Στα δεσμά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας

Τελικά η Βουλή των Ελλήνων προσφέρει μία απαραίτητη για το θυμικό και την εθνική ψυχολογία μας αριστοφάνεια νότα. Οι λεονταρισμοί κάποιων β(ο)λευτών των τελευταίων ημερών μετεξελίχθηκαν σε, συμπαθέστατες κατά τα άλλα, κραυγές ορνιθοτροφείου. Δυστυχώς αυτή η πτυχή της ανάλυσης του εθνικού δράματος στη φάση της επικύρωσης του Μεσοπρόθεσμου προκαλεί εύλογα ερωτηματικά όσον αφορά τον εκφραστή του εθνικού συμφέροντος αλλά και τη νόρμα λειτουργίας του κοινοβουλευτικού συστήματος. Αυτοί που σήκωσαν την παντιέρα της αμφισβήτησης σιώπησαν υπό το βάρος της κομματικής πειθαρχίας. Η εκκωφαντική σιωπή τους δεν αποτελεί απλά σχήμα οξύμωρο αλλά και έναν ακόμη κρίκο στην ασχήμια του πολιτικού συστήματος που λειτουργεί με όρους κομματικής πειθαρχίας και υποταγής ανεξάρτητα από προσωπικές εκτιμήσεις και αξιολογήσεις περί ορθολογικών επιλογών. Οι κότες κοιμήθηκαν τον ύπνο του δικαίου μέσα στο κοτέτσι με τις τρελλές μάσες. Ίσως η ιστορία είναι άδικη με τους παρ’ ολίγον επαναστάτες, ωστόσο οι ίδιοι δεν πρέπει να παραπονούνται. Είχαν την ευκαιρία να καταδείξουν τα σαφή πλεονεκτήματα που μας προσφέρει η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, θύμα η ίδια του νεποτισμού και της επικυριαρχίας των μέτριων και ανεπάγγελτων, των δημιουργημάτων των ΜΜΕ, των επαγγελματιών της πολιτικής, των κολλητών και γενικότερα της παρεούλας που μας κυβερνά. Το παλιό σύστημα αρνείται πεισματικά να πεθάνει, ενώ το νέο επιβάλλεται φοβάται να γεννηθεί. Απαιτείται η ανάδειξη μίας νέας γενιάς ηγετών που να αντιλαμβάνονται το εθνικό συμφέρον ως την κορωνίδα της διεθνούς δράσης της χώρας.