Η φέτα μας και οι Γάλλοι

Σε λίγες μέρες λήγει η πενταετής μεταβατική περίοδος που είχε καθορίσει η Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιούν τον όρο «φέτα» για τα λευκά τυριά τους οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό σημαίνει ότι από τις 15/10 η μόνη χώρα που θα δικαιούται να παράγει φέτα στην ΕΕ θα είναι η Ελλάδα. Δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός όμως, γιατί δεν αποκλείεται να έχουμε «δυσάρεστες» εκπλήξεις από τη Γαλλία. Ο κ. Michel Barnier, υπουργός Γεωργίας και Αλιείας της Γαλλίας, έκανε επίσκεψη στην Ελλάδα τη Δευτέρα, 8 Οκτωβρίου 2007. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσε η Γαλλική Πρεσβεία, εκτός της συνάντησης με τον ομόλογό του κ. Αλ. Κοντό και της επίσκεψής του στις πυρόπληκτες περιοχές, θα έχει διαβουλεύσεις και με την υπουργό Εξωτερικών, κα Ντ. Μπακογιάννη, με βασικό θέμα τη «φέτα». Η Γαλλία δεν το βάζει εύκολα κάτω, γιατί παίζονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Αρκεί να σας αναφέρουμε ότι η παγκόσμια κατανάλωση λευκών τυριών τύπου φέτας φτάνει τους 600.000 τόν. το χρόνο. Ήδη έχει προσφύγει εκ νέου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ζητώντας την επανεξέταση της υπόθεσης και, κυρίως, την παράταση της μεταβατικής περιόδου για ακόμη πέντε χρόνια. Στη «μάχη της φέτας» η Γαλλία έχει βρει πιστούς συμμάχους τη Γερμανία και τη Δανία, που θα «δουν» με ικανοποίηση για τα συμφέροντα των κτηνοτρόφων τους, μια νέα «παράταση». Θυμίζουμε πάντως ότι η εισήγηση της επιστημονικής Επιτροπής της ΕΕ ήταν θετική για την Ελλάδα. Πολλοί παράγοντες της χώρας μας συμφωνούν ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται. Το πρόβλημα το μετατοπίζουν στον έλεγχο που πρέπει να υπάρξει στις 27 χώρες μέλη της Ένωσης. Δηλαδή, ενώ στη χώρα μας υπάρχουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα περιφρουρήσουν την «ελληνικότητα» της φέτας, από ποιο φορέα θα ελέγχεται η υπόλοιπη ευρωπαϊκή αγορά. Ας δούμε όμως σε ποια σημεία στηρίζεται η γαλλική αμφισβήτηση, για την αποκλειστική παραγωγή του τυριού με την ονομασία «φέτα» μόνο από την Ελλάδα. Πρώτο και βασικότερο επιχείρημα των Γάλλων, είναι ότι μεγάλες ποσότητες φέτας παράγονται από αιγοπρόβειο γάλα, που εισάγεται νόμιμα ή παράνομα από άλλες χώρες ή μεταφέρεται από περιοχές της Ελλάδας που είναι εκτός ζωνών Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Ένα δεύτερο γαλλικό επιχείρημα είναι ότι παράγεται τυρί φέτα από φυλές προβάτων που εισάγονται από το εξωτερικό και μάλιστα από τη Γαλλία. Ακόμη, η μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη της ΕΕ υποστηρίζει ότι οι όροι λειτουργίας των κτηνοτροφικών μονάδων και τυροκομείων στη χώρα μας δεν είναι επαρκείς για τη διασφάλιση της υγιεινής του προϊόντος. Επιπλέον, η Γαλλία τονίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να καλύψει τη διεθνή ζήτηση, αφού μέχρι τώρα δεν μπορεί να παράγει περισσότερους από 120.000 τόν. Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι τα βασικότερα επιχειρήματα των Γάλλων στηρίζονται στους όρους παρασκευής και εμπορίας της φέτας, που έχει θέσει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή το νόμισμα έχει δύο όψεις. Από τη μια οι αποφάσεις της ΕΕ είναι η «ασπίδα» προστασίας του προϊόντος και από την άλλη, αν αυτοί οι όροι δεν εφαρμόζονται σωστά, αποτελούν τον κίνδυνο να χάσουμε την υπόθεση «φέτα».

Μάχη των δύο φύλλων

Η συνάντηση ήταν τυχαία στην πλατεία.

Πρώτα συναντήθηκαν τα μάτια, αλλά αμέσως έστρεψε το βλέμμα στην διπλανή της προσπαθώντας να με αποφύγει. Μετά τη πλησίασα και της ζήτησα να πάμε μια βόλτα. Αμέσως πετάχτηκε η μελαχρινή συνοδός της και με απότρεψε, λέγοντας μου ότι έχουν αμάξι. Επειδή φοβάται και νοιώθει ανασφάλεια, χρειάζεται να συνοδεύεται από μια φίλη, που θα παίζει τον ρόλο του «φύλακα». Ανασφάλεια και φόβος για να μην «πληγωθεί». Μα μόνο οι γυναίκες πληγώνονται σε αυτό τον κόσμο; Οι άντρες; Και σίγουρα μετά από κάθε σχέση υπάρχει μια πληγή. Τότε είμαστε 10 εκατ. πληγωμένοι. Όλοι πάνω από τα δεκατέσσερα αρχίζουμε να πληγωνόμαστε από τις σχέσεις μας. Φόβος …. Φόβος …. Φόβος. Κανείς όμως δεν κάνει την αυτό κριτική του για τις επιλογές του. Μας φταίνε οι άντρες… οι γυναίκες…. οι ξανθιές…οι μελαχρινές…οι φουσκωτοί…οι πενηντάρηδες…οι πιτσιρίκες…ποτέ όμως εμείς. Δεν συζητάμε πια στη καθημερινή μας ζωή και προσπαθούμε να μιλήσουμε μέσα από το ίντερνετ, κρυφά και αόρατα. Η ανωνυμία μας δίνει την ασφάλεια που χρειαζόμαστε. Στο διαδίκτυο όμως συζητάνε τα ίδια άτομα που συναντούμε στην καθημερινότητάς μας. Πάντως εγώ κράτησα από τις σχέσεις μου όλα τα θετικά και αυτά θυμάμαι. Το τέλος δεν είναι ποτέ ευχάριστο. Αλλά τίποτα δεν είναι αιώνιο στη θνητή ζωή μας. Αγάπησα όλες τις γυναίκες που γνώρισα και αν ξαναζούσα τις ίδιες θα επέλεγα.