Η Κίνα αγοράζει την Ευρώπη

«Κατάληψη της Ευρώπης» κάνει η Κίνα, με τις αγορές κρυφών ομολόγων και τις στρατηγικές επενδύσεις της, εκμεταλλευόμενη τις εσωτερικές διαιρέσεις που προκύπτουν από την οικονομική κρίση, σύμφωνα με έκθεση think tank. Η έκθεση-φωτιά, κάνει ιδιαίτερη μνεία στην τύχη μικρών χωρών όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και η Μάλτα, που λόγω της αναγκαστικής εξυπηρέτησης των κινέζικών συμφερόντων στην ΕΕ, θα μετατραπούν σε Δούρειο Ιππο του Πεκίνου στις Βρυξέλλες. Το πολιτικό κείμενο που έχει τίτλο "The Scramble for Europe" συντάχθηκε από το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τις Εξωτερικές Σχέσεις» και θα δημοσιευθεί σε λίγες ημέρες. Πρεσβεύει ότι η έλλειψη ευρωπαϊκής συνοχής προκαλεί την Κίνα να συνάπτει διμερείς συμφωνίες με τα κράτη μέλη, εκμεταλλευόμενη τις διαιρέσεις στο εσωτερικό της Ένωσης, ακολουθώντας την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Σημειώνει ότι η Κίνα αγοράζει σκοπίμως τα ομόλογα των μεμονωμένων των κρατών μελών αντί για ευρωομόλογα, διότι «ξέρει ότι η ενασχόληση σε διμερές επίπεδο με τα ευρωπαϊκά κράτη οδηγεί σε καλύτερες αμοιβές από ότι η ενίσχυση των πολυεθνικών πρωτοβουλιών». Αυτό μελλοντικά θα της δώσει «πολιτικό μέρισμα», αναφέρει η έκθεση. Τονίζει: «Ακόμη και μετά το 2014- όταν οι αποφάσεις με πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα χρειάζονται 15 κράτη μέλη που αντιπροσωπεύουν το 65% του πληθυσμού- θα είναι χρήσιμο για τους Κινέζους να έχουν ένα είδος «κινεζικού λόμπυ» το οποίο θα αποτελείται από μικρότερα κράτη μέλη. Κράτη όπως Μάλτα, Κύπρος και Ελλάδα θα εξαρτώνται πάντα από την Κίνα και θα μπορούν να μπλοκάρουν κάθε απόφαση ενάντια στα συμφέροντά της που απαιτεί ομοφωνία. Υπογραμμίζει ότι η χρήση από την πλευρά της Κίνας τρίτων διαμεσολαβητών στις χρηματοπιστωτικές αγορές επιδεινώνεται από την ανικανότητα των Ευρωπαίων στη λογιστική ξένων αγορών του ευρωπαϊκού δημόσιου χρέους, ισχυριζόμενη: «Ο μόνος τρόπος να το ελέγξει η Ευρώπη (την ξένη ιδιοκτησία ομολόγων) παραμένει ένα μεγάλο παιχνίδι εικασίας». Σύμφωνα με την ανάλυση, η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει ένα ενοποιημένο στατιστικό σύστημα για τους ξένους αγοραστές του δημόσιου χρέους ή συντονισμένα συστήματα των κρατών μελών που να χρησιμοποιούν παρόμοια λογιστικά πρότυπα, όπως οι Ιάπωνες και οι Αμερικανοί. Η έκθεση λέει ότι τα ακριβή στοιχεία των άμεσων επενδύσεων στην Ευρώπη είναι επίσης αδιαφανή καθώς τα 4/5 των ροών εξωτερικών κεφαλαίων της Κίνας λαμβάνουν χώρα σε υπεράκτια κέντρα (offshore) όπως το Χονγκ Κονγκ, τα νησιά Κέιμάν και τα Παρθένα Νησιά. Το think tank ισχυρίζεται ότι πάνω από το ήμισυ των συνολικών επενδύσεων της Κίνας στην Ευρώπη από τις αρχές του 2008- 44 δισεκατομμύρια ευρώ- έλαβε χώρα από τον Οκτώβριο του 2010. Αυτό το στοιχείο αυξάνεται αναπόφευκτα καθώς οι συνολικές άμεσες ξένες επενδύσεις της Κίνας αναμένεται να τριπλασιαστούν στο 1τρις δολάρια μέχρι το 2020. Η έκθεση διαπιστώνει ότι οι κινεζικές επενδύσεις του 2011, όπως ήταν η αγορά μετοχών ύψους 7,1 δις δολλαρίων της ισπανικής εταιρείας Repsol, «δείχνουν ότι η κινεζική κυβέρνηση έχει δώσει το πράσινο φως για μεγάλες εξαγορές στην Ευρώπη». «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κρατοκεντρική οικονομία της Κίνας δεν θα έχει κανένα ενδοιασμό να κρατήσει τους ευρωπαίους διαιρεμένους, εάν είναι ακόμη κατακερματισμένοι στα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα», λέει η έκθεση, και συνιστά στην Ευρώπη να διαχειριστεί τις εμπορικές της επενδύσεις για να διασφαλίσει ότι τα αμοιβαία δικαιώματα για τις επενδύσεις προέρχονται από τους Κινέζους. Ο τρίτος τρόπος με τον οποίο η Κίνα αυξάνει την παρουσία της είναι μέσω της ανοιχτής ευρωπαϊκής αγοράς για τους δημόσιους διαγωνισμούς, λένε οι συντάκτες, τονίζοντας: «Οι συνομιλίες με τους ευρωπαίους διπλωμάτες δείχνουν ότι οι Κινέζοι εμπορικοί αντιπρόσωποι υψηλού επιπέδου ζητούν λίστες αγορών έργων υποδομής για να υποβάλουν προσφορά οι εταιρείες τους». Η έκθεση τονίζει ότι οι τρέχοντες όροι των ευρωπαϊκών δημόσιων διαγωνισμών «μερικές φορές ανέρχονται σε τιμές ντάμπινγκ» και προτείνει: «Η ανάμιξη των κινεζικών δανείων με ευνοϊκούς όρους με τις ευρωπαϊκές δημόσιες επιδοτήσεις θα πρέπει να εξαρτώνται από την απόδειξη ότι οι κινεζικοί όροι προχωρούν μέσω δίκαιου ανταγωνισμού».