σπήλαιο, εξαιτίας του υποβλητικού, υπόκωφου θορύβου που έβγαινε από τα σπλάχνα του-και που σήμερα ξέρουμε ότι οφείλεται στο ορμητικό ποτάμι που το διασχίζει.
Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες, μια βρετανική αποστολή βρήκε τελικά το μονοπάτι, χαμένο μέσα στις άγριες και πυκνές ζούγκλες του Βιετνάμ. Το πάρκο Son Doong, στο Εθνικό Πάρκο Phong Nha Ke Bang, είναι τόσο μεγάλο που ακόμα και οι πιο στενές του αίθουσες θα χωρούσαν άνετα ένα οικοδομικό τετράγωνο.
Τα δύο σημεία της σκεπής του σπηλαίου που έχουν καταρρεύσει, προσφέρουν άπλετο φως στο εσωτερικό του, συνεισφέροντας στην ανάπτυξη άγριας και πλούσιας βλάστησης. Υπάρχουν σημεία που οι σταλαγμίτες αγγίζουν τα 80 μέτρα, ενώ το σπήλαιο διαθέτει μερικά από τα εντυπωσιακότερα "μαργαριτάρια των σπηλαίων" παγκοσμίως. Πρόσφατα δε, ανακαλύφθηκαν απολιθώματα που χρονολογούνται 300 εκατομμυρίων ετών. Το μέγεθος του σπηλαίου είναι τόσο μεγάλο, ώστε έχει ακόμα και δικά του σύννεφα, στο εσωτερικό του, ενώ διαθέτει μεταξύ άλλων μαϊμούδες και νυχτερίδες.
Όπως ομολογούν πάντως όλοι οι εξερευνητές της εντυπωσιακής αυτής τοποθεσίας, η θέα των δεσμίδων του φωτός που επισκέπτονται το σπήλαιο, φωτίζοντας εσωτερικούς λόφους, παιχνιδίζοντας με τα εσωτερικά σύννεφα και φωτίζοντας τα καταλύματα των επισκεπτών, είναι ανεπανάληπτη.

Βούλγαρη Ηλιάννα

Αβερώφειος το διαμάντι της Λάρισας

Η ιστορία της Αβερωφείου Γεωργικής Σχολής ξεκινά το 1901 με την απόφαση της πολιτείας να ιδρύσει γεωργική σχολή στη Λάρισα. Η απόφασή της αυτή οφείλεται στη μεγάλη δωρεά του Ηπειρώτη εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ προς το ελληνικό δημόσιο για εθνικούς, κοινωφελείς και φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ανάμεσα σ’ αυτούς και η σύσταση γεωργικού σχολείου στη Λάρισα ή όπου αλλού έκρινε καταλληλότερο το κράτος.
Η επιλογή της Λάρισας ως τόπου ίδρυσης γεωργικού σχολείου, εκτός από την επιθυμία του δωρητή, εξαρτήθηκε και από τη γεωγραφική της θέση αλλά και από την ύπαρξη της εύφορης θεσσαλικής πεδιάδας.
Η σχολή είχε ως σκοπό, να μορφώσει και να καταρτίσει γεωπόνους ικανούς, που θα αναλάμβαναν τη διεύθυνση και την εποπτεία κτημάτων ή γεωργικών βιομηχανιών (γαλακτοκομίας, τυροκομίας, οινοποιίας, σηροτροφίας, μελισσοκομίας κ.λ.π.).
Η Αβερώφειος είναι η μοναδική Δημόσια Σχολή με τις ειδικότητες των «Αγροτικών Μηχανημάτων» και της «Ζωοτεχνίας».
Οι σπουδαστές μαθαίνουν μια σειρά «Αγροτικών Μηχανημάτων», όπως η Γεωργική Τεχνική, ο Γεωργικός Ελκυστήρας και τα Γεωργικά Μηχανήματα.
Στην ειδικότητα της Ζωοτεχνίας, τα μαθήματα αφορούν στην Εκτροφή και Διατροφή Αγροτικών Ζώων, στη Βιολογική Κτηνοτροφία, στη Μελισσοκομία κα
Υπάρχουν εργαστήρια γεωργικών μηχανημάτων και μηχανολογίας όπως και βουστάσιο, χοιροστάσιο και πτηνοτροφείο, όπου ολοκληρώνεται το πρόγραμμα σπουδών μέσω της εξοικείωσης, καθώς δίνεται η δυνατότητα θεωρητικής και πρακτικής διδασκαλίας.
Πρέπει να αναφερθεί επίσης  ότι οι κτιριακές εγκαταστάσεις καταλαμβάνουν έναν περιφραγμένο χώρο, έκτασης 42 περ. στρέμματα. Είναι ένα συγκρότημα 43 κτιρίων που κατασκευάσθηκαν σε διάφορες περιοχές. Το 1993, το συγκρότημα θεωρήθηκε έργο τέχνης και ιστορικά διατηρητέο μνημείο, καθώς έχει ιδιαίτερα μορφολογικά, αρχιτεκτονικά και εκλεκτιστικά στοιχεία.
Δυστυχώς όμως σήμερα η Αβερώφειος Γεωργική Σχολή αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα. Γενικότερα η αστυφιλία, η βιομηχανική ανάπτυξη και η εγκατάλειψη της γεωργίας έφεραν σιγά την υποβάθμιση του Αβερωφείου και τη φθορά της. Η εικόνα που παρουσιάζεται είναι καταθλιπτική.
Αρχικά υπάρχουν προβλήματα στη συντήρηση και στην αναπαλαίωση των κτιρίων λόγω κόστους. Επίσης παρατηρείται έντονη μείωση εκπαιδευτικού προσωπικού, που υπολογίζεται ότι το 2014 θα απομείνουν μόνο δύο μόνιμοι. Τέλος απαιτείται εκσυγχρονισμός μηχανολογικού εξοπλισμού.
Ας ελπίσουμε ότι το κράτος θα βοηθήσει να επιλυθούν τα προβλήματα, καθώς είναι φανερό ότι οι νέοι λόγω οικονομικής κρίσης επιστρέφουν στη γεωργία και στην κτηνοτροφία παρά τις δυσκολίες της χειρωνακτικής εργασίας που απαιτεί μόχθο, κόπο και σωματικό πόνο…!


Βούλγαρη Ηλιάννα
Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος



11 Μαρ 2014

Χάθηκε, χάνεται ή θα χαθεί η ανθρώπινη επικοινωνία;

Στη σημερινή εποχή η έννοια της λέξης «σχέση», είτε προσωπική, φιλική είτε ερωτική έχει χάσει το νόημά της. Ο φόβος και η καχυποψία οδηγεί στην αποξένωση των ανθρώπων. Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων αδιαφορεί για οποιαδήποτε επικοινωνία με το συνάνθρωπό του, εγκλωβίζεται στο δικό του κόσμο συμπεριλαμβανομένου  τη δουλειά και τα καθημερινά προβλήματα και αντί να χαλαρώνει συζητώντας με έναν φίλο, με μια συντροφική παρέα προτιμά να «κρύβεται». Γι’ αυτό αν και ακούγεται  σκληρό, μεγάλος αριθμός ανθρώπων καταλήγει στη ψυχολογική βοήθεια, χωρίς ύπαρξη ουσιαστικών προβλημάτων αλλά κυρίως λόγω της ανάγκης να μιλήσει σε κάποιον άνθρωπο και να αναφέρει τα προβλήματά του. Όλοι έχουν ανάγκη από μια συντροφιά!
Η ομιλία, η επικοινωνία, ο διάλογος, η «γλώσσα» είναι τα όπλα που μας έδωσε ο Θεός για να ξεχωρίζουμε από τα ζώα και εμείς τι κάνουμε; Αντιμετωπίζουμε τη ζωή με φόβο…
Η τεχνολογική εξέλιξη, τα ΜΜΕ έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους στο σκοτεινό κόσμο της αδιαλλαξίας. Αποτρέπουν τον άνθρωπο από την προσπάθεια επαφής με άλλους. Προβάλλουν το κίνδυνο, το μόχθο των ανθρώπων, τη κακία, την έλλειψη επικοινωνίας εντός των σχέσεων, την ολοκληρωτική αδιαφορία. Το αποτέλεσμα; Όλοι να αντιμετωπίζουν κάθε μορφή σχέσης με την οπτική γωνία του «ντέντεκτιβ». Δεν είναι φιλικοί, επικοινωνιακοί, γεμάτοι ζεστασιά, ανοιχτόκαρδοι και δε φανερώνουν τα πραγματικά τους αισθήματα… δεν έχουν ποτέ τη σιγουριά ότι το πρόσωπο που έχουν απέναντί τους είναι «καθαρό», αδιάβλητο, εχέμυθο και έμπιστο.
Προτιμούν να μην αντιμετωπίζουν κατά πρόσωπο τον άλλον, με την έννοια ότι από τη μια μεριά μένουν πίσω από την ανωνυμία χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο, συγκεκριμένα το «face book” που είναι πολύ διαδεδομένο αποκτώντας «φίλους» εικονικούς… Από την άλλη επιλέγουν ευκολότερα τη χρήση ενός κινητού τηλεφώνου παρά την προσωπική επαφή και συζήτηση.
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας λοιπόν  έχει δημιουργήσει προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις και έχει απομονώσει τους νέους. Λόγω του διαδικτύου και του τηλεφώνου ο διάλογος έχει γίνει απρόσωπος και αυτό έχει ως αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια των πραγματικών συνομιλιών, όταν δηλαδή δυο πρόσωπα βρίσκονται σε επαφή, να μην μπορούν να έχουν μια επικοινωνία με ροή, αρχή, μέσον και τέλος.
Η κατάσταση θυμίζει το «σπήλαιο» του Πλάτωνα….οι νέοι είναι οι απαίδευτοι, που ζουν στο σκοτάδι και  φοβούνται να κοιτάξουν προς το φως, που είναι ο διάλογος, η επαφή. Μόνο μέσω του πραγματικού διαλόγου, όταν βλέπεις τις εκφράσεις του άλλου, τις αντιδράσεις του μπορείς να έχεις σωστή επικοινωνία και αντίληψη των πραγμάτων. Οι καθηγητές πρέπει να γίνουμε οι φιλόσοφοι που θα τους βγάλουμε σιγά σιγά από το «σπήλαιο», το διαδίκτυο και το κινητό και θα τους διδάξουμε τη σημασία της διαλογής με άλλους, της επικοινωνίας, της δημιουργίας πραγματικής σχέσης, η οποία να στηρίζεται στην ειλικρίνεια. Είναι ένα έργο δύσκολο αλλά οφείλουμε να προσπαθήσουμε για τη σωστή παίδευση των νέων.
Πρέπει να τονιστεί όμως ότι, για να συμβεί αυτό πρέπει και οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας (συμπεριλαμβάνοντας τους καθηγητές) να έχουν βγει από το σκοτάδι, γιατί όπως ανέφερα και παραπάνω η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας δεν αφορά μόνο τη νεολαία αλλά γενικά τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών.

Είναι κρίμα να φτάσουμε στο σημείο να χρησιμοποιούμε μόνο την ακοή (τηλέφωνο) και την εικονική επαφή (διαδίκτυο) αντί για την όραση (κατά πρόσωπο επαφή) και την καρδιά (συναισθήματα, χειρονομίες, εκφράσεις).

Βούλγαρη Ηλιάννα
Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος

Ματάκια μπροστά στο άγνωστο μέλλον

Η ειδικότητά μου είναι φιλόλογος της κλασικής φιλολογίας και καθημερινά έρχομαι σε επαφή με παιδιά διαφόρων ηλικιών.
Τα μεγαλύτερα παιδιά έχουν μια ώριμη σκέψη που στηρίζεται σε λογικά επιχειρήματα και είναι δύσκολο για κάποιον να τους φέρει αντίλογο. Δυστυχώς τα περισσότερα έχουν καταβληθεί από απαισιόδοξες σκέψεις, καθώς δε γνωρίζουν αν θα έχουν τη δυνατότητα να βρουν εργασία στο μέλλον, αν θα τους δοθεί η ευκαιρία να ασκήσουν το επάγγελμα που τους αρέσει και τέλος αν θα βγάζουν ένα χρηματικό ποσό για να ζουν αξιοπρεπώς. Όλα αυτά τα «αν» έχουν αιχμαλωτίσει τη ψυχή και το μυαλό τους.
Τα περισσότερα έχουν αποφασίσει ήδη να φύγουν στο εξωτερικό και να επιστρέψουν μόνο αν υπάρξει ανάκαμψη, διαφορετικά καθόλου.
Προσπαθώ να τα μεταπείσω για το αντίθετο, όσο κι αν είναι δύσκολο. Πιστεύω ότι δεν είναι λύση να φύγουμε όλοι στο εξωτερικό. Λεγόμαστε Έλληνες και πρέπει να μείνουμε στην Ελλάδα με τον ήλιο, τη φύση, τους φιλικούς και καλοσυνάτους ανθρώπους, τη γλώσσα μας με το πλούσιο λεξιλόγιο και να παλέψουμε!
Ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνουν τα μικρά παιδιά, των τάξεων του δημοτικού! Σαν κάστρο απόρθητο φαντάζει η οικονομική κρίση στα μάτια τους. Αυτά βλέπουν την κατάσταση σαν παραμύθι με καλούς και κακούς, δράκους και νεράιδες, κοκκινοσκουφίτσες και κακούς λύκους….! Απορούν, ρωτούν, φαντάζονται, πλάθουν ιστορίες για το «τέρας», όπως μου χαρακτήρισε ένα απ’ αυτά ,την οικονομική κρίση.
Σ’ αυτό το σημείο θα παραθέσω μια ιστορία που μου έγραψε ένα παιδάκι της έκτης δημοτικού, η οποία με συγκλόνισε και μ’ εκανε να προβληματιστώ! Μ’ αυτόν τον τρόπο πιστεύω ότι θα γίνει αντιληπτό πόσο έχει επηρεάσει η κρίση και τα παιδία εκτός από τους μεγάλους.

Η κρίση από τα  μάτια παιδιού ΣΤ Δημοτικού
 Η οικονομική κρίση είναι ανυπόφορη και με εκνευρίζει! Μαλώνουν όλοι μεταξύ τους ενώ ο κόσμος δεν έχει να φάει και δεν προσπαθούν να βρουν μια λύση. Δεν ντρέπονται; Όλοι υπόσχονται κάτι να κάνουν! Στις κάμερες μια χαρά τα λένε σε εμάς, στην πραγματικότητα όμως άλλα λένε άλλα κάνουν….
Όταν ήταν ο Καραμανλής έπαιζε play station με το γιο του αντί ν’ ασχοληθεί πραγματικά. Ο Παπανδρέου από την άλλη μας έφερε πόσα μνημόνια. Εξαιτίας αυτών γίνονται «κουρέματα», απολύονται πολίτες από τις δουλείες τους για να μην πω ότι δεν υπάρχουν καν δουλειές. Πιστέψαμε στον Καραμανλή και στον Παπανδρέου και αυτοί αντί να μας καλυτερέψουν μας χειροτέρεψαν. Μέχρι τη Γ τάξη δημοτικού όλα πήγαιναν μια χαρά, μετά άρχισα να τρομοκρατούμαι απ’ αυτά που έβλεπα με τα ματάκια μου!
Οι άνθρωποι είναι δυστυχώς χαζοί και δεν καταλαβαίνουν τα λάθη τους. Ψηφίζουν όποιον τους υπόσχεται πολλά…εγώ παρόλο που είμαι παιδί τα έχω καταλάβει όλα, αλλά είμαι πολύ μικρός για να τους αντιμετωπίσω!

Πρέπει να αναφερθεί ότι η ιστορία του παιδιού είναι αυτούσια χωρίς προσωπικές αλλαγές.
Πρέπει να προστατέψουνε τα παιδιά. Δεν έχουμε το δικαίωμα να καταστρέφουμε τα όνειρά τους. Τα μάτια τους είναι αθώα και το βλέμμα τους καθαρό σαν ξάστερος ουρανός. Εντούτοις όταν αναφέρονται στις ανησυχίες των γονιών τους και στην ανεργία, ένα φαινόμενο που παρά την ηλικία τους καταλαβαίνουν πολύ καλά, θλίβονται και με κοιτάζουν με απόγνωση…
Τα παιδιά πρέπει να παίζουν, να χαίρονται την ηλικία τους, να μην έχουν τέτοιους προβληματισμούς. Οι ειδήσεις όμως, τα ΜΜΕ, οι συζητήσεις των γονιών στο σπίτι έχουν προκαλέσει στη ψυχή τους αισθήματα άγχους, αγωνίας και φόβου για το άγνωστο.
Ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τα προσωπάκια τους λαμπερά, γιατί αυτά είναι που μας δίνουν δύναμη και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Είναι κρίμα να οδηγήσουμε εμείς οι ίδιοι τα παιδιά στους ψυχολόγους, αντί στα πάρκα της γειτονιάς να κάνουν παρέα με παιδιά της ηλικίας τους και να παίζουν ανέμελα!

Βούλγαρη Ηλιάννα

Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος

8 Μαρ 2014

Οι ρώσικες εταιρείες φυσικού αερίου στρέφονται στην Ανατολή

Γιγαντιαία επένδυση ύψους 83 δις δολαρίων από την κρατική «Rosneft» για την εξόρυξη των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ανατολική Σιβηρία. Κοιτάσματα τα οποία προορίζει σχεδόν εξολοκλήρου για Κίνα και Ινδία, καθώς οι μελέτες δείχνουν, μεσο-μακροπρόθεσμα, μεγάλη μείωση της ζήτησης από τη δύση. Η ρωσική κρατική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου «Rosneft», ανακοίνωσε ένα νέο πακέτο επενδύσεων για την ανάπτυξη των πετρελαϊκών πεδίων της Ανατολικής Σιβηρίας. Τα νέα κοιτάσματα θα παράγουν πετρέλαιο, το οποίο ο ενεργειακός κολοσσός προορίζει για τις χώρες της Ασίας. Οι ειδικοί πιστεύουν, ότι οι ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου προς την Ανατολή, μελλοντικά θα αυξηθούν, με αντίστοιχη μείωση των ροών του «μαύρου χρυσού» προς τα δυτικά.

Η «Rosneft», είναι διατεθειμένη να επενδύσει στην ανάπτυξη του πετρελαϊκού πεδίου «Vankor cluster» περίπου 83 δισεκατομμύρια δολάρια (3 τρισεκατομμύρια ρούβλια), ανακοίνωσε στο «Οικονομικό Φόρουμ του Κρασνογιάρσκ» ο αντιπρόεδρος της «Rosneft», υπεύθυνος για τα χρηματοοικονομικά θέματα της εταιρείας, Σβιατοσλάβ Σλαβίνσκι. «Αναπτύσσουμε το σύμπλεγμα των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου «Vankor» με βάση τη δραστηριότητας μας στα πεδία Suzun, Tagul και Lodochnoye», είπε. «Τώρα, έχουμε αποκτήσει νέα περιουσιακά στοιχεία που θέλουμε να αναπτύξουμε, τα πεδία Srednebotuobinskoe και Yurubcheno – Tokhomskoye». Σύμφωνα με τον ίδιο, η εταιρεία σχεδιάζει να «επενδύσει 83 δισ. δολάρια για την ανάπτυξη του ανατολικο-σιβηριανού πεδίου».
Όπως ανέφερε ο Σλαβίνσκι, η επένδυση θα δώσει στην αγορά 15 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης και έσοδα της τάξης των 22 δισ. δολαρίων (8 τρις ​​ρούβλια) στον προϋπολογισμό. Μόνο αυτό το πετρελαϊκό cluster κοιτασμάτων, μπορεί να παράγει 55 εκατομμύρια τόνους ετησίως το 2025, υπογράμμισε.
Προηγουμένως , η «Rosneft» είχε δηλώσει, ότι το «Vankor cluster» που συμπεριλαμβάνει εκτός από το ομώνυμο κοίτασμα, τα πεδία Suzun, Tagul και Lodochnoye, θα εξορύσσει 25 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου ήδη από το 2019. Το 2013, στο πεδίο Vankor, η εταιρεία παρήγαγε 21,4 εκατ. τόνους πετρελαίου και 6,55 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, η εταιρεία άρχισε να αναπτύσσει το πεδίο Tagul.
Στροφή προς την Ανατολή

Το σχέδιο ανάπτυξης των πεδίων υδρογονανθράκων στο «Vankor cluster», είναι στρατηγικής σημασίας για τη «Rosneft» και έχει ως στόχο την επέκταση της βάσης των φυσικών πόρων της εταιρείας στην Ανατολική Σιβηρία. Σύμφωνα με το αναπτυξιακό πρόγραμμα της εταιρείας, το πετρέλαιο που θα αντλείται από αυτό το σύμπλεγμα, θα κατευθύνεται προς τη Μογγολία, την Κίνα και τις χώρες της περιοχής Ασίας - Ειρηνικού.

Ο προσανατολισμός προς την Ανατολή σήμερα, είναι ένα χαρακτηριστικό που το συναντάς σε όλες τις ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες. «Μέχρι σήμερα, κύριος καταναλωτής των ρωσικών πετρελαίων παραμένει η Ευρώπη. Ωστόσο, επενδύσεις σε τόσο μεγάλη κλίμακα, όπως αυτές που διατίθενται στο σιβηρικό πεδίο υδρογονανθράκων Vankor, με τον παραγωγικό σχεδιασμό να επικεντρώνεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου προς την Κίνα, θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της ανατολικής κατεύθυνσης στην οικονομία», σχολιάζει ο Αντρέι Νεσάντιν, καθηγητής του Ινστιτούτου Εμπειρογνωμόνων στο Ρωσικό Σύνδεσμο Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών.


Η «Rosneft» σήμερα είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής των ανατολικών χωρών. Από το 2011, προμηθεύει την κινεζική CNPC με 15 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου ετησίως (οι συνολικοί όγκοι μέχρι το 2030 αναμένεται να φθάσουν τους 300 εκατ. τόνους). Τον Μάρτιο, οι εταιρείες συμφώνησαν για την προμήθεια επιπλέον 365 εκατ. τόνων στη διάρκεια των επόμενων 25 ετών.

Τρόποι αντιμετώπισης της ευλογιάς στα πρόβατα

Σύμφωνα με τους αρμόδιους κτηνιάτρους, τα προληπτικά μέτρα για την προστασία της εκμετάλλευσης από την ευλογιά είναι τα εξής:
1. Περιορίζουμε τον αριθμό των επισκεπτών στην εκμετάλλευσή μας στον απολύτως απαραίτητο.
2. Φτιάχνουμε από ένα λουτρό απολύμανσης σε κάθε είσοδο-έξοδο τόσο της εκμετάλλευσης, όσο και κάθε χώρου ενσταυλισμού μέσα στην εκμετάλλευση και χρησιμοποιούμε κάποιο από τα εγκεκριμένα απολυμαντικά για το σκοπό αυτό.
3. Χρησιμοποιούμε κάποιο από τα εγκεκριμένα απολυμαντικά για την απολύμανση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων των εγκαταστάσεων.
4. Αποφεύγουμε τις μετακινήσεις των ζώων.
5. Δεν επιτρέπουμε σε οχήματα και ειδικά αυτά που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά ζώων να εισέρχονται στην εκμετάλλευσή μας.
6. Οι ζωοτροφές φροντίζουμε να ξεφορτώνονται είτε στην είσοδο της εκμετάλλευσης είτε σε χώρο μακριά από τις εγκαταστάσεις ενσταυλισμού.
7. Αναβάλλουμε την αγορά ζώων που πιθανόν έχει προγραμματισθεί.
8. Οποιαδήποτε μετακίνηση ζώων από την εκμετάλλευσή μας συνοδεύεται από την Άδεια Διακίνησης.
9. Ενημερώνουμε αμέσως τις Κτηνιατρικές αρχές για την εμφάνιση ύποπτων κλινικών συμπτωμάτων σε ζώα εκμετάλλευσή μας.
10. Δεν επισκεπτόμαστε άλλες εκμεταλλεύσεις.
Ζώνη προστασίας


Μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη προστασίας, ακτίνας τουλάχιστον τριών (3) χιλιομέτρων) γύρω από τη μολυσμένη εκμετάλλευση:
1. Απαγόρευση της κυκλοφορίας και της μεταφοράς των αιγοπροβάτων στους δημόσιους ή ιδιωτικούς δρόμους, εξαιρουμένων των οδών εξυπηρέτησης των εκμεταλλεύσεων.
2. Περιορισμός των αιγοπροβάτων στην εκμετάλλευση που βρίσκονται, εκτός αν πρόκειται να μεταφερθούν, υπό τον επίσημο κτηνιατρικό έλεγχο, απευθείας σε σφαγείο για επείγουσα σφαγή, που βρίσκεται στην ίδια ζώνη ή ελλείψει αυτού σε σφαγείο στην ζώνη επιτήρησης.
3. Τα μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη προστασίας, διατηρούνται για 21 ημέρες μετά τη θανάτωση όλων των μολυσμένων εκμεταλλεύσεων και την ολοκλήρωση των εργασιών καθαρισμού και απολύμανσης σε αυτές.
4. Μετά τη λήξη της ανωτέρω αναφερόμενης περιόδου, εφαρμόζονται και στη ζώνη προστασίας τα μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη επιτήρησης.
Ζώνη επιτήρησης



Μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη επιτήρησης, ακτίνας τουλάχιστον δέκα (10) χιλιομέτρων γύρω απ’ τη μολυσμένη εκμετάλλευση:
• Απαγόρευση της κυκλοφορίας αιγοπροβάτων στους δημόσιους δρόμους, εκτός αν αυτά οδηγούνται σε βοσκοτόπους ή σε κτίρια ενσταυλισμού τους
• Επιτρέπεται η μεταφορά αιγοπροβάτων εντός της ζώνης επιτήρησης, μόνο μετά από άδεια της διεύθυνσης κτηνιατρικής.
• Περιορισμός των αιγοπροβάτων εντός της ζώνης επιτήρησης για τουλάχιστον 21 ημέρες από την εκδήλωση της πιο πρόσφατης εστίας αυτής. Εν συνεχεία τα ζώα δύνανται να εγκαταλείπουν την εν λόγω ζώνη προκειμένου να μεταφερθούν απευθείας, υπό επίσημο κτηνιατρικό έλεγχο, σε σφαγείο προς άμεση σφαγή.
• Τα μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη επιτήρησης, διατηρούνται για χρονικό διάστημα τουλάχιστον 21 ημερών μετά από τη θανάτωση όλων των ζώων της μολυσμένης εκμετάλλευσης και τη διεξαγωγή των εργασιών καθαρισμού και απολύμανσης σε αυτές.

5 Μαρ 2014

Όχι στον αφανισμό των νέων Ελλήνων…

Οι νέοι έχουν χάσει τα όνειρά τους και ψάχνουν τη τύχη τους εκτός Ελλάδας. Δε βρίσκουν δουλειές, απελπίζονται, αγανακτούν από τις πόρτες που κλείνονται μπροστά στα μάτια τους. Δε μπορούν να βλέπουν τα πτυχία, που απέκτησαν με μόχθο και κόπο να γίνονται σκουπίδια στα καλάθια των αχρήστων, να στολίζουν τους τοίχους των σπιτιών τους και να μη δίνεται καμία σημασία στην προσπάθειά τους.
Θεωρούν ότι μόλις φύγουν από την Ελλάδα οι δρόμοι στο εξωτερικό θα ανοιχτούν εύκολα, θα βρουν ιδανικές συνθήκες ζωής και θα αποκτούν χρήματα ζώντας άνετα.
Δυστυχώς όμως δε σκέφτονται τα αρνητικά της απόφασής τους…Η ξενιτιά σε ένα μέρος χωρίς την οικογένειά σου, χωρίς δικούς σου ανθρώπους-φίλους είναι δύσκολη. Οι Έλληνες είμαστε άνθρωποι φιλόξενοι, ζεστοί, με το χαμόγελο και στις δυσκολίες δεν το βάζουμε κάτω εύκολα!
Στο εξωτερικό οι άνθρωποι έχουν διαφορετική κουλτούρα και είναι δύσκολη η προσαρμογή.
Τα χρήματα που προσφέρονται είναι όντως πολλά σε σχέση με αυτά που προσφέρονται εδώ, αλλά το κόστος ζωής είναι μεγαλύτερο. Επίσης η Ελλάδα δε συγκρίνεται με κανένα μέρος του εξωτερικού. Έχει τον ήλιο, τη θάλασσα, τα βουνά, τον καθαρό αέρα. Έχει τη διασκέδαση. Με λίγα λόγια έχει ΖΩΗ!
Πρέπει να διατηρήσουμε και να υποστηρίξουμε το όνομά μας!
Λεγόμαστε Έλληνες. Ας παλέψουμε για αυτό!

Βούλγαρη Ηλιάννα
Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος


3 Μαρ 2014

Βασίλειο Βοσπόρου: Ένα αρχαίο ελληνικό βασίλειο στην Κριμαία

Ο Κιμμέριος Βόσπορος κατοικούνταν στο παρελθόν από πολλές φυλές, όπως οι Σκύθες, Σίνδοι, Μαΐτες. Δανδάριοι, Ψήσσοι, και Τορέτες, ενώ η ονομασία Κιμμέριος προέρχεται από τον λαό των Κιμερίων που κατοικούσαν παλιότερα. Στη συνέχεια στην περιοχή αυτή άρχισαν και ιδρύονταν ελληνικές αποικίες – πόλεις, όπως το Παντικάπαιον, Νυμφαίον, Μυρμήκειον, Θεοδοσία, Φαναγορία, Γοργιππία, Κήποι και Ερμόνασσα. Αυτές οι πόλεις το 480 π.Χ. ενώθηκαν σε ένα κράτος.

Το Βασίλειο του Βοσπόρου ή Βασίλειο του Κιμμερικού Βοσπόρου (5ος αιώνας π.Χ. – 4ος αιώνας μ.Χ.) ήταν αρχαίο βασίλειο που δημιουργήθηκε στις χερσονήσους της Κριμαίας και του Ταμάν στα στενά του σημερινού Κερτς. Κυρίαρχοι του βασιλείου ήταν οι Έλληνες από τις αποικίες της περιοχής που ενώθηκαν για την αντιμετώπιση των εξωτερικών εχθρών.

Πρώτη δυναστεία που βασίλεψε από το 480 π.Χ. ως το 438 π.Χ. ήταν των Αρχαιαανακτίδων. Επόμενη δυναστεία ήταν των Σπαρτοκίδων που βασίλεψε από το 438 π.Χ. έως τα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. που το κράτος καταλύθηκε από τον Μιθριδάτη και έγινε τμήμα του Βασίλειου του Πόντου.

Σύμφωνα με το Διόδωρο το Σικελιώτη, το 438/437 π.Χ. η εξουσία του βασιλείου του Βοσπόρου, έπειτα από 42 χρόνια ηγεμονίας των Αρχαιαανακτίδων περιήλθε στο νέο ηγεμόνα, το Σπάρτοκο, του οποίου η βασιλεία διήρκεσε μόνο επτά χρόνια. Η νέα δυναστεία που ιδρύθηκε από το Σπάρτοκο ονομάστηκε Σπαρτοκίδες και διατήρησε την εξουσία του βασιλείου του Βοσπόρου σχεδόν 300 χρόνια, μέχρι το τέλος του 2ου αι. π.Χ. Δε γνωρίζουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η αλλαγή της δυναστείας. Οι Αρχαιανακτίδες εκθρονίστηκαν με βίαιο τρόπο, ή ο Σπάρτοκος κληρονόμησε την εξουσία με ειρηνικά και νόμιμα μέσα; Οι ιστορικοί κλίνουν προς την πρώτη εκδοχή.

Οι Σπαρτοκίδες ακολούθησαν επεκτατική πολιτική κατακτώντας νέα εδάφη και επεκτείνοντας το βασίλειο πρώτος βασιλιάς του ήταν ο Σπάρτοκος, που έδωσε και το όνομα του στην δυναστεία. Τους αποκαλούσαν τυράννους, αν και οι περισσότεροι εξ αυτών, αρχικά ο Παϊρισάδης και ο Λεύκων, αποδείχτηκαν δίκαιοι κυβερνήτες και, μάλιστα, ο Παϊρισάδης απολάμβανε τιμές όμοιες με αυτές των θεών. Ο τελευταίος από αυτούς τους μονάρχες έφερε επίσης το όνομα Παϊρισάδης. Σχετικά με το χαρακτήρα της εξουσίας των Σπαρτοκιδών, οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονται σε αυτούς με τους όρους «τύραννοι» και ενίοτε «βασιλείς» ή «δυνάστες». Ως εκ τούτου ο τυραννικός χαρακτήρας της εξουσίας τους είναι δεδομένος. Η λατρεία του Απόλλωνα Ιατρού είχε ιδιαίτερη σημασία για τη δυναστεία των Σπαρτοκιδών. Η λατρεία αυτή είχε τεθεί υπό την προστασία τους, ενώ κάποιοι από τους Σπαρτοκίδες ήταν αρχιερείς του.

Όπως αποκαλύπτουν πολυάριθμες επιγραφές, συχνά ο βασιλιάς του Βοσπόρου κυβερνούσε μαζί με τον αδελφό ή το γιο του, αυτό εξηγεί γιατί οι ιστορικοί συχνά μιλούν για το συλλογικό χαρακτήρα της τυραννίδας του Βοσπόρου. Με αυτό τον τρόπο ο Βόσπορος ανέπτυξε μια ιδιαίτερη μορφή εξουσίας, ασυνήθιστη για τον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο. Η κυριαρχία των αυτόνομων δημοκρατικών πόλεων μειώθηκε σημαντικά υπέρ μιας προσωποκεντρικής εξουσίας. Ενίοτε το φαινόμενο αυτό ορίζεται ως «πρωτοελληνισμός». Η εμφάνιση μιας παρόμοιας μορφής εξουσίας στο Βόσπορο, ενάμιση αιώνα πριν από τον Αλέξανδρο, μπορεί να θεωρηθεί καινοτομία του βασιλείου του Βοσπόρου.

Ήδη από το τέλος του 5ου αι. π.Χ., οι Σπαρτοκίδες ακολούθησαν επεκτατική πολιτική. Το πρώτο «θύμα» ήταν η ελληνική πόλη του Νυμφαίου, που βρισκόταν νότια του Παντικαπαίου και ήταν πιθανόν μέλος της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Το Νυμφαίον ενσωματώθηκε στο βασίλειο του Βοσπόρου, έπειτα από ένοπλη επέμβαση που έγινε στο διάστημα της βασιλείας του Σατύρου Α΄, μεταξύ του 410 και του 405 π.Χ. Η Θεοδοσία, ελληνική πόλη νοτιοανατολικά της Κριμαίας, με στρατηγική σημασία εξαιτίας του λιμανιού της που δεν πάγωνε καθόλου κατά τη διάρκεια του έτους, ήταν ο επόμενος στόχος της επεκτατικής πολιτικής των Σπαρτοκιδών. Οι αρχαίοι συγγραφείς μάς πληροφορούν ότι η μάχη για τη Θεοδοσία ήταν σκληρή και μακροχρόνια. Η Θεοδοσία είχε την υποστήριξη της Ηράκλειας Ποντικής και περιβαλλόταν από ισχυρά τείχη. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της σκοτώθηκε και ο Σάτυρος Α΄. Πιθανόν ο γιος του, ο Λεύκων Α΄, κατάφερε να ενσωματώσει την πόλη στο Βόσπορο, καθώς σύμφωνα με επιγραφικές μαρτυρίες αναφέρεται ως «άρχων του Βοσπόρου και της Θεοδοσίας», υπονοώντας την υποταγή της τελευταίας στο βασίλειο του Βοσπόρου. Στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. οι ηγεμόνες του Βοσπόρου, προκειμένου να προστατέψουν την περιοχή από τους πολεμικούς κατοίκους των στεπών της Κριμαίας, κατασκεύασαν ένα σύστημα από προστατευτικά αναχώματα, τα οποία εκτείνονταν από βορρά προς νότο στα δυτικά των παράκτιων πόλεων (π.χ. το ανάχωμα του Uzunglar).

Στο διάστημα της βασιλείας του Σατύρου Α΄ και του Λεύκωνος Α΄, η επικράτεια του βασιλείου του Βοσπόρου επεκτάθηκε και προς τα ανατολικά. Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν πιθανό ότι μεγάλες ελληνικές πόλεις της ασιατικής πλευράς του Βοσπόρου (όπως η Φαναγορία και ο Σινδικός Λιμήν), ενσωματώθηκαν με βίαιο τρόπο στο βασίλειο του Βοσπόρου. Ο επόμενος στόχος ήταν η καθυπόταξη των τοπικών φύλων της χερσονήσου του Ταμάν, των Σινδών και των Μαιωτών, και της ανατολικής ακτής της Αζοφικής θάλασσας. Έπειτα από μακρύ διπλωματικό και στρατιωτικό αγώνα, η Σινδική ενσωματώθηκε στο βασίλειο του Βοσπόρου, αλλά είχε εξελληνιστεί σε μεγάλο βαθμό ήδη από τον 5ο αι. π.Χ., λόγω των στενών επαφών με το Βόσπορο.

Αργότερα καθυποτάχθηκαν και προσαρτήθηκαν στο βασίλειο και τα υπόλοιπα μαιωτικά φύλα, γεγονός που εκφράζεται και στον τίτλο που έφεραν οι βασιλείς του Βοσπόρου. Έτσι, ο Λεύκων Α΄ έγινε ο πρώτος μονάρχης που αποκαλούνταν, εκτός από «άρχων του Βοσπόρου και της Θεοδοσίας», και «βασιλιάς των Σινδών, Τορεατών, Δανδαρίων και Ψησσών». Ο γιος του, ο Παϊρισάδης Α΄, πρόσθεσε στον τίτλο του τα ονόματα των φύλων των Θάτεων και των Δόσκων, ή απλώς αυτοαποκαλούνταν «ο βασιλιάς των Σινδών και όλων των Μαιωτών». Γύρω στο τρίτο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ., το βασίλειο του Βοσπόρου είχε διαμορφώσει τα εξωτερικά του σύνορα, τα οποία διατήρησε μέχρι το τέλος της αρχαιότητας. Το βασίλειο καταλάμβανε μια έκταση περίπου 5.000 τετρ. χλμ. και αποτελούσε το μεγαλύτερο ελληνικό κράτος της εποχής μετά το σικελικό βασίλειο του Διονύσου. Περιλάμβανε περίπου 30 πόλεις και εκτεταμένους οικισμούς διαφορετικής υπόστασης, καθώς και μια μεγάλης έκτασης γεωργική περιοχή. Μετά το θάνατο του Παϊρισάδη Α΄, η διαμάχη ανάμεσα στους γιους του Σάτυρο Β΄, Εύμηλο και Πρύτανι προκάλεσε αναταραχή στο βασίλειο. Ο Διόδωρος αφηγείται με λεπτομέρειες τα γεγονότα αυτού του αδελφοκτόνου πολέμου. Ο Εύμηλος, που βγήκε νικητής από αυτήν τη διαμάχη, κυβέρνησε περίπου πέντε χρόνια και ήταν ο τελευταίος ισχυρός ηγεμόνας του Βοσπόρου.

Το 310 μ.Χ. μετά τον θάνατο του Παϊρισάδη ξέσπασε πόλεμος διαδοχής. Τελευταίος βασιλιάς ήταν ο Παϊρισάδης Ε΄, που δολοφονήθηκε από τον Σκύθη σκλάβο Σαύμακο που είχε εξεγερθεί. Ο Μιθριδάτης Ευπάτωρ κατέστειλε την εξέγερση προσαρτώντας το βασίλειο του Βοσπόρου στο Βασίλειο του Πόντου, έκτοτε η ιστορία τους είναι κοινή.


Το όνομα Παϊσιάδης προέρχεται από αναγραμματισμό του Παϊρισάδης. Ο βασιλιάς Μιθριδάτης μετέφερε την οικογένεια του τελευταίου βασιλιά Παϊρισάδης Ε΄ από την Κριμαία στην Ηράκλεια του Πόντου. Εκεί έζησαν οι απόγονοί του μέχρι το 1922 όπου και με την ανταλλαγή πληθυσμών ήρθαν στην Ελλάδα.