11 Μαρ 2014

Χάθηκε, χάνεται ή θα χαθεί η ανθρώπινη επικοινωνία;

Στη σημερινή εποχή η έννοια της λέξης «σχέση», είτε προσωπική, φιλική είτε ερωτική έχει χάσει το νόημά της. Ο φόβος και η καχυποψία οδηγεί στην αποξένωση των ανθρώπων. Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων αδιαφορεί για οποιαδήποτε επικοινωνία με το συνάνθρωπό του, εγκλωβίζεται στο δικό του κόσμο συμπεριλαμβανομένου  τη δουλειά και τα καθημερινά προβλήματα και αντί να χαλαρώνει συζητώντας με έναν φίλο, με μια συντροφική παρέα προτιμά να «κρύβεται». Γι’ αυτό αν και ακούγεται  σκληρό, μεγάλος αριθμός ανθρώπων καταλήγει στη ψυχολογική βοήθεια, χωρίς ύπαρξη ουσιαστικών προβλημάτων αλλά κυρίως λόγω της ανάγκης να μιλήσει σε κάποιον άνθρωπο και να αναφέρει τα προβλήματά του. Όλοι έχουν ανάγκη από μια συντροφιά!
Η ομιλία, η επικοινωνία, ο διάλογος, η «γλώσσα» είναι τα όπλα που μας έδωσε ο Θεός για να ξεχωρίζουμε από τα ζώα και εμείς τι κάνουμε; Αντιμετωπίζουμε τη ζωή με φόβο…
Η τεχνολογική εξέλιξη, τα ΜΜΕ έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους στο σκοτεινό κόσμο της αδιαλλαξίας. Αποτρέπουν τον άνθρωπο από την προσπάθεια επαφής με άλλους. Προβάλλουν το κίνδυνο, το μόχθο των ανθρώπων, τη κακία, την έλλειψη επικοινωνίας εντός των σχέσεων, την ολοκληρωτική αδιαφορία. Το αποτέλεσμα; Όλοι να αντιμετωπίζουν κάθε μορφή σχέσης με την οπτική γωνία του «ντέντεκτιβ». Δεν είναι φιλικοί, επικοινωνιακοί, γεμάτοι ζεστασιά, ανοιχτόκαρδοι και δε φανερώνουν τα πραγματικά τους αισθήματα… δεν έχουν ποτέ τη σιγουριά ότι το πρόσωπο που έχουν απέναντί τους είναι «καθαρό», αδιάβλητο, εχέμυθο και έμπιστο.
Προτιμούν να μην αντιμετωπίζουν κατά πρόσωπο τον άλλον, με την έννοια ότι από τη μια μεριά μένουν πίσω από την ανωνυμία χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο, συγκεκριμένα το «face book” που είναι πολύ διαδεδομένο αποκτώντας «φίλους» εικονικούς… Από την άλλη επιλέγουν ευκολότερα τη χρήση ενός κινητού τηλεφώνου παρά την προσωπική επαφή και συζήτηση.
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας λοιπόν  έχει δημιουργήσει προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις και έχει απομονώσει τους νέους. Λόγω του διαδικτύου και του τηλεφώνου ο διάλογος έχει γίνει απρόσωπος και αυτό έχει ως αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια των πραγματικών συνομιλιών, όταν δηλαδή δυο πρόσωπα βρίσκονται σε επαφή, να μην μπορούν να έχουν μια επικοινωνία με ροή, αρχή, μέσον και τέλος.
Η κατάσταση θυμίζει το «σπήλαιο» του Πλάτωνα….οι νέοι είναι οι απαίδευτοι, που ζουν στο σκοτάδι και  φοβούνται να κοιτάξουν προς το φως, που είναι ο διάλογος, η επαφή. Μόνο μέσω του πραγματικού διαλόγου, όταν βλέπεις τις εκφράσεις του άλλου, τις αντιδράσεις του μπορείς να έχεις σωστή επικοινωνία και αντίληψη των πραγμάτων. Οι καθηγητές πρέπει να γίνουμε οι φιλόσοφοι που θα τους βγάλουμε σιγά σιγά από το «σπήλαιο», το διαδίκτυο και το κινητό και θα τους διδάξουμε τη σημασία της διαλογής με άλλους, της επικοινωνίας, της δημιουργίας πραγματικής σχέσης, η οποία να στηρίζεται στην ειλικρίνεια. Είναι ένα έργο δύσκολο αλλά οφείλουμε να προσπαθήσουμε για τη σωστή παίδευση των νέων.
Πρέπει να τονιστεί όμως ότι, για να συμβεί αυτό πρέπει και οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας (συμπεριλαμβάνοντας τους καθηγητές) να έχουν βγει από το σκοτάδι, γιατί όπως ανέφερα και παραπάνω η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας δεν αφορά μόνο τη νεολαία αλλά γενικά τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών.

Είναι κρίμα να φτάσουμε στο σημείο να χρησιμοποιούμε μόνο την ακοή (τηλέφωνο) και την εικονική επαφή (διαδίκτυο) αντί για την όραση (κατά πρόσωπο επαφή) και την καρδιά (συναισθήματα, χειρονομίες, εκφράσεις).

Βούλγαρη Ηλιάννα
Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος

Δεν υπάρχουν σχόλια: