«Η θάλασσα βάφτηκε κόκκινη από το αίμα των αιχμαλώτων», είναι η συγκλονιστική δήλωση του Τουρκοκύπριου μάρτυρα, που αποτυπώνει το μέγεθος της αγριότητας των Τούρκων εισβολέων.
Σύμφωνα με τον αυτόπτη μάρτυρα, οι 320 Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι ίσως να θάφτηκαν σε κάποιο χώρο κοντά στο ξενοδοχείο Μάρε Μόντε, το οποίο είχε λειτουργήσει λίγους μόνο μήνες πριν από την εισβολή.
Στη μαρτυρία του, ο Τουρκοκύπριος ανέφερε ότι η σφαγή έγινε στα τέλη Αυγούστου του 1974, δηλαδή λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής.
Στις τόσες αποκαλύψεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας αυτό το καλοκαίρι, έρχεται να προστεθεί η πιο συγκλονιστική μαρτυρία για τη βαρβαρότητα των εγκλημάτων πολέμου που διέπραξε ο Τουρκικός Στρατός κατοχής στην Κύπρο.
Ο Τουρκοκύπριος -που για προφανείς λόγους κράτησε την ανωνυμία του- μίλησε στη γνωστή τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Άφρικα» για μια πρωτοφανή πράξη που διαδραματίστηκε μπροστά στα μάτια του, τον Αύγουστο του 1974.
Σύμφωνα με τη συγκλονιστική του μαρτυρία, οι 320 Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι πολέμου σφαγιάστηκαν εν ψυχρώ από Τούρκους στρατιώτες, στην ακτή δυτικά της Κερύνειας.
Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Τουρκοκύπριος, ο ίδιος ήταν ένας από τους συνοδούς των αιχμαλώτων, που μεταφέρθηκαν με οκτώ λεωφορεία (40 αιχμάλωτοι στο κάθε λεωφορείο) στο σημείο όπου είχε γίνει η απόβαση, δυτικά της Κερύνειας, προκειμένου να οδηγηθούν με πλοία σε φυλακές της Τουρκίας.
Όμως, οι 320 Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι δεν επρόκειτο να μεταφερθούν ποτέ στην Τουρκία. Θα τους προλάβαινε η βαρβαρότητα των ορδών του τουρκικού Αττίλα.
Όπως γράφει η «Άφρικα», όταν τα λεωφορεία έφθασαν στο λιμάνι είχε ήδη καταπλεύσει ένα πλοίο με Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι μόλις είχαν αποβιβαστεί. Όταν οι στρατιώτες πληροφορήθηκαν ότι στα λεωφορεία βρίσκονταν Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι, έβγαλαν τις ξιφολόγχες και τους σκότωσαν με αγριότητα μέχρις ενός.
Τώρα τι έχουν να πούνε σήμερα οι μάνες της Ελλάδας που δεν θέλουν τα παιδιά τους να κάνουν θητεία στο στρατό; Πιστεύουν ότι θα τους σώσει κανένας όταν αποφασίσουν οι Τούρκοι να ολοκληρώσουν το έργο τους;
Γνωρίζουμε τι θέλουν οι Τούρκοι εμείς γνωρίζουμε τι θέλουμε;
Σύμφωνα με τον αυτόπτη μάρτυρα, οι 320 Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι ίσως να θάφτηκαν σε κάποιο χώρο κοντά στο ξενοδοχείο Μάρε Μόντε, το οποίο είχε λειτουργήσει λίγους μόνο μήνες πριν από την εισβολή.
Στη μαρτυρία του, ο Τουρκοκύπριος ανέφερε ότι η σφαγή έγινε στα τέλη Αυγούστου του 1974, δηλαδή λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής.
Στις τόσες αποκαλύψεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας αυτό το καλοκαίρι, έρχεται να προστεθεί η πιο συγκλονιστική μαρτυρία για τη βαρβαρότητα των εγκλημάτων πολέμου που διέπραξε ο Τουρκικός Στρατός κατοχής στην Κύπρο.
Ο Τουρκοκύπριος -που για προφανείς λόγους κράτησε την ανωνυμία του- μίλησε στη γνωστή τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Άφρικα» για μια πρωτοφανή πράξη που διαδραματίστηκε μπροστά στα μάτια του, τον Αύγουστο του 1974.
Σύμφωνα με τη συγκλονιστική του μαρτυρία, οι 320 Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι πολέμου σφαγιάστηκαν εν ψυχρώ από Τούρκους στρατιώτες, στην ακτή δυτικά της Κερύνειας.
Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Τουρκοκύπριος, ο ίδιος ήταν ένας από τους συνοδούς των αιχμαλώτων, που μεταφέρθηκαν με οκτώ λεωφορεία (40 αιχμάλωτοι στο κάθε λεωφορείο) στο σημείο όπου είχε γίνει η απόβαση, δυτικά της Κερύνειας, προκειμένου να οδηγηθούν με πλοία σε φυλακές της Τουρκίας.
Όμως, οι 320 Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι δεν επρόκειτο να μεταφερθούν ποτέ στην Τουρκία. Θα τους προλάβαινε η βαρβαρότητα των ορδών του τουρκικού Αττίλα.
Όπως γράφει η «Άφρικα», όταν τα λεωφορεία έφθασαν στο λιμάνι είχε ήδη καταπλεύσει ένα πλοίο με Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι μόλις είχαν αποβιβαστεί. Όταν οι στρατιώτες πληροφορήθηκαν ότι στα λεωφορεία βρίσκονταν Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι, έβγαλαν τις ξιφολόγχες και τους σκότωσαν με αγριότητα μέχρις ενός.
Τώρα τι έχουν να πούνε σήμερα οι μάνες της Ελλάδας που δεν θέλουν τα παιδιά τους να κάνουν θητεία στο στρατό; Πιστεύουν ότι θα τους σώσει κανένας όταν αποφασίσουν οι Τούρκοι να ολοκληρώσουν το έργο τους;
Γνωρίζουμε τι θέλουν οι Τούρκοι εμείς γνωρίζουμε τι θέλουμε;
