Συνεχίζονται οι συγκρούσεις στη Λιβύη

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κήρυξε τη Λιβύη το Γενικό Εθνικό Κογκρέσο (λιβυκό κοινοβούλιο) μετά τις συγκρούσεις που σημειώθηκαν στα νότια και τις εντεινόμενες φήμες ότι στις ταραχές εμπλέκονται υποστηρικτές του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι.

Το Κογκρέσο έλαβε την απόφαση αυτή σε έκτακτη συνεδρίασή του με αποκλειστικό αντικείμενο συζήτησης την κατάσταση στη Σέμπχα, στα νότια, όπου εδώ και πολλές ημέρες σημειώνονται συγκρούσεις μεταξύ διαφόρων φυλών, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Άλι Ζεϊντάν.

Οι συγκρούσεις ξανάρχισαν σήμερα, μετά από αρκετές ημέρες σχετικής ηρεμίας, όταν μια ένοπλη ομάδα έθεσε υπό τον έλεγχό της μια στρατιωτική βάση στην περιοχή αυτή.

Σύμφωνα με τοπικές πηγές, η ομάδα αυτή αποτελείται από υποστηρικτές του παλαιού καθεστώτος, οι οποίοι προσπαθούν να επωφεληθούν από τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας στην πόλη.

Αργά απόψε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας, Αμπντεραζάκ αλ Σεμπάχι, είπε ότι ο στρατός έχει ανακαταλάβει τη στρατιωτική βάση του Ταμενχάντ και πρόσθεσε ότι οι στρατιώτες καταδιώκουν τους ενόπλους που προσπαθούν να διαφύγουν στην έρημο.

Έκανε επίσης λόγο για αεροπορικές επιδρομές εναντίον ορισμένων στόχων, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.

Στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης κυκλοφορούν πολλές φήμες που κάνουν λόγο για εμφάνιση υποστηρικτών του καθεστώτος του Καντάφι σε ορισμένες πόλεις δυτικά της Τρίπολης, όπως στην Ουερσεφάνα και το Αλ-Ατζίλετ.

Ο Ζεϊντάν προειδοποίησε ότι οι φήμες έχουν ως στόχο να προκαλέσουν κρίση στη χώρα και διαβεβαίωσε ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο στη Σέμπχα, καθώς οι ένοπλοι δεν ελέγχουν την πόλη, ούτε το πολιτικό αεροδρόμιο. Ανακοίνωσε επίσης ότι θα σταλούν στην πόλη ενισχύσεις.

Καθώς στη χώρα δεν υπάρχει οργανωμένος στρατός, οι αρχές καταφεύγουν συχνά στους πρώην αντάρτες που πολέμησαν και ανέτρεψαν το καθεστώς του Καντάφι, τον Οκτώβριο του 2011, ζητώντας τους να αποκαταστήσουν την τάξη.

Στη νότια Λιβύη σημειώνονται συχνά πολύνεκρες συγκρούσεις μεταξύ Αράβων και ημινομάδων Τούμπου (Amazigh). Το 2012 σκοτώθηκαν περίπου 150 άνθρωποι προτού οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν μια εκεχειρία.

Η ιστορία της γούνας στη Ρωσία

Η γούνα εδώ και πολύ καιρό έχει πάψει να αποτελεί απλώς ένα μέσο ζεστασιάς. Όμως στη μεσαιωνική Ρωσία τα πανωφόρια από γούνα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της γκαρνταρόμπας. Περισσότερο διαδεδομένη ενδυμασία ήταν το «κοζούχ», παλτό που έφτανε ως τις φτέρνες. Αποτελούταν από εννέα περίπου ραμμένες λωρίδες προβατίσιου δέρματος και φυσικά με μαλλί από τη μέσα μεριά, ενώ είχε και γυριστό γιακά τον οποίο σήκωναν για να διατηρήσουν τη θερμότητα. Φορούσαν επίσης και τη λεγόμενη «ντόχα», μια γούνα που είχε μαλλί και εσωτερικά και εξωτερικά, η οποία παραγόταν από νεαρό άλογο ή μοσχάρι. Υπήρχε ακόμη το «τουλούπ», άνετο παλτό από πρόβατο ή λαγό με μεγάλο γούνινο γιακά. Το κόστος της γούνας ήταν πάντοτε υψηλό (μερικές φορές αποτελούσε «νόμισμα» για την εξόφληση πολύτιμων εμπορευμάτων), γι’ αυτό συχνά στις φτωχές οικογένειες υπήρχε μόνο ένα «τουλούπ» για όλους που πέρναγε κληρονομικά στους επόμενους.

Πολύ πιο ευχάριστα ήταν τα πράγματα για τους ευκατάστατους πολίτες της μεσαιωνικής Ρωσίας. Οι γούνες των πριγκίπων και των βογιάρων, που αποτελούσαν τότε την κοινωνική ελίτ, άνοιγαν όσο κατέβαιναν προς τα κάτω, είχαν μακριά μανίκια και γυριστούς γιακάδες. Εξωτερικά ένα τέτοιο ένδυμα ήταν της μόδας να καλύπτεται με ακριβό ύφασμα όπως μπροκάρ, σατέν ή βελούδο, ενώ κούμπωνε με κορδόνια. Οι εύποροι άνθρωποι είχαν τη δυνατότητα να αγοράζουν πολλές ακριβές γούνες από γούνα αλεπούς, πολικής αλεπούς, νυφίτσας και μερικές φορές φορούσαν ταυτόχρονα κάποιες από αυτές. Τον 15ο και 17ο αιώνα τις γούνες τις έραβαν με χρυσό, τις στόλιζαν με πολύτιμους λίθους και ενίοτε τις φορούσαν ακόμη και το καλοκαίρι, προκειμένου να επιδείξουν το υψηλό τους στάτους.

Τα σχέδια της γούνας άλλαζαν μαζί με τη μορφή της χώρας. Ο μεταρρυθμιστής Μεγάλος Πέτρος, φανατικός πολέμιος του καθετί περιττού, αφαίρεσε τα υπερτροφικά μακριά μανίκια και τους ποδόγυρους. Η διαδεδομένη τον 18ο αιώνα δυτικοευρωπαϊκή μόδα οδήγησε στο να φοράνε τις παραδοσιακές για τους Ρώσους γούνες, μόνον τα κάπως φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, οι Κοζάκοι και οι αγρότες. Τον 19ο αιώνα άρχισαν να φοριούνται γούνες που στένευαν στη μέση. Ράβονταν συνήθως πάνω σε ενιαίο -όχι αποτελούμενο από συγκολλημένα κομμάτια- υλικό και είχαν οπωσδήποτε στις δυο πλευρές της μέσης κάποιο στολίδι υπό τη μορφή κάποιας πέτρας ή άλλου διακοσμητικού υφάσματος.

Στη σοβιετική περίοδο τα γουναρικά δεν μειώθηκαν στη ρωσική επικράτεια, αντίθετα, λειτούργησαν μεγάλα ειδικευμένα εκτροφεία άγριων γουνοφόρων ζώων. Όμως, η ατομική προσαρμογή κατά τη ραφή, στα μέτρα αυτού που επρόκειτο να φορέσει τη γούνα, αντικαταστάθηκε από τα εργοστάσια γουνοποιίας τα οποία παρήγαγαν έναν περιορισμένο αριθμό μοντέλων. Μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες γούνας ήταν εγκατεστημένη στην Τσιτά της Ανατολικής Σιβηρίας και λειτουργούσε κυρίως για τις ανάγκες του σοβιετικού στρατού, παράγοντας πολλές χιλιάδες παλτά, καπέλα και υποδήματα για τις ανάγκες του. Στη διάρκεια του πολέμου (1941-1945) το εργοστάσιο λειτουργούσε σε καθημερινή και 24ωρη βάση. Υπήρχαν δυο 12ωρες βάρδιες και μόνο τις Κυριακές το ωράριο μειωνόταν στις οκτώ ώρες. Εκτός από τη χειμερινή στρατιωτική στολή, στο εργοστάσιο της Τσιτά παράγονταν παιδικές γούνες από μουτόν και μερικά σχέδια γυναικείων και αντρικών γουνών. Η ποιότητά τους ήταν εξαιρετική. Ακόμη και σήμερα, μερικά από τα είδη της δεκαετίας του ΄70 «υπηρετούν» πιστά τους κατόχους τους, ενώ την ηλικία τους μάλλον προδίδει μοναχά το κόψιμο. Είναι γεγονός βέβαια, πως για τους κατοίκους της ίδιας της Τσιτά ήταν δύσκολο να τις αποκτήσουν, κάτι που ίσχυε άλλωστε και για τους υπόλοιπους απλούς πολίτες. Να εξασφαλίσουν τις ακριβές, κομψές γούνες αστρακάν μπορούσαν μόνο οι γυναίκες των υψηλών αξιωματούχων της χώρας και των πολιτικών.

Με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ η γούνα επανήλθε στην καθημερινή ζωή, τόσο σαν τρόπος επίδειξης του κοινωνικού στάτους, όσο και σαν σύμβολο της επαναφοράς της αστικής τάξης, αλλά και ως δυνατότητα υπογράμμισης της θηλυκότητας. Η οικονομία της αγοράς επέτρεψε στη ρωσική γούνα να πραγματοποιήσει μια αληθινή επανάσταση. Σήμερα στη χώρα λειτουργούν αρκετές βιομηχανίες γουνοποιίας με πρωτοποριακές τεχνολογίες και πολλά είδη μοντέλων. Στους δρόμους των πόλεων μπορεί να συναντήσει κανείς μακριές γούνες βιζόν, γούνες ημίπαλτα από κουνέλι, αλλά και σύγχρονες κομψές εκδοχές του παραδοσιακού παλτού από πρόβατο ή γούνες από τσιντσιλά.

Το Μετρό-2 της Μόσχας ένα από τα καταφύγια της Σοβιετικής Ένωσης

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Μόσχα ξεκίνησε η κατασκευή υπόγειων καταφυγίων, που προορίζονταν για την προστασία των αμάχων από τις επιπτώσεις ενός πυρηνικού βομβαρδισμού. Ωστόσο, για τους αξιωματούχους της κυβέρνησης και τα στελέχη του στρατού απαιτούνταν ειδική προστασία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, μόνον αυτοί θα λάμβαναν αποφάσεις και θα εφάρμοζαν μέτρα σωτηρίας της χώρας. Σε διάφορα μέρη της πόλης λοιπόν κατασκευάστηκαν ειδικά ενισχυμένα καταφύγια κάτω από αυστηρή μυστικότητα. Επίσης, για να διαφύγουν από την πόλη οι υπεύθυνοι, σε περίπτωση βομβαρδισμού, απαιτούνταν ασφαλές μέσο μεταφοράς. Το κλασικό μετρό κρινόταν ακατάλληλο εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου προστασίας, οπότε κατασκευάστηκε «δεύτερο μετρό» το οποίο συνδέει τα σημαντικότερα κυβερνητικά καταφύγια και τα υπόγεια κέντρα διοίκησης, λειτουργώντας σε μεγάλη ακτίνα και οδηγώντας έξω από τα σύνορα της πόλης, στα τεράστια προαστιακά καταφύγια. Το σύστημα αυτό οι Μοσχοβίτες το ονόμασαν «Μετρό-2». Τα στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη αυτών των συστημάτων είναι δημόσια. Πρώτον, υπάρχουν τα καπάκια από τα μεταλλικά φρεάτια καθώς και τα κιόσκια εξαερισμού τα οποία βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία της πόλης. Οι γραμμές του μετρό της Μόσχας κατασκευάστηκαν με τη μέθοδο της «βαθιάς οπής», όπου ένας άξονας (είδος μετροπόντικα) διαμέτρου 20 ποδιών σε βάθος 200-230 ποδιών σκάβει για να φτάσει το επίπεδο της έναρξης της κατασκευής. Αργότερα ο άξονας αυτός χρησιμοποιήθηκε και για να μεταφέρει εξορυκτικές μηχανές στο επίπεδο της εξόρυξης και για να αφαιρεί έδαφος. Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής αυτός ο άξονας κλείνει, ενώ όταν είναι ανοικτός σημαίνει ότι οι εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη. Στη δεκαετία του '70, ένας από τους εν λόγω άξονες βρισκόταν κοντά στην Κόκκινη Πλατεία, στο εσωτερικό του κτιρίου Γκόστινι Ντβορ, και ήταν ορατός από πανοραμικές φωτογραφίες του Κρεμλίνου. Σήμερα, ένας άλλος τέτοιος άξονας είναι ορατός κοντά στο σταθμό του μετρό «Κιτάι-γκοροντ», ενώ είναι γνωστό ότι η κατασκευή του μετρό εδώ έχει σταματήσει δεκαετίες πριν. Υπάρχουν μερικοί ενεργοί άξονες στα προάστια και έξω από την πόλη, όπου δεν υπάρχει το μετρό. Η παλιά σχεδόν εγκαταλελειμμένη εμφάνιση των αξόνων, των φρεατίων και των εγκαταστάσεων εξαερισμού συνηγορούν στο απόρρητο της υπόθεσης, ενώ την ίδια ώρα φυλάσσονται πολύ καλά και είναι αδύνατο να διεισδύσει κάποιος.

Αποδεικτικά στοιχεία μπορεί να δει κανείς και μέσα στο μετρό της Μόσχας. Υπάρχουν μπλοκαρισμένα κλιμακοστάσια και πύλες που οδηγούν στο «πουθενά» σε μερικούς σταθμούς, ενώ την περίφημη αδιέξοδη γραμμή μπορεί να τη δει κανείς στα αριστερά του τρένου πηγαίνοντας από το σταθμό "Σπορτίβναγια" στο σταθμό "Ουνιβερσιτέτ". Η γραμμή, όπως λένε οι ερασιτέχνες εξερευνητές, τελειώνει κοντά σε μια τεράστια πύλη, που πιστεύεται ότι είναι μία από τις εισόδους του Μετρό-2. Κάθε στέλεχος με πρόσβαση στο Μετρό -2 επιτρεπόταν να κινηθεί μόνο σε ένα μέρος του συστήματος. Κανένας από αυτούς δεν γνωρίζει πόσα εξουσιοδοτημένα επίπεδα υπάρχουν, έτσι ώστε κανείς δεν έχει τη συνολική εικόνα και ολόκληρο το σχέδιο, γεγονός που καθιστά τον αποχαρακτηρισμό της όλης εγκατάστασης σχεδόν αδύνατη.

Χάπι θα αυξάνει τη λίμπιντο και θα μειώνει την όρεξη στις γυναίκες

Ένα βήμα πιο κοντά στη δημιουργία ενός «γυναικείου Viagra» βρίσκονται επιστήμονες στη Βρετανία, οι οποίοι ανέπτυξαν ένα χάπι που αυξάνει τη λίμπιντο και παράλληλα μειώνει την όρεξη.

Το νέο χάπι φέρει προς το παρόν την ονομασία ORL101 και περιέχει μια συνθετική εκδοχή της μελατονίνης. Η ορμόνη αυτή είναι υπεύθυνη για το χρώμα του δέρματος και τη ρύθμιση του βιολογικού ρολογιού, αλλά επηρεάζει επίσης τη σεξουαλικά επιθυμία και την όρεξη.

Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα Daily Mail, οι επιστήμονες γνώριζαν ότι η μελατονίνη επηρεάζει τη σεξουαλική επιθυμία, γι' αυτό και προσπαθούσαν να βρουν τον κατάλληλο τρόπο για να τη συμπεριλάβουν σε ένα χάπι και όχι να τη χορηγούν σε ενέσιμη μορφή.

Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, το χάπι θα είναι ροζ και θα πρέπει να λαμβάνεται 15 λεπτά πριν τη σεξουαλική πράξη. Η επίδρασή του θα διαρκεί τουλάχιστον δύο ώρες, ενώ όταν λαμβάνεται στη σωστή δόση θα ενισχύει τη λίμπιντο φυσιολογικά, χωρίς να τη φτάνει σε υπερβολικά επίπεδα.

Ωστόσο, δεν θα είναι κατάλληλο για γυναίκες που παρουσιάζουν μειωμένη λίμπιντο λόγω προβλημάτων στη σχέση τους ή εξαιτίας του άγχους.

Οι ερευνητές έχουν ξεκινήσει ήδη τις κλινικές δοκιμές του χαπιού, το οποίο φαίνεται ότι θα παρουσιάζει ελάχιστες παρενέργειες, όπως ναυτία, και δεν θα είναι εθιστικό. Μάλιστα, όσο περνά ο καιρός η χορήγησή του θα γίνεται λιγότερο συχνά.

Το νέο χάπι ανέπτυξαν επιστήμονες από τη βρετανική εταιρεία Orlibid σε συνεργασία με τους ερευνητές που βρίσκονται πίσω από το Viagra, ενώ είναι πολύ πιθανό να αρχίσει να διατίθεται στα τέλη του 2015.

Συλλήψεις για ομαδικό βιασμό τουρίστριας στην Ινδία

Δύο άνδρες συνέλαβε η αστυνομία της Ινδίας ως υπόπτους για τον ομαδικό βιασμό Δανέζας τουρίστριας κοντά στο ξενοδοχείο της στο Νέο Δελχί. Η 51χρονη γυναίκα βιάστηκε υπό την απειλή μαχαιριού από ομάδα ανδρών στην περιοχή Παχαργκάντζ την Τρίτη το βράδυ, όταν χάθηκε στο δρόμο και ζήτησε βοήθεια. Ένας άνδρας συνελήφθη επίσης στο Τσενάι ως ύποπτος για το βιασμό 18χρονης Γερμανίδας σε τρένο την περασμένη εβδομάδα. Η δρακόντεια αντιμετώπιση υποθέσεων σεξουαλικής βίας έλαβε ιδιαίτερη ώθηση στην ασιατική χώρα μετά τον ομαδικό βιασμό και φόνο φοιτήτριας σε λεωφορείο του Νέου Δελχί το Δεκέμβριο του 2012.

Η κυβέρνηση ενίσχυσε το νομικό οπλοστάσιο, μετά από μαζικές διαδηλώσεις που ακολούθησαν το περιστατικό. Η Δανέζα δήλωσε στην αστυνομία ότι πλησίασε μία παρέα ανδρών επειδή έχασε το δρόμο για το ξενοδοχείο της κοντά στο Σιδηροδρομικό Σταθμό του Νέου Δελχί, σε πολυσύχναστη συνοικία στην οποία συχνάζουν τουρίστες. Οι άνδρες της έκλεψαν ό,τι έφερε πάνω της και τη βίασαν, όπως σημείωσαν Ινδοί αστυνομικοί μιλώντας στο δίκτυο BBC. Η αστυνομία περιγράφει τους συλληφθέντες ως «αλήτες», ωστόσο δε δίνει περισσότερα στοιχεία για την ταυτότητά τους. Η τηλεόραση του Νέου Δελχί NDTV κάνει λόγο για σύλληψη τεσσάρων ανδρών.

Πάνω από 64.000 ξένους έδιωξε η Ρωσία το 2013

Περισσότεροι από 64.000 ξένοι υπήκοοι διατάχτηκαν να εγκαταλείψουν τη Ρωσία το 2013, σύμφωνα με τον αξιωματούχο της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Μετανάστευσης Ντμίτρι Ντεμιντένκο. Όπως διευκρίνισε, περίπου 63.000 αλλοδαποί έλαβαν διαταγή να φύγουν από τη Ρωσία, μια πρακτική που συνήθως ακολουθείται σε περιπτώσεις παραβίασης του νόμου, ενώ άλλοι 1.300 απελάθηκαν, τακτική που ακολουθείται σε άτομα που παραβιάζουν τους κανόνες μετανάστευσης και χορήγησης βίζας.

Ο αξιωματούχος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Μετανάστευσης σημείωσε ότι την χρονιά που πέρασε απαγορεύτηκε η επιστροφή τους στη Ρωσία σε άλλους 500.000 αλλοδαπούς, επειδή διέπραξαν παρανομίες. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι υπήκοοι των πρώην σοβιετικών κρατών του Τατζικιστάν, του Ουζμπεκιστάν και του Κιργιστάν. Σημειώνεται ότι εκατομμύρια μετανάστες από αυτές τις χώρες ταξιδεύουν στη Ρωσία προκειμένου να βρουν δουλειά. Συνολικά το 2013 επισκέφτηκαν τη Ρωσία 17.500.000 ξένοι, είπε ο Ντεμιντένκο.

Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης: Ο μεγάλος αρχαιολόγος που ανακάλυψε τον χρυσό της Βακτρίας

Ανήμερα των ελληνικών Χριστουγέννων έγινε στη Μόσχα η κηδεία του Βίκτωρα Σαρηγιαννίδη. Πρόκειται για τον «Έλληνα», θρύλο της παγκόσμιας Αρχαιολογίας που ανακάλυψε τον περίφημο «Χρυσό της Βακτριανής». Τον αποκαλούσαν θρύλο της παγκόσμιας αρχαιολογίας, καθώς έκανε δύο από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα: Βρήκε τη νεκρόπολη του Γκονούρ στο έδαφος του σημερινού Τουρκμενιστάν και επτά βασιλικούς τάφους στο βόρειο Αφγανιστάν, όπου ανακαλύφθηκαν 20 χιλιάδες αντικείμενα από χρυσό, ο λεγόμενος «Χρυσός της Βακτριανής» (ή της Βακτρίας).

Άπαντες συμφωνούν ότι οι συγκεκριμένες ανακαλύψεις είναι ίσης αξίας με τα ευρήματα από τους θησαυρούς του Πριάμου στην Τροία, όπως και με εκείνα του Τουταγχαμών. Οι συνάδελφοί του τον αποκαλούσαν «Λέοντα της Καρα-Κουμ». Ο Σαρηγιαννίδης κατόρθωσε όχι μόνο να βρει τον ξακουστό Χρυσό της Βακτρίας στους τάφους των γεμάτων μυστήριο Κουσάν, που κατέλυσαν το Ελληνικό βασίλειο της Βακτρίας, αλλά και να ανακαλύψει έναν νέο -άγνωστο έως τότε- πολιτισμό, το αρχαιολογικό συγκρότημα της Βακτρίας-Μαργιανής που αποτελούσε εστία του αρχαίου πολιτισμού της Κεντρικής Ασίας της Εποχής του Χαλκού.

Ο διαπρεπής αρχαιολόγος γεννήθηκε το 1929 στην Τασκένδη και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ασίας. Όλη του τη ζωή σχεδόν, εργάστηκε στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στη Μόσχα, πραγματοποίησε ανασκαφές στο Ουζμπεκιστάν, Αφγανιστάν και Τουρκμενιστάν. Ο Σαρηγιαννίδης δημοσίευσε περίπου 300 επιστημονικές μελέτες, μεταξύ των οποίων 35 βιβλία που εκδόθηκαν σε διάφορες χώρες και σε πολλές γλώσσες. Ήταν επίτιμος ακαδημαϊκός της Ακαδημίας Επιστημών του Τουρκμενιστάν, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Ντέι Λίντσεϊ της Ιταλίας, μέλος της Ανθρωπολογικής Εταιρίας της Ελλάδας.

Ευτυχισμένο το 2014

Χορός και Μουσική

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

ΝΑ ΣΤΟΛΙΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ