Μια κουκούλα πλανάται πάνω από τον δημόσιο διάλογο στη χώρα. Η κουκούλα της σταλινικής Αριστεράς. Αυτή που ελαφρά τη καρδία χαρακτηρίζει «μακαρθισμό» την συγκέντρωση σε ένα βιβλίο δημοσιευμένων απόψεων. Αυτή που χρησιμοποιεί δύο μέτρα και σταθμά. Αυτή που χαρακτηρίζει «πράξη δημοκρατίας» την καταγγελία ακροδεξιών τρομοκρατών και «χαφιεδισμό» την καταγγελία ακροαριστερών τρομοκρατών. Αυτή που πλάθει σενάρια με πράκτορες και παπαγαλάκια. Αυτή που θέλει τον κ. Κουφοντίνα «εκτελεστή» και τον κ. Ανδρουτσόπουλο «φονιά».
Όλα αυτά βέβαια θα μπορούσαν να μείνουν στο χώρο του γραφικού σταλινισμού. Από την στιγμή όμως που μπαίνουν στον κορμό του δημόσιου διαλόγου, κάτι πάει στραβά σ' αυτή τη χώρα.…..
Η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη τέτοια μυστήρια. Δύο από αυτά τα επεσήμανε ο κ. Αντύπας Καρίπογλου σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή» 1.9.2002, όταν σύσσωμη η Αριστερά (σταλινική και μη) ελεεινολογούσε την προτροπή της Αστυνομίας να παράσχουν πληροφορίες για τον καταζητούμενο (τότε) κ. Κουφοντίνα. Ο κ. Καρίπογλου θύμισε ότι η καταδίκη του ακροδεξιού κ. Αντώνη «Περίανδρου» Ανδρουτσόπουλου στηρίχθηκε σε στοιχεία που έδωσαν αυθόρμητα οι πολίτες και ο συντάκτης του «Ιού» της «Ελευθεροτυπίας» κ. Δ. Τρίμης, ο οποίος κατέθεσε μάλιστα στο δικαστήριο. Τότε κανείς «προοδευτικός διαννοούμενος» δεν εξανέστη. «Η "προοδευτική διανόηση"», έγραφε ο κ. Καρίπογλου, «μπορεί να μας εξηγήσει γιατί δεν είναι χαφιές όποιος καταγγέλλει ακροδεξιό και είναι χαφιές όποιος καταγγέλλει ακροαριστερό τρομοκράτη;».
Το δεύτερο περιστατικό αφορά την γνωστή ακτιβίστρια δικηγόρο κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου η οποία στις 20.6.1999 δήλωνε σε συνέντευξή της ότι η φυγοδικία επί ένα χρόνο του ακροδεξιού κ. Ανδρουτσόπουλου, αποτελεί «ομολογία ενοχής», ενώ στις 25.10.2001 δήλωνε για την αθώωση του επί 17 χρόνια φυγόδικου κ. Αβραάμ Λεσπέργολου ότι «ήταν η τελευταία δίκη η οποία έγινε στη μνήμη ενός νομικού πολιτισμού που χάνεται». Δικαίως λοιπόν ο κ. Καρίπογλου τόνιζε ότι «Προσβάλλομαι όμως όταν το ίδιο πρόσωπο θεωρεί ομολογία ενοχής την φυγοδικία ενός κατηγορούμενου ακροδεξιού όχι όμως και την φυγοδικία ενός κατηγορουμένου ακροαριστερού. Το κοινό αυτών των "προοδευτικών διανοουμένων" δεν ενοχλείται καθόλου από την "συνέπειά" τους;».
Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 16/9/2002 με τίτλο: «η κουκούλα της δημοσιογραφίας»
Πατήστε εδώ να το διαβάσετε ολόκληρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου