15 Φεβ 2008

Οι «ατσίδες» νεόπλουτοι και οι «κόπανοι» παρακατιανοί

Ρώτησε κάποτε ο Θεός έναν Ιταλό, έναν Βρετανό και κι ένα Έλληνα, τι θα ήθελαν να αποκτήσουν. Ένα αυτοκίνητο σαν του γείτονά μου είπε ο Ιταλός. Ένα σπίτι σαν του γείτονά μου είπε ο Βρετανός. Να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονά μου είπε ο Έλληνας.

Από τα σχολεία αρχίζει και διαμορφώνεται η σημερινή εικόνα της ελληνικής κοινωνίας. Εκεί θα παρατηρήσουμε μαθητές «ατσίδες» που προσπαθούν να μάθουν χωρίς να κοπιάσουν. Να «μελετούν» στην καφετέρια, να προσπαθούν να μάθουν χωρίς κόπο. Αυτοί οι τύποι θαυμάζονται από όλους.

Από την άλλη οι μαθητές που έχουν αίσθηση της ευθύνης των σπουδών, εργάζονται συστηματικά και αποκαλούνται «σπασίκλες» υποτιμητικά. Οι «ατσίδες» στην νεοελληνική πραγματικότητα προορίζονται να επικρατήσουν σε μια κοινωνία, που δεν έχει μάθει να σέβεται την αξία ενός ατόμου, αλλά την επιτηδειότητα.

Η τιμιότητα, η αυτοπειθαρχεία, η επιμέλεια, η μέθοδος, η ειλικρίνεια, δεν θεωρούνται έξυπνες αρετές. «Μάγκας» (λατινικά από mango = σωματέμπορος) είναι ο έξυπνος και έξυπνος θεωρείται αυτός που κερδίζει χωρίς κόπο. Οι επιτήδειοι φροντίζουν να έχουν άριστες «δημόσιες σχέσεις».

Οι γνωριμίες και το μέσον είναι τα απαραίτητα προσόντα για να επιτύχει κάποιος στην νεοελληνική κοινωνία. Αν δεν αξίζεις τίποτα κερδίζεις πολλά. Αν αξίζεις κάτι γίνεσαι πολύ περισσότερο από κάτι. Αν αξίζεις πολύ τότε είσαι χαμένος. Κανένας δεν σε θέλει δίπλα του γιατί και μόνο η παρουσία σου θα εκμηδενίζει την παρουσία του.

«Παν μη Έλλην βάρβαρος», λέγανε στην αρχαιότητα, όποιος δεν είναι «ατσίδας» είναι «κόπανος», λέμε σήμερα. Οι ατσίδες (που πιστεύουν ότι αυτοί είναι και οι άλλοι δεν είναι) είναι οι αριστοκράτες και οι κόπανοι οι παρακατιανοί. Κάποτε πρέπει να κάνουμε και το μνημείο του «Αγνώστου τίμιου άνθρωπου». Αυτού που κατορθώνει σε αυτό τον τόπο με τίμια μέσα να ευδοκιμήσει και να απομείνει τίμιος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: