Επειδή κάποιοι γνωρίζουν και δεν φοβούνται να απαντήσουν

Δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστες τις θέσεις του εκπροσώπου των Οικολόγων - Πράσινων κ. Χρυσόγελου, για τη συμμετοχή του αρχηγού του κόμματος του κ. Τρεμόπουλου, σε συνεδρίαση υπέρ της ιστορικής ύπαρξης «μακεδονικής εθνότητας». Στην Ελλάδα, δεν αμφισβητούμε την ύπαρξη ξεχωριστής ταυτότητας και γλώσσας των κατοίκων της FYROM. Αυτό που αμφισβητούμε είναι, ότι αυτή η ταυτότητα και η γλώσσα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ.
Η εκδήλωση που ήταν ο Τρεμόπουλος έγινε με αφορμή την παρουσίαση στις 29 Σεπτεμβρίου 2006, από τον Ελληνικό Εκδοτικό Οίκο Μπατάβια, του Αναγνωστικό «ABECEDAR», το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1925.

Όπως έχω γράψει και σε παλαιότερη ανάρτηση μου (βλέπε εδώ για VMRO) η περίφημη εξέγερση του Ίλιντεν που αποτελεί το λίκνο των προπαγανδιστών των Σκοπίων, είχε Βούλγαρους υποκινητές, κατά το προηγούμενο της ανατολικής Ρωμυλίας, που στις προκηρύξεις τους δεν αναφέρονταν φυσικά σε «μακεδονική εθνότητα», αλλά σε αυτονόμηση του «μακεδονικής περιοχής» σαν γεωγραφική ενότητα που βρισκόταν υπό τον οθωμανικό ζυγό. Θυμίζουμε ότι οι Βούλγαροι μαζί με τους Γερμανούς και Ιταλούς ήταν οι κατακτητές της Ελλάδας το 1940.
Ανέφερε ο κ. Χρυσόγελος για το «Βουλγαρικό», που μεταλλάχθηκε σε «Μακεδονικό», αναγνωστικό το οποίο τύπωσε το Ελληνικό κράτος το 1925 ως τεκμήριο για την ύπαρξη μιας τέτοιας εθνότητας. Δεν μας είπε όμως ποιος το τύπωσε και με ποια σκοπιμότητα. Το τύπωσε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ώστε να βελτιώσει τις σχέσεις του με την Βουλγαρία, για να μείνει απερίσπαστος στις προετοιμασίες του για τον πόλεμο με την Τουρκία που προετοίμαζε.

Το αναγνωστικό, ιστορικά γνωστό ως Αμπετσένταρ (Abecedar/Абецедар), είχε εκτυπωθεί από την Ελληνική κυβέρνηση στις αρχές του 1925 για τα παιδιά της τότε αναγνωρισμένης Βουλγαρικής μειονότητας στην βόρεια Ελλάδα, χωρίς όμως να διδαχθεί ποτέ στα σχολεία επειδή σύντομα αποσύρθηκε και καταστράφηκε.
Η επανέκδοση του βιβλίου έπειτα από 81 χρόνια, έγινε από τον εκδοτικό οίκο ΜΠΑΤΑΒΙΑ της Θεσσαλονίκης με έξοδα της Ελληνικής Επιτροπής για τις λιγότερο ομιλούμενες γλώσσες που είναι παράρτημα του Ευρωπαϊκού Γραφείου για τις λιγότερο ομιλούμενες γλώσσες (EBLUL). Επιμελητής της επανέκδοσης είναι ο Ελληνολλανδός ιατρός δρ. Γεώργιος Νακρατζάς και ο πρόλογος του βιβλίου υπογράφεται από τον γραμματέα του Ουράνιου Τόξου, Π. Φ. Βοσκόπουλο, κάτοικο Φλώρινας.
Η επανέκδοση του βιβλίου παρουσιάσθηκε από τον Βοσκόπουλο στην διάσκεψη για τις μειονότητες του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ-OSCE) που πραγματοποιήθηκε στην Βαρσοβία τον Οκτώβριο 2006.
Αντίτυπα του βιβλίου δωρίθηκαν στον εκπρόσωπο της Ελλάδας Χαράλαμπο Μάνεση και στην Υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.
Σύμφωνα με την προπαγανδιστική εκστρατεία που εξαπέλυσε το «Ουράνιο Τόξο», το Αμπετσένταρ αποδεικνύει την ύπαρξη Μακεδονικής μειονότητας και γλώσσας στην βόρεια Ελλάδα την οποία το Ελληνικό κράτος είχε δήθεν αναγνωρίσει το 1925 με την αρχική έκδοση του βιβλίου.
Οι χρησιμοποιούμενοι από το «Ουράνιο τόξο» όροι abecedar και букварЬ είναι τελείως αδόκιμοι, αφού στην Δημοκρατία Μακεδονίας τα σχολικά αναγνωστικά ονομάζονται azbuka.
Το επανεκδοθέν αναγνωστικό έχει έκταση 158 σελίδων στις οποίες περιλαμβάνονται μόνο 40 εικονογραφημένες σελίδες του πρωτότυπου από φωτοτυπία. Παρελείπεται ο πρόλογος του τότε Υπουργείου Παιδείας καθώς και οι οδηγίες εφαρμογής του στα υπό ίδρυση μειονοτικά σχολεία της Μακεδονίας. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν γίνεται καμία αναφορά σε Βουλγαρική γλώσσα ούτε στα γεγονότα που προηγήθηκαν σε Βουλγαρικό χωριό της Δράμας, το 1924, εξ αιτίας των οποίων το αναγνωστικό εκδόθηκε λίγους μήνες αργότερα. Αυτονόητο είναι ότι δεν γίνεται καμία νύξη για Βουλγαρικό αλφάβητο, που ήταν σε χρήση στην Μακεδονία την δεκαετία του 20.

Τα γεγονότα
Το Σάββατο, 26 Ιουλίου 1924, προς το σούρουπο, διάφοροι επίσημοι, Έλληνες και Βούλγαροι, βρίσκονταν στην πλατεία του χωριού Τάρλις (ή Τέρλις) και συζητούσαν. Λίγα μέτρα μακρύτερα υπήρχε μία χαράδρα από την οποία ακούσθηκαν πυροβολισμοί και εκτοξεύθηκαν 6 έως 7 χειροβομβίδες. Ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής ταγματάρχης Καλαμπαλίκης απέδωσε την επίθεση σε Βούλγαρους κομιτατζήδες και διέταξε την σύλληψη 60 με 70 Βουλγάρων, από τα τρία χωριά, τους οποίους θεώρησε ως υπόπτους. Την Κυριακή το πρωί (27 Ιουλίου 1924), ο ταγματάρχης έστειλε 27 από τους συλληφθέντες στο χωριό Βροντού με συνοδεία 10 στρατιωτών, υπό τις διαταγές του Κρητικού υπολοχαγού Δοξάκη. Ο Δοξάκης παρέκαμψε τον δημόσιο δρόμο και οδήγησε την πομπή από ένα δύσβατο μονοπάτι του βουνού. Επέστρεψε πέντε ή έξι ώρες αργότερα με την συνοδεία του και ανέφερε ότι είχε χτυπηθεί από κομιτατζήδες. Οι κρατούμενοι, επωφελούμενοι από την μάχη, προσπάθησαν να διαφύγουν και εκείνος αναγκάσθηκε να σκοτώσει 17. Οι υπόλοιποι 10 κατόρθωσαν να δραπετεύσουν.
Η ανάγκη για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας επιβάλλει την παράθεση όλων των γεγονότων της περιόδου 1924-1925, από τα οποία αποδεικνύεται ότι την εποχή εκείνη η Μακεδονική μειονότητα και η Μακεδονική γλώσσα ήσαν έννοιες ανύπαρκτες για την Ελλάδα.
Το επίμαχο αναγνωστικό προοριζόταν για τα παιδιά της Βουλγαρικής μειονότητας που είχε μόλις αναγνωρισθεί επίσημα από την ελληνική κυβέρνηση με το Ελληνοβουλγαρικό πρωτόκολλο Πολίτη - Καλφωφ, το οποίο είχε συνυπογραφεί λίγους μήνες νωρίτερα στην Γενεύη, υπό την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών.
Το έτος 1925 η «Κοινωνία των Εθνών» κατηγόρησε την χώρας μας ότι καταπιέζει τις μειονότητές της. Ο Θ. Πάγκαλος έδωσε τότε εντολή να τυπωθεί ένα αναγνωστικό της «μακεδονικής» γλώσσας στα λατινικά και να μοιραστεί στους κατοίκους της Βορείου Ελλάδας που ισχυρίζοντο ότι μιλάνε «μακεδονικά».
Κατόπιν των ανωτέρω οι κάτοικοι της Βορείου Ελλάδας εξέδωσαν ψήφισμα το οποίον εστάλη στο υπουργείο Εξωτερικών και ζητήθηκε η μεταβίβασή του στην τότε «Κοινωνία των Εθνών» (Κ.τ.Ε.) εις το οποίον εκτός των άλλων έγραφαν:
«Απαξάπαντες κάτοικοι και γονείς τέκνων φοιτώντων εις σχολεία περιοχής μας, συνελθόντες σήμερον εν αγανακτήσει εις αυτόβουλον και αυθόρμητον συγκέντρωσιν, ομοφώνως εκφράζομεν πόνον για τελούμενον ανοσιούργημα ημετέρας κυβερνήσεως διατάξασας εισαγωγήν ανεπιθυμήτου γλωσσικού ιδιώματος. Αποκρούομεν εισαγωγή σχολείων ημών διδαχής μακεδονοσλαβικής διαλέκτου αναπολούσης εποχήν βίας, απειλής, τρόμου, αγχόνης, αιωνίων μέσων βουλγαρικής τακτικής. Διακηρύττομεν ανάληψη αιματηρού πλέον αγώνος κατά πάσης βιαίας και ανελευθέρας επιβουλής πατρίας ελληνικής γλώσσας ημών».
Τελικά, το «μακεδονικό αναγνωστικό» δεν έφτασε ποτέ στα χέρια των εντοπίων, διότι στις αρχές του έτους 1926 ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες και έκαψαν τα τραίνα που το μετέφεραν λίγο έξω από το Αμύνταιο.

Με την κατάργηση του Ελληνοβουλγαρικού πρωτοκόλλου, τον Ιούνιο 1925, η Ελλάδα επανέφερε τον προηγούμενο πάγιο χαρακτηρισμό που αποκαλούνται μέχρι και σήμερα «δίγλωσσοι ή Σλαβόφωνοι Έλληνες».

Ο Χρυσόγελος ανέφερε ότι ο Τρεμόπουλος έλαβε μέρος σε ένα συνέδριο ιστορικών που δεν έχει σχέση με την πολιτική επικαιρότητα. Άρα είμαι αφελής που καταλαβαίνω ότι οι σωβινιστές του Γκρούεφσκι ακριβώς εκεί στηρίζονται για την αλυτρωτική πολιτική τους εις βάρος του υφιστάμενου εδαφικού στάτους. Η συζήτηση περί Ιστορίας είναι μια βαθιά πολιτική διαδικασία που επηρεάζει την παρούσα πολιτική κατάσταση και συνειδήσεις στην χερσόνησο του Αίμου αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη.