Ράλλειος: Το περιπλανώμενο τσαντίρι του Πειραιά

Δημοσιεύουμε μια επιστολή που αναφέρεται στα προβλήματα του Ραλλείου Πειραματικού Γυμνασίου / Λυκείου Θηλέων Πειραιά.
Ως γνωστόν η Ράλλειος λειτουργεί αδιάκοπα από το 1857. Το σχολείο μας όλα αυτά τα χρόνια λειτούργησε ως υπόδειγμα καλής και πραγματικής παιδείας, σοβαρότητας, εγκυρότητας, υπευθυνότητας και εξαιτίας αυτών των αρετών κατόρθωσε να διατηρηθεί χωρίς να πληγεί ουσιαστικά - ακόμα κι όταν άλλα σχολεία από πολυπληθείς γειτονιές αποδεκατίζονται (λόγω της υπογεννητικότητας και άλλων αιτιών) το Ράλλειο παραμένει ένα σχολείο με αριθμό μαθητριών αρκετά υψηλότερο από το μέσο όρο του μεγέθους των γυμνασίων της χώρας. Αυτό είναι ασφαλώς ένας άθλος από τη μία πλευρά, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ολοφάνερη απόδειξη του ποιοτικού από επιστημονική και παιδαγωγική άποψη έργου, που επιτελείται σε αυτό το -αμιγώς θηλέων- σχολείο. Το Σχολείο μας στεγαζόταν από την ίδρυσή του έως και το 1971 απέναντι απ’ την Πλατεία Κοραή (το κτήριο χτίστηκε με χορηγία του Ι. Ράλλη). Επί δημαρχίας Σκυλίτση με διάταγμα της Χούντας εκδιώχθη και στεγάστηκε στην οδό Κολοκοτρώνη (εκεί που στεγαζόταν παλαιότερα νεκροτομείο). Από τότε η Ράλλειος αποτελεί το "περιπλανώμενο τσαντίρι" του Πειραιά. Μετά την μεταπολίτευση κανένας απ’ τους δημοκρατικά εκλεγμένους δημάρχους του Πειραιά δεν απέδωσε στη Ράλλειο αυτό που δικαιούται. Έτσι το Σχολείο μας βρίσκεται εδώ και 30 χρόνια σε δικαστική διαμάχη με το Δήμο Πειραιά για το οικόπεδο απέναντι από την Πλατεία Κοραή. Πρωτόδικα το 1982 δικαιωθήκαμε. Ο Δήμος κατέθεσε έφεση, η εκδίκαση της οποίας αναβάλλεται συνεχώς από τότε με ευθύνη – κυρίως- του Δήμου. Στις 7 Δεκεμβρίου 2010 θα εκδικαζόταν η υπόθεση (καθώς δεν υπήρχε νομικά δυνατότητα άλλου αιτήματος αναβολής από το Δήμο) αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό, αφού ο διορισμένος απ’ τη δημοτική αρχή ως Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής κ. Χρυσοφάκης δεν υπέγραψε – ως όφειλε από τη θέση του – εξουσιοδότηση στο δικηγόρο του Σχολείου ώστε να μας εκπροσωπήσει στη δίκη. Τελικά (και αυτό αποτελεί δυσμενή εξέλιξη για το Σχολείο μας) η δίκη αναβλήθηκε για τις 22 Νοεμβρίου 2011. Διεκδικούμε αυτό που και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας δικαιούται: το δικαίωμα εκδίκασης ώστε η Δικαιοσύνη να αποφανθεί αν έχουμε δίκιο ή όχι.