BILD: Έτσι παραποιούσαν οι Έλληνες τους ισολογισμούς τους

Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1998 ο Γιάννης Στουρνάρας έχει πολύ δουλειά. Ο «νευρώδης» αξιωματούχος είναι ο επικεφαλής σύμβουλος του Έλληνα Υπ. Οικονομικών Γιάννου Παπαντωνίου. Ο Στουρνάρας είναι ο άνθρωπος της Αθήνας για τα στοιχεία. Απ’ αυτόν εξαρτάται αν θα πετύχει το σχέδιο Β της Ελλάδας για το ευρώ, αν η χώρα θα κριθεί κατάλληλη για το κοινό νόμισμα πριν από την έκδοση των νομισμάτων του ευρώ το 2002. Σε συνομιλία που είχε με την BILD, θυμάται: «Έπαιρνα τα στοιχεία από τρεις διαφορετικές ελληνικές στατιστικές υπηρεσίες και τα παρέδιδα σωστά. Δεν μπορώ να πω αν τα στοιχεία των υπηρεσιών ήταν πάντοτε σωστά». Σήμερα ο Στουρνάρας μένει σε μια αριστοκρατική συνοικία της Αθήνας και έχει ιδρύσει ένα οικονομικό ινστιτούτο. Όπως αναφέρει στην εφημερίδα ο Στουρνάρας: «Δεν κάναμε τίποτε άλλο απ’ αυτό που έκαναν και άλλα κράτη της ΕΕ». Ο πρώην Υπουργός του Γιάννος Παπαντωνίου δηλώνει στην BILD: «Η εφαρμογή των λογιστικών κανόνων πραγματοποιείται με βάση εγχειρίδια των 1000 σελίδων και οι οικονομικές Αρχές κάθε χώρας κοπιάζουν πολύ, για να ερμηνεύσουν αυτούς τους κανόνες με τον δικό τους τρόπο». Εκείνη την εποχή υπήρχαν στην Ελλάδα χιλιάδες δημόσιοι φορείς, νοσοκομεία, επιχειρήσεις τοπικής αυτοδιοίκησης, που το χρέος τους συνυπολογίζεται στο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο ενδιαφέρει τις Βρυξέλλες. Όμως: Δεν τηρούν ισολογισμούς. Και όπου δεν υπάρχει ισολογισμός, εκεί δεν υπάρχει και έλλειμμα. Σε δηλώσεις του ο Παπαντωνίου λέει: «Πράγματι, η ποιότητα των στατιστικών μας δεν ήταν καλή. Αλλά θα πρέπει να καταλάβει κανείς και τη νοοτροπία στην Ελλάδα. Απλούστατα, εδώ υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα με τη «μαύρη» εργασία και τη συνδεόμενη με αυτήν τιμιότητα». (Αναφέρεται στη μαύρη εργασία που επέβαλε η κυβέρνησή του με την ελεύθερη είσοδο των λαθρομεταναστών).


Η καθηγήτρια στατιστικής Ζωή Γεωργαντά είναι πιο σαφής. Δηλώνει στην BILD: «Απλώς παραδίδονταν στη Στατιστική Υπηρεσία «βουνά» εγγράφων, που περιείχαν χειρόγραφα κάποια ποσά. Έτσι, προέκυπταν εντελώς πλασματικά στοιχεία για τα χρέη των νοσοκομείων». Ο σημαντικότερος συνομιλητής του Στουρνάρα στις Βρυξέλλες είναι ο Yves Franchet, ο Γάλλος διευθυντής της Eurostat. Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία φτιάχνει από τα στοιχεία που της παραδίδει ο Στουρνάρας επίσημα στοιχεία της Eurostat, χωρίς να προβεί σε ιδιαίτερο έλεγχο. Αυτά περιέρχονται στη συνέχεια στην Κομισιόν και στα κράτη-μέλη. Οι υπάλληλοι με τη σειρά τους δίνουν τα στοιχεία στους Επιτρόπους και στους Υπουργούς, που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Αυτή είναι η υπηρεσιακή οδός. O Franchet παραιτήθηκε το 2003 λόγω ενός σκανδάλου διαφθοράς και σήμερα ζει στη Γαλλία. Δεν θέλει να μιλήσει με την BILD. Αντίθετα, ο νυν διευθυντής της Eurostat Walter Radermacher διηγείται απίστευτα, αλλά όχι ασυνήθιστα πράγματα για την αντιμετώπιση ενός συγκεκριμένου μερικού ελλείμματος: «Ο αριθμός που μας δόθηκε ήταν 45 εκατομ. ενώ το σωστό ποσό ήταν 495 εκατομ. Κάποια στιγμή ο ενδιάμεσος αριθμός 9 εξαφανίζεται, στη διαδρομή μεταξύ δύο υπηρεσιών. Φυσικά, τώρα είναι αδύνατον να βρεθεί αν πράγματι αυτό το 9 διαγράφηκε ή χάθηκε λόγω αδυναμιών του συστήματος. Η τηλεφωνική ανταλλαγή στοιχείων δεν είναι η κατάλληλη μέθοδος». Κατά την καθηγήτρια Γεωργαντά: «Δεν αποτελούσε εξαίρεση η αποστολή στοιχείων από τηλεφώνου. Όποιος ρωτούσε περισσότερες λεπτομέρειες, έπαιρνε την απάντηση: «Είναι μυστικό!» Στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ γνήσιες στατιστικές για την κατάσταση της Ελλάδας».

Στις Βρυξέλλες είναι γνωστό ότι από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ οι Έλληνες κάνουν κόλπα και έχουν αποκτήσει κακή φήμη. Το 1980, για παράδειγμα, ο τότε Έλληνας διαπραγματευτής στο Συμβούλιο των Υπ. Γεωργίας έδωσε στοιχεία για επιδότηση αγροτικών εκτάσεων τρεις φορές μεγαλύτερων από τη συνολική έκταση της Ελλάδας. Για τον υπολογισμό των επιδοτήσεων των βαμβακοπαραγωγών κατατέθηκαν χάρτες του 1938. Ο τότε Επίτροπος Αγροτικών Υποθέσεων Olav Gundelach αντέδρασε εκνευρισμένος. «Έχουμε δεχτεί την ελληνική μυθολογία και την ελληνική αλφάβητο. Αλλά δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε και το σύστημα, με το οποίο οι Έλληνες κατασκευάζουν τις στατιστικές τους». Ωστόσο, οι αρμόδιοι στην Αθήνα προσαρμόζονται στην εποχή τους. Το 1998 δεν είναι 1980. Τα κόλπα απαιτούν τώρα μεγαλύτερη τέχνη. Σημαντικοί εδώ είναι οι παραδοσιακά μεγάλοι ελληνικοί εξοπλισμοί, από τους οποίους επωφελείται και η γερμανική εξοπλιστική βιομηχανία. Εκείνο που δεν υποπτεύονται οι Γερμανοί, είναι ότι οι έλληνες παραλήπτες συνδέουν τα όποια παράπονά τους με το κυνήγι να προλάβουν την ένταξη στο ευρώ. Ο Υπ. Οικονομικών Παπαντωνίου περιγράφει το δημοσιονομικό κόλπο: Στην Ελλάδα παραλαμβάνουν τις εξοπλιστικές παραγγελίες, π.χ. υποβρύχια ή μαχητικά αεροπλάνα, επιτροπές εμπειρογνωμόνων. Όταν διαπιστώνουν ότι δεν ικανοποιείται ένα από τα απαιτούμενα «πρότυπα», το εμπόρευμα είναι μεν στην Ελλάδα, «αλλά σύμφωνα με τη δημοσιονομική νομοθεσία δεν βρίσκεται ακόμη εκεί». Γι’ αυτό οι σχετικές δαπάνες επιβαρύνουν αργότερα τον προϋπολογισμό και κατά συνέπεια το έλλειμμα εμφανίζεται μικρότερο.