Ξεραίνονται τα έλατα στα Τρίκαλα

Ξεραίνονται τα δέντρα ελάτης στα περισσότερα δάση του νομού Τρικάλων

Μετά την παρατεταμένη ξηρασία των προηγούμενων ετών (2005-2008)- αναφέρει η Διεύθυνση Δασών Τρικάλων- σε αρκετά δάση του Νομού Τρικάλων παρουσιάσθηκε το πρόβλημα της ξήρανσης (κοκκίνισμα κόμης και ξήρανση κορμού) δέντρων ελάτης. Οι περιοχές στις οποίες εμφανίζεται πιο έντονα το φαινόμενα είναι τα δάση Καστανιάς, Αμαράντου, Ελαφίου (Κουρνιάτα - Φίλιππα), Κλεινού και Αηδόνας, Βροντερού, Νεραϊδοχωρίου, Πύρρας, Δέσης, καθώς και στο δάσος Στουρναρέικων. Το φαινόμενο αυτό, σύμφωνα με τις αρμόδιες υπηρεσίες, είχε παρουσιασθεί και στο παρελθόν, σε περιόδους που υπήρχε έντονη ξηρασία. Για παράδειγμα, υπήρξαν ασυνήθιστες νεκρώσεις το 1977 σε πολλά ελατοδάση της Στερεάς Ελλάδας, τις περιόδους 1964-'65 και 1985-'86 το φαινόμενο υπήρξε έντονο στην Πελοπόννησο και ιδιαίτερα στα ελατοδάση Μαινάλου. Κατά το έτος 1989, η κατάσταση είχε πάρει μορφή επιδημίας σχεδόν σε όλα τα ελατοδάση της πατρίδας μας, με αποτέλεσμα, ύστερα από παρέμβαση της κεντρικής υπηρεσίας δασών, να ανασταλεί η εφαρμογή των εγκεκριμένων διαχειριστικών μελετών ώστε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα. Από την επί τόπου έρευνα που έγινε τότε, διαπιστώθηκε ότι η αποξήρανση των δέντρων ήταν απότομη, χωρίς να προηγείται άλλο χαρακτηριστικό σύμπτωμα, εκτός από την εκροή ρητίνης σε ορισμένα δένδρα από το φλοιό του κορμού. Άλλα δέντρα ξηραίνονταν από το μέσον της κόμης και άνω ή σε άλλα ξηραίνονταν μόνο συγκεκριμένος αριθμός πλάγιων κλαδιών. Η εργαστηριακή έρευνα δεν έδωσε σαφή αποτελέσματα, λόγω του περιορισμένου χρόνου, η δε εμφάνιση και εξέλιξη των συμπτωμάτων έδειξε ότι η αποξήρανση των δέντρων οφείλονταν σε άγνωστη ασθένεια του φλοιού, που δημιουργούσε συνθήκες κατάλληλες για δευτερογενή προσβολή από διάφορα έντομα και παθογόνους μικροοργανισμούς.