Σκέψεις για τα ξέφτια της κουρελούς

Όχι και τόσο σπάνια η σύμπτωση ν’ ανταμώσουν πολλά κακά την ίδια ώρα και γύρω απ’ τον ίδιο άνθρωπο. Αναφέρομαι στον απεχθή, έτσι όπως συνέβη, θάνατο του αξιομνημόνευτου και αξιόλογου φίλου μας και το γνωστό στους περισσότερους εμετικό κρούσμα λάσπης και αλητείας, την ίδια ώρα που ο θάνατος είχε πλέον το πάνω χέρι….
Εδώ και επτά ολόκληρα εικοσιτετράωρα, «απολύτως κανένας» δεν επεχείρησε να στηλιτεύσει την κακοήθεια και να καταδικάσει τους κακοήθεις, εκτός εάν έχει λόγους να φοβάται τους αγράμματους λασπολόγους της όποιας πολύχρωμης φυλλάδας «κουρελού», ντόπια “Weekly Laspi News”, (ίσως πάλι, να θεώρησαν το συμβάν δευτερεύον, μπροστά στην ανθρώπινη απώλεια που καίει, όπως άλλωστε όλοι μας……).
Τελικά όμως κυλάνε οι μέρες και ξανασκέπτεσαι, θυμώνεις και προβληματίζεσαι και διερωτάσαι, είναι καλύτερα να κάνεις «μόκο» και να αφήνεις ελεύθερο έδαφος σε λασπολόγους και στην αλητεία να ρυπαίνουν υπολήψεις (και τώρα πλέον ψυχές…), ή να υπερασπίζεσαι τον φίλο σου χωρίς ενδοιασμούς;
Αυτό το άτιμο ερώτημα παραμένει καυτό στην ψυχή και το μυαλό, γιατί όταν ο άνθρωπος φεύγει για πάντα, και τυχαίνει την ίδια ώρα κάποιοι γνωστοί βλάκες να ειρωνεύονται και να συκοφαντούν για τις πολιτικές, επαγγελματικές και λοιπές κοινωνικές του επιλογές, τότε δεν σου επιτρέπεται να επιτρέψεις στον εαυτό σου να το καταπιεί…
Το δημοσίευμα έφτασε στα χέρια μου με ΦΑΞ. Γνωρίζω πάντως το χοιροστάσιο προέλευσης. Έτυχε να μη διακρίνεται στο φαξ η ονομασία της «κουρελούς», ούτε του εκδότη της κουρελούς, μόνο η ημερομηνία φαίνονταν…. Ήταν ένα απλό, ορφανό από ταυτότητα μονοσέλιδο Α4, αρκετό να σε αηδιάσει με την ανανδρία, τα υπονοούμενα, την ειρωνεία, την επιπολαιότητα, τη φτηνή μαγκιά και την κακία, όλα αυτά μαζί συμπυκνωμένα στο λερωμένο μυαλό και το κομπλεξικό ύφος του βαλτού ή όχι βαλτού αφεντικού «σχολιαστή»…
Μπροστά στο βιογραφικό ανάστημα του ωραίου ανθρώπου και λαμπρού επιστήμονα φίλου μας, έγινε μονομιάς ξεκάθαρα φανερός «ο απόλυτος πάτος» του ήθους των ημερών, μέσα από πέντε ηλίθιες αράδες «γραπτής ρύπανσης»….
"Όταν σου λείπει το ανάστημα, αισθάνεσαι ασήμαντος, απλά επειδή γνωρίζεις ότι ήδη είσαι ασήμαντος, χωρίς ελπίδα να γίνεις σημαντικός και ας παλεύεις με νύχια και με δόντια μπας και σε προσέξουν. Όλα αυτά συνήθως χωρίς αποτέλεσμα, το μόνο λοιπόν που σου μένει είναι να μείνεις άπλυτος στο σώμα και στο μυαλό...."
Η μπόχα που εκπέμπει η απλυσιά θα τραβήξει σίγουρα την προσοχή, όπως τράβηξε και τη δική μας……
Μίλτο αγαπημένε μας,
Θα θυμόμαστε τη σκληρή παραγωγική μας δουλειά μακριά από πάθη, μιζέριες και σκοπιμότητες, με την αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε με ότι όμορφο εμείς αποφασίζαμε, τα χωρίς φρένο καλαμπούρια μας, τις ατέλειωτες συζητήσεις μας «περί των πάντων και επί παντός», τους αγράμματους και τους άχρηστους που τους ήξερες καλά και τους ονομάτιζες ανοιχτά, χωρίς να κωλώνεις, αλλά στο τέλος μας ξάφνιασες Φίλε και θα πάρει καιρό να συνέλθουμε….
Τούτη την ώρα αν ήσουν εδώ, σίγουρα θα έκανες κάτι περισσότερο για τούτη την αλητεία…. (πάντως δικαιώνεσαι πανηγυρικά, γιατί η αφόρητη βρώμα προέρχεται από κοινούς & εγκληματικά αγράμματους του «παιδευτικού» δικαίου…)…
Εμείς απλώς τη μπόχα την πήραμε χαμπάρι, την καταγράφουμε, τη χρεώνουμε και για την ώρα την επιστρέφουμε στον «σταύλο προέλευσης»….
Ντροπή κύριοι και κυρίες "ανυπόγραφες" υφάντρες της «κουρελούς», «είστε κακόγουστες, άσκημες, δειλές, απόβλητες & αντιπαθητικές υφάντρες», η αντίληψη και η ανοχή του "κότσου" στο καφενείο της άνω Ξαπόσταινας με την ανοχή του Κωνσταντίνου της κάτω Αμυγδαλίτσας δεν είναι ποτέ ίδιες……… Εχουμε νιώσει βαθιά στο πετσί μας πολλά περισσότερα απο αυτά που εσείς νομίζετε, καταλαβαίνουμε και μιλάμε την ώρα που πρέπει, αρκεί να μην ανταμώνει ο θάνατος με την ανάγκη να το πράττουμε...
Μαγκιά δεν είναι να γράφεις (& να αντιγράφεις) εξυπνάδες, βλακείες, μεταφρασμένες ειδήσεις και κλεμμένες σοφίες, ή να βάζεις άλλους να το κάνουν για σένα επειδή είσαι αγράμματος.... Μαγκιά είναι να μην είσαι ετερόφωτος, να πρωτοτυπείς, να σέβεσαι, να έχεις φίλους, να σκέφτεσαι πρίν γράψεις και όταν τελικά γράψεις να βάζεις την υπογραφή σου στην κουρελού σου....
Ντροπή