Τα αναπάντητα ερωτήματα για την Αλ Κάιντα

Μέσα της δεκαετίας του ΄90. Στο Αφγανιστάν την εξουσία κατέχουν οι ταλιμπάν. Συμπεριφέρονται ιδιότυπα όμως, κανένα δεν σκοπεύουν να αγγίξουν, εκτός από τους συμπολίτες τους. Όμως το 1996 εκεί φθάνει ο Mπιν Λάντεν με τους ομόλογούς του από την Αλ Κάιντα. Σε λίγο οι οικοδεσπότες δέχονται από τους φιλοξενούμενους μια δυσάρεστη έκπληξη: στις 7 Αυγούστου του 1998 διαπράττουν διπλή έκρηξη έξω από τις Πρεσβείες των ΗΠΑ στη Ναϊρόμπι και το Νταρ-εσ-Σαλάμ. Το αποτέλεσμα είναι εκατοντάδες νεκροί και χιλιάδες τραυματίες. Το Αφγανιστάν δέχεται χτύπημα αμερικανικών πυραύλων cruise, όμως οι ταλιμπάν ευγενικά αρνούνται να εκδώσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες τον «τρομοκράτη νούμερο ένα», ο οποίος τους έθεσε κάτω από αυτό το χτύπημα. Ο Οσάμα δεν είναι και τόσο συναισθηματικός. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 με μαζική επίθεση στις ΗΠΑ καταδικάζει το κράτος, που τον είχε φιλοξενήσει αυτόν και την οργάνωσή του, σε σίγουρο θάνατο. Έτσι οι υπερβολικά φιλόξενοι ταλιμπάν θα χάσουν την εξουσία.

Άνοιξη του 2012. Μαλί. Το κίνημα των Τουαρέγκ για την απόσχιση του βόρειου τμήματος της χώρας έχει κάθε δυνατότητα να πετύχει την ανεξαρτησία. Η κεντρική εξουσία είναι διαλυμένη και ο ολιγάριθμος στρατός είναι ανίκανος για δράση. Οι Τουαρέγκ κυριεύουν όλα τα μεγάλα κατοικημένα σημεία στο βόρειο τμήμα της χώρας και ετοιμάζουν τους όρους τους για τη διαίρεση της χώρας. Ξαφνικά όμως εκδηλώνεται η «Αλ Κάιντα στις χώρες του Ισλαμικού Μαγκρέμπ». Και έρχεται σε σύγκρουση με τους Τουαρέγκ και αποσπά από αυτούς όλα τα κατακτημένα εδάφη. Όμως μετά συμβαίνει κάτι το παράξενο: στις αρχές του 2013 ο συνασπισμός των τζιχαντιστών αρχίζει εκστρατεία αυτοκτονίας στην πρωτεύουσα της χώρας Μπαμάκο. Ξέρει πολύ καλά ότι η Γαλλία έχει κηρύξει τον πόλεμο στην Αλ Κάιντα, ότι είναι εδώ και πολύ καιρό έτοιμη για στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των εξτρεμιστών στο Μαλί και περιμένει μόνο το πρόσχημα. Τελικά μετά από μια εξάμηνη στρατιωτική επιχείρηση στο Μαλί σκοτώθηκαν περίπου χίλιοι τζιχαντιστές, οι δε Τουαρέγκ μπορούν να ξεχάσουν την ανεξαρτησία, στην οποία ήταν τόσο κοντά.

2013 στη Συρία. Στα μέσα Μαΐου οι εξτρεμιστές στην αποκλεισμένη πόλη της Κουσέιρ άρχισαν να εκφράζουν παράπονα για σημαντική μείωση της προμήθειας όπλων από το εξωτερικό. Δεν χρειάζεται να μαντέψει κανείς την αιτία. Όπως μετέδωσε το BBC, «το Κατάρ και άλλες χώρες πρόσφατα διέκοψαν την παράδοση όπλων, πιθανώς, τηρώντας το όρο που έθεσαν οι ΗΠΑ: να μην αφήσουν να νικήσει εκείνη η οργάνωση των ανταρτών, στην οποία κορυφαίο ρόλο παίζει το συνδεδεμένο με την Αλ Κάιντα «Μέτωπο Al-Nusra». Στα τέλη Μαΐου ο ΟΗΕ συμπεριέλαβε αυτό το «μέτωπο» στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων και επέβαλε απαγόρευση στον εφοδιασμό του με όπλα. Ας σημειωθεί ότι αυτό το «μέτωπο» ήταν μια από τις βασικές οργανώσεις της ένοπλης αντιπολίτευσης στη Συρία και διακρινόταν για τη μαχητική του ικανότητα και πειθαρχία. Όμως τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, ο ηγέτης του «μετώπου» Αμπού Μοχάμεντ Γκολάνι, ορκίστηκε πίστη στο νυν αρχηγό της Αλ Κάιντα Αϊμάν Ζαουαχίρι. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές. Στις 5 Ιουνίου τα κυβερνητικά στρατεύματα κατέλαβαν οριστικά την Κουσέιρ. Και η ζυγαριά της στρατιωτικής επιτυχίας έγειρε προς το μέρος του στρατού του Μπασάρ Άσαντ.

Γενικά, στις ενέργειες της Αλ Κάιντα υπάρχει κάποιο αίνιγμα, το οποίο άνθρωπος με κοινή λογική δεν μπορεί να το λύσει. Τελικά τι κρύβεται κάτω από το φερετζέ αυτής της οργάνωσης;