Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες του ΟΗΕ για την ευαισθητοποίηση των πολιτών και την ενεργοποίηση των κυβερνήσεων, σχετικά με το περιβάλλον σε παγκόσμιο επίπεδο. Το θέμα του φετινού γιορτασμού είναι: «Αλλάξτε συνήθειες! Προς μια Οικονομία με Χαμηλή Χρήση 'Aνθρακα», κάτι που θα φέρει σε δύσκολη θέση την απόφαση της ΔΕΗ για κατασκευή νέων εργοστασίων με καύσιμο το κάρβουνο. Η μισή έκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αποτελεί αντικείμενο γεωργικής εκμετάλλευσης. Το γεγονός αυτό και μόνο προβάλλει τη σημασία της γεωργίας για το φυσικό περιβάλλον της ΕΕ.
Τα τελευταία χρόνια η Κομισιόν υποστηρίζει ότι οι πολιτικές της ΕΕ και ιδιαίτερα η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), στοχεύουν ολοένα περισσότερο στην αποτροπή των κινδύνων υποβάθμισης του περιβάλλοντος. Η αγροτική πολιτική της ΕΕ μετά την αναθεώρησή της το 1992 έχει προδιαγράψει τη φιλοπεριβαλλοντική πορεία της, μέσα από θεσμούς και δράσεις οι οποίοι σχετίζονται με τον τρόπο άσκησης της γεωργικής δραστηριότητας έκτοτε. Η ενδιάμεση αναθεώρηση του 2003 συνέδεσε αποκλειστικά την στήριξη της γεωργίας με την προστασία της γεωργικής γης και την φιλοπεριβαλλοντική ανάπτυξη, μέσα από τα αγροπεριβαλλοντικά μέτρα και τον ΙΙ Πυλώνα της ΚΑΠ, για την περίοδο 2007 - 2013.
Από τη μια πλευρά έχουμε τον κόσμο των τεχνοκρατών της ΕΕ, με τις πολιτικές επιλογές που επιζητούν την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων για να υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί τους, ενώ από την απέναντι πλευρά αντιστέκονται οι ντόπιοι που ζουν και μοχθούν καθημερινά στον τόπο τους. Μερικά από τα μέτρα είναι κατασταλτικά (με μείωση των ενισχύσεων) κάτι που δημιουργεί απέχθεια στους αγρότες, ενώ τα υπόλοιπα είναι γραφειοκρατικά (αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στην Ελλάδα), με αποτέλεσμα να αποτρέπουν κάθε «πράσινη» επένδυση στον αγροτικό τομέα. Αν θέλουμε ειλικρινά να έχουμε αγροτική ανάπτυξη φιλικά προσκείμενη προς το περιβάλλον, το ζητούμενο πρέπει να είναι να ξεφύγουμε από το σημερινό «βάλτωμα» και το μαρασμό της υπαίθρου. Πρέπει να δημιουργηθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και ειδικότερα στην «αγροτική» και «τουριστική» Ελλάδα, συνθήκες ανάπτυξης της υπαίθρου με σωστή «οικολογική» ενημέρωση από τους κατάλληλους επιστήμονες, ουσιαστική συνεννόηση με σαφείς ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους, εγγυήσεις για το αύριο, τεκμηριωμένες προτάσεις, εναλλακτικές στρατηγικές και μακρόπνοος σχεδιασμός.
Ο αγρότης αυτήν τη στιγμή διερωτάται για το μέλλον του και προσπαθεί να καταλάβει μέσα από τη δυσκινησία και την ψυχολογική άρνηση που προκαλεί ο φόβος της αλλαγής όταν έρχεται από τρίτους (σε αυτήν την περίπτωση το κράτος) κάπως ξαφνικά χωρίς την προαπαιτούμενη παιδεία και χωρίς τη δική του βούληση και επιλογή. Η πολιτεία καλείται να ενημερώσει τους αγρότες για την αναγκαιότητα των αλλαγών αυτών, ώστε τα προϊόντα που παράγουν να είναι ποιοτικά και εμπορεύσιμα, οι γεωργικές πραχτικές τεχνολογικά αναβαθμισμένες και η οικονομική προσέγγιση να δίνει οικονομική ευρωστία και προοπτική ανάπτυξης του επαγγελματικού αυτού κλάδου, ο οποίος για χρόνια ακολουθεί ένα συγκεκριμένο συνδικαλιστικό μοντέλο.
Μέθοδοι καλλιέργειας φιλικές προς το περιβάλλον (βιολογικά, πιστοποιημένα), Βιοποικιλότητα, γεωργία ακριβείας, εφαρμογές και δράσεις αποκατάστασης φυσικού περιβάλλοντος, (π.χ. απονιτροποίηση, ελεγχόμενη θρέψη - λίπανση, ελεγχόμενη άρδευση κ.λ.π.), γεωργία εναρμονισμένη με το περιβάλλον (κλιματολογικές - εδαφολογικές συνθήκες, πολιτιστική κληρονομιά), προβλήματα ρύπανσης - μόλυνσης υδάτων (επιφανειακών - υπόγειων), εδάφους, ατμόσφαιρας. (βιοκτόνα, λιπάσματα, γεωργικές βιομηχανίες), είναι μερικά από τα προβλήματα που καλούνται οι υπεύθυνοι χάραξης της αγροτικής πολιτικής να αντιμετωπίσουν τα επόμενα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου