«Καθαρίζει» η Χαμάς τους σαλαφιστές στη Γάζα

Είκοσι είναι οι νεκροί και τουλάχιστον 120 οι τραυματίες από τις βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα σε μέλη της Χαμάς και Σαλαφιστές κατά τη διάρκεια της νύκτας (14/8/2009) στη Ράφαχ, στα νότια της Λωρίδας της Γάζας.

Νεκρός είναι και ο επικεφαλής της σαλαφιστικής οργάνωσης στη Γάζα Τζουντ Άνσαρ Αλλάχ Αμπντελατίφ Μούσα. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η αστυνομική δύναμη της Χαμάς επιχείρησε επίθεση σε τέμενος στη Ράφαχ, όπου είχαν οχυρωθεί μέλη της ομάδας σαλαφιστών Τζουντ Άνσαρ Αλλάχ. Η Ράφαχ, στα σύνορα με την Αίγυπτο, αποτελεί το προπύργιο του σαλαφιστικού κινήματος.

Γνωριμία με τους σαλαφιστές
Στη Βοσνία, ριζοσπαστικοί μουσουλμάνοι, οι αποκαλούμενοι σαλαφιστές (ή βαχαμπίτες), δημιουργούν προβλήματα, μεταξύ άλλων και σε τοπικό επίπεδο. Χωριανοί αναγκάζονται να ντύνονται κατά τον παραδοσιακό ισλαμικό τρόπο, τζαμιά μετριοπαθών μουσουλμάνων κατάσχονται, αλλά και πέραν των συνόρων σημειώνονται ανησυχητικές ενέργειες σχετικές με εμπόριο και διακίνηση όπλων.

Οι σαλαφιστές δεν χρησιμοποιούν μόνο τη Βοσνία ως μέρος για σκοπούς διαχείρισης και ανάπαυσης, αλλά διαθέτουν επίσης δυνατότητες διαφυγής και κρησφύγετα στη Σκανδιναβία, την Αυστρία και την Ολλανδία.

Οι σαλαφιστές είναι ουσιαστικά υποστηριχτές της ουαχαβιτικής ερμηνείας του Ισλάμ, έστω και αν το αρνούνται. Εκτιμούν ότι υπερβαίνουν σε σοφία και τις τέσσερις παραδοσιακές νομικές σχολές του Ισλάμ, (το χανεφιτισμό, το μαλεκιτισμό, το σαφεϊτισμό και το χανμπαλισμό) και με τον τρόπο αυτό επιστρέφουν στις θεμελιώδεις αρχές και αξίες του Κορανίου και της Σούνα λένε αν και προσεκτικότερη ανάγνωση του Κορανίου τους κατατάσσει σε μια αίρεση. Ο εμπνευστής και δημιουργός του ουαχαβιτισμού ήταν ο Μοχάμετ Ιμπν Άμπντελ Ουάχαμπ (πέθανε το 1791). Εξαιρετικά σχολαστικός και αυστηρός ερμηνευτής του Ισλάμ και πνευματικός καθοδηγητής της βασιλικής οικογενείας Σαούντ.

Οι σαλαφιστές υποδιαιρούνται σε δύο υπο-ομάδες:

1) τους "ιεροπολεμικούς σαλαφιστές", των οποίων ο ηγέτης είναι ο Αιγύπτιος Μουσταφά Καμέλ, ο επονομαζόμενος με το ιεροπολεμικό του όνομα "Αμπού Χάμζα", φυγάς στο Λονδίνο και ιμάμης του τεμένους του Φίνσμπουρυ Παρκ (Finsbury Park) μέχρι τη σύλληψή του από τις βρετανικές αρχές το Μάιο του 2004.

και

2) τους "σεϊχιστές σαλαφιστές", οι οποίοι ναι μεν δεν αναμιγνύονται με την πολιτική, αλλά ακολουθούν κατά γράμμα τις "Φάτουα", τις ιερονομικές ρήτρες δηλαδή των σεΐχηδων της Σ. Αραβίας. Οι σαλαφιστές καταγγέλλουν τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τους Μυστικιστές Σούφι ως θεράποντες της "καινοτομίας" (bid'a), του "πολυθεϊσμού" (shirk) και του "πανθεϊσμού" (wadatoul woujoud).

Οι πλέον ριζοσπάστες επιρρίπτουν το ανάθεμα (τακφίρ) στους υπόλοιπους αδελφούς τους. Αυτή η τάση του σαλαφισμού συνδέεται με τον "Tακφιρισμό" και συμπληρώνει τη διεθνιστική τάση του διεθνιστικού σουνιτικού ισλαμιστικού εξτρεμισμού.
Η ουσία του Τακφίρ, όπως την ορίζει ο ίδιος ο Σούκρι, ως θεωρητικός της οργάνωσής του, της Τζαμαά αλ-Μουσλιμούν (Κοινότητα των Μουσουλμάνων), βασίζεται στον αφορισμό και την αναθεματική αποπομπή κάθε μουσουλμάνου "καφίρ", δηλαδή που αμαρτάνει σοβαρά και κατ' εξακολούθηση μη σεβόμενος τις αρχές και τα κελεύσματα της Σαρία. Τα μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας (Τζαμαά αλ-Μουσλιμούν) θεωρούν εαυτούς ως τους μόνους πραγματικούς πιστούς. Το κίνημα πρόλαβε να δολοφονήσει το 1977 τον αιγύπτιο υπουργό Θρησκευμάτων Σεΐχη Νταχαμπί και αναχαιτίστηκε μετά τη σύλληψη και τον απαγχονισμό του Σούκρι από τις αιγυπτιακές αρχές. Το G.I.A. (Groupes Islamiques Armes) της Αλγερίας κατά τον Gilles Kepel έχει προσχωρήσει ήδη στον τακφιρισμό.

Μπορεί κάποιος να είναι σαλαφιστής, άρα διεθνιστής ισλαμιστής, και να ασκεί τον ιερό πόλεμο σε όλο το μήκος και το πλάτος της Ούμα, αλλά να μην είναι τακφιριστής, δηλαδή να μην αρχίζει να ασκεί τον ιερό πόλεμο πρώτα εναντίον της κυβερνήσεως της χώρας του, έστω και αν τη θεωρεί βέβηλη.

Μπορεί να είναι κάποιος σαλαφιστής και τακφιριστής, δηλαδή να αρχίζει τον ένοπλο Τζιχάντ εναντίον της "βέβηλης" κυβερνήσεως της ιδίας του της χώρας.

Μπορεί κάποιος να είναι ισλαμιστής και να θέλει να επιβληθεί η σαρία στον τόπο του, αλλά να μην είναι σαλαφιστής ούτε τακφιριστής.

Μπορεί κάποιος να ανήκει στους Ταλιμπάν και να είναι απλώς ισλαμιστής. Αυτό συνέβαινε μέχρι το 1996 στους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν.

Μπορεί κάποιος να ανήκει στους Ταλιμπάν και να είναι σαλαφιστής χωρίς να είναι τακφιριστής, αλλά να πολεμά ως μουτζαχίντ σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου τον αποστέλλει ο σεΐχης του. Αυτό χαρακτηρίζει κυρίως τους μαχητές της Αλ Κάιντα.

Μπορεί κάποιος να ανήκει στους Ταλιμπάν, αλλά να είναι σαλαφιστής τακφιριστής και να ασκεί τον ένοπλο Τζιχάντ πρώτα στη χώρα του και κατόπιν στον κόσμο ή ταυτοχρόνως. Αυτό και πάλι θα εξαρτάται από τις εντολές του σεΐχη του.

Μετά το 1996 ο Μπιν Λάντεν προσχώρησε στο σαλαφιστικό τακφιρισμό.

Το 2006 έγινε η συμμαχία της Αλ Κάιντα με την αλγερινή Οργάνωση Σαλαφιστών για το Κήρυγμα και τη Μάχη (GSPC). Ο δεύτερος στην ιεραχία της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ Ζαουάχρι, ανακοίνωσε για πρώτη φορά τη συνεργασία των δύο οργανώσεων. Αν και η GSPC έχει ταχθεί στο πλευρό της Αλ Κάιντα και στο παρελθόν, η επίσημη δήλωση του Αλ Ζαουάχρι, το 2006, έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο γεγονός. Το δεξί χέρι του Μπιν Λάντεν κάλεσε την GSPC να γίνει «αγκάθι στον λαιμό των Αμερικανών και Γάλλων σταυροφόρων και των συμμάχων τους». Τότε ο επικεφαλής της GSPC, Αμπού Μοσάαμπ Αμπντελουαντούντ, ανακοίνωσε την πίστη του στον αρχηγό της Αλ Κάιντα προαναγγέλλοντας: «Θα συνεχίσουμε τον ιερό πόλεμο στην Αλγερία. Οι μαχητές μας είναι στις διαταγές του Μπιν Λάντεν για να χτυπήσει με τη μεσολάβησή μας όποιον θελήσει και όπου θελήσει».

Στο Ιράκ σαλαφιστές κληρικοί και τοπικοί αρχηγοί της αντίστασης βορείως και νοτίως της Bαγδάτης μιλούν ανοιχτά για χάσμα μεταξύ των αντάρτικων ομάδων, ιρακινών ισλαμιστών και εθνικιστών, αλλά και των υποστηριζόμενων από το εξωτερικό ομάδων της Aλ Kάιντα.