29 Απρ 2008

Φτώχεια και ακριβά τρόφιμα οδηγούν σε επικίνδυνο «κοκτέιλ»

Ο ΟΗΕ προειδοποιεί για επικείμενη ανθρωπιστική τραγωδία στη Βόρεια Κορέα, εξαιτίας της έλλειψης ειδών διατροφής και της απουσίας εξωτερικής βοήθειας. Την ίδια στιγμή πολίτες και καταστηματάρχες στην Αϊτή συνεπλάκησαν με αφορμή την υψηλή τιμή του ρυζιού, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση της Ονδούρας ανακοίνωσε μέτρα (προϋπολογισμού 119 εκατ. δολαρίων) που θα έχουν στόχο την αύξηση της αγροτικής παραγωγής της χώρας.

Η Βόρεια Κορέα είναι αντιμέτωπη με επισιτιστική και ανθρωπιστική κρίση εξαιτίας της κακής συγκομιδής, της εκτόξευσης των τιμών των τροφίμων, της μείωσης των αποθεμάτων και της διακοπής της βοήθειας από τη Νότια Κορέα. Εκφράζονται φόβοι ότι η κρίση είναι η χειρότερη από τον λιμό στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 που οδήγησε στον θάνατο δύο εκατομμύρια Βορειοκορεάτες. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, 6,5 από τα 23 εκατομμύρια των κατοίκων της Βόρειας Κορέας υποσιτίζονται και εάν δεν χορηγηθεί εξωτερική βοήθεια, ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί.

Πολίτες και καταστηματάρχες στην Αϊτή συνεπλάκησαν τη περασμένη Τρίτη σε διαδοχικά επεισόδια με αφορμή την τιμή του ρυζιού καθώς, τρεις ημέρες μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι θα μειωνόταν η τιμή κατά 15% (μετά τις ταραχές στις οποίες βρήκαν το θάνατο τουλάχιστον πέντε άνθρωποι), αυτή παρέμενε στο προηγούμενο επίπεδο. Σύμφωνα με τους πωλητές τροφίμων, οι περισσότεροι κάτοικοι θεωρούσαν ότι η τιμή των τροφίμων θα έπεφτε αμέσως μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης, το Σάββατο, και το κόστος ενός σάκου ρυζιού 50 κιλών θα έφτανε από τα 51 δολάρια στα 43. Όμως στην αγορά διατίθενται ακόμη ακριβά τρόφιμα, γεγονός που εξόργισε πολλούς, καθώς το κόστος διαβίωσης συνεχίζει να είναι δυσβάστακτο για την πλειονότητα των Αϊτινών, που ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. Από τα τελευταία επεισόδια δεν αναφέρθηκαν σοβαροί τραυματισμοί, ωστόσο βουλευτές κάλεσαν την κυβέρνηση, να ανακοινώσει άμεσα το πότε ακριβώς θα ισχύσουν οι μειώσεις ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω ταραχές. Το Σάββατο, η Γερουσία απέπεμψε τον πρωθυπουργό, Ζακ Εντουάρ Αλέξις, μετά τις ταραχές στην πάμπτωχη χώρα της Καραϊβικής, όπου ο υποσιτισμός είναι ενδημικό φαινόμενο μεταξύ των 9 εκατ. κατοίκων. Ο πρόεδρος Ρενέ Πρεβάλ ανακοίνωσε την μείωση της τιμής του ρυζιού την ίδια ημέρα. Εισαγωγείς λένε ότι θα συμβάλλουν κατά 3 δολάρια στην μείωση, ενώ η κυβέρνηση θα συμβάλλει άλλα 5 δολάρια, από διεθνείς πιστώσεις. Διεθνείς οργανισμοί καλούν να υπάρξει παροχή άμεσης βοήθειας στην Αϊτή για να αντιμετωπίσει την κρίση.

Οι τορτίγιας από καλαμπόκι και τα φασόλια είναι βασικά διατροφικά αγαθά για τα 7,5 εκατ. πολιτών της Ονδούρας. Η κυβέρνηση της Ονδούρας προχωρά στην υλοποίηση μέτρων, ύψους 119 εκατ. δολαρίων, για την αύξηση της αγροτικής παραγωγής, ώστε να αντιμετωπιστούν οι ραγδαία αυξανόμενες τιμές των τροφίμων στη φτωχή αυτή χώρα της κεντρικής Αμερικής. Ο υπουργός Γεωργίας, Έκτωρ Φερνάντες, δήλωσε ότι στόχος είναι η ετήσια παραγωγή καλαμποκιού να αυξηθεί κατά το 1/3 σε σχέση με το 2007, στα 23 εκατομμύρια σάκους των 46 κιλών εφέτος. Ακόμη, η κυβέρνηση ευελπιστεί να αυξηθεί η παραγωγή και σε άλλα είδη, όπως στα φασόλια, όπου ο στόχος είναι τα 2 εκατομμύρια σακιά των 45 κιλών. Η κυβέρνηση θα δώσει δάνεια στους αγρότες με ευνοϊκούς όρους για την αύξηση της παραγωγής και θα επιδοτήσει τα ασφάλιστρα των αγροκτημάτων, θα βοηθήσει στην εξασφάλιση λιπασμάτων και θα κτίσει περισσότερες αποθήκες τροφίμων, είπε ο κ. Φερνάντες. «Θα δώσουμε δωρεές στους 250.000 φτωχότερους αγρότες, ώστε αυτοί και οι οικογένειές τους να μπορέσουν να συμβάλλουν στην παραγωγή, να είναι αυτάρκεις και ακόμη και να διαθέσουν τα προϊόντα τους προς πώληση, για να μην καταστούν θύματα της έλλειψης σιτηρών», πρόσθεσε ο υπουργός Γεωργίας, μιλώντας σε δημοσιογράφους. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι οι φτωχές χώρες που εισάγουν τρόφιμα, όπως η Ονδούρα, είναι οι πιο ευάλωτες στην διεθνή ραγδαία αύξηση των τιμών των τροφίμων.

Στη «μαύρη εργασία» στηρίζουμε τον ανταγωνισμό;

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν οι αλλοδαποί εργάτες φράουλας πρόσφατα στη Νέα Μανωλάδα, Ηλείας, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και υψηλότερο μεροκάματο και ξαφνικά η κυβέρνηση και τα τηλεοπτικά κανάλια «ανακάλυψαν την Αμερική». Η αγροτική ανάπτυξη στη χώρα μας στηρίζεται στη «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών. Αυτός είναι ο κεντρικός κυβερνητικός σχεδιασμός τα τελευταία χρόνια, γιατί με αυτό τον τρόπο και βρίσκουν εργασία όλοι αυτοί που περνάνε τα «ανοικτά» σύνορα, αλλά και οι αγρότες μπορούν να ρίχνουν το κόστος παραγωγής, αφού το ΥΠΑΑΤ δεν μπορεί ή δεν θέλει να αναλάβει άλλες πρωτοβουλίες, για να κάνει πιο ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα.

Τελικά σε συμφωνία με τους παραγωγούς για αύξηση των ημερομισθίων, όχι όμως στα 30 ευρώ, ήλθαν οι οικονομικοί μετανάστες που εργάζονται στις καλλιέργειες φράουλας στη Μανωλάδα Ηλείας. Οι παραγωγοί δέχθηκαν να αυξήσουν τα ημερομίσθια των εργατών και έτσι το ανώτατο ημερομίσθιο θα φτάσει έως 26 ευρώ. Θυμίζουμε περισσότεροι από 1.000 αλλοδαποί εργάτες γης στην Ηλεία αρνήθηκαν να δουλέψουν στα χωράφια και βγήκαν στους δρόμους, προκειμένου να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και υψηλότερα ημερομίσθια. Σε δύσκολη θέση βρέθηκαν οι καλλιεργητές φράουλας, αφού σε περίπτωση που συνέχιζαν τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι στα θερμοκήπια θα είχαν δημιουργηθεί σημαντικά προβλήματα στις εξαγωγές, καθώς ήδη έχουν σημειωθεί μεγάλες καθυστερήσεις.
Βέβαια η ακρίβεια χτυπά εκτός των ελληνικών νοικοκυριών και τους αλλοδαπούς εργάτες, που ήρθαν στη χώρα μας για να βγάλουν χρήματα να στείλουν στις οικογένειες τους. Τα «καμπανάκια» της ακρίβειας δεν τα ακούν στην Αθήνα, αλλά είναι δυνατά και προειδοποιούν. Φωνάζουν κάποιοι και «σκίζουν» υποκριτικά τα ρούχα τους για τις τιμές των τροφίμων και το πορτοφόλι του καταναλωτή, αλλά κανείς δεν θέλει να προτείνει σοβαρά μέτρα για να μειωθεί το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων. Ακόμα και οι οικονομικοί μετανάστες, που ζουν σε άθλιες συνθήκες, δεν τα βγάζουν πέρα με το υψηλό κόστος ζωής στη χώρα μας. Το πρόβλημα δεν είναι τα 25 ευρώ ή τα 30 γιατί του χρόνου θα μιλάμε για 35.
Αν δεν θέλουμε να δούμε το βάθος του προβλήματος και μείνουμε στην επιφάνεια, θα πούμε απλά «για την τεταμένη κατάσταση στη Νέα Μανωλάδα της Ηλείας, όπου σημειώθηκαν επιθέσεις κατά των οικονομικών μεταναστών που εργάζονται στις καλλιέργειες φράουλες. Επίθεση δέχθηκαν και στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Στο πλευρό των εργατών τάσσεται και ο Συνασπισμός. Κατά τα επεισόδια έγινε μία σύλληψη και τραυματίστηκαν τέσσερα άτομα».
Ίσως σε λίγες μέρες όλα αυτά ξεχαστούν και κάποιοι βιαστούν να κάνουν τους γνωστούς χαρακτηρισμούς, να μιλήσουν για αγρότες που κατέχονται από «ξενοφοβία κ.α.». Αν θέλουμε να γίνουμε κράτος σοβαρό και η πολιτεία επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της, πρέπει κάποιος «υπεύθυνος» να ενδιαφερθεί για όλους τους αλλοδαπούς εργάτες στα χωράφια, πόσοι είναι και που ζούνε, αλλά και για τα εργασιακά δικαιώματα που πρέπει να έχουν όλοι όσοι εργάζονται (Έλληνες και αλλοδαποί) σε αυτή την «ευρωπαϊκή» χώρα.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι χωρίς τους αλλοδαπούς εργάτες τα αγροτικά προϊόντα δεν θα έφταναν ποτέ στον καταναλωτή. Αλλά «ξεχνάνε» να πούνε ότι οι εργασίες στα χωράφια είναι εποχιακές (δεν δουλεύουν όλο το χρόνο) και με 25 ευρώ και ανασφάλιστα δεν θα εργαζότανε κανένας παρά μόνο αν πείναγε. Πεινασμένους Έλληνες είχαμε στη κατοχή του 40, τώρα έχουμε τους μετανάστες. Αν το 2008 «θέλουμε» και τα ελληνόπουλα να πεινάσουν, για να δουλεύουν σε αυτές τις συνθήκες να το πούμε, αλλά να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Θέλουμε στην Ελλάδα όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, πεινασμένους για να δουλεύουν φτηνά, ώστε να ρίχνουμε το κόστος παραγωγής. Πάνω σε αυτό το θεώρημα στηρίζουμε την οικονομική ανάπτυξη στη χώρα μας.
Σήμερα είναι οι αλλοδαποί αύριο ίσως να είναι οι Έλληνες.

Καλό Πάσχα και του χρόνου μέτρα... να γίνει «φθηνότερο»

Ακριβότερο κατά 13% έως 20% θα είναι φέτος το πασχαλινό τραπέζι, αλλά η κυβέρνηση «σεμνά και ταπεινά» σχεδίασε «μέτρα» για να είναι φθηνότερο το... Πάσχα του 2009.

Την ώρα που ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Αλέξανδρος Κοντός, υποστήριζε πως οι τιμές των οπωρολαχανικών κινούνται στα περσινά επίπεδα, τον διέψευδαν υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη και παραδέχτηκαν ότι οι τιμές στην αγορά είναι πολύ ακριβές.

Όχι στην αδικία» φώναξαν χιλιάδες καπνοπαραγωγοί

Δεν διεκδικούμε τίποτα παραπάνω από αυτά που δικαιούμαστε, φώναζαν πάνω από 4.000 καπνοπαραγωγοί από όλη την Ελλάδα, φορώντας άσπρα καπέλα, στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το ΥΠΑΑΤ.

«Ας έρθει η ηγεσία του υπουργείου να μας δει στα μάτια και να μας πει ότι έχουμε άδικο. Στη Βουλή θα στείλουμε το μήνυμα της νίκης», δήλωσε στον ΑγροΤύπο ο εκπρόσωπος των παραγωγών της Αμφίκλειας, Λεωνίδας Χρας. Μια πρώτη νίκη που είχαν από τη συγκέντρωση, είναι ότι κατάφεραν, εκπρόσωποι της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΕΣΑΣΕ, να έχουν συνάντηση με την Επίτροπο Φίσερ Μπόελ, την Παρασκευή (17/4), παρουσία του υπουργού Α. Κοντού.
Στο συλλαλητήριο, το οποίο οργανώθηκε με πρωτοβουλία της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΕΣΑΣΕ, παρευρέθησαν βουλευτές όλων των κομμάτων.
Καπνοπαραγωγοί από την Ροδόπη, Καβάλα, Σέρρες, Λαγκαδά, Κιλκίς, Γρεβενά, Κοζάνη, Καστοριά, Ελασσόνα, Καρδίτσα, Αγρίνιο, Λαμία, Κόρινθο κ.α. έδωσαν δυναμικό παρών την Πέμπτη (17/4) στους δρόμους της Αθήνας, διαμαρτυρόμενοι για το άρθρο 143 του Κανονισμού 864/2004, που λέει ότι από το 2010 θα χάσουν το 50% των ενισχύσεων.
«Την αδικία του 2004 δεν θα την ανεχτούμε», φώναζαν με ρυθμό στους δρόμους της Αθήνας.

21 Απρ 2008

Με νόμους μόνο δεν αλλάζει τίποτα χρειάζονται και μηχανισμοί ελέγχων

Τελικά ψηφίστηκε ένας ακόμη νόμος στη Βουλή, που αναλαμβάνει να δώσει «ανάσα», όπως υποστηρίζουν αυτοί που τον υπερψήφισαν, στα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας μας. Μεταξύ αυτών των ταμείων περιλαμβάνεται και ο ΟΓΑ με τις «ευρωπαϊκού» επιπέδου συντάξεις που προσφέρει στους αγρότες, οι οποίοι μια ζωή μοχθούν (και για περισσότερα χρόνια από τους άλλους ασφαλισμένους) πάνω στη καλλιέργεια της γης ή εκτρέφοντας τα ζώα τους.

Μιλήσανε στη Βουλή για τα προβλήματα της ανασφάλιστης (μαύρης) εργασίας, αύξησαν τα χρόνια εργασίας στις γυναίκες (ξέχασαν να μειώσουν τα χρόνια για τις αγρότισσες), αλλά κουβέντα για την ουσία του προβλήματος, που είναι η ανάγκη ελέγχων, για να σταματήσουν κάποιοι να παρανομούν, δηλαδή να εισπράττουν ότι δεν δικαιούνται (τα γνωστά λαμόγια της χώρας μας).

Ζητάμε να αυξηθούν οι συντάξεις και να εξοικονομήσει ο ΟΓΑ χρήματα και φτιάχνουμε νόμους στη Βουλή, όταν την ίδια στιγμή άγνωστος αριθμός ατόμων -όχι όμως μικρός λέμε εμείς σαν δημοσιογράφοι, αλλά κανένας από τα κυβερνητικά γραφεία δεν μπορεί να μας διαψεύσει, αφού δεν έχει κάτσει ποτέ να ελέγξει- παριστάνουν ότι είναι αγρότες, ενώ ήταν (ή και είναι ακόμη) μόνον ιδιοκτήτες (εκ κληρονομιάς ή όχι) αγροτεμαχίων, για να τους χορηγηθεί αγροτική σύνταξη ! Έτσι, κάποιοι συνταξιούχοι του δημοσίου ή του ΤΕΒΕ ή και ασφαλισμένοι άλλων ταμείων, που δεν είδαν εργασία στα χωράφια ούτε… σε ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης, είναι ταυτόχρονα συνταξιούχοι του ΟΓΑ (!) Το κόλπο είναι απλό και στη χώρα μας (που είναι πρωταθλήτρια στις κομπίνες) πραγματοποιείται με την βοήθεια του γνωστού φακέλου (ή όπως χαϊδεύτηκα το αποκαλούν οι κάτοικοι αυτού του τόπου φακελάκι), προς κάποιους «υπαλλήλους» κάποιων Δήμων ή Κοινοτήτων, με αποτέλεσμα να καταφέρνουν να πάρουν έγραφα ότι δήθεν είναι καλλιεργητές, ότι είναι μόνιμοι κάτοικοι της κοινότητας και ό,τι άλλο τους βολεύει.

Η συμπεριφορά αυτή κάποιων επιόρκων οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή ακόμη και υπαλλήλων του ΟΓΑ, αποτελεί ποινικό αδίκημα, απάτη σε βάρος του Δημοσίου, καθώς και άλλων ποινικών αδικημάτων: πλαστογραφίας, ψευδορκίας, ηθικής αυτουργίας, ψεύτικης βεβαίωσης, δωροδοκίας κ.λ.π. όρεξη να έχει να γράφει ο δικαστής. Βέβαια με αυτό τον τρόπο κάποιοι «τυχεροί» μπορούν να εισπράττουν δύο συντάξεις ταυτόχρονα. Το ίδιο πρόσωπο δηλαδή, να είναι συνταξιούχος γήρατος ή αναπηρίας του ΟΓΑ και να συνταξιοδοτείται παράλληλα και από άλλο ασφαλιστικό φορέα. Έτσι μπορούν και τα «φέρνουν βόλτα», ενώ οι υπόλοιποι «άτυχοι» …… ας κάνουν ότι μπορούν για να επιζήσουν (και η ζητιανιά δεν είναι ντροπή).

Εμείς δεν μπορούμε να βάλουμε ντέτεκτιβ, η δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι ούτε να αστυνομεύει ούτε να δικάζει, απλά περιμένουμε, όπως και οι υπόλοιποι αγρότες, το κράτος να μπορέσει κάποια στιγμή να οργανώσει κάποιους ελεγκτικούς μηχανισμούς και να μαζέψουν τις «μαϊμούδες» αγρότες, για να απολαύσουν αυτοί που πραγματικά μοχθούν αυτά που δικαιούνται, κάτι που συμβαίνει στον υπόλοιπο αγροτικό πληθυσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4 Απρ 2008

Θιβέτ: Στις φλόγες η στέγη του ουρανού

Ακόμη ένας λαός ζητά την ανεξαρτησία του. Επεισόδια και πυρκαγιές ξέσπασαν τον Μάρτιο στην αρχαία πόλη της Λάσας, την πρωτεύουσα του Θιβέτ, καθώς κλιμακώνονται οι διαδηλώσεις κατά της κινεζικής ηγεσίας, με επικεφαλής τους βουδιστές μοναχούς επ' ευκαιρίας της 49ης επετείου από την εξέγερση της Λάσας, που τερματίστηκε με την εξορία του Δαλάι Λάμα. Την ίδια στιγμή έκκληση στην Κίνα να σταματήσει να ασκεί «ωμή βία» έκανε ο εξόριστος πνευματικός ηγέτης του Θιβέτ. Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν στο BBC ότι μεγάλα πλήθη πυρπολούν αυτοκίνητα και καταστήματα και καταστρέφουν οτιδήποτε συμβολίζει την κινεζική επιρροή. Η αμερικανική πρεσβεία στο Πεκίνο γνωστοποίησε ότι υπήρξαν αναφορές από Αμερικανούς πολίτες για πυροβολισμούς, ενώ το πρακτορείο Νέα Κίνα μετέδωσε πληροφορίες για τραυματισμούς. Το Θιβέτ βρίσκεται ανάμεσα σε δύο μεγάλες χώρες την Ινδία και την Κίνα. Το όνομα του σημαίνει ουρανός. Και αυτό φαίνεται να είναι αλήθεια αφού η χώρα βρίσκεται σε υψόμετρο 5.000 μέτρων. Συχνά αποκαλείται η στέγη του κόσμου. Οι άνθρωποι αυτού του τόπου - περίπου δύο εκατομμύρια- από τη στιγμή της γέννησής τους βρίσκονται στο έλεος των δυνάμεων της φύσης, μιας Φύσης σκληρής και απρόβλεπτης στις απότομες αλλαγές ήλιου-βροχής, χιονοθυελλών, παγοθυελλών ή κατολισθήσεων. Έτσι σε γενικές γραμμές, η καθημερινή ζωή αυτών των ανθρώπων ακολουθεί τους ρυθμούς της φύσης που έχουν μάθει να τη διαβάζουν και να προβλέπουν τις αλλαγές της. Από τον 5o μέχρι τον 10o αιώνα ήταν ένα ισχυρό βασίλειο με πλούσια αγροτική οικονομία. Την εξουσία την ασκούσε ο Δαλάι Λάμα ο οποίος θεωρείται απόγονός του Βούδα και πνευματικός ηγέτης των βουδιστών. Οι Μογγόλοι του Τζέκινς Χαν κατάκτησαν τη χώρα και την κράτησαν υπό την κυριαρχία τους μέχρι τον 18o αιώνα. Μετά ήρθε η σειρά των Κινέζων και το 1904 οι Άγγλοι τον έκαναν προτεκτοράτο τους. To 1907 οι Άγγλοι αναγνώρισαν την κινέζικη κυριαρχία στο Θιβέτ, όμως το 1911 ο Δαλάι Λάμα βρήκε την ευκαιρία και προχώρησε στην ανεξαρτησία του. Μετά την επικράτηση του Μάο το 1949 το ενδιαφέρον των Κινέζων για το Θιβέτ ξαναήρθε στην επιφάνεια. Το 1950 εισέβαλε ο κινέζικος στρατός στη Λάσα χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Οι ΗΠΑ και ειδικότερα η CIA υποστήριξαν την εξέγερση των Θιβετιανών το 1956. Οι επαναστάτες συνετρίβησαν μετά 3 χρόνια και η χώρα ενσωματώθηκε στην Κίνα. Αυτό είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 1 εκατομμυρίου Θιβετιανών και την εγκατάλειψη της χώρας από τον Δαλάι Λάμα, που είναι ο 14ος, ο οποίος από τότε ζει εξόριστος. Κάθε χρόνο στις 7 Φεβρουαρίου οι Θιβετιανοί γιορτάζουν την πρωτοχρονιά τους το ΛΟΣΑΡ. Φέτος είναι η χρονιά του γήινου ποντικιού.

Amazigh: Ο λαός της Βόρειας Αφρικής αναζητά δικαιώματα

Ένας λαός που κατοικεί εδώ και αιώνες στη Βόρεια Αφρική αναζητά το δικαίωμα έκφρασης και ταυτότητας. Πρόκειται για τους Βερβερίνους όπως του αποκαλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, ή όπως αυτοαποκαλούνται οι ίδιοι Amazigh (Αμαζάι), την γη που κατοικούνε την ονομάζουν Tamazgha και περιλαμβάνει τη Βόρεια Αφρική, από τα Κανάρια νησιά μέχρι και την Αίγυπτο (στην όαση Σίουα). Όταν οι Έλληνες ιδρύσανε τις πρώτες πόλεις στα παράλια της Βόρειας Αφρικής, συναντήσανε αυτόν το λαό και τους ονόμασαν οι ξένοι (οι βάρβαροι δηλαδή αυτοί που δεν μιλάνε ελληνικά... οι βερβερίνοι). Έχουν δικό τους αλφάβητο, μουσική, θέατρο και δικές τους παραδοσιακές φορεσιές και χορούς.

Μετά την κατάκτηση από τους Άραβες, έγινε μια μεγάλη προσπάθεια να αραβοποιηθούν μέσω του Ισλάμ, αλλά δεν έφερε τα αποτελέσματα, συναντώντας το πείσμα ενός λαού που έμαθε να ζει στην ελευθερία της ερήμου αλλά και να χτίζει πανέμορφες πόλεις. Σήμερα στο Μαρόκο είναι το 60% του πληθυσμού της χώρας (περίπου 18 εκατομμύρια), στην Αλγερία το 25% (περίπου 7 εκατομμύρια) μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού που κατοικεί στο Μάλι, στο Νίγηρα, στη Λιβύη, είναι Amazigh, ενώ πολλοί κατοικούν στην Τυνησία στη Μαυριτανία, Μπουρκίνα Φάσο και την Αίγυπτο. Οι Τουαρέγκ είναι ένας κλάδος της εθνότητας των Amazigh.

Το όνομα Amazigh πολλοί λένε ότι προήλθε από τις Αμαζόνες που κατοικούσαν στη Λιβύη. Ιστορικά η τελευταία βασίλισσα των Βερβερίνων (Amazigh) που πολέμησε ηρωικά τους Άραβες ήταν η Καχίνα. Έκανε σκληρούς πολέμους με τους Άραβες κατακτητές και θεωρούσε ότι ήταν απόγονος της βασίλισσας των Αμαζόνων Πενθεσήλιας. Ηττήθηκε από τους Άραβες μετά από προδοσία και προτίμησε να αυτοκτονήσει. Μετά την νίκη των Αράβων υπήρξε υποχρεωτικός εξισλαμισμός με την απειλή του σπαθιού.

Οι γυναίκες των βερβερίνων δεν δέχονται την ισλαμική σαρία και κάνουν μεγάλο αγώνα για την απόκτηση καλύτερων δικαιωμάτων, έστω και αν είναι σχεδόν «άγνωστος» ο αγώνας τους αυτός στα μέσα ενημέρωσης της Ευρώπης. Βλέπετε τα γεωπολιτικά παιχνίδια δεν αφήνουν τους λαούς της Ευρώπης να γνωρίσουν από κοντά αυτός τον περήφανο λαό. Είχα την τύχη να τους γνωρίσω και να ζήσω κοντά τους για αρκετά χρόνια και ανακάλυψα την μεγάλη επιρροή που έχουμε εμείς οι Έλληνες, λόγω ιστορίας, σε αυτόν τον λαό.

Μια από τις πολλές οργανώσεις τους είναι η Tamaynut Amazigh Women Foundation (TAWF), που κάνει μεγάλο αγώνα για να φέρει στις γυναίκες καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και την επιλογή να φοράνε ή όχι την μαντίλα. Δέκα ενεργά στελέχη Amazigh συλλήφθηκαν και καταδίκασαν την Πέμπτη, 21 Φεβρουαρίου 2008 από το δικαστήριο του Μαρόκου σε συνολικά 34 φυλάκισης επειδή αναφέρθηκαν στην ελευθερία έκφρασης. Τα τελευταία 7 χρόνια και μετά από πολλούς αγώνες, επιτράπηκε στο Μαρόκο να διδάσκεται στα σχολεία η γλώσσα τους. Είναι η μόνη χώρα στην οποία κατοικούν Amazigh που το επέτρεψε αυτό, ενώ πολλές αιματηρές διαδηλώσεις έχουν γίνει στο Αλγέρι για τον ίδιο λόγο.

Ερωτική ελευθερία οδηγεί σε πνευματική τελειότητα

Η απεριόριστη ερωτική ελευθερία του αρχαίου Έλληνα με τις εταίρες του καλλιέργησε την πνευματική τελειότητα και του έδωσε τη δυνατότητα να πραγματοποιήση θριαμβους στις τεχνες τις επιστημες και την φιλοσοφία. Οι αρχαίοι Έλληνες το κατόρθωσαν αυτό κατανέμοντας την έμφυτη ανάγκη τους για γυναίκες σε δύο μέρη: Το ένα το απέδιδαν εξ ολοκλήρου στην γυναίκα σύζυγο την μητέρα και την οικονομική διαχειρίστρια. Το άλλο το απέδιδαν στην ερωμένη ή εταίρα και όσον το επέτρεπαν τα χαρίσματα και η εκπαίδευσή της στην καλλιτέχνιδα ή την φίλη. "Ερωτική νεοφιλία" είναι το έμφυτο ψυχικό χαρακτηριστικό της προτίμησης του άνδρα για μια ποικιλία στις ερωτικές σχέσεις -με γυναίκες διαφορετικής ομορφιάς πάντα- που ειναι γνωστες σαν πολυγαμικές ή πιο σωστά πολυγυνικες τασεις. Οι διαθέσεις αυτές του αντρα ικανοποιούνταν πλήρως μόνον στην αρχαία Ελλάδα, στις ερωτικές σχέσεις που αυτός μπορούσε να έχει με διαφορετικές καθε φορά όμορφες εταίρες. Είναι από τα παράδοξα του πολιτισμού μας το γεγονός ότι η πλέον "ηθική μορφή" ερωτικής συμβίωσης των δύο φύλλων (σύμφωνα με την αρχαιοελληνική έννοια) φαίνεται να είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την πλέον "ανήθικη μορφή" ερωτικής συμβίωσης των δύο φύλλων (σύμφωνα με τη σημερινή έννοια).
Βέβαια η ερωτική ελευθερία στην αρχαία Ελλάδα δεν αφορούσε μόνο τον αντρικό πληθυσμό. Σε περιοχές της Κρήτης, στις δωρικές πόλεις -στη Σπάρτη, στα Δωδεκάνησα και στα απέναντι παράλια της Μικράς Ασίας- έχουμε την σεξουαλική ελευθερία των γυναικών. Για παράδειγμα, κάτι που θα έκανε ακόμα και τους πιο προοδευτικούς σήμερα να κοκκινίζουν, είναι η περιφορά ολόγυμνων γυναικών στα γυμναστήρια (τότε γυμνάσια) όπου γύμναζαν το σώμα τους μαζί με τους άντρες. Ακόμη μπορούσαν να παρακολουθούν οι γυναίκες που ήταν ανύπαντρες ανδρικούς γυμνικούς αγώνες. Ένας νόμος στη Σπάρτη έδινε το δικαίωμα στις γυναίκες που δεν μπορούσαν οι άντρες τους να κάνουν παιδιά, να επιλέξουν άλλο άντρα για να αποκτήσουν παιδί. Επίσης λίγοι γνωρίζουν τους Ελευθερολάκωνες που έκτισαν και αποικία στη Νότια Ιταλία. Πρόκειται για τα νόθα παιδιά που έκαναν οι Σπαρτιάτισσες με τους σκλάβους από τη Μεσσηνία, όσο καιρό έλειπαν οι σύζυγοί τους στους πολέμους. Στο Βορρά υπήρχαν οι διονυσιακές δοξασίες των μαινάδων της Θράκης, αλλά και τα Καβείρια Μυστήρια στο νησί της Σαμοθράκης, όπου οι γυναίκες μέσα από νυχτερινές αρχέγονες μυστηριακές τελετές, επέλεγαν ερωτικούς συντρόφους, χόρευαν και τραγουδούσαν, μέσα στα δάση και τα βουνά της πατρίδας μας. Αρχιέρεια στα Καβείρια μυστήρια ήταν και η Ολυμπία, η μάνα του Αλέξανδρου, που πολλές φορές δήλωνε ότι ο γιος της είχε πατέρα Θεό και όχι τον Φίλιππο. Ο Πλάτωνας, στην τέλεια πολιτεία του, για τις σχέσεις αντρών και γυναικών μιλά για ένα είδος κοινοβιακής συμβίωση

Οι μαϊμούδες και οι αγώνες τους

Κάποτε ένας τύπος εκεί στην Βρετανία μίλησε για τάξη εργατών…..αμέσως μετά κάποιοι εργάτες που ξέρανε γράμματα -κάτι που δεν ήταν πολύ διαδεδομένο τότε- αποφάσισαν να κάνουν ταξικό συνδικαλισμό. Έκατσαν και σκέφτηκαν «όλοι μια κοινωνική τάξη είμαστε γιατί να μην συνδικαλιστούμε;». Αυτό οδήγησε στις μεγάλες απεργίες στις ΗΠΑ, που έγιναν τον περασμένο αιώνα και το εργατικό αιματοκύλισμα του Σικάγου. Πέρασαν τα χρόνια είχαμε και την οικονομική κρίση των αρχών του περασμένου αιώνα, άρχισε να φουντώνει η διαμαρτυρία στις τάξεις των εργαζομένων, ένα δυναμικό ξεσήκωμα της εργατικής δύναμης που απαιτούσε καλύτερες συνθήκες εργασίας, ιατρική ασφάλιση και άδειες διακοπών και εγκυμοσύνης. Τα κέρδισαν και όλο ζήταγαν με αποτέλεσμα να αρχίζουν να κάνουν την ζωή δύσκολη στο κεφάλαιο. Να και ο ξεσηκωμός στη Ρωσία και το 1917 και οι μπολσεβίκοι παίρνουν υπό τον έλεγχό τους ένα τεράστιο γεωγραφικά κράτος. Η απειλή είναι μεγάλη για το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, όπως και η ανησυχία των εχόντων και κατεχόντων του πλούτου. Κάπου στην Ιταλία ένας πρώην σοσιαλιστής και άθεος ηγέτης, κάνει την επανάσταση του και παίρνει την εξουσία για να εγκαθιδρύσει ένα νέο για την εποχή πολίτευμα που το ονομάζει φασιστικό. Με την πολιτική του προϊστορία γνωρίζει τις μεγάλες δυνατότητες του συνδικαλισμού των εργατών, αλλά επειδή θέλει και να τον εξουσιάζει, παίρνει την μεγάλη απόφαση και τον κατακερματίζει. Έτσι διασπάται ο ταξικός συνδικαλισμός και το κάθε επάγγελμα δημιουργεί τον συντεχνιακό συνδικαλισμό. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει ο κρατικός έλεγχος και τα διαφορετικά συμφέροντα της τάξης των εργαζομένων. Έρχεται ο πόλεμος χάνουν οι κακοί και νικάνε…. οι καλοί. Οι Αμερικάνοι ρίχνουν το φασιστικό πολίτευμα….. αλλά δανείζονται (όπως κάνανε και με τους φυσικούς Γερμανούς ναζί) το είδος του συνδικαλισμού που ανακάλυψαν ότι τους βολεύει.

Αυτός ο συνδικαλισμός έφτασε και στην χώρα μας. Δημιούργησε εργαζομένους πολλών ταχυτήτων. Αλήθεια πόσα εργασιακά δίκαια έχουμε στην Ελλάδα; Τρία ένα της μόνιμης εργασίας ένα της ιδιωτικής εργασίας και ένα των συμβασιούχων περιορισμένου χρόνου που απολύονται υποχρεωτικώς. Αυτό δείχνει ισότητα των εργαζομένων; Έφτιαξε τα ρετιρέ με τους μισθούς των 3.000 ευρώ όταν η πλειοψηφία των εργαζομένων νέων παίρνει 700 ευρώ. Έδωσε τις συντάξεις των 3.000 ευρώ όταν η σύνταξη του ΟΓΑ είναι 250 ευρώ. Τέλος με τη μονοπωλιακή κατάσταση που είχαν κάποιες ομάδες εργαζομένων συντεχνιακά σκεπτόμενες και με τις εκβιαστικές μεθόδους κάποιων που μπορούσαν να κόβουν το καρπούζι εις βάρος των άλλων εργαζομένων, τους οδήγησε στην πρόωρη συνταξιοδότηση. Και όλα αυτά βέβαια τα κατέκτησαν με αγώνες …αλλά εις βάρος των υπολοίπων εργαζομένων. Να χαιρόμαστε το συντεχνιακό συνδικαλισμό. Από τη μια οι άνθρωποι από την άλλη οι μαϊμούδες !!!!!!

Σήμερα έχουμε στη χώρα μας του εργαζόμενους που δουλεύουν το ωράριο τους, μετά σχολάνε και πάνε σπίτι τους, δεν εργάζονται τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα και έχουν προσωπική ζωή από τη μια και από την άλλη αυτούς που δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ τις περισσότερες φορές και ανασφάλιστα. Δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Οι πρώτοι ζουν την πραγματικότητα, θα κάνουν σχέσεις …οικογένεια, παιδιά και θα τα μεγαλώνουν όπως αυτοί επιθυμούν, ενώ οι δεύτεροι θα ζουν στην εικονική πραγματικότητα ….. είναι οι άνθρωποι της Κυριακής, όλα τα κάνουν σε μια μέρα, οι υπόλοιπες μέρες είναι σαν να μην υπάρχουν, θα νομίζουν ότι έχουν κοπέλα και σύζυγο, που θα την βλέπουν ουσιαστικά την Κυριακή, θα νομίζουν ότι έχουν οικογένεια και μεγαλώνουν παιδιά που θα τα βλέπουν μια φορά την εβδομάδα, θα νομίζουν ότι θα πάρουν σύνταξη….. από τη μια η αλήθεια και από την άλλη η ψευδαίσθηση.

Ερωτήματα που πονάνε

Πρέπει ή όχι να πληρώνουμε διόδια στον δρόμο Κορίνθου - Πάτρας; Το ερώτημα αυτό καλούνται να απαντήσουν οι πολιτικοί και οι νομικοί κύκλοι της χώρας. Πάντως η εικόνα αυτού του δρόμου «καρμανιόλα», δεν δικαιολογεί την πληρωμή των διοδίων, που «υποτίθεται» ότι εισπράττονται για την πραγματοποίηση βελτιωτικών έργων, για ένα δρόμο, που δεν τον μετράμε με χιλιόμετρα αλλά με «εικονοστάσια». «Καλούμε τον κόσμο να μην πληρώνει τα διόδια για να χρησιμοποιεί αυτό τον δρόμο. Οι ξένοι δεν πληρώνουν βάσει νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς ο δρόμος αυτός δεν πληροί καμιά προδιαγραφή για Εθνικό οδικό δίκτυο», δήλωσε ο Νομάρχης Αχαΐας, Δημήτρης Κατσικόπουλος, συμπληρώνοντας ότι και όσοι περνούν χωρίς να πληρώσουν δεν αντιμετωπίζουν καμιά κύρωση. «Δεν έχει υπογράψει ακόμη η Ελλάδα τις νέες ευρωπαϊκές προδιαγραφές, βάσει των οποίων, η Κορίνθου - Πατρών δεν πληροί τα κριτήρια προκειμένου να αξιώνει την είσπραξη διοδίων», υποστηρίζουν νομικοί κύκλοι. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τον πρόεδρος της ΤΕΔΚ, Γρ. Αλεξόπουλο, «έπεσε από τα σύννεφα και προσγειώθηκε στην σκληρή πραγματικότητα», ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργος Σουφλιάς, όταν ενημερώθηκε από αντιπροσωπεία των φορέων της περιοχής, για τα «μαύρα χάλια» του δρόμου Πατρών - Κορίνθου.

Το ΝΑΤΟ, η FYROM και στο βάθος το VMRO

Τρίζουν τα θεμέλια της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, που απειλείται με «αποσύνθεση» μετά την μη «πρόσκληση» της μεγάλης στρατιωτικής δύναμης στη χερσόνησο των Βαλκανίων της φιλελεύθερης και «δημοκρατικής» FYROM. Το «όχι» της Ελλάδας στον Μπους, ξεγυμνώνει τη μακροχρόνια προπαγάνδα που έκαναν «γνωστοί κύκλοι» στη χώρα μας ότι οι ΗΠΑ διατάζουν και οι υπόλοιποι ακολουθούν πιστά σαν σκυλάκια. Αλλά οι εποχές άλλαξαν και όλοι βλέπουν τα συμφέροντά τους και ενεργούν ανάλογα και αν αυτό που τους συμφέρει έρχεται σε σύγκρουση με την υπερδύναμη τότε δεν διστάζουν να πούνε «όχι». Η Ρωσία έχει επιρροή σε Γαλλία και Γερμανία με αποτέλεσμα οι δύο αυτές χώρες να πούνε «όχι» για Γεωργία και Ουκρανία.

Η Ελλάδα είπε «όχι» και βρήκε συμμάχους πρώτα τη Γαλλία και ακολούθησαν με χαμηλούς τόνους η Ισπανία, το Λουξεμβούργο και…..η Ισλανδία. Η Γαλλία (πλην της καταγωγής του «θεσσαλονικιού» Σαρκοζί που την είχαμε ξεχάσει) έχει οικονομικά συμφέροντα με Ελλάδα και η Ισπανία που (πλην της ελληνικής καταγωγή βασίλισσάς της που γνωρίζει το θέμα) «ζητά» μια πολιτική βοήθεια από τη χώρα μας, για τη μη αναγνώριση του Κοσόβου λόγω Βασκονίας (χώρας Βάσκων). Τώρα για Λουξεμβούργο και Ισλανδία φαίνεται ότι θα …γνωρίζουν την ιστορία οι λαοί των δύο αυτών χωρών.

Πάντως είναι κατανοητό ότι οι ΗΠΑ, βρήκαν πιστότερους συμμάχους από τις χώρες της δυτικής Ευρώπης, τις χώρες του πρώην «υπαρκτού» σοσιαλισμού και πολλοί μη βιαστούν να πουν ότι κάνουν μπίζνες (σίγουρα παίζει και αυτό) αλλά παράλληλα «στήνουν» γεωστρατηγικές περιοχές ελέγχου και επιρροής. Έτσι στήθηκε και το βόρειο τόξο πάνω από τη χώρα μας, για να μας υπενθυμίσει ότι εκεί πάνω έχει χωθεί βαθιά το αμερικάνικο χέρι. Η Ελλάδα είναι μια στενή λωρίδα γης, οι αμερικάνοι τώρα βρήκαν ενδοχώρα και την προτίμησαν.

Γιατί όμως ξαφνικά οι κάτοικοι της FYROM απέκτησαν τόσο παγκόσμιο ενδιαφέρον, που οφείλεται η «σιωπή» των Βουλγάρων, γιατί οι «αριστερίζοντες» στη χώρα μας σκίζουν τα ρούχα τους και τους υπερασπίζονται. Μήπως ακόμη μια φορά οι Έλληνες «σκεφτόμαστε» με τα ιδεολογικά γυαλιά μας και υποστηρίζουμε αυτούς που θεωρούμε «ιδεολογικά» φίλους μας.

Όπως και στα δικαστήρια υπάρχει το δεδικασμένο έτσι και στην πολιτική υπάρχει το ιστορικό προηγούμενο. Η Ελλάδα πάντα στηριζόταν στους συμμάχους της και ποτέ στα πόδια της. Οι γείτονες που έχουμε βλέπουν ότι δεν χρειάζονται πολεμικές ενέργειες (έτσι αποφεύγουν τα θύματα και τα οικονομικά έξοδα) αφού με το διπλωματικό «ιμπέριουμ» μπορούν να κερδίζουν την «δυνατή» Ελλάδα. Η συνταγή είναι γνωστή αυτονόμηση περιοχής που στην πλειοψηφία τους κατοικούν Έλληνες και μετά απορρόφηση από την εκάστοτε γειτονική χώρα. Αυτονόμηση της Ανατολικής Ρωμυλίας και μετά προσάρτηση στην Βουλγαρία έφερε στην σημερινή της έκταση τη γειτονική μας χώρα. Αυτονόμηση της Βορείου Ηπείρου κι απορρόφηση της από την Αλβανία για να αποκτήσει «σταθερότητα» η χώρα.

Με την συνθήκη του Βουκουρεστίου (λήγει τον Β΄ Βαλκανικό πόλεμο 13 Οκτωβρίου 1913) χωρίστηκε μια τεράστια περιοχή που ονομαζόταν Μακεδονία. Αν κάποιοι αποδείκνυαν ότι υπήρχε εθνότητα Μακεδόνων, τότε έπρεπε να υπάρξει ένα ανεξάρτητο Μακεδονικό κράτος (που πίστευαν οι Βούλγαροι ότι θα το απορροφούσαν αμέσως μετά). Όμως ποιοι πίστευαν και πιστεύουν σήμερα ότι υπάρχει εθνότητα Μακεδόνων; Οι οπαδοί ενός κόμματος που ονομάζεται VMRO που αποφεύγουν σαν το διάβολο στην χώρα μας να το αναφέρουν. Τι φοβίζει τους Έλληνες πολιτικούς και δημοσιογράφους ένα κόμμα που γεννήθηκε από τον 19ο αιώνα; Είναι αναρχικοί σοσιαλιστές οι οπαδοί του, όπως δηλώνουν στο καταστατικό τους ή συγγενεύουν ιδεολογικά με το γερμανικό NSDAP. Τα τάγματα εφόδου (SA) στην Γερμανία του μεσοπολέμου στηρίχθηκαν πάνω στην οργάνωση των κομιτατζήδων;

Μα τώρα θα ασχολούμαστε με το παρελθόν. Μα δεν είναι παρελθόν αλλά παρόν. Το 1991, μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, το VMRO επανιδρύθηκε στην Βουλγαρία, έπειτα από ιδρυτικό συνέδριο στην πόλη Μπλαγκόεφγκραντ, αρχικά με το όνομα VMRO-SMD (ВМРО-СМД - Съюз на македонските дружества) και αργότερα με το όνομα VMRO. Ταυτόχρονα ιδρύθηκε το VMRO-dpmne στα Σκόπια. Επισης στα Σκόπια αρκετά μικρά κόμματα και φράξιες με το πρόθεμα VMRO δείγμα της επιροής που τους ασκεί αυτή η πολιτική. Οι νέες γενιές του VMRO-dpmne όμως είναι ακόμη πιο ριζοσπαστικές στα Σκόπια, αφού δεν δέχονται την σλαβική καταγωγή τους, αλλά πιστεύουν ότι ζούσαν εκεί από την εποχή του Μεγάλου Αλέξανδρου.

O πρωθυπουργός των Σκοπίων σήμερα, Νίκολα Γκρούεφσκι, που θέλει να μας κάνει και μαθήματα δημοκρατίας, ανήκει σε αυτό το πολιτικό κόμμα. Στις βουλευτικές εκλογές πρώτο κόμμα με 37 έδρες, σε σύνολο 120, αναδείχθηκε το ακραίο εθνικιστικό κόμμα VMRO (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση / ΕΜΕΟ). Τόσο η ονομασία όσο και οι προγραμματικές δηλώσεις αυτού του κόμματος θυμίζουν την επαναστατική οργάνωση του 19ου αιώνα, την περιβόητη ΕΜΕΟ, γνωστή για την τρομοκρατική της δραστηριότητα στο Βαλκανικό χώρο.

Ιστορία τoυ «δημοκρατικού» VMRO.

Tο σύνθημα «η Μακεδονία στους Μακεδόνες» είναι αυτό που εκμεταλλεύτηκε η βουλγαρική Ηγεμονία, κυρίως επειδή ορισμένοι Βούλγαροι πολιτικοί θεώρησαν ότι μια κίνηση για την αυτονομία της Μακεδονίας" θα ήταν δυνατό να γίνει ανεκτή από τις Δυνάμεις και να αποτελέσει ταυτόχρονα, όπως και στην περίπτωση της Ανατολικής Ρωμυλίας, ένα προσωρινό στάδιο πριν από την ένωση με τη Βουλγαρία.

Η ευκαιρία παρουσιάστηκε μετά την πτώση της κυβέρνησης Σταμπούλοφ το 1894. Η νέα κυβέρνηση Στοΐλοφ άρχισε να εξετάζει το ενδεχόμενο άμεσης επέμβασης στη Μακεδονία, καθώς δεν της αρκούσε, όπως στην προκάτοχο της, να απαιτεί απλώς από το σουλτάνο την έκδοση διαταγμάτων ευνοϊκών για την Εξαρχία.

Τα μέσα για μια πιο ενεργητική παρέμβαση υπήρχαν: πολυάριθμες μακεδόνικες εταιρείες είχαν συσταθεί στη Βουλγαρία, οι οποίες, σε Συνέδριο που συνήλθε στη Σόφια το 1895, συγχωνεύτηκαν σε μια ενιαία Μακεδόνικη Εταιρεία ή, όπως είναι πιο γνωστή ως ΕΜΕΟ στα Σλάβικα Vatreshna Makedonska Revolutsionna Organizacija ή VMRO δεν είχαν καμμιά σχέση με τις Σοσιλιστικές ιδέες. Το VMRO είναι καθαρά απόφαση του Κεντρικού Πανσλαβικού Κομιτάτου που είχε σαν σκοπό καθαρά να επιταχύνει τον εκβουλγαρισμό της Μακεδονίας η αυτονόμηση της και η προώθηση των βουλγαρικών συμφερόντων κατά τέτοιον τρόπο ώστε, εάν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές, η Μακεδονία εύκολα να ενσωματωνόταν στη Βουλγαρία.

Το VMRO είναι συνέχεια του Tajna Makedonsko-Odrinska Revolutsionna Organizacija ή TMORO (Μακεδονο-Βουλγαρο-Αδριανουπολίτικη Επαναστατική Επιτροπή) που όπως φαίνεται αρχικός σκοπός ήταν όχι μόνο η Μακεδονία αλλά και η Θράκη.Λόγω διαφωνιών στους κόλπους του TMORO το Μάρτιο του 1895 οι «Μακεδόνικες Αδελφότητες» στη Βουλγαρία, οι οποίες συνίσταντο από Βούλγαρους μετανάστες από τη Μακεδονία, ίδρυσαν το «Ανώτατο Μακεδόνικο Κομιτάτο», γνωστό επίσης και ως «Βιρχόβεν Κομιτέτ» (Vrchornija Makedonski Komitet, VMK), για να συντονίζει τις επαναστατικές δραστηριότητες στη Μακεδονία. Τα εναπομείναντα μέλη του TMORO οργανώθηκαν ως VMRO.

Τα μέλη της VMK έγιναν γνωστά ως Βερχοβιστές και της VMRO ως Σεντραλιστές. Ένα χρόνο αργότερα, αριστερίζοντα μέλη αποχώρησαν από την VMRO (Εσωτερική) και ίδρυσαν την πολιτική οργάνωση «Ομοσπονδιακό Λαϊκό Κόμμα» (Federated Popular Party), τα μέλη του οποίου έγιναν γνωστά ως «Φεντεραλιστές». Οι Βερχοβιστές επιδίωκαν άμεση ένωση της Μακεδονίας με τη Βουλγαρία . Αντίθετα, οι οπαδοί της VMRO (Σεντραλιστές) υποστήριζαν την ίδρυση αυτόνομης Μακεδονίας ως μέλος μιας ανατολικής Σλαβικής Ομοσπονδίας, με τους Φεντεραλιστές να προτιμούν σοσιαλιστική αυτόνομη Μακεδονία. Η αυτονομία της Μακεδονίας παρέμεινε ο μόνος και κύριος στόχος της VMRO μέχρι το 1928.

Το 1925 οι Φεντεραλιστές διέλυσαν τον οργανισμό και πολλοί από τους ηγέτες, με επί κεφαλής τον Βούλγαρο Ντήμηταρ Βλάχοβ, συγκρότησαν νέο οργανισμό της αριστεράς, την VMRO Ενωμένη, με σκοπό να επιτύχει την ίδρυση ανεξάρτητης και ενωμένης Μακεδονίας με την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης. Από την αρχή της ίδρυσης της, η VMRO Ενωμένη ήταν άσπονδος εχθρός της VMRO και εκεί αρχίζει το παραμύθι δήθεν ότι το Ίλιντεν ήτο Σοσιαλιστική επαναστατική κίνηση.