Οι μνήμες της 20ής Ιουλίου 1974 αναβιώνουν με τη συμπλήρωση 35 χρόνων από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο με τραγικές συνέπειες τη συνεχιζόμενη κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, την προσφυγιά, τους αγνοούμενους, τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη σύληση πολιτιστικών μνημείων, τον τουρκικό εποικισμό.
Στην Κύπρο γράφτηκαν σελίδες δόξας, οι οποίες σκοπίμως αποσιωπούνται. Αεροδρόμιο Λευκωσίας, Κερύνεια, Κιόνελι, Άγιος Ιλαρίωνας, μάχη στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ, Αθαλάσσα. Αγώνες των ηρωικών Μοιρών Καταδρομών, αγώνες της τιμημένης Εθνοφρουράς, των ανδρών της ΕΛΔΥΚ . Ηρωικά γεγονότα που ποτέ δεν τιμήθηκαν όπως θα έπρεπε. Το μεταπολιτευτικό κράτος ασχολήθηκε με άλλα. Έτσι δεν ασχολήθηκε με την μάχη του αεροδρομίου της Λευκωσίας, μία μάχη που οι ίδιοι οι τούρκοι χαρακτήρισαν σαν μία από τις πιο σκληρές επιχειρήσεις στην οποία είχαν εμπλακεί. Δεν έκανε γνωστή την εποποιία της εξόδου από το ναυτικό φυλάκιο Κερύνειας, το νέο Μεσολόγγι του Πολεμικού μας Ναυτικού. Οι Έλληνες δεν έμαθαν τίποτα για τον πλωτάρχη Χανδρινό, για τον υποπλοίαρχο Τσομάκη, για τον ταγματάρχη Κατσάνη. Δεν έμαθαν για μικρές και μεγάλες πράξεις που έγιναν τότε, για ηρωισμούς.
Τελικά το σάπιο πολιτικό κατεστημένο φοβάται τα φέρετρα των ηρώων.
Από το 1974 αναζητώ έναν γνήσιο απόγονο του Κίμωνα του Αθηναίου που ελευθέρωσε τη Κύπρο, τότε που ήταν κοντά (!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου