Όταν κάποιοι Ευρωπαίοι σκέφτηκαν να δημιουργήσουν την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) στην Ευρώπη, το κάνανε για να έχει η Ε.Ε. επάρκεια τροφίμων. Από τότε μέχρι τώρα έχει αλλάξει ριζικά ο σκοπός της ΚΑΠ, που μπορεί να υπόσχεται ότι στηρίζει το εισόδημα των αγροτών, αλλά δεν στηρίζει πια το αγροτικό προϊόν. Πρόσφατα όταν ρώτησα την Επίτροπο Γεωργίας, Μάριαν Φίσερ Μπόελ, κατά την επίσκεψή της στην Αθήνα, για τη κρίση με τις τιμές των τροφίμων, μου απάντησε όχι σαν μια Επίτροπος που στηρίζει την ευρωπαϊκή αγροτική παραγωγή, αλλά σαν κάποια που ενδιαφέρεται για το ελεύθερο εμπόριο της Ε.Ε. με τις τρίτες χώρες.
Συγκεκριμένα είπε ότι «με τις υψηλές τιμές θα ενισχυθούν μακροοικονομικά οι αναπτυσσόμενες χώρες που εξάγουν αγροτικά προϊόντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Δηλαδή οι γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες, υιοθετώντας τις νουθεσίες της Παγκόσμιας Τράπεζας, που αποκήρυσσε την κάθε μορφής στήριξη στη γεωργία, είχαν σαν δόγμα την μη στήριξη της παραγωγής αγροτικών προϊόντων στην Ε.Ε. τα οποία πολύ εύκολα πίστευαν ότι θα εισάγονταν από τις τρίτες χώρες και στράφηκαν στην στήριξη των νέων τεχνολογιών και των υπηρεσιών, εγκαταλείποντας τους αγρότες στις χώρες του Νότου, με την ετήσια καταβολή ενός βοηθητικού εισοδήματος. Κάπου όμως άρχισε να τους «χαλά η σούπα».
Από την μια έχουμε τη δραματική μείωση της παραγωγής πολλών προϊόντων στις αναπτυσσόμενες χώρες, λόγω φυσικών καταστροφών. Ένα παράδειγμα η έλλειψη δημητριακών, που ανάγκασε πολλές χώρες που τροφοδοτούσαν την Ε.Ε. να μειώσουν τις εξαγωγές τους, ώστε να μπορούν να τροφοδοτήσουν τους πεινασμένους κατοίκους τους. Μέχρι τώρα προξενούσαν πονοκέφαλο στην Ε.Ε. οι αποφάσεις του OPEC για το πετρέλαιο. Τώρα έρχεται και η δημιουργία «καρτέλ του ρυζιού» στην Ινδοκίνα να την προβληματίσει. Είναι η νέα ανησυχητική εξέλιξη στην επισιτιστική κρίση που πλήττει περισσότερες από 82 χώρες. Πρόκειται για ένα νέο ΟPΕC -δεν είναι τυχαίο ότι θα ονομάζεται ΟREC (Οργανισμός Χωρών Εξαγωγών Ρυζιού)- στον οποίο θα μετέχουν μεταξύ άλλων η Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ. Οι χώρες δηλαδή με τις μεγαλύτερες εξαγωγές ρυζιού και με στόχο τον καθορισμό των τιμών με τον ίδιο τρόπο που ο οργανισμός των πετρελαιοπαραγωγών χωρών επηρεάζει τη διεθνή τιμή του αργού. Πάντως σε νέα ιστορικά υψηλά ρεκόρ αναμένεται να «σκαρφαλώσει» η τιμή του ρυζιού, μετά την καταστροφή της παραγωγής ρυζιού στη Μιανμάρ (πρώην Βιρμανία) από τον κυκλώνα Ναργκίς.
Από την άλλη ένα μεγάλο πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι πολλές χώρες, βλέποντας να αυξάνεται ο τζίρος των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων, θέλουν να «βάλουν χέρι» στο χρήμα αυξάνοντας τη φορολογία. Κάτι τέτοιο σκέφτηκε και η κυβέρνηση της Αργεντινής και θέλησε να αυξήσει τη φορολογία στα κέρδη από τις εξαγωγές τροφίμων που έφτασαν το 2007 στα 13 δις δολάρια. Βέβαια οι αγρότες δεν το δέχονται και αποφάσισαν να αντιδράσουν δυναμικά κλείνοντας τα λιμάνια της χώρας.
Και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ανακοίνωση των ευρωπαϊκών αγροτοσυνδικαλιστικών οργανώσεων COPA και COGECA, που αμφισβητεί ότι η χρήση των βιοκαυσίμων οδήγησε στην αύξηση της τιμής των τροφίμων, αφού μόνο το 1% της παγκόσμιας παραγωγής σιτηρών χρησιμοποιείται για την παραγωγή τους. Παράλληλα υποστηρίζει ότι οι μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, οφείλονται στην έλλειψη προσφοράς και την αυξημένη ζήτηση. Αυτό τα επόμενα χρόνια αναμένεται να αναστήσει το «φάντασμα» της πείνας στην Ευρώπη, που η ΚΑΠ είχε σκοπό να εξαλείψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου