Αν νομίζουν κάποιοι ότι με το να μαλώνουν για το ποιος μοιράζει τα περισσότερα χρήματα (που δεν είναι δικά τους αλλά δικά μας από τον κρατικό προϋπολογισμό) θα λυθούν τα προβλήματα κάνουν λάθος. Αλλά και να λέμε μετά από κάθε τραγωδία τα ίδια είναι βαρετό. Αναξιοκρατία και ρουσφέτι είναι οι πληγές της χώρας μας. Γιατί να τρέξει κάποιος για τον διπλανό του, αφού το μόνο που έμαθε στη ζωή του είναι να βολευτεί σε μια μόνιμη εργασία και να περιμένει μια συνταξούλα.
Είναι άσχημο να μην υπάρχει συμπόνια για τον διπλανό μας, αλλά είναι χειρότερο να μην υπάρχουν νόμοι. Ο νόμος σε μια κοινωνία είναι η ασπίδα του πολίτη. Αυτός τον προστατεύει. Όταν δεν εφαρμόζεται σημαίνει ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα του 2007 δεν εφαρμόζονται οι νόμοι για όλους. Αν έχεις χρήμα τους «προσπερνάς».
Άρα αυτό που μένει είναι μια ζούγκλα που ο καθένας τρέχει να σώσει το τομάρι του, όπως τρέχανε και οι άνθρωποι που έβλεπαν την φωτιά να έρχεται να τους κάψει. Είναι μια εικόνα που την είδα και έμοιαζε με την καθημερινότητα όλων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου