Τρόποι αντιμετώπισης της ευλογιάς στα πρόβατα

Σύμφωνα με τους αρμόδιους κτηνιάτρους, τα προληπτικά μέτρα για την προστασία της εκμετάλλευσης από την ευλογιά είναι τα εξής:

1. Περιορίζουμε τον αριθμό των επισκεπτών στην εκμετάλλευσή μας στον απολύτως απαραίτητο.
2. Φτιάχνουμε από ένα λουτρό απολύμανσης σε κάθε είσοδο-έξοδο τόσο της εκμετάλλευσης, όσο και κάθε χώρου ενσταυλισμού μέσα στην εκμετάλλευση και χρησιμοποιούμε κάποιο από τα εγκεκριμένα απολυμαντικά για το σκοπό αυτό.
3. Χρησιμοποιούμε κάποιο από τα εγκεκριμένα απολυμαντικά για την απολύμανση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων των εγκαταστάσεων.
4. Αποφεύγουμε τις μετακινήσεις των ζώων.
5. Δεν επιτρέπουμε σε οχήματα και ειδικά αυτά που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά ζώων να εισέρχονται στην εκμετάλλευσή μας.
6. Οι ζωοτροφές φροντίζουμε να ξεφορτώνονται είτε στην είσοδο της εκμετάλλευσης είτε σε χώρο μακριά από τις εγκαταστάσεις ενσταυλισμού.
7. Αναβάλλουμε την αγορά ζώων που πιθανόν έχει προγραμματισθεί.
8. Οποιαδήποτε μετακίνηση ζώων από την εκμετάλλευσή μας συνοδεύεται από την Άδεια Διακίνησης.
9. Ενημερώνουμε αμέσως τις Κτηνιατρικές αρχές για την εμφάνιση ύποπτων κλινικών συμπτωμάτων σε ζώα εκμετάλλευσή μας.
10. Δεν επισκεπτόμαστε άλλες εκμεταλλεύσεις.

Ζώνη προστασίας

Μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη προστασίας, ακτίνας τουλάχιστον τριών (3) χιλιομέτρων) γύρω από τη μολυσμένη εκμετάλλευση:
1. Απαγόρευση της κυκλοφορίας και της μεταφοράς των αιγοπροβάτων στους δημόσιους ή ιδιωτικούς δρόμους, εξαιρουμένων των οδών εξυπηρέτησης των εκμεταλλεύσεων.
2. Περιορισμός των αιγοπροβάτων στην εκμετάλλευση που βρίσκονται, εκτός αν πρόκειται να μεταφερθούν, υπό τον επίσημο κτηνιατρικό έλεγχο, απευθείας σε σφαγείο για επείγουσα σφαγή, που βρίσκεται στην ίδια ζώνη ή ελλείψει αυτού σε σφαγείο στην ζώνη επιτήρησης.
3. Τα μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη προστασίας, διατηρούνται για 21 ημέρες μετά τη θανάτωση όλων των μολυσμένων εκμεταλλεύσεων και την ολοκλήρωση των εργασιών καθαρισμού και απολύμανσης σε αυτές.
4. Μετά τη λήξη της ανωτέρω αναφερόμενης περιόδου, εφαρμόζονται και στη ζώνη προστασίας τα μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη επιτήρησης.

Ζώνη επιτήρησης

Μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη επιτήρησης, ακτίνας τουλάχιστον δέκα (10) χιλιομέτρων γύρω απ’ τη μολυσμένη εκμετάλλευση:
• Απαγόρευση της κυκλοφορίας αιγοπροβάτων στους δημόσιους δρόμους, εκτός αν αυτά οδηγούνται σε βοσκοτόπους ή σε κτίρια ενσταυλισμού τους
• Επιτρέπεται η μεταφορά αιγοπροβάτων εντός της ζώνης επιτήρησης, μόνο μετά από άδεια της διεύθυνσης κτηνιατρικής.
• Περιορισμός των αιγοπροβάτων εντός της ζώνης επιτήρησης για τουλάχιστον 21 ημέρες από την εκδήλωση της πιο πρόσφατης εστίας αυτής. Εν συνεχεία τα ζώα δύνανται να εγκαταλείπουν την εν λόγω ζώνη προκειμένου να μεταφερθούν απευθείας, υπό επίσημο κτηνιατρικό έλεγχο, σε σφαγείο προς άμεση σφαγή.
• Τα μέτρα που εφαρμόζονται στη ζώνη επιτήρησης, διατηρούνται για χρονικό διάστημα τουλάχιστον 21 ημερών μετά από τη θανάτωση όλων των ζώων της μολυσμένης εκμετάλλευσης και τη διεξαγωγή των εργασιών καθαρισμού και απολύμανσης σε αυτές.

Όχι στον αφανισμό των νέων Ελλήνων…

Οι νέοι έχουν χάσει τα όνειρά τους και ψάχνουν τη τύχη τους εκτός Ελλάδας. Δε βρίσκουν δουλειές, απελπίζονται, αγανακτούν από τις πόρτες που κλείνονται μπροστά στα μάτια τους. Δε μπορούν να βλέπουν τα πτυχία, που απέκτησαν με μόχθο και κόπο να γίνονται σκουπίδια στα καλάθια των αχρήστων, να στολίζουν τους τοίχους των σπιτιών τους και να μη δίνεται καμία σημασία στην προσπάθειά τους.

Θεωρούν ότι μόλις φύγουν από την Ελλάδα οι δρόμοι στο εξωτερικό θα ανοιχτούν εύκολα, θα βρουν ιδανικές συνθήκες ζωής και θα αποκτούν χρήματα ζώντας άνετα.

Δυστυχώς όμως δε σκέφτονται τα αρνητικά της απόφασής τους…Η ξενιτιά σε ένα μέρος χωρίς την οικογένειά σου, χωρίς δικούς σου ανθρώπους-φίλους είναι δύσκολη. Οι Έλληνες είμαστε άνθρωποι φιλόξενοι, ζεστοί, με το χαμόγελο και στις δυσκολίες δεν το βάζουμε κάτω εύκολα!

Στο εξωτερικό οι άνθρωποι έχουν διαφορετική κουλτούρα και είναι δύσκολη η προσαρμογή.

Τα χρήματα που προσφέρονται είναι όντως πολλά σε σχέση με αυτά που προσφέρονται εδώ, αλλά το κόστος ζωής είναι μεγαλύτερο. Επίσης η Ελλάδα δε συγκρίνεται με κανένα μέρος του εξωτερικού. Έχει τον ήλιο, τη θάλασσα, τα βουνά, τον καθαρό αέρα. Έχει τη διασκέδαση. Με λίγα λόγια έχει ΖΩΗ!

Πρέπει να διατηρήσουμε και να υποστηρίξουμε το όνομά μας!

Λεγόμαστε Έλληνες. Ας παλέψουμε για αυτό!

Βούλγαρη Ηλιάννα

Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος

Βασίλειο Βοσπόρου: Ένα αρχαίο ελληνικό βασίλειο στην Κριμαία

Ο Κιμμέριος Βόσπορος κατοικούνταν στο παρελθόν από πολλές φυλές, όπως οι Σκύθες, Σίνδοι, Μαΐτες. Δανδάριοι, Ψήσσοι, και Τορέτες, ενώ η ονομασία Κιμμέριος προέρχεται από τον λαό των Κιμερίων που κατοικούσαν παλιότερα. Στη συνέχεια στην περιοχή αυτή άρχισαν και ιδρύονταν ελληνικές αποικίες – πόλεις, όπως το Παντικάπαιον, Νυμφαίον, Μυρμήκειον, Θεοδοσία, Φαναγορία, Γοργιππία, Κήποι και Ερμόνασσα. Αυτές οι πόλεις το 480 π.Χ. ενώθηκαν σε ένα κράτος.

Το Βασίλειο του Βοσπόρου ή Βασίλειο του Κιμμερικού Βοσπόρου (5ος αιώνας π.Χ. – 4ος αιώνας μ.Χ.) ήταν αρχαίο βασίλειο που δημιουργήθηκε στις χερσονήσους της Κριμαίας και του Ταμάν στα στενά του σημερινού Κερτς. Κυρίαρχοι του βασιλείου ήταν οι Έλληνες από τις αποικίες της περιοχής που ενώθηκαν για την αντιμετώπιση των εξωτερικών εχθρών.

Πρώτη δυναστεία που βασίλεψε από το 480 π.Χ. ως το 438 π.Χ. ήταν των Αρχαιαανακτίδων. Επόμενη δυναστεία ήταν των Σπαρτοκίδων που βασίλεψε από το 438 π.Χ. έως τα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. που το κράτος καταλύθηκε από τον Μιθριδάτη και έγινε τμήμα του Βασίλειου του Πόντου.

Σύμφωνα με το Διόδωρο το Σικελιώτη, το 438/437 π.Χ. η εξουσία του βασιλείου του Βοσπόρου, έπειτα από 42 χρόνια ηγεμονίας των Αρχαιαανακτίδων περιήλθε στο νέο ηγεμόνα, το Σπάρτοκο, του οποίου η βασιλεία διήρκεσε μόνο επτά χρόνια. Η νέα δυναστεία που ιδρύθηκε από το Σπάρτοκο ονομάστηκε Σπαρτοκίδες και διατήρησε την εξουσία του βασιλείου του Βοσπόρου σχεδόν 300 χρόνια, μέχρι το τέλος του 2ου αι. π.Χ. Δε γνωρίζουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η αλλαγή της δυναστείας. Οι Αρχαιανακτίδες εκθρονίστηκαν με βίαιο τρόπο, ή ο Σπάρτοκος κληρονόμησε την εξουσία με ειρηνικά και νόμιμα μέσα; Οι ιστορικοί κλίνουν προς την πρώτη εκδοχή.

Οι Σπαρτοκίδες ακολούθησαν επεκτατική πολιτική κατακτώντας νέα εδάφη και επεκτείνοντας το βασίλειο πρώτος βασιλιάς του ήταν ο Σπάρτοκος, που έδωσε και το όνομα του στην δυναστεία. Τους αποκαλούσαν τυράννους, αν και οι περισσότεροι εξ αυτών, αρχικά ο Παϊρισάδης και ο Λεύκων, αποδείχτηκαν δίκαιοι κυβερνήτες και, μάλιστα, ο Παϊρισάδης απολάμβανε τιμές όμοιες με αυτές των θεών. Ο τελευταίος από αυτούς τους μονάρχες έφερε επίσης το όνομα Παϊρισάδης. Σχετικά με το χαρακτήρα της εξουσίας των Σπαρτοκιδών, οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονται σε αυτούς με τους όρους «τύραννοι» και ενίοτε «βασιλείς» ή «δυνάστες». Ως εκ τούτου ο τυραννικός χαρακτήρας της εξουσίας τους είναι δεδομένος. Η λατρεία του Απόλλωνα Ιατρού είχε ιδιαίτερη σημασία για τη δυναστεία των Σπαρτοκιδών. Η λατρεία αυτή είχε τεθεί υπό την προστασία τους, ενώ κάποιοι από τους Σπαρτοκίδες ήταν αρχιερείς του.

Όπως αποκαλύπτουν πολυάριθμες επιγραφές, συχνά ο βασιλιάς του Βοσπόρου κυβερνούσε μαζί με τον αδελφό ή το γιο του, αυτό εξηγεί γιατί οι ιστορικοί συχνά μιλούν για το συλλογικό χαρακτήρα της τυραννίδας του Βοσπόρου. Με αυτό τον τρόπο ο Βόσπορος ανέπτυξε μια ιδιαίτερη μορφή εξουσίας, ασυνήθιστη για τον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο. Η κυριαρχία των αυτόνομων δημοκρατικών πόλεων μειώθηκε σημαντικά υπέρ μιας προσωποκεντρικής εξουσίας. Ενίοτε το φαινόμενο αυτό ορίζεται ως «πρωτοελληνισμός». Η εμφάνιση μιας παρόμοιας μορφής εξουσίας στο Βόσπορο, ενάμιση αιώνα πριν από τον Αλέξανδρο, μπορεί να θεωρηθεί καινοτομία του βασιλείου του Βοσπόρου.

Ήδη από το τέλος του 5ου αι. π.Χ., οι Σπαρτοκίδες ακολούθησαν επεκτατική πολιτική. Το πρώτο «θύμα» ήταν η ελληνική πόλη του Νυμφαίου, που βρισκόταν νότια του Παντικαπαίου και ήταν πιθανόν μέλος της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Το Νυμφαίον ενσωματώθηκε στο βασίλειο του Βοσπόρου, έπειτα από ένοπλη επέμβαση που έγινε στο διάστημα της βασιλείας του Σατύρου Α΄, μεταξύ του 410 και του 405 π.Χ. Η Θεοδοσία, ελληνική πόλη νοτιοανατολικά της Κριμαίας, με στρατηγική σημασία εξαιτίας του λιμανιού της που δεν πάγωνε καθόλου κατά τη διάρκεια του έτους, ήταν ο επόμενος στόχος της επεκτατικής πολιτικής των Σπαρτοκιδών. Οι αρχαίοι συγγραφείς μάς πληροφορούν ότι η μάχη για τη Θεοδοσία ήταν σκληρή και μακροχρόνια. Η Θεοδοσία είχε την υποστήριξη της Ηράκλειας Ποντικής και περιβαλλόταν από ισχυρά τείχη. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της σκοτώθηκε και ο Σάτυρος Α΄. Πιθανόν ο γιος του, ο Λεύκων Α΄, κατάφερε να ενσωματώσει την πόλη στο Βόσπορο, καθώς σύμφωνα με επιγραφικές μαρτυρίες αναφέρεται ως «άρχων του Βοσπόρου και της Θεοδοσίας», υπονοώντας την υποταγή της τελευταίας στο βασίλειο του Βοσπόρου. Στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. οι ηγεμόνες του Βοσπόρου, προκειμένου να προστατέψουν την περιοχή από τους πολεμικούς κατοίκους των στεπών της Κριμαίας, κατασκεύασαν ένα σύστημα από προστατευτικά αναχώματα, τα οποία εκτείνονταν από βορρά προς νότο στα δυτικά των παράκτιων πόλεων (π.χ. το ανάχωμα του Uzunglar).

Στο διάστημα της βασιλείας του Σατύρου Α΄ και του Λεύκωνος Α΄, η επικράτεια του βασιλείου του Βοσπόρου επεκτάθηκε και προς τα ανατολικά. Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν πιθανό ότι μεγάλες ελληνικές πόλεις της ασιατικής πλευράς του Βοσπόρου (όπως η Φαναγορία και ο Σινδικός Λιμήν), ενσωματώθηκαν με βίαιο τρόπο στο βασίλειο του Βοσπόρου. Ο επόμενος στόχος ήταν η καθυπόταξη των τοπικών φύλων της χερσονήσου του Ταμάν, των Σινδών και των Μαιωτών, και της ανατολικής ακτής της Αζοφικής θάλασσας. Έπειτα από μακρύ διπλωματικό και στρατιωτικό αγώνα, η Σινδική ενσωματώθηκε στο βασίλειο του Βοσπόρου, αλλά είχε εξελληνιστεί σε μεγάλο βαθμό ήδη από τον 5ο αι. π.Χ., λόγω των στενών επαφών με το Βόσπορο.

Αργότερα καθυποτάχθηκαν και προσαρτήθηκαν στο βασίλειο και τα υπόλοιπα μαιωτικά φύλα, γεγονός που εκφράζεται και στον τίτλο που έφεραν οι βασιλείς του Βοσπόρου. Έτσι, ο Λεύκων Α΄ έγινε ο πρώτος μονάρχης που αποκαλούνταν, εκτός από «άρχων του Βοσπόρου και της Θεοδοσίας», και «βασιλιάς των Σινδών, Τορεατών, Δανδαρίων και Ψησσών». Ο γιος του, ο Παϊρισάδης Α΄, πρόσθεσε στον τίτλο του τα ονόματα των φύλων των Θάτεων και των Δόσκων, ή απλώς αυτοαποκαλούνταν «ο βασιλιάς των Σινδών και όλων των Μαιωτών». Γύρω στο τρίτο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ., το βασίλειο του Βοσπόρου είχε διαμορφώσει τα εξωτερικά του σύνορα, τα οποία διατήρησε μέχρι το τέλος της αρχαιότητας. Το βασίλειο καταλάμβανε μια έκταση περίπου 5.000 τετρ. χλμ. και αποτελούσε το μεγαλύτερο ελληνικό κράτος της εποχής μετά το σικελικό βασίλειο του Διονύσου. Περιλάμβανε περίπου 30 πόλεις και εκτεταμένους οικισμούς διαφορετικής υπόστασης, καθώς και μια μεγάλης έκτασης γεωργική περιοχή. Μετά το θάνατο του Παϊρισάδη Α΄, η διαμάχη ανάμεσα στους γιους του Σάτυρο Β΄, Εύμηλο και Πρύτανι προκάλεσε αναταραχή στο βασίλειο. Ο Διόδωρος αφηγείται με λεπτομέρειες τα γεγονότα αυτού του αδελφοκτόνου πολέμου. Ο Εύμηλος, που βγήκε νικητής από αυτήν τη διαμάχη, κυβέρνησε περίπου πέντε χρόνια και ήταν ο τελευταίος ισχυρός ηγεμόνας του Βοσπόρου.

Το 310 μ.Χ. μετά τον θάνατο του Παϊρισάδη ξέσπασε πόλεμος διαδοχής. Τελευταίος βασιλιάς ήταν ο Παϊρισάδης Ε΄, που δολοφονήθηκε από τον Σκύθη σκλάβο Σαύμακο που είχε εξεγερθεί. Ο Μιθριδάτης Ευπάτωρ κατέστειλε την εξέγερση προσαρτώντας το βασίλειο του Βοσπόρου στο Βασίλειο του Πόντου, έκτοτε η ιστορία τους είναι κοινή.

Το όνομα Παϊσιάδης προέρχεται από αναγραμματισμό του Παϊρισάδης. Ο βασιλιάς Μιθριδάτης μετέφερε την οικογένεια του τελευταίου βασιλιά Παϊρισάδης Ε΄ από την Κριμαία στην Ηράκλεια του Πόντου. Εκεί έζησαν οι απόγονοί του μέχρι το 1922 όπου και με την ανταλλαγή πληθυσμών ήρθαν στην Ελλάδα.

Αν δεν γεννηθείς αστέρι

Τα παιδιά που έχασαν νωρίς την αθωότητα

Οι ηθικές αξίες, η αξιοπρέπεια, η σεμνότητα, ο σεβασμός, έχουν εξαφανιστεί εντελώς λόγω ελλιπούς διδαχής από τους φορείς, εκπαίδευση, οικογένεια, κράτος. Τα παιδιά δε μπορούν να διαχωρίσουν τις έννοιες του καλού και του κακού, του ηθικού και του ανήθικου-αισχρού, της ομορφιάς της ψυχής και της ξεδιαντροπιάς, έχουν χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και δε σέβονται τον εαυτό τους. Η τεχνολογική εξέλιξη τα έχει ρίξει στα «δίχτυα» της και τα παιδιά έχουν γίνει θύματα της τηλεόρασης, του διαδικτύου, των ΜΜΕ και των προτύπων που προβάλλονται μέσω αυτών. Δεν υπάρχουν εκπαιδευτικά προγράμματα από τη μια και από την άλλη οι γονείς απορροφώνται από τα δικά τους προβλήματα, όπως η οικονομική κρίση και η ανεργία παραλείποντας τη πραγμάτωση σοβαρών συζητήσεων με τα παιδιά τους, όπως το θέμα της ερωτικής έλξης.

Μελετώντας το άρθρο που αφορά τις ερωτικές περιπτύξεις μαθητών ένιωσα την ανάγκη να αναφερθώ στο φαινόμενο κρίσης των ανθρωπιστικών αξιών.

Τα παιδιά χάνουν τις ξέγνοιαστες στιγμές της ζωής τους. «Αλλοιώνουν» τα χαρακτηριστικά τους μεγαλώνοντας απότομα…Οι μεγάλοι όμως είναι ώριμοι και μπορούν να έχουν μια εμπεριστατωμένη άποψη πάνω σε διάφορα θέματα προστατεύοντας τον εαυτό τους από τους κινδύνους. Τα παιδιά δεν έχουν ούτε κριτική σκέψη ούτε εμπειρία. Δεν έχουν παιδευτεί.

Έχουν εξευτελιστεί οι αρχές, τα ιδανικά και οι αξίες. Το εκπαιδευτικό σύστημα και η οικογένεια, οι φορείς δηλαδή των οποίων ρόλος είναι η διαπαιδαγώγηση των παιδιών  εκμηδενίζουν τη διδαχή  βασικών εννοιών, όπως η αξιοπρέπεια, η σεμνότητα, ο σεβασμός. Έχουν χαθεί μέσα στα προβλήματα τους (οικονομική κρίση, ανεργία) και συνειδητοποιούν τη βαρύτητα της κατάστασης όταν δουν γεγονότα με τα μάτια τους, όπως για παράδειγμα ένα παιδί  να καπνίζει, να έχει μπλέξει με άσχημες παρέες .

Η τεχνολογική εξέλιξη της οποίας τα παιδιά έχουν γίνει θύματα, τα ΜΜΕ, τα video-games και το διαδίκτυο προκαλούν ερεθίσματα τα οποία δε μπορούν να φιλτράρουν τα παιδιά της ηλικίας 15-16 χρονών.

Διαχωρίζοντας τα φύλα, τα κορίτσια βρίσκονται σε μια τρυφερή ηλικία που διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους, αλλάζει το σώμα τους και μαθαίνουν τον εαυτό τους. Δυστυχώς όμως τα τεχνολογικά μέσα «βομβαρδίζουν» συνέχεια τη «ψυχή» τους με γυναίκες χαμηλού ήθους που στηρίζονται μόνο στο παρουσιαστικό τους και όχι στη σεμνότητα και στην παιδεία τους.

Από την άλλη χρησιμοποιώντας  εκφράσεις των αγοριών αυτής της ηλικίας, προσπαθούν να γίνουν «μάγκες» και να κάνουν πολλές «καφρίλες» θεωρώντας  ότι οι κοπέλες και οι φίλοι τους θα τα αποδεχτούν πιο εύκολα.

Τέλος όσον αφορά το σημαντικό κομμάτι της ερωτικής πράξης, από ερωτήσεις των μαθητών μου αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχουν γνώση της ασφάλειας και της σπουδαιότητας. Οι φορείς οφείλουν να συμβουλέψουν τα παιδιά κατάλληλα γιατί η κατάσταση έχει ξεφύγει! Από το άρθρο είναι φανερό ότι τα κορίτσια έχουν χάσει κάθε μορφή αξιοπρέπειας, λόγω άγνοιας. Δε σέβονται τον εαυτό τους. Αν υπήρχε όμως η σωστή καθοδήγηση δεν θα έφταναν τα παιδιά στο σημείο να μη ξέρουν τη διαφορά ηθικού και αισχρού.

Βούλγαρη Ηλιάννα

Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος

Πεύκα κάνουν το νερό πόσιμο

Κόβουμε ένα κλαδί πεύκου και στις δύο άκρες και το κρατάμε κατακόρυφα. Ρίχνουμε βρώμικο νερό στη μία άκρη και, ως δια μαγείας, το νερό στάζει καθαρό από την άλλη: το ξύλο των δέντρων μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φθηνό φίλτρο για πόσιμο νερό σε αναπτυσσόμενες χώρες, δείχνει ένα πρωτότυπο πείραμα στο ΜΙΤ.
Για την απολύμανση του νερού υπάρχουν σήμερα διάφορες τεχνολογίες, όλες όμως έχουν περιορισμούς: η απολύμανση με χλώριο είναι ακριβή, η απόσταση απαιτεί καύσιμα για το βράσιμο του νερού, ενώ οι σύγχρονες μεμβράνες φιλτραρίσματος είναι δαπανηρές, απαιτούν τη χρήση αντλίας, και επιπλέον βουλώνουν εύκολα.
Το ξύλο των κωνοφόρων ή άλλων δέντρων ίσως αποδειχθεί καλή εναλλακτική. Η ψίχα του ξύλου περιέχει το λεγόμενο ξύλωμα, ένα σύστημα αγωγών που ανεβάζει νερό από τις ρίζες στα κλαδιά και τα φύλλα (ένα δεύτερο σύστημα αγωγών, το φλοίωμα, κατεβάζει θρεπτικά συστατικά από τα φύλλα μέχρι τις ρίζες).
Οι αγωγοί του ξυλώματος δεν είναι συνεχείς, αλλά χωρίζονται σε επιμέρους αγγεία, αποτελούμενα από νεκρά κύτταρα, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους στις άκρες μέσω μικρών οπών.
Μια βασική λειτουργία των οπών αυτών είναι να εμποδίζουν τυχόν φυσαλίδες να μετακινούνται από αγγείο σε αγγείο και να φράζουν το σύστημα.
Όπως αποδεικνύεται όμως, οι οπές αυτές μπορούν να λειτουργούν και ως φίλτρα νερού που κατακρατούν τυχόν σωματίδια.
«Τα φυτά έπρεπε να βρουν τρόπο να φιλτράρουν τις φυσαλίδες αέρα και ταυτόχρονα να επιτρέπουν την εύκολη ροή των χυμών» παρατηρεί o Ρόιτ Κάρνικ, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο MIT. «Αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα με το φιλτράρισμα του νερού, καθώς θέλουμε να κατακρατήσουμε τα μικρόβια διατηρώντας ταυτόχρονα υψηλή ροή» εξηγεί.
Η ομάδα του πειραματίστηκε με φέτες από ξύλο πεύκου, πάχους περίπου 3 εκατοστών, τις οποίες στρίμωξαν μέσα σε πλαστικούς σωλήνες ώστε να μην κυλά το νερό από το πλάι.
Για να δοκιμάσουν το φίλτρο, διοχέτευσαν στην πάνω επιφάνεια νερό που περιείχε σωματίδια κόκκινου μελανιού με διάμετρο έως 500 νανόμετρα (εκατομμυριοστά του χιλιοστού). Το πείραμα έδειξε ότι το ξύλωμα φιλτράρει ουσιαστικά όλα τα σωματίδια άνω των 20 περίπου νανομέτρων, τα οποία συγκεντρώνονται στο ανώτατο επιφανειακό στρώμα βάθους λίγο μόνο χιλιοστών.
Αυτό θα σήμαινε ότι το ξύλο μπορεί να κατακρατεί τα περισσότερα βακτήρια, τα μικρότερα από τα οποία έχουν μήκος γύρω στα 200 νανόμετρα.
Πράγματι, όταν οι ερευνητές χρησιμοποίησαν νερό μολυσμένο με το κολοβακτήριο Escherichia coli, το ξύλο απομάκρυνε το 99% των μικροβίων.
Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει τώρα να πειραματιστεί με περισσότερα είδη δέντρων προκειμένου να βρει το πιο κατάλληλο για χρήση σε φθηνά φίλτρα.

Φραγκοστάφυλο: Μεγάλη θρεπτική αξία και καταπολεμά πολλές ασθένειες

Το φραγκοστάφυλο είτε κόκκινο είτε μαύρο, έχει υψηλότατη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και σε μεταλλικά άλατα. Ιδιότητες που το καθιστούν ένα από τα καλύτερα φρούτα, χρησιμότατο για τις λοιμώδεις νόσους και τις μολύνσεις. Ανοίγει την όρεξη αν καταναλωθεί πριν από τα γεύματα, ενώ διευκολύνει την πέψη αν καταναλωθεί μετά το τέλος του γεύματος.

Ο φυλλοβόλος θάμνος, που φτάνει τα 150 εκατοστά σε ύψος, παράγει τσαμπιά νόστιμων, στρογγυλών καρπών, που εκτός από τις θρεπτικές τους ιδιότητες είναι γνωστοί και για την θεραπευτική τους αξία, αφού έχουν διουρητικές ιδιότητες και μας δίνουν αφεψήματα που ευνοούν τους διαβητικούς και τους νεφροπαθείς. Ακόμη σιρόπια από βρασμένους καρπούς απαλύνουν τον βήχα των κρυολογημάτων και θεραπεύουν το συνάχι σχεδόν αμέσως.

Μια προκαταρκτική μελέτη από τη Νέα Ζηλανδία δείχνει ότι μια ουσία που περιέχεται στα μαύρα φραγκοστάφυλα ενδέχεται να είναι χρήσιμη στο αλλεργικό άσθμα, μειώνοντας τη φλεγμονή των πνευμόνων και διευκολύνοντας την αναπνοή των ασθενών.

Το μαύρο φραγκοστάφυλο είναι η μεγαλύτερη πηγή βιταμίνης C (έως 182 mg ανά 100g φρούτων) και σε μικρότερο βαθμό, βιταμίνης B, P, Ε, προβιταμίνης Α, καλίου και σιδήρου. Εκτός από βιταμίνες, είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε φυτικές ίνες, περιέχοντας πάνω από 5,5 γρ. ανά 100 γραμμάρια μούρων. Οι φυτικές ίνες είναι μείζονος σημασίας για την καλή λειτουργία του εντέρου, βοηθώντας παράλληλα τη δημιουργία συναισθήματος κορεσμού στο στομάχι. Εκτός από τα παραπάνω, τα φραγκοστάφυλα είναι πλούσια σε πολυφαινόλες, φυτικές ουσίες γνωστές για την αντιοξειδωτική τους δράση, καθώς έχουν την ιδιότητα να συλλαμβάνουν τις ελεύθερες ρίζες που βλάπτουν τους ιστούς του σώματος. Η κατανάλωση του καρπού εμποδίζει το σχηματισμό τοξικών ουσιών στο σώμα, που προκαλούν γονιδιακές μεταλλάξεις, που οδηγούν σε καρκίνο.

Στην υγεία μας είναι ωφέλιμα και τα φρούτα αλλά και τα φύλλα του φραγκοστάφυλου.
Τα φρούτα χρησιμοποιούνται στις ρευματικές παθήσεις, διάρροια, ηπατική δυσλειτουργία, σωματική και ψυχική εξάντληση. Επίσης, το αφέψημα από φύλλα επιταχύνει την αποβολή των τοξινών και τη ρύθμιση της λειτουργίας των νεφρών. Εκτός από τις σοβαρές ασθένειες το μαύρο φραγκοστάφυλο χρησιμοποιείται επίσης στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της φαρυγγίτιδας, χρόνιο βήχα, καθώς επίσης ενισχύει και τονώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Υψηλές αποδόσεις υπόσχεται το φραγκοστάφυλο, η καλλιέργεια όμως του οποίου στην Ελλάδα είναι αρκετά περιορισμένη. Το φραγκοστάφυλο μπορεί να αναπτυχθεί σε θερμοκρασίες έως -30 βαθμούς. Μπορεί να ποτίζεται είτε με εναέριο είτε με στάγδην άρδευση.

Η φύτευση γίνεται με απόσταση τριών μέτρων από το κάθε φυτό και στο στρέμμα υπολογίζεται ότι φυτεύονται 220 φυτά, με κόστος αγοράς τα 3 ευρώ ανά φυτό. Μπορεί να αναπτυχθεί σε όλα τα εδάφη.

Το φραγκοστάφυλο καλλιεργείται κυρίως στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, με τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Πολωνία στις πρώτες θέσεις. Οι χώρες αυτές βλέπουν τις εξαγωγές τους να αυξάνονται αλματωδώς τα τελευταία χρόνια, καθώς όλο και περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνουν την υψηλή διατροφική αξία του καρπού, ενώ πλέον η χρήση του έχει επεκταθεί και σε άλλους κλάδους, όπως η βιομηχανία καλλυντικών (αιθέρια έλαια, κρέμες περιποίησης), η φαρμακοβιομηχανία κ.λ.π.

Η Βρετανία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή στην Ευρώπη. Η συστηματική καλλιέργεια φραγκοστάφυλου στη Βρετανία, ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου, όταν οι πηγές βιταμίνης C άρχισαν να σπανίζουν και οι κάτοικοι αναζητούσαν τροφές πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά. Στην Πολωνία, οι καλλιέργειες φραγκοστάφυλου τετραπλασιάστηκαν μέσα σε 20 χρόνια ανεβάζοντας την παραγωγή περίπου σε 60.000 τόνους. Η Γαλλία, τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός χώρα στην Ευρώπη. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της εξάγεται (κυρίως σε ασιατικές χώρες), ενώ ένα σημαντικό ποσοστό απορροφάται στην τοπική αγορά, ιδιαίτερα στην παραγωγή του λικέρ Creme de Cassis, που χρησιμοποιείται ευρέως στη χώρα.

Βούλγαρη Ηλιάννα

Φιλόλογος κλασικής φιλολογίας - Δημοσιογράφος 

Νομικές κόντρες Ρωσία – ΕΕ για γάλα και ενέργεια

Δύο κέντρα εμπειρογνωμόνων και αναλυτών, τα οποία θα έχουν συμβουλευτικό ρόλο στις διαφωνίες για εμπορικά θέματα, θα συσταθούν στη Ρωσία. Στη πρώτη φάση, εκτιμάται ότι το σχήμα αυτό θα δοκιμαστεί, με αφορμή τη διαμάχη για τον αγωγό φυσικού αερίου, South Stream, και τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

Ως γνωστόν, μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας εμφανίστηκαν νέες διαφορές στον εμπορικό τομέα, οι οποίες έχουν να κάνουν με τις επιδοτήσεις στους παραγωγούς γαλακτοκομικών. Στις 6 Φεβρουαρίου, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός, Αρκάντι Ντβορκόβιτς, πρότεινε να διενεργηθεί έρευνα κατά του «ντάμπινγκ» που εφαρμόζουν ευρωπαϊκές χώρες (η τακτική της εξαγωγής/πώλησης προϊόντων σε τιμή χαμηλότερη από ό,τι στην εγχώρια αγορά ή σε διεθνές επίπεδο με σκοπό την επικράτηση έναντι των ανταγωνιστών) στην αγορά γαλακτοκομικών προϊόντων. Όπως ανέφερε, η έρευνα είναι επιβεβλημένη, διότι οι επιδοτήσεις είναι εξαιρετικά υψηλές, με αποτέλεσμα να πλήττεται έτσι ο αντίστοιχος ρωσικός κλάδος.

Ο Ντβορκόβιτς υπογράμμισε ότι η Ρωσία, πρέπει να κινητοποιείται όταν απειλούνται τα συμφέροντά της, και να χρησιμοποιεί όλο το νομικό οπλοστάσιο που διαθέτει. Ειδικότερα, πρόκειται για τη δημιουργία μιας νομικής βάσης που θα αφορά τις εμπορικές διαμάχες στα πλαίσια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Έως τώρα δεν υπήρχε στη χώρα ένα κέντρο κατανομής αρμοδιοτήτων για την προετοιμασία προσφυγών, όπως αντίστοιχα υπάρχει στον ΠΟΕ. Σύντομα, όμως, θα διαθέτει δύο φορείς, οι οποίοι θα προστατεύουν τα συμφέροντα των Ρώσων παραγωγών.

Οι πολιτικοί με τις ΜΚΟ φάγανε τα λεφτά των Ελλήνων

Το χρήμα του ελληνικού δημοσίου (δηλαδή των Ελλήνων φορολογούμενων) δεν το φάγαμε μαζί λαμόγια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αλλά το φάγατε εσείς μαζί με τις Μη κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Το 1997 μόνο δόθηκαν δισεκατομμύρια δραχμές για απίστευτους σκοπούς. Τα εκατομμύρια λοιπόν έπεφταν σαν το χαλάζι για να ενισχύσει η Ελλάδα τα ραδιόφωνα της Κουβάς, να φτιάχνει δρόμους στη Παλαιστίνη, να αναδασώνει τον Αμαζόνιο και να ενισχύει την ανάπτυξη της Ιορδανίας.

Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Συνεισφορά στο πρόγραμμα εξυγίανσης της οικονομίας της Αλβανίας 285.000.000 δρχ. 31/12/1997
Καταπολέμηση φυματιώσεως στη Βουλγαρία 24.500.000 δρχ. 31/12/1997
Αναπτυξιακό πρόγραμμα στον Αμαζόνιο, αναδάσωση, οικολογικός τουρισμός 15.000.000 δρχ 31/12/1997
Οικονομική στήριξη του προγράμματος ανάπτυξης της Ιορδανίας 142.500.000 δρχ. 31/12/1997
Αγορά ραδιοτηλεοπτικού εξοπλισμού, δωρεά στο Κρατικό Ινστούτο Ραδιοφώνου Κούβας 8.300.000 δρχ. 31/12/1997
Αποκατάσταση οδικού δικτύου πόλεως Καλκιλιας στην Παλαιστίνη 497.000.000 δρχ. 31/12/1997
Στήριξη Προϋπολογισμού Παλαιστίνης 285.000.000 δρχ. 31/12/1997
Επαναπατρισμός Τσετσένων στη Ρωσία 2.900.000 δρχ. 31/12/1997
Στην επιτροπή θεσμών για τις χρηματοδοτήσεις του 1997 είχε γίνει αναφορά και στο υπουργείο Εξωτερικών

Εκτός από όλα αυτά, από το 2000 έως το 2010 χορός δεκάδων εκατομμύρια ευρώ στήθηκε από πολλά Υπουργεία με εκατοντάδες ΜΚΟ.

Συνέχεια στο πάρτι και μετά το 2000

Αναπτυξιακή Συνεργασία Αλληλεγγύη/ΑΣΑ 3.057.365,44 ευρώ
Ορθόδοξος Σύνδεσμος ο Απόστολος Παύλος 1.599.413,06 ευρώ
Διεθνές Αναπτυξιακό Κέντρο 1.359.776,23 ευρώ
Αναπτυξιακή Αλληλεγγύη/ Αριστοτέλης 1.419.935,36 ευρώ
Δίκτυο για τη Δημοκρατία στη ΝΑ Ευρώπη 2.492.728,17 ευρώ
Αλληλεγγύη 23.126.871,01 ευρώ
Μια Γη 1.124.572, 80 ευρώ
Ίδρυμα Ορμυλία Παναγιά η Ανθρωπινή 590.003,64 ευρώ
Δίκτυο Εμπειρογνωμόνων Αθήνας ance 664.239, 37 ευρώ
Ιασων εθελοντική οργάνωση αειφορίας περιβάλλοντος 609.883,00 ευρώ
Αρσις οικονομική οργάνωση υποστήριξης νέων 702.069,75 ευρώ
Πρωτοβουλία κοινωνικής αλληλεγγύης και οικονομικής ανάπτυξης 850.363,00 ευρώ
Η Εν Αθήναις Φιλεκπαιδευτική Εταιρία Κοινωφελές Σωματείο Ιδιωτικού Δικαίου 3.319.565,50 ευρώ
Οικουμενική 3.840.274,94 ευρώ
Ελληνοαλβανικος Σύνδεσμος Φιλίας "Ο Σωκράτης" 837.000 ευρώ
Οικουμενική Δελφική Ένωση 190.000 ευρώ
Νόμος και Φύση 359.000 ευρώ
Λειτουργοί Υγείας της Αγάπης 384.000 ευρώ
Πορευθέντες 895.000 ευρώ
Νερό για τον Άνθρωπο και την Ειρήνη 309.000 ευρώ
Εταιρία για την Ανεξιθρησκεία και την Ανάπτυξη των λαών 258.000 ευρώ
Η χάρτα του Ρήγα 153.000 ευρώ.

Ανάμεσα στις πιο προκλητικές περιπτώσεις τόσο ως προς τα ποσά όσο και ως προς το σκοπό των ΜΚΟ είναι:

«Όλα αυτά και πολλά άλλα έγιναν το 1997 και μας δημιουργούν πολλά ερωτηματικά, όπως για τη χρηματοδότηση για τον Επαναπατρισμό των Τσετσένων στη χώρα τους, το αναπτυξιακό πρόγραμμα στον Αμαζόνιο, καθώς και την αγορά ρ/τ εξοπλισμού δωρεάν στο κρατικό ινστιτούτο της Κούβας. Είναι δηλαδή, ορισμένα κονδύλια που εδόθησαν ανεξέλεγκτα τότε από το υπουργείο Εξωτερικών, χωρίς λόγο και χωρίς αιτιολογία και θα πρέπει να ερευνηθούν»

Το πόρισμα της επιτροπής κατέγραφε το απίστευτο μπάχαλο που υπάρχει στο ελληνικό κράτος τόσο ως προς τον αριθμό των ΜΚΟ όσο και ως προς τις χρηματοδοτήσεις που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια.
Ο συνολικός αριθμός των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο δεν μπορεί να προσδιοριστεί καθώς δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία. Η χώρα δεν τηρεί εθνικό κατάλογο για τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην επικράτεια.
Τα περισσότερα Υπουργεία τηρούν απλούς καταλόγους εγγεγραμμένων ΜΚΟ οι οποίοι παρουσιάζουν έντονα προβλήματα. Με βάση τα στοιχεία που έχουν στείλει τα Υπουργεία για τις επιχορηγούμενες ΜΚΟ τα ποσά που έχουν διατεθεί ξεπερνούν τα 100.000.000 ευρώ, όμως το ποσό είναι πολύ μεγαλύτερο γιατί πολλά Υπουργεία δεν έστειλαν έγγραφα για φορείς που έχουν χρηματοδοτήσει».

Και όμως όλα αυτά τα χρόνια οι εισαγγελείς και οι ανακριτές δεν τόλμησαν να κάνουν καμιά «διαρροή» όπως σε άλλες περιπτώσεις για να εξασφαλιστεί το «ακαταδίωκτο» στους υπεύθυνους και στους πολιτικούς συνεργάτες τους.

Ο Οδυσσέας Ελύτης λέει πως έγραψε το Άξιον Εστί

«Όσο κι αν μπορεί να φανεί παράξενο, την αρχική αφορμή να γράψω το ποίημά μου την έδωσε η διαμονή μου στην Ευρώπη τα χρόνια του '48 με '51. Ήταν τα φοβερά χρόνια όπου όλα τα δεινά μαζί - πόλεμος, κατοχή, κίνημα, εμφύλιος - δεν είχανε αφήσει πέτρα πάνω στη πέτρα. Θυμάμαι την μέρα που κατέβαινα να μπω στο αεροπλάνο, ένα τσούρμο παιδιά που παίζανε σε ένα ανοιχτό οικόπεδο. Το αυτοκίνητό μας αναγκάστηκε να σταματήσει για μια στιγμή και βάλθηκα να τα παρατηρώ. Ήτανε κυριολεκτικά μες τα κουρέλια. Χλωμά, βρώμικα, σκελετωμένα με γόνατα παραμορφωμένα, με ρουφηγμένα πρόσωπα. Τριγύριζαν μέσα στις τσουκνίδες του οικοπέδου ανάμεσα σε τρύπιες λεκάνες και σωρούς σκουπιδιών. Αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που έπαιρνα από την Ελλάδα. Και αυτή, σκεπτόμουν, ήταν η μοίρα του Γένους που ακολούθησε το δρόμο της Αρετής και πάλεψε αιώνες για να υπάρξει.

Πριν περάσουν 24 ώρες περιδιάβαινα στο Ουσί της Λωζάννης, στο μικρό δάσος πλάι στη λίμνη. Και ξαφνικά άκουσα καλπασμούς και χαρούμενες φωνές. Ήταν τα Ελβετόπαιδα που έβγαιναν να κάνουν την καθημερινή τους ιππασία. Αυτά που από πέντε γενεές και πλέον, δεν ήξεραν τι θα πει αγώνας, πείνα, θυσία. Ροδοκόκκινα, γελαστά, ντυμένα σαν πριγκηπόπουλα, με συνοδούς που φορούσαν στολές με χρυσά κουμπιά, περάσανε από μπροστά μου και μ' άφησαν σε μια κατάσταση που ξεπερνούσε την αγανάκτηση.

Ήτανε δέος μπροστά στην τρομακτική αντίθεση, συντριβή μπροστά στην τόση αδικία, μια διάθεση να κλάψεις και να προσευχηθείς περισσότερο, παρά να διαμαρτυρηθείς και να φωνάξεις. Ήτανε η δεύτερη φορά στη ζωή μου - η πρώτη ήτανε στην Αλβανία - που έβγαινα από το άτομό μου, και αισθανόμουν όχι απλά και μόνο αλληλέγγυος, αλλά ταυτισμένος κυριολεκτικά με τη φυλή μου. Και το σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένιωθα, μεγάλωσε φτάνοντας στο Παρίσι.

Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από το τέλος του πολέμου και τα πράγματα ήταν ακόμη μουδιασμένα. Όμως τι πλούτος και τι καλοπέραση μπροστά σε μας! Και τι μετρημένα δεινά επιτέλους μπροστά στα ατελείωτα τα δικά μας! Δυσαρεστημένοι ακόμα οι Γάλλοι που δεν μπορούσαν να 'χουν κάθε μέρα το μπιφτέκι και το φρέσκο τους βούτυρο, δυσανασχετούσαν. Υπάλληλοι, σωφέρ, γκαρσόνια, με κοιτάζανε βλοσυρά και μου λέγανε: εμείς περάσαμε πόλεμο Κύριε! Κι όταν καμιά φορά τολμούσα να ψιθυρίσω ότι ήμουν Έλληνας κι ότι περάσαμε κι εμείς πόλεμο με κοιτάζανε παράξενα: α, κι εσείς έ; Καταλάβαινα ότι ήμασταν αγνοημένοι από παντού και τοποθετημένοι στην άκρη-άκρη ενός χάρτη απίθανου. Το σύμπλεγμα κατωτερότητας και η δεητική διάθεση με κυρίευαν πάλι. Ξυπνημένες μέσα παλαιές ενστικτώδεις διαθέσεις άρχισαν να αναδεύονται και να ξεκαθαρίζουν.

Η παραμονή μου στην Ευρώπη με έκανε να βλέπω πιο καθαρά το δράμα του τόπου μας. Εκεί αναπηδούσε πιο ανάγλυφο το άδικο που κατάτρεχε τον ποιητή. Σιγά-σιγά αυτά τα δύο ταυτίστηκαν μέσα μου. Το επαναλαμβάνω, μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά έβλεπα καθαρά ότι η μοίρα της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη ήταν ότι και η μοίρα του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους - και βέβαια εννοώ τους ανθρώπους του χρήματος και της εξουσίας. Αυτό ήταν ο πρώτος σπινθήρας, ήταν το πρώτο εύρημα. Και η ανάγκη που ένιωθα για μια δέηση, μου 'δωσε ένα δεύτερο εύρημα. Να δώσω, δηλαδή, σ' αυτή τη διαμαρτυρία μου για το άδικο τη μορφή μιας εκκλησιαστικής λειτουργίας.

Κι έτσι γεννήθηκε το «Άξιον Εστί».