Το ελληνικό κράτος θεωρεί περιττή δαπάνη να δίνονται λεφτά για την έρευνα. Το ΥΠΑΑΤ επεμβαίνει θεραπευτικά και όχι προληπτικά, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στον αγροτικό τομέα. Το Εθνικό Πρόγραμμα Έρευνας που χρόνια συζητείται ποτέ δεν υλοποιείται.
Ένα παράδειγμα η προσβολή των καλλιεργειών μήλου από τη μικροκαρπία στη Μαγνησία. Φέτος το ΥΠΑΑΤ έδωσε αποζημιώσεις στους παραγωγούς 3.200.000 ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή αρνήθηκε να δώσει 50.000 ευρώ, για έρευνα 3 χρόνων, στο Ινστιτούτου Προσταστίας Φυτών Βόλου που ανήκει στο ΕΘΙΑΓΕ, για την μελέτη του προβλήματος. Αν δεν υπάρξει έρευνα για το τι φταίει, το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται και είναι σίγουρο ότι θα χρειαστεί να δοθούν και πάλι εκατομμύρια ευρώ, για να αποζημιωθούν οι παραγωγοί. Δίνοντας λίγα λεφτά μπορείς να γλιτώσεις εκατομμύρια. Έχουμε πέσει σε ένα βάλτο, η αγροτική έρευνα στην Ελλάδα δεν είναι στο παρά πέντε αλλά στο και πέντε, πρέπει να παρθούν άμεσα αποφάσεις. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη ερευνητών, είναι σπάνιο είδος και αυτοί που εργάζονται είναι μεγάλης ηλικίας. Στο ΕΘΙΑΓΕ από την ίδρυσή του έχουν γίνει μόνο μια φορά προσλήψεις.
Χρειάζονται άμεσα:
1) Πρόσληψη τουλάχιστον 200 ερευνητών
2) Χρηματοδότηση εθνικών προγραμμάτων έρευνας
3) Ανάγκη παραγωγής υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού
Πολλές φορές οι αγρότες παραπονιούνται ότι οι ερευνητές δεν πηγαίνουν στο χωράφι ή στη στάνη τους, να «σταθούν» δίπλα τους, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Πρέπει όμως να αντιληφθούν όλοι ότι χωρίς «επένδυση» χρημάτων στην έρευνα, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Ήδη πολλές Μεσογειακές και Βαλκανικές χώρες, έχουν αντιληφθεί ότι για να παράγουν ποιοτικά αγροτικά προϊόντα ανταγωνιστικά και με χαμηλό κόστος, πρέπει να χρησιμοποιήσουν την έρευνα. Κάποτε πρέπει να το αντιληφθούν και η ελληνικές κυβερνήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου