Τα ελαιόδεντρα θα ξαναγίνουν αρκεί οι αγρότες να μείνουν

«Εθνική ανάγκη», να μείνουν οι άνθρωποι της περιφέρειας στον τόπο τους, ώστε να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους, είπε πρόσφατα ο Πρωθυπουργός. Από την πλευρά του ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, σημείωσε ότι 50 εκατ. ευρώ έχουν καταβληθεί στους πληγέντες αγρότες και κτηνοτρόφους, ενώ υποσχέθηκε ότι πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, θα πάρουν αποζημίωση για την απώλεια εισοδήματος που υπέστησαν από τις πυρκαγιές. Από τα παραπάνω λόγια, φαίνεται ότι η πρώτη προτεραιότητα για την αναγέννηση του αγροτικού τομέα στις πυρόπληκτες περιοχές, είναι μια …. «να μείνουν οι αγρότες στα χωριά τους». Για να γίνει αυτό πρέπει να εξασφαλιστεί ένα ετήσιο επίδομα που θα αναπληρώνει το χαμένο εισόδημά τους. Αυτό ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους ελαιοπαραγωγούς, των περιοχών που επλήγησαν από τις φωτιές, που θα πρέπει να περιμένουν από 6 μέχρι και 11 χρόνια, για να «δούνε» τα ελαιόδεντρα τους να βγάζουν παραγωγή. Η παραμονή των ελαιοπαραγωγών στην περιοχή, πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα της κυβέρνησης, αφού τα ελαιόδεντρα, που επλήγησαν από τις καταστροφικές φωτιές, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα ξαναγίνουν, έστω και αν χρειαστεί να περάσουν κάποια χρόνια για να ανακάμψει η ελαιοκαλλιέργεια. Αυτό «δείχνει» και η δημοσιοποίηση των προτάσεων της Ελαιουργικής, προς τους παραγωγούς του νομού Ηλείας, των οποίων τα ελαιόδεντρα επλήγησαν από τις καταστροφικές φωτιές. Επίσης οι κάτοικοι που θα μείνουν στα καμένα χωριά, πρέπει να προστατευτούν από τον κίνδυνο της διάβρωσης του εδάφους, κυρίως εξαιτίας της απώλειας οργανικής ουσίας και της γενικότερης αποδόμησης του καμένου εδάφους. Η φυτοκάλυψη, δηλαδή η συγκαλλιέργεια των καμένων ελαιώνων με χορτοδοτικά φυτά (ψυχανθή, κριθάρι κλπ), σύμφωνα με την Ελαιουργική προσφέρεται ως ο καλύτερος τρόπος, τόσο για την αποτελεσματική προστασία από τη διάβρωση (επιβεβλημένη σε ελαιώνες με κλίση), όσο και από το γεγονός ότι η παραγωγή χορτοδοτικών φυτών, αποτελεί ένα επιπλέον εισόδημα των ελαιοπαραγωγών, καλύπτοντας τις έντονες ανάγκες των κτηνοτροφικών μονάδων στις καμένες περιοχές. Προτάσεις της Ελαιουργικής για την ανάκαμψη της ελαιοκαλλιέργειας Η αυτοψία που πραγματοποιήθηκε από την ομάδα των συμβούλων της Ελαιουργικής, έδειξε ότι οι καμένοι ελαιώνες μπορεί να διαχωριστούν σε τρεις κατηγορίες: Ι) Ελαιόδεντρα με καθολικό κάψιμο της κόμης, κατηγορία που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό των καμένων ελαιώνων. Τα δέντρα της κατηγορίας αυτής κάηκαν από φωτιά που φαίνεται να πέρασε βιαστικά από τους ελαιώνες και προκάλεσε καψάλισμα της κόμης. Προσεκτική όμως παρατήρηση με ενδοσκόπηση του φλοιού (φλοιοσκόπηση) έδειξε ότι η θερμοπληξία προκάλεσε σοβαρά εγκαύματα στο κάμβιο και στο ξύλο πάνω στον κορμό και τους βραχίονες και είναι αμφίβολο αν τα δέντρα αυτά μπορούν να αναβλαστήσουν. ΙΙ) Παλαιά ελαιόδεντρα με καθολικό κάψιμο του σκελετού και της κόμης, κατηγορία που περιλαμβάνει ένα σημαντικό ποσοστό ελαιώνων. Εδώ η φωτιά διήρκεσε μεγάλο χρονικό διάστημα. ʼρχισε να κατακαίει τον κορμό των δέντρων με παλαιό ξύλο, και μετά την αποτέφρωση του κορμού τα δέντρα κατέπεσαν στο έδαφος ή κατακάηκαν εξολοκλήρου και έγιναν στάχτη. Η φλοιοσκόπηση έδειξε ότι το επιφανειακό ριζικό σύστημα διατηρεί ακόμα ζωντανούς ιστούς και στα περισσότερα δέντρα της κατηγορίας αυτής μπορεί να αποτελέσει τη βάση για αναγέννηση του δέντρου. ΙΙΙ) Ελαιόδεντρα που παρουσιάζουν μερική καταστροφή - καψάλισμα της κόμης με εμφανή σημεία πράσινης κόμης. Τα δέντρα της κατηγορίας αυτής, που βρέθηκαν στα περιθώρια της φωτιάς, αποτελούν ένα μικρό ποσοστό και παρουσιάζουν μεγαλύτερες πιθανότητες για αναβλάστηση πάνω από το σημείο του λαιμού. Ανεξάρτητα από τη μέθοδο που θα ακολουθήσει τελικά ο παραγωγός (αναβλάστηση ή επαναφύτευση) δεν πρέπει να προβεί σε καμιά ενέργεια εάν προηγουμένως δεν έχει γίνει εκτίμηση από τους γεωπόνους του ΕΛΓΑ. Πριν πάρει την απόφασή του ο παραγωγός για τις ενέργειες που πρέπει να κάνει στον καμένο ελαιώνα, είναι ανάγκη να εκτιμήσει το μέγεθος της ζημιάς και να δράσει ανάλογα για να επαναφέρει όσο γίνεται πιο σύντομα τον ελαιώνα σε παραγωγή. Για να εκτιμήσει τη δυναμικότητα του δέντρου για αναβλάστηση μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα από τους δυο τρόπους: α) είτε περιμένοντας μέχρι την άνοιξη να διαπιστώσει το σημείο της έκπτυξης των λανθανόντων οφθαλμών, είτε αν βιάζεται β) να εκτιμήσει αμέσως με φλοιοσκόπηση το μέγεθος της θερμοπληξίας στα διάφορα σημεία του κορμού. Επειδή για τις πυρόπληκτες περιοχές του Νομού Ηλείας είναι απαραίτητο να ληφθούν άμεσα αποφάσεις για τυχόν αναδιάρθρωση της ελαιοκαλλιέργειας η μέθοδος της φλοιοσκόπησης προτείνεται να εφαρμοσθεί άμεσα για να βοηθηθεί ο παραγωγός να πάρει έγκαιρα τη σωστή απόφαση ώστε να προετοιμασθεί κατάλληλα να επαναφέρει τον ελαιώνα στην παραγωγή με αναβλάστηση ή με επαναφύτευση. Με βάση την οπτική παρατήρηση των καμένων ελαιοδέντρων και τη φλοιοσκόπηση που διενεργήθηκε στην περιοχή της Ζαχάρως, η Ελαιουργική θεωρεί ότι για τα περισσότερα δέντρα της κατηγορίας (Ι) θα πρέπει να εφαρμοσθεί καρατόμηση, η οποία θα επιτρέψει αναβλάστηση κάτω από το σημείο της τομής. Για τα δέντρα της κατηγορίας (ΙΙ) θα πρέπει να εξετασθεί αν προσφέρονται για αναβλάστηση ή για επαναφύτευση. Στην απόφαση του ο παραγωγός αν θα εφαρμόσει αναβλάστηση ή επαναφύτευση, πρέπει να λάβει υπόψη και το ιστορικό φύτευσης του ελαιώνα και κυρίως αν τα καμένα ελαιόδεντρα προέρχονται από εμβολιασμένα σπορόφυτα ή από μοσχεύματα. Είναι γνωστό ότι η αναβλάστηση από ριζικό σύστημα αγριελιάς δεν αποδίδει την ποικιλία και επομένως ο παραγωγός χρειάζεται επιπρόσθετα έξοδα και μεγαλύτερο χρόνο για τον εμβολιασμό και την απόκτηση δέντρων με την επιθυμητή ποικιλία. Ο παραγωγός στην απόφασή του να επιλέξει τη μέθοδο της αναβλάστησης ή της επαναφύτευσης πρέπει, όπου οι συνθήκες το επιτρέπουν, να προτιμήσει την πρώτη διότι ο αναγεννημένος ελαιώνας χρειάζεται λιγότερα χρόνια (6 - 7), ενώ ο ελαιώνας με επαναφύτευση χρειάζεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (9 - 11 χρόνια) για να μπει σε πλήρη παραγωγή. Επιπλέον χρειάζεται μεγαλύτερο κεφάλαιο για την εγκατάσταση του νέου ελαιώνα. Αν τελικά επιλέξει τη μέθοδο της επαναφύτευσης πρέπει να σκεφθεί ότι είναι μια ευκαιρία να σχεδιάσει τον ελαιώνα με τις νέες αντιλήψεις της αειφορικής γεωργίας με τα νέα συστήματα (διάταξη και απόσταση των δέντρων, διαμόρφωση κόμης) που προσφέρονται για μηχανοκαλλιέργεια και πιστοποίηση, όπως της βιολογικής γεωργίας, ολοκληρωμένης διαχείρισης ή ονομασίας προέλευσης. Για να μη χαθεί η νέα καλλιεργητική περίοδος χρειάζεται αμέσως να προετοιμάσει κατάλληλα το έδαφος (π.χ. εκρίζωση καμένων δέντρων, προετοιμασία του εδάφους για φύτευση, εξασφάλιση δεντρυλλίων κ.λ.π.). Δεδομένου ότι η φύτευση πρέπει να γίνει το φθινόπωρο, για να μη χαθεί η νέα βλαστική περίοδος, όλες οι παραπάνω ενέργειες πρέπει να γίνουν αμέσως χωρίς καθυστέρηση.

Να «ανοίξει» η συζήτηση για τον μικρό αγροτικό κλήρο

Το μέγεθος και η δομή των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη της υπαίθρου, αλλά και για μία βιώσιμη και ανταγωνιστική ελληνική γεωργία. Τα πράγματα αλλάζουν με την νέα ΚΑΠ και όλοι προβλέπουν ότι το υψηλό κόστος παραγωγής θα «αναγκάσει» τους μικροκαλλιεργητές να εγκαταλείψουν το χωράφι τους. Κάποια στιγμή πρέπει να «ανοίξει» η συζήτηση για τον μικρό αγροτικό κλήρο που υπάρχει στην Ελλάδα, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες και με τι τρόπο μπορούμε να τον αυξήσουμε. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος πρέπει να αναφέρουμε ότι ο μέσος όρος αγροτικής γης στην χώρα μας είναι γύρω στα 40 στρέμματα, την στιγμή που στις χώρες της ΕΕ ανέρχεται στα 400. Για να μεγαλώσει η παραγωγή πρέπει η αγροτική γη να «πηγαίνει» σε αγρότες που θέλουν να την «δουλέψουν». Δυστυχώς στην πατρίδα μας οι νέοι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες δουλεύουν σε λίγα στρέμματα, ενώ μεγάλες αγροτικές εκτάσεις μένουν ανεκμετάλλευτες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του νομού Σερρών, όπου τα μη καλλιεργούμενα χωράφια φτάνουν στο 30% - 40%. Έτσι, οι κάτοικοι της υπαίθρου μεταναστεύουν προς τα κοντινότερα αστικά κέντρα -Σέρρες και Θεσσαλονίκη- ψάχνοντας δουλειά και η τάση αυτή δεν φαίνεται δυνατόν να αναστραφεί, ιδίως μεσοπρόθεσμα. Ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα είναι η πολυδιάσπαση της αγροτικής γης, η οποία μοιράζεται σε κληρονόμους, που τις περισσότερες φορές είναι επιστήμονες ή μένουν στις μεγάλες πόλεις, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπονται τα χωράφια. Το ιδιοκτησιακό δεν είναι εύκολο να αλλάξει στην Ελλάδα, είναι αντιληπτό ότι υπάρχουν «ευαισθησίες» για αυτό το θέμα, αλλά θα μπορούσε να δοθεί κάποιο κίνητρο από την πολιτεία, ώστε οι αγροτικές εκτάσεις να νοικιάζονται. Πρέπει να δοθούν κίνητρα για να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί οι αγρότες που θα μείνουν στην περιφέρεια. Η εγκατάλειψη της περιφέρειας «τρέχει» με γοργούς ρυθμούς, περισσότεροι από ένας στους τέσσερις αγρότες εγκατέλειψαν την τελευταία 6ετία, την αγροτική δραστηριότητα, αφού σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ) ο αριθμός των απασχολουμένων στον γεωργικό τομέα μειώθηκε μεταξύ 2000 και 2006 κατά 26,15%. Πάνω από 30.000 άτομα το χρόνο αποχωρούν κατά μέσο όρο τα τελευταία έξι χρόνια από τον αγροτικό τομέα. Είναι αναγκαίο να επανεξεταστεί η «πολιτική γης» και να γίνει διεύρυνση των φορολογικών κινήτρων για αύξηση του μεγέθους των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, με στόχο να αποκτήσουν οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και οι νέοι αγρότες, την αναγκαία για την παραγωγική δραστηριότητά τους αγροτική γη. Αν δεν παρθούν κάποιες «τολμηρές» αποφάσεις τότε σε λίγο καιρό στα αγροτεμάχια θα χτίζονται βίλες και ξενοδοχεία. Όλα είναι θέμα «προτεραιοτήτων»… αν αυτοί που διοικούνε την χώρα μας αποφασίσουν να στηρίξουν την αγροτική οικονομία, με σκοπό να αποκτήσουν οι αγρότες ένα «ελκυστικό» εισόδημα, δεν μπορούν για πολύ καιρό ακόμη να «κλείνουν» τα μάτια στο πρόβλημα του μικρού αγροτικού κλήρου.

Aνάγκη για ζωοτροφές υπάρχει στις πυρόπληκτες περιοχές

Μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι κτηνοτρόφοι των πυρόπληκτων περιοχών, αφού τα «ζωντανά» τους πρέπει να τρέφονται αποκλειστικά με ζωοτροφές για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Χιλιάδες αιγοπρόβατα ταλαιπωρημένα από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές κινδυνεύουν να πεθάνουν από ασιτία αν δεν παρθούν γρήγορα αποφάσεις. Τα χρήματα υπάρχουν, πολλοί συμπατριώτες μας έδωσαν από το υστέρημά τους για να βοηθήσουν. Αυτό που μένει είναι σήμερα και όχι αύριο, να μοιραστούν χρήματα, για να αγοράσουν τις απαραίτητες ζωοτροφές οι κτηνοτρόφοι, ώστε να ταΐσουν τους επόμενους μήνες τα ζώα τους.

Και επειδή οι τιμές στην παγκόσμια αγορά ζωοτροφών «τραβάν» την ανηφόρα, καλό είναι να γίνουν προσεκτικές κινήσεις και να «χτυπηθούν» φαινόμενα κερδοσκοπίας, μαύρης αγοράς και τεχνητής έλλειψης, που πιθανόν να εμφανιστούν, γιατί, όπως λέει και ο λαός μας, «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται».

Η επιτροπή, που συνεδρίασε πριν τις εκλογές στην Τρίπολη και από τότε "ξεχάστηκε", μιλά για ένα σύνολο περίπου 400.000 ζωντανών αιγοπροβάτων στις καμένες περιοχές, που, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, θα πρέπει να τρέφονται με ζωοτροφές τουλάχιστον για ένα εξάμηνο. Αυτό σημαίνει πως -με τις τρέχουσες τιμές- οι κτηνοτρόφοι για να συντηρήσουν τα κοπάδια τους χρειάζονται ένα ποσό ύψους 30 εκατ. ευρώ.

«Η συγκεκριμένη επιτροπή για να κάνει αποτελεσματικά την δουλειά της πρέπει να είναι ολιγομελής και ευέλικτη», δήλωσε ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΕΓΕΣ κ. Π. Πεβερέτος. Αν και η καταγραφή έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό, υπάρχουν κτηνοτρόφοι που έχουν λίγα πρόβατα, τα οποία είναι δύσκολο να καταμετρηθούν, αφού οι ιδιοκτήτες τους δεν εισέπρατταν κάποια ενίσχυση και δεν έχουν δηλωθεί. Την ίδια στιγμή πρέπει να «βρεθούν» οι περιοχές, στις οποίες θα μπορούν να βοσκήσουν τα αιγοπρόβατα όταν βγει χορτάρι και να ενημερωθούν έγκαιρα οι κτηνοτρόφοι ποιες είναι αυτές. Σύμφωνα με τον κ. Πεβερέτο για να ζήσει ένα ζώο θέλει το λιγότερο 1,5 κιλό τροφής την μέρα. Από τις ζωοτροφές το 60% πρέπει να είναι χονδροειδή (τριφύλι, σανό, άχυρα κ.α.) και 40% μίγματα (κριθάρια, καλαμπόκια κ.α.). Τα μεγαλόσωμα ζώα όπως και αυτά που εγκυμονούνε χρειάζονται περισσότερη τροφή.

Οι υπολογισμοί που έχουν γίνει από την ΠΑΣΕΓΕΣ και έχουν συμπεριληφθεί σε επιστολή που εστάλη προς το ΥΠΑΑΤ, λένε ότι οι πυρόπληκτες περιοχές θα χρειαστούν το επόμενο χρονικό διάστημα περίπου 38.000 τόνους μίγματα και 54.500 τόνους ξηρής χορτονομής. Τα μεγέθη είναι μεγάλα και θα χρειαστεί από το κράτος πρόσθετη οικονομική ενίσχυση λόγω και των υψηλών τιμών που έχουν το τελευταίο διάστημα οι ζωοτροφές στην παγκόσμια αγορά.

«Ξέρουμε που υπάρχουν τα ζώα», τονίζει ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΕΓΕΣ, προσθέτοντας ότι πέραν της δωρεάν βοήθειας, πρέπει να δοθεί και κάποιο ποσό από το ταμείο αλληλεγγύης άμεσα. Τα χρήματα αυτά πρέπει να πάνε στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και μέσω των Ενώσεων να μοιραστούν στους κτηνοτρόφους, με προγραμματισμό μήνα. Δεν μπορεί να πηγαίνει καθημερινά ο κτηνοτρόφος για να παίρνει την ζωοτροφή που χρειάζεται. Πρέπει να γίνει σωστή και δίκαιη κατανομή των χρημάτων και να βοηθηθούν οι κτηνοτρόφοι των περιοχών που δοκιμάστηκαν. Τέλος πρέπει να μοιραστούν δίκαια και τα ζωντανά αιγοπρόβατα που έδωσαν κτηνοτρόφοι από όλοι την Ελλάδα. Υπήρξε, όπως πολλές φορές συμβαίνει στην πατρίδα μας, συγκινητική αλληλεγγύη από τους κτηνοτρόφους και μαζεύτηκαν αρκετά ζώα (μόνο από την Κρήτη 1.000 πρόβατα), που πρέπει να μοιραστούν δίκαια εκεί που χρειάζεται, ώστε να «ξαναγεννηθεί» από τις στάχτες της η κτηνοτροφία στις καμένες περιοχές.

Γνωριμία των Κινέζων με το ελληνικό ελαιόλαδο

Οδοιπορικό στην Ελλάδα, με κεντρικό θέμα το ελαιόλαδο, δημοσιεύει το κινεζικό μηνιαίο περιοδικό «You are what you eat», στο τεύχος Σεπτεμβρίου. Ο συντάκτης ξεκινά ένα οδοιπορικό, παρέχοντας αρχικά ορισμένες πληροφορίες για την Ελλάδα και την παραγωγή ελαιολάδου. Στη συνέχεια κάνει τρεις στάσεις στην Αθήνα, στην Πελοπόννησο και την Κρήτη, περιοχές, που όπως υποστηρίζει, έχουν στενούς ιστορικούς και οικονομικούς δεσμούς με το ελαιόλαδο. Σύμφωνα με τους Κινέζους δημοσιογράφους, η Ελλάδα, πέρα από τουριστικός παράδεισος, είναι επίσης και χώρα του λαδιού. Μάλιστα, το περιοδικό προτείνει στους αναγνώστες του να επισκεφθούν την Ελλάδα κατά το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, την εποχή που ωριμάζουν οι ελιές. Στην Αθήνα, ο συντάκτης του περιοδικού πραγματοποιεί την πρώτη του στάση και εξιστορεί το μύθο της φιλονικίας ανάμεσα στην Αθηνά και τον Ποσειδώνα για την εύνοια των κατοίκων της πόλης, με νικητή τελικά την Αθηνά, που φύτεψε στην Ακρόπολη μια ελιά. Δεύτερη στάση στην Κρήτη, το νησί που πλέει πάνω στο ελαιόλαδο και το πιο γνωστό μέρος στον κόσμο για να βρει κανείς το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, όπως αναφέρει το περιοδικό. Ο συντάκτης αποδίδει τη μακροζωία των κατοίκων στην κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων ελαιολάδου. Τελευταία στάση η Πελοπόννησος, η δεύτερη σε ελαιοπαραγωγή περιοχή της Ελλάδας, γνωστή από την εποχή του Τρωικού Πολέμου, όπως σημειώνει ο συντάκτης που προτείνει επίσης στον αναγνώστη μια επίσκεψη στην Ολυμπία, τη γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η φέτα μας και οι Γάλλοι

Σε λίγες μέρες λήγει η πενταετής μεταβατική περίοδος που είχε καθορίσει η Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιούν τον όρο «φέτα» για τα λευκά τυριά τους οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό σημαίνει ότι από τις 15/10 η μόνη χώρα που θα δικαιούται να παράγει φέτα στην ΕΕ θα είναι η Ελλάδα. Δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός όμως, γιατί δεν αποκλείεται να έχουμε «δυσάρεστες» εκπλήξεις από τη Γαλλία. Ο κ. Michel Barnier, υπουργός Γεωργίας και Αλιείας της Γαλλίας, έκανε επίσκεψη στην Ελλάδα τη Δευτέρα, 8 Οκτωβρίου 2007. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσε η Γαλλική Πρεσβεία, εκτός της συνάντησης με τον ομόλογό του κ. Αλ. Κοντό και της επίσκεψής του στις πυρόπληκτες περιοχές, θα έχει διαβουλεύσεις και με την υπουργό Εξωτερικών, κα Ντ. Μπακογιάννη, με βασικό θέμα τη «φέτα». Η Γαλλία δεν το βάζει εύκολα κάτω, γιατί παίζονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Αρκεί να σας αναφέρουμε ότι η παγκόσμια κατανάλωση λευκών τυριών τύπου φέτας φτάνει τους 600.000 τόν. το χρόνο. Ήδη έχει προσφύγει εκ νέου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ζητώντας την επανεξέταση της υπόθεσης και, κυρίως, την παράταση της μεταβατικής περιόδου για ακόμη πέντε χρόνια. Στη «μάχη της φέτας» η Γαλλία έχει βρει πιστούς συμμάχους τη Γερμανία και τη Δανία, που θα «δουν» με ικανοποίηση για τα συμφέροντα των κτηνοτρόφων τους, μια νέα «παράταση». Θυμίζουμε πάντως ότι η εισήγηση της επιστημονικής Επιτροπής της ΕΕ ήταν θετική για την Ελλάδα. Πολλοί παράγοντες της χώρας μας συμφωνούν ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται. Το πρόβλημα το μετατοπίζουν στον έλεγχο που πρέπει να υπάρξει στις 27 χώρες μέλη της Ένωσης. Δηλαδή, ενώ στη χώρα μας υπάρχουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα περιφρουρήσουν την «ελληνικότητα» της φέτας, από ποιο φορέα θα ελέγχεται η υπόλοιπη ευρωπαϊκή αγορά. Ας δούμε όμως σε ποια σημεία στηρίζεται η γαλλική αμφισβήτηση, για την αποκλειστική παραγωγή του τυριού με την ονομασία «φέτα» μόνο από την Ελλάδα. Πρώτο και βασικότερο επιχείρημα των Γάλλων, είναι ότι μεγάλες ποσότητες φέτας παράγονται από αιγοπρόβειο γάλα, που εισάγεται νόμιμα ή παράνομα από άλλες χώρες ή μεταφέρεται από περιοχές της Ελλάδας που είναι εκτός ζωνών Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Ένα δεύτερο γαλλικό επιχείρημα είναι ότι παράγεται τυρί φέτα από φυλές προβάτων που εισάγονται από το εξωτερικό και μάλιστα από τη Γαλλία. Ακόμη, η μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη της ΕΕ υποστηρίζει ότι οι όροι λειτουργίας των κτηνοτροφικών μονάδων και τυροκομείων στη χώρα μας δεν είναι επαρκείς για τη διασφάλιση της υγιεινής του προϊόντος. Επιπλέον, η Γαλλία τονίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να καλύψει τη διεθνή ζήτηση, αφού μέχρι τώρα δεν μπορεί να παράγει περισσότερους από 120.000 τόν. Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι τα βασικότερα επιχειρήματα των Γάλλων στηρίζονται στους όρους παρασκευής και εμπορίας της φέτας, που έχει θέσει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή το νόμισμα έχει δύο όψεις. Από τη μια οι αποφάσεις της ΕΕ είναι η «ασπίδα» προστασίας του προϊόντος και από την άλλη, αν αυτοί οι όροι δεν εφαρμόζονται σωστά, αποτελούν τον κίνδυνο να χάσουμε την υπόθεση «φέτα».

Μάχη των δύο φύλλων

Η συνάντηση ήταν τυχαία στην πλατεία.

Πρώτα συναντήθηκαν τα μάτια, αλλά αμέσως έστρεψε το βλέμμα στην διπλανή της προσπαθώντας να με αποφύγει. Μετά τη πλησίασα και της ζήτησα να πάμε μια βόλτα. Αμέσως πετάχτηκε η μελαχρινή συνοδός της και με απότρεψε, λέγοντας μου ότι έχουν αμάξι. Επειδή φοβάται και νοιώθει ανασφάλεια, χρειάζεται να συνοδεύεται από μια φίλη, που θα παίζει τον ρόλο του «φύλακα». Ανασφάλεια και φόβος για να μην «πληγωθεί». Μα μόνο οι γυναίκες πληγώνονται σε αυτό τον κόσμο; Οι άντρες; Και σίγουρα μετά από κάθε σχέση υπάρχει μια πληγή. Τότε είμαστε 10 εκατ. πληγωμένοι. Όλοι πάνω από τα δεκατέσσερα αρχίζουμε να πληγωνόμαστε από τις σχέσεις μας. Φόβος …. Φόβος …. Φόβος. Κανείς όμως δεν κάνει την αυτό κριτική του για τις επιλογές του. Μας φταίνε οι άντρες… οι γυναίκες…. οι ξανθιές…οι μελαχρινές…οι φουσκωτοί…οι πενηντάρηδες…οι πιτσιρίκες…ποτέ όμως εμείς. Δεν συζητάμε πια στη καθημερινή μας ζωή και προσπαθούμε να μιλήσουμε μέσα από το ίντερνετ, κρυφά και αόρατα. Η ανωνυμία μας δίνει την ασφάλεια που χρειαζόμαστε. Στο διαδίκτυο όμως συζητάνε τα ίδια άτομα που συναντούμε στην καθημερινότητάς μας. Πάντως εγώ κράτησα από τις σχέσεις μου όλα τα θετικά και αυτά θυμάμαι. Το τέλος δεν είναι ποτέ ευχάριστο. Αλλά τίποτα δεν είναι αιώνιο στη θνητή ζωή μας. Αγάπησα όλες τις γυναίκες που γνώρισα και αν ξαναζούσα τις ίδιες θα επέλεγα.

Βοήθεια για την αντιμετώπιση της ξηρασίας

Δραματικές αναμένονται οι επιπτώσεις που θα έχουν οι αγρότες από τον «άνυδρο» χειμώνα και το «καυτό» καλοκαίρι του 2007.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ξηρασίας που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι η παρατεταμένη της διάρκεια. Η μείωση των βροχοπτώσεων έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση της στάθμης των νερών και τα προβλήματα στις αρδεύσεις των καλλιεργειών. Οι συνέπειες από ένα τέτοιο φαινόμενο, θα είναι πολύ αρνητικές για τις τσέπες των αγροτών, που θα οδηγηθούν με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομική καταστροφή, αν δεν υπάρξουν μέτρα και προτάσεις από την πολιτεία. Ήδη φαίνεται το πρώτο αποτέλεσμα, που είναι οι μειωμένες αποδόσεις στην συγκομιδή. Οι τιμές των εγχώριων προϊόντων αναμένεται να εκτιναχθούν στα ύψη, χωρίς όμως να υπάρξει αντίστοιχα αύξηση του εισοδήματος των αγροτών. Για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου φαινομένου οι παραγωγοί περιμένουν την βοήθεια των υπευθύνων. Χρειάζεται μια καινούργια και μακροχρόνια πολιτική στον τομέα του νερού, για να σωθούν οι αγρότες από την «δίψα» των καλλιεργειών τους. Γενικευμένη αύξηση της θερμοκρασίας στην Ευρώπη, της τάξης του 1 - 3 βαθμών Κελσίου, τόσο για τις μέγιστες όσο και για τις ελάχιστες θερμοκρασίες, παράλληλα με μείωση των βροχοπτώσεων στα νότια της ηπείρου, προβλέπει σενάριο του ευρωπαϊκού προγράμματος STARDEX, που εκπονήθηκε με τη συμμετοχή του Τομέα Μετεωρολογίας και Κλιματολογίας του ΑΠΘ, για την 30ετία 2070 - 2100, περίοδος κατά την οποία εκτιμάται διπλασιασμός της ποσότητας Διοξειδίου του Ανθρακα στην ατμόσφαιρα. Σκοπός του προγράμματος ήταν η ανάπτυξη σεναρίων για τις ευρωπαϊκές χώρες σχετικά με την εξέλιξη της θερμοκρασίας, των βροχοπτώσεων και των ακραίων καιρικών φαινομένων την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Τα παραπάνω φαινόμενα, εφόσον επαληθευτούν, θα επιφέρουν μικρή μετατόπιση των ξηρών ζωνών της Μεσογείου προς τα βόρεια. Το ίδιο σενάριο προβλέπει για την Ελλάδα θερμότερο χειμώνα και καλοκαίρι με λιγότερες βροχές. Πιο συγκεκριμένα, αναμένεται αύξηση της μέγιστης θερμοκρασίας κατά 0,5 - 2,5 βαθμούς Κελσίου, σε όλες τις εποχές του χρόνου, και ιδιαίτερα το καλοκαίρι και την άνοιξη, που θα επηρεάσει γεωγραφικά κυρίως τις βόρειες περιοχές της χώρας μας.

Πάντως η ανταγωνιστική μας Ισπανία φαίνεται να έχει καλύτερα «αντανακλαστικά» και έχουν ξεκινήσει έρευνες για να δούνε τις όποιες επιπτώσεις στις καλλιέργειες από τα προβλήματα της ξηρασίας. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε την οικογένεια Τόρες, που φτιάχνει κρασί επί τέσσερις γενιές, στη βορειοδυτική περιφέρεια του Πενέντες στην Καταλωνία. Τώρα αγοράζει εκτάσεις κοντά στους πρόποδες των Πυρηναίων, καθώς στους παραδοσιακούς αμπελώνες τους το κλίμα γίνεται όλο και πιο ξηρό. Στην έρευνα που πραγματοποίησαν, ανακάλυψαν ότι οι περισσότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Καταλωνίας, θα γίνουν εντελώς «αβίωτες» τα επόμενα σαράντα χρόνια.