Ενεργειακό πιστοποιητικό των κτιρίων

Από τις 9 Ιανουαρίου του 2011, δηλαδή σε λιγότερο από δύο μήνες, μπαίνει σε εφαρμογή η υποχρεωτική έκδοση ενεργειακών πιστοποιητικών για όλα τα κτήρια που πωλούνται ή ενοικιάζονται (αν στο μεταξύ το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής δεν ενδώσει στα αιτήματα φορέων της αγοράς για αναβολή). Το ελάχιστο κόστος έκδοσης των πιστοποιητικών διαμορφώνεται από 185 ως 369 ευρώ, ανάλογα με τη χρήση του κτιρίου (μονοκατοικία, διαμέρισμα, πολυκατοικία, επαγγελματικές χρήσεις) και κλιμακώνεται προς τα πάνω, ανάλογα με το εμβαδόν του κτιρίου. Η δε… αποφυγή της έκδοσής του είναι αδύνατη, καθώς από την ημερομηνία αυτή οι συμβολαιογράφοι θα πρέπει να αναγράφουν στα συμβόλαια αγοραπωλησίας τον αριθμό πρωτοκόλλου του πιστοποιητικού ενεργειακής απόδοσης και να επισυνάπτουν ένα επίσημο αντίγραφό του. Στις μισθώσεις, αντίστοιχα, ο αριθμός πρωτοκόλλου του πιστοποιητικού πρέπει να αναφέρεται στο συμφωνητικό, ενώ η εφορία δεν θα θεωρεί τα συμβόλαια αν ο ιδιοκτήτης δεν προσκομίζει αντίγραφο του πιστοποιητικού. Ήδη, πάντως, ακούγονται αιτήματα για αναβολή: η Ομοσπονδία Κατασκευαστών - Οικοδομικών Επιχειρήσεων Ελλάδος κατέθεσε στο υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής αίτημα για αναβολή της υποχρέωσης έκδοσης ενεργειακών πιστοποιητικών για ένα χρόνο. Η Ομοσπονδία αναφέρει ότι το Σώμα των Ενεργειακών Επιθεωρητών, που θα αναλάβουν την έκδοση των πιστοποιητικών, δεν έχει συσταθεί ακόμη (οι πρώτες επιθεωρήσεις θα γίνουν με προσωρινές άδειες σε μηχανικούς που εκδίδει το ΥΠΕΚΑ). «Αυτό σημαίνει ότι καλούνται 120.000 ακίνητα του κλάδου μας, που είναι προς πώληση, να λάβουν ενεργειακό πιστοποιητικό μέχρι 9 Ιανουαρίου 2011, προκειμένου να γίνει η πιστοποίηση αυτών όπως προβλέπει ο νόμος, μέσα σε ένα διάστημα σαράντα ημερών εντός του οποίου συμπεριλαμβάνονται και οι εορτές των Χριστουγέννων», αναφέρουν οι κατασκευαστές. Πληροφορίες αναφέρουν ότι εντός των ημερών προγραμματίζεται ευρεία σύσκεψη στο ΥΠΕΚΑ, με εκπροσώπους και των φορέων της αγοράς, στην οποία θα τεθούν τα αιτήματα και θα ληφθούν αποφάσεις.
Υπενθυμίζεται ότι το κόστος έκδοσης των πιστοποιητικών είναι:
α) Για κτίρια όλων των χρήσεων εκτός της κατοικίας:

• έως 1000 τ.μ., 2,5 ευρώ ανά τ.μ. με ελάχιστο τα 300 ευρώ.
• άνω των 1000 τ.μ., 2,5 ευρώ ανά τ.μ., για τα πρώτα 1000 τ.μ. και για τα επόμενα 1,5 ευρώ ανά τ.μ.

β) Κατοικίες:

• Για πολυκατοικίες 1 ευρώ ανά τ.μ. με ελάχιστο τα 200 ευρώ.
• Για διαμερίσματα 2 ευρώ ανά τ.μ. με ελάχιστο τα 150 ευρώ.
• Για μονοκατοικίες 1,5 ευρώ ανά τ.μ. με ελάχιστο τα 200 ευρώ.

Μαζί με το ΦΠΑ (23 %), οι ελάχιστες χρεώσεις δηλαδή είναι από 185 ως 369 ευρώ και ανά τετραγωνικό από 1,23 μέχρι 3,08 ευρώ. Η νομοθεσία καθορίζει ελάχιστες αμοιβές και για την επιθεώρηση λεβήτων και εγκαταστάσεων κεντρικής θέρμανσης. Το κόστος για θερμική ισχύ άνω των 20 κιλοβάτ και για εγκαταστάσεις ηλικίας άνω των 15 ετών, που είναι η πλειοψηφία των περιπτώσεων, διαμορφώνεται στα 221 ευρώ. Με το ενεργειακό πιστοποιητικό θα υπολογίζεται η κατανάλωση ενέργειας, σε κιλοβατώρες ανά τετραγωνικό ανά έτος και το κτίριο θα κατατάσσεται στην αντίστοιχη ενεργειακή βαθμίδα (όπως ισχύει ήδη για τις ηλεκτρικές συσκευές που πωλούνται στο εμπόριο). Το πιστοποιητικό θα έχει δεκαετή ισχύ, θα αναφέρει αναλυτικά την εκτιμώμενη κατανάλωση για θέρμανση, ψύξη, φωτισμό, αερισμό, κλπ. του κτιρίου και θα περιλαμβάνει επίσης συστάσεις για βελτίωση της ενεργειακής του απόδοσης. Στόχος του πιστοποιητικού είναι να γνωρίζει ο ένοικος, ενοικιαστής ή ιδιοκτήτης, το κόστος χρήσης του κτιρίου έτσι ώστε να προτιμώνται τα κτίρια με χαμηλή κατανάλωση και αυτό να λειτουργήσει έμμεσα ως κίνητρο για τους ιδιοκτήτες να κάνουν τις απαιτούμενες επενδύσεις για την ενεργειακή θωράκιση των κτηρίων τους. Το ζήτημα είναι, ωστόσο, ότι ενώ η δαπάνη για την επένδυση θα γίνεται από τον ιδιοκτήτη, το όφελος από τη μείωση των λογαριασμών ρεύματος, θέρμανσης κλπ. θα ανήκει στον ενοικιαστή.

Ένας απολυμένος της κινητής τηλεφωνίας

Γυρνάς στο σπίτι νωρίτερα από ότι συνήθως .Κάθεσαι στον καναπέ του σαλονιού σου. Τό σπίτι είναι άδειο, τα παιδιά είναι στο σχολείο , η γυναίκα σου δουλεύει και δεν την έχεις πάρει καν τηλέφωνο. Άλλωστε όλα έγιναν τόσο γρήγορα και ξαφνικά. Ούτε καν περίμενες ότι θα μπορούσες να είσαι ένας απ΄ αυτούς που μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους. Ήσουν θωρακισμένος, έπαιρνες αποφάσεις, μπορεί να είχες αποφασίσει και συ για τη απώλεια μιας θέσης εργασίας. Τώρα όμως έγινε αυτό που δεν πίστευες ποτέ ότι θα συνέβαινε σε σένα. Και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορείς να καταλάβεις που έχεις φταίξει. Τι στο διάολο έχεις κάνει λάθος. Μετά από είκοσι χρόνια προσφοράς ασταμάτητης δουλειάς, συνεχούς προσπάθειας και αποτελεσμάτων. Πόσες φορές ρε γαμώτο πήρες συγχαρητήρια, πόσες φορές σε έκαναν να αισθάνεσαι μοναδικός, τόσο ισχυρός ώστε να μπορείς να αποφασίζεις για τις τύχες άλλων ανθρώπων. Άραγε άξιζε τον κόπο όλο αυτό, άξιζε τον κόπο να χάσεις την φωνή σου και να μιλάς μόνο αυτή την ξύλινη γλώσσα που σου έντεχνα σου μαθαίνουν με τα χρόνια και στο τέλος μιλάς ακόμα και στην γυναίκα σου στο παιδί σου έτσι. Έτσι τα βάζεις με τον εαυτό σου, σου περνάει από μυαλό ότι αν είχες κάνει αυτό ή εκείνο τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάρει άλλη τροπή τα πράγματα. Αλλά όχι φίλε το πρόβλημα δεν είσαι εσύ. Εσύ έκανες ότι καλύτερο μπορούσες. Απλά πρέπει να μάθεις να μην το παίρνεις προσωπικά. Δεν απολύθηκες εσύ απλά καταργήθηκε η θέση σου για αυτό μην το παίρνεις προσωπικά. Η ίδια ακριβώς ατάκα ακούγεται στις περισσότερες ταινίες που έχουν σχέση με την μαφία. Έρχεται ο έμμισθος δολοφόνος συνάδερφός σου να σε καθαρίσει και η πρώτη κουβέντα που σου λέει ,είναι μην το παίρνεις προσωπικά, είναι μόνο δουλειά. Γι αυτό φίλε μην στενοχωριέσαι. Δεν είσαι παρά άλλος ένας υπάλληλος μιας πολυεθνικής που αποφάσισε να κάνει περικοπές γιατί οι μέτοχοι απαιτούν αύξηση κερδών, μείωση κόστους λειτουργίας και εάν δεν τα πάρουν τότε θα την κλείσουν την εταιρεία ή θα σε πουλήσουν και θα μπει σε περιπέτειες το μέλλον και η καριέρα σου. Όμως σκέφτομαι πραγματικά πως ήταν τα πράγματα πριν από λίγα χρόνια που υπήρχε αλληλεγγύη και άλλο κλίμα στην αγορά. Τώρα τα πάντα είναι νούμερα. Και ο μετρητής σήμερα σταμάτησε στο 11. Μία ολόκληρη ενδεκάδα στελεχών απολύθηκε. Κάποιοι από αυτούς ήταν στην κινητή τηλεφωνία από το 1993. ΔΕΚΑΕΠΤΑ ολόκληρα χρόνια. Κάποιοι από αυτούς αντιστέκονταν καθημερινά σε αποφάσεις που θα τίναζαν στον αέρα ολόκληρη την αγορά, αφήνοντας χωρίς δουλειά δεκάδες επαγγελματίες και προστατεύοντας και τον ίδιο τον καταναλωτή. Κάποιοι από αυτούς ήταν από τους ήταν οι τελευταίοι των μοικανών σε μία αγορά που αλλάζει καθημερινά επειδή κάποιοι ξέχασαν ότι τηλεπικοινωνίες σημαίνει παροχή υπηρεσίας και δεν έχει σχέση ούτε με super market, ούτε με απορρυπαντικά με μπλέ και πράσινους κόκκους… Είναι καλό να μαθαίνεις από τα λάθη σου, είναι πιο έξυπνο όμως να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων.

Την Κύπρο Ζώσαν Οι Καημοί

Εκδήλωση διαμαρτυρίας Κύπριων φοιτητών στο Λονδίνο

Tο προχθεσινό απόγευμα στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο δεν ήταν το ίδιο. Αυτό που τραβούσε τα φλας των επισκεπτών δεν ήταν κάποιο από τα «κλεμμένα» εκθέματα του, αλλά οι διαδηλωτές με τις μαύρες μπλούζες, οι οποίοι στεκόντουσαν στο κεντρικό προαύλιο κρατώντας πανό και πλακάτ, μεταφέροντας έτσι το μήνυμα και την απαίτηση όλων των απανταχού Ελλήνων: "BRING THEM BACK". Η εκδήλωση διαμαρτυρίας για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, που διοργάνωσε το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου και η μη κυβερνητική οργάνωση ‘Actclick’, στα πλαίσια της εκστρατείας "Bring Them Back", στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, αφού ο κόσμος την αγκάλιασε και έδωσε δυναμικά το «παρών» του. Ενημερωμένοι οι επισκέπτες, από μέλη του ΜΕΤΩΠΟΥ που διένειμαν ενημερωτικά φυλλάδια έξω από το μουσείο για τα γλυπτά του Παρθενώνα και για την εκστρατεία ‘Bring Them Back’, εισέρχονταν στο προαύλιο του μουσείου και αντίκριζαν τους διαδηλωτές, και συνάμα την πραγματικότητα: Ο ελληνικός πολιτισμός είναι η περηφάνια των Ελλήνων και δίκαια οι Έλληνες διαμαρτύρονται για την κλοπή της περηφάνιας τους.

Τετραήμερη επιχείρηση διάσωσης τράγων

Η πρωτοφανής επιχείρηση που στήθηκε σε συνεργασία πυροσβεστών και σπηλαιολόγων στη Δυτική Μάνη για την σωτηρία δύο… τράγων οι οποίοι είχαν πέσει σε βάραθρο, είναι από αυτές που μπορεί να κάνουν οποιονδήποτε να πειστεί ότι υπάρχουν ακόμη αξίες σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο σκληρός. Η επιχείρηση κράτησε τέσσερα ολόκληρα 24ωρα, με σκοπό να σωθούν τα δύο τετράποδα αλλά και να μην κινδυνεύσουν οι διασώστες να τραυματιστούν από τα μεγάλα κέρατά τους… Οι δυο ατίθασοι τράγοι είχαν εντοπιστεί από την Παρασκευή σε βάθος 15 μέτρων σε ένα βάραθρο της περιοχής Πηγάδια Αβίας από την πλευρά του Ταΰγετου αλλά, αγριεμένοι όπως ήταν, ήταν αδύνατο να τα πλησιάσει άνθρωπος. Οι άνδρες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Καλαμάτας μαζί με τα μέλη της Σπηλαιολογικής Ομάδας "Γαία" της Μάνης, συνολικά δέκα άτομα, έστησαν το στρατηγείο τους πάνω από το βάραθρο και περίμεναν να εξουθενωθούν τα ζώα από την κούραση και την πείνα, πριν επιχειρήσουν να τα βγάλουν. Η επιχείρηση για την ανάσυρσή τους ξεκίνησε το πρωί της Τρίτης και χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια από δυο διασώστες που κατέβηκαν στο βάραθρο με ειδικές θηλιές, ώσπου να ακινητοποιήσουν τους τράγους πιάνοντάς τους από τα κέρατα! Τελικά, κατάφεραν να τους δέσουν τα πόδια και, αφού τους τοποθέτησαν σε ειδικούς σάκους διάσωσης, τους ανέβασαν στην επιφάνεια, όπου τους παρέδωσαν σώους στον ιδιοκτήτη τους!

Εγκαύματα παθαίνουν και οι φάλαινες

Μια αναπάντεχη ανακάλυψη έκαναν βρετανοί ειδικοί οι οποίοι διεπίστωσαν ότι οι φάλαινες αντιμετωπίζουν προβλήματα από την έκθεσή τους στον ήλιο σε βαθμό τέτοιο που να προκαλούνται σε αυτές εγκαύματα! Την ανακάλυψη έκανε ομάδα επιστημόνων από τη Βρετανία και το Μεξικό οι οποίοι παρακολουθούσαν και μελετούσαν 150 φάλαινες από το 2007. Οι φάλαινες πρέπει να ανεβαίνουν συχνά στην επιφάνεια τόσο για να αναπνεύσουν όσο και για να ταΐσουν τα μικρά τους, με συνέπεια να εκτίθενται αρκετά στον ήλιο. Οπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους, έτσι και στις φάλαινες κινδυνεύουν περισσότερο οι ανοιχτόχρωμες και εκείνες που κάθονται για πολλή ώρα στον ήλιο. Οπως εκτιμούν οι ερευνητές, αιτία του φαινομένου είναι η αύξηση των επιπέδων της υπεριώδους ακτινοβολίας του ήλιου εξαιτίας της συρρίκνωσης του στρώματος όζοντος. Το σημαντικότερο πρόβλημα αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο είδος μεγάλων θηλαστικών, οι γαλάζιες φάλαινες (το μεγαλύτερο θηλαστικό του πλανήτη). Οπως αναφέρουν οι ερευνητές, την τελευταία τριετία τα περιστατικά εγκαυμάτων στο δέρμα των γαλάζιων φαλαινών παρουσιάζει αύξηση 56%. Ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι οι ερευνητές δεν έχουν εντοπίσει ακόμη κάποια φάλαινα που να έχει αναπτύξει καρκίνο του δέρματος, όμως παραμένει άγνωστο αν το DΝΑ τους υφίσταται μεταλλάξεις υπό την επίδραση της ηλιακής υπεριώδους ακτινοβολίας. Ετσι οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν τώρα να διερευνήσουν τους μακροπρόθεσμους κινδύνους από τα εγκαύματα. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι, εκτός από τις φάλαινες, πιθανόν και άλλα είδη ζώων να κινδυνεύουν από την υπεριώδη ακτινοβολία. Εκτιμούν ότι περισσότερο ευάλωτα είναι τα ζώα που δεν έχουν τρίχωμα, ενώ στα είδη με αυξημένα ποσοστά κινδύνου καταγράφουν τα αμφίβια αλλά και τα θαλάσσια θηλαστικά που ζουν στις πολικές περιοχές.

Ο παππούς που τρέλανε τον ασφαλιστή

Ένας παππούς 97 ετών πάει σε έναν ασφαλιστή...

- Γεια σας, θέλω να κάνω μια ασφάλεια ζωής
- Τι λες ρε παππού, ασφάλεια ζωής, τρελάθηκες, πόσο είσαι;
- 97 ετών, λέει ο παππούς.
Τρελαίνεται ο ασφαλιστής.
- Μιλάς σοβαρά τώρα; Τι να την κάνες;
- Να, θέλω να πάω με τον πατέρα μου ένα ταξίδι στο εξωτερικό και καλό είναι να είμαστε ασφαλισμένοι.
Ο ασφαλιστής έχει τρελαθεί!
- Με τον πατέρα σου; Πόσο είναι εκείνος;
- Ε, 125 τον άλλο μήνα.
- Και τι θα κάνετε στο εξωτερικό;
- Να μωρέ, πηγαίνουμε να επισκεφτούμε τον παππού μου.
Ο ασφαλιστής χτυπάει το κεφάλι του στο γραφείο.
- Τι λε ρε μπάρμπα, με κοροϊδεύεις; Πόσο είναι ο παππούς σου;
- Κλείνει τα 142 σε μια βδομάδα.
- Και τι θα κάνετε εκεί;
- Παντρεύεται και πάμε στο γάμο!
Ο ασφαλιστής έχει σκαρφαλώσει στο πρεβάζι και είναι έτοιμος να φουντάρει.
- Και...γιατί παντρεύεται;
- Μαλακίες μωρέ, τον πιέζουν οι γονείς του!

Κολληµένοι µε το κρέας

Το κρέας βασιλεύει στο τραπέζι των Ελλήνων, σύµφωνα µε πρόσφατη έρευνα, ο µέσος Ελληνας καταναλώνει ετησίως 100 κιλά κρέας, δηλαδή 3½ φορές πάνω από τις συστάσεις των οργανισµών! Οµως το τίµηµα της κρεατοφαγίας, ιδίως της προτίµησης στο κόκκινο κρέας, είναι βαρύ τόσο για την υγεία όσο και για το περιβάλλον. Το πόσο κολληµένοι είναι οι Ελληνες µε τις µπριζόλες, το κοκκινιστό µοσχάρι στην κατσαρόλα και τα κοψίδια, φαίνεται και από τα στοιχεία του Ιδρύµατος «Αριστείδης ∆ασκαλόπουλος», σύµφωνα µε τα οποία οι πολίτες καταναλώνουν 3½ φορές περισσότερο κρέας από τις διεθνείς συστάσεις. Σε αυτό συµβάλλει και το γεγονός πως χρόνο µε τον χρόνο αυξάνονται οι µερίδες των Ελλήνων που παίρνουν διαστάσεις... USA, παρατηρεί ο διαιτολόγος - διατροφολόγος και επιστηµονικός συνεργάτης της Μονάδας ∆ιατροφής του Ανθρώπου του Γεωπονικού Πανεπιστηµιού Αθηνών κ. Γρηγόρης Ρίσβας. Παραδέχεται όµως, πως οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται. «Εχουµε συνδέσει τις ευχάριστες στιγµές µε το φαγητό και κυρίως µε την κατανάλωση κρέατος – βραδινές έξοδοι σε ταβέρνες, γιορτές, γαµήλιες δεξιώσεις. Συνεπώς, είναι δύσκολο να αλλάξει κανείς τη διατροφική του ρουτίνα, µπορεί όµως να περιορίσει (σε ποσότητα) τα τρόφιµα που βλάπτουν την υγεία του.

Κραυγή απόγνωσης κατοίκου της Αθήνας

Αγαπητοί συμπολίτες,

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα ιστορικά Πατήσια. Στα Πατήσια που άλλοτε δέσποζαν εξοχικές κατοικίες και τα άφθονα νερά της περιοχής ξεδιψούσαν τα φοινικόδεντρα. Στα Πατήσια που γέννησαν, στέγασαν και φιλοξένησαν μεγάλες προσωπικότητες των χώρων της Πολιτικής, της Τέχνης, των Γραμμάτων. Ανήκω στα παιδιά εκείνα που έβγαιναν κάθε απόγευμα στο δρόμο και έπαιζαν μπάλα, τα κερνούσε παγωτό ο ψιλικατζής της γωνίας, έμαθαν να χαιρετούν του γείτονές τους (γιατί τους εγνώριζαν όλους με τα ονόματά τους). Σήμερα ζω και μεγαλώνω τα παιδιά μου σε μια φρίκη. Με τη δική μου παρότρυνση, από σεβασμό στον τόπο που μεγάλωσα και παρά τους ενδοιασμούς του συζύγου μου, επιλέξαμε τελικά να επενδύσουμε αγοράζοντας το σπίτι μας (με δάνειο που θα πληρώνουμε μέχρι να πεθάνουμε) στην ίδια περιοχή (Πλατεία Καραμανλάκη). Η περιοχή μας πρέπει να μετονομαστεί σε ΒΑΒΕΛ ή ΣΟΔΟΜΑ. Εχθές το βράδυ πεταχτήκαμε όλοι στα μπαλκόνια όταν ακούσαμε τις κραυγές πανικού κάποιου αγνώστου. Ο πανικός του ήταν αναγνωρίσιμος όχι όμως και τα λόγια του. Βγήκαν στο δρόμο όλοι: Πακιστανοί, Αφρικάνοι, Ινδοί, Φιλιππινέζοι, Αλβανοί, Γεωργιανοί, Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Τσιγγάνοι, Έλληνες … όλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έλεγε…Πέρασε κανένα δεκάλεπτο για να δούμε έντρομοι ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν μαχαιρωμένος και αιμορραγούσε… ΒΑΒΕΛ. Ποιας εθνικότητος ήταν ουδείς γνωρίζει. Είναι πιθανό να μη γνωρίζει κι εκείνος σε ποια φυλή ανήκει! Το πρωί πριν φύγω για τη δουλειά μου κοιτάζω από το «ματάκι» της πόρτας να δω μήπως κάποιος (εκ των έσω της πολυκατοικίας) παραφυλάει. Βγαίνω από την πολυκατοικία σφίγγοντας την τσάντα μου στη κοιλιά μου κοιτάζοντας γύρω – γύρω να δω ποιος με ακολουθεί. Τους φοβάμαι όλους, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, σκυλιά … Το βράδυ η πόρτα σφαλίζει μετά τις 20:00 μ.μ. Κατ’ οίκον απαγόρευση για όλους. Στις πόρτες κλειδαριές ασφαλείας, σύρτες, συναγερμοί. Ο περιπτεράς τη Μ. Παρασκευή το βράδυ γρονθοκοπήθηκε από άγνωστο Ρουμάνο ψυχασθενή. Η υπάλληλος του Φαρμακείου μεταφέρθηκε με διάσειση στο νοσοκομείο όταν η τσάντα την οποία κρατούσε και θέλησε να παραδώσει στους κλέφτες που την κυνηγούσαν, μπλέχτηκε στο ρολόι χειρός. Οικογενειακή φίλη γειτόνισσας (υπερήλικη) σφάχτηκε από κλέφτες και βρέθηκε μόνο όταν μύρισε το υπό σήψη σώμα της. Τις απογευματινές ώρες περπατάμε με γοργό βήμα πλησίον της πλατείας Αμερικής (… Αφρικής) σκυφτοί από ντροπή για να μην κοιτάξουμε τους ξένους που συνουσιάζονται στα παγκάκια ή ανάμεσα στα δέντρα της πλατείας. Κλείνουμε με τρόπο τα μάτια των παιδιών μας να μη βλέπουν τους ξένους να κατεβάζουν τα παντελόνια τους και να αφοδεύουν στα πεζοδρόμια. Η περιοχή μας, μια ατελείωτη μπυραρία. Παντού ξένοι που κάθονται σε κασόνια, πίνουν μπύρες και μεθάνε, τσακώνονται μεταξύ τους και μαχαιρώνονται. Προχθές το απόγευμα έβγαλα τη δυόμιση ετών κόρη μου βόλτα όταν 3 αφρικανοί γελώντας έτρεξαν να τη σηκώσουν στα χέρια …. Κόντεψα να πάθω συγκοπή. Γέλασαν με τον τρόμο μου. Σε κάθε γωνία κάθε βράδυ 3 - 4 μαύροι που πωλούν ναρκωτικά ή σώματα γυναικών και μικρών παιδιών «προς πάσα χρήση». Το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο επί της οδού Κύπρου και Πατησίων (έργο του υποψήφιου Δημάρχου Ν. Κακλαμάνη) κέντρο τοξικομανών, διαρρηκτών, βιαστών. Μπαίνουμε στην πολυκατοικία μας και αναρωτιόμαστε πότε θα εκραγούμε διότι εκτός των άλλων η περιοχή μας φιλοξενεί και τις γιάφκες των τρομοκρατών. Ήμουν στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου όταν σε σημείο συνωστισμού έκοψαν με χαρτοκόπτη το πλαϊνό μέρος της τσάντας μου –που κρατούσα σφιχτά κοντά στην κοιλιά μου- για να με κλέψουν. Μόλις συνειδητοποίησα τι είχε γίνει έκλαιγα από χαρά που δεν χάραξαν την κοιλιά μου. Το καφενεδάκι του Μπαρμπά – Γιώργη έκλεισε και το πήραν Αφρικανοί και το έκαναν πορνείο – μπαρ – τηλεφωνείο. Κινέζοι ανοίγουν μαγαζιά και πωλούν λαθραία. Δεν βγάζω πια τα παιδιά μου βόλτα. Έμποροι σαρκός και οργάνων παραμονεύουν. Ας μου εξηγήσει κάποιος ζω, ονειρεύομαι; ΜΑΣ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ; Η αστυνομία περιφέρεται χωρίς να κάνει ελέγχους, συλλήψεις, απελάσεις. Αναπολώ από τις διηγήσεις του πατέρα μου την Αστυνομία Πόλεων. Οι ελάχιστοι Πατησιώτες που έχουμε μείνει στην περιοχή (οι περισσότεροι έγιναν αστοί και νοικιάζουν τα μαγαζιά τους για να γίνουν τζαμιά ή τα σπίτια τους σε αλλοδαπούς για να τα κάνουν κοινόβια) συσπειρωνόμαστε γύρω από το παλιό Εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα επιζητώντας το θαύμα. Αυτό το Εκκλησάκι που είναι ο τόπος μαρτυρίου της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας η οποία έδωσε την ζωή της γι’ αυτό τον τόπο δεν τιμάται και δεν προστατεύεται από κανέναν ούτε ως τόπος λατρείας, ούτε ως ιστορικό μνημείο. Σε καιρούς πολέμου θανατώθηκε η Αγία Φιλοθέη. Έλληνες – προδότες σε καιρούς ειρήνης μας παραδίδουν κάθε μέρα στη φρίκη και το θάνατο. Δεν επιθυμούμε και δεν προτιθέμεθα να εγκαταλείψουμε την περιοχή μας όπως κάνουν άλλοι. Για να την υπερασπιστούμε χρειαζόμαστε βοήθεια. Έρχεται χειμώνας. Ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά. Τα παιδιά μας θ’ αρχίσουν να μετακινούνται για τις ελάχιστες διαδρομές. Σπίτι – σχολείο – φροντιστήριο. Όλοι οι παράνομοι μετανάστες θ’ αρχίσουν να κρυώνουν εκτός από το να πεινούν. Ο άνθρωπος για να επιβιώσει γίνεται κτήνος (αρρωσταίνει ψυχικά, κλέβει, σκοτώνει).
ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ.
Είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ. ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ. Ανήκουμε στην Α’ εκλογική περιφέρεια Αθηνών. Δεν είμαστε πολίτες δευτέρας κατηγορίας. Μη μας προδίδετε.
Ε.ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΑΤΗΣΙΑ
Η επιστολή είναι αφιερωμένη στους αλητήριους ψευτοδημοκράτες, ρουφιάνους της ασφάλειας, γραφικούς, πολιτικούς, ψευτοδημοσιογράφους, εκδότες και σε όλο αυτό το διεφθαρμένο καθεστώς της μεταπολιτεύσεως, που το μόνο που ξέρει είναι να βρίζει τους κατοίκους των Αθηνών για τις πολιτικές τους επιλογές και να τα "κονομάει" κλέβοντας από το δημόσιο χρήμα αλλά και από τη δυστυχία κάποιων Ελλήνων πολιτών.

Διέξοδο μέσω... Αρχαίας Ελλάδας βλέπει Ρώσος συγγραφέας

"Η αρχή και η βάση όλων μας είναι η Αρχαία Ελλάδα, που- δυστυχώς- την ξεχάσαμε". Με αυτή τη φράση, ο Ρώσος συγγραφέας κι ερευνητής του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι (Dmitri Mikhalevski) προειδοποιεί ότι αυτή η ... αμνησία, όπως λέει, έφερε τη σημερινή κρίση, όχι μόνο στους κόλπους της αρχαιοελληνικής επιστήμης κι εκπαίδευσης, αλλά και σε θέματα κοινωνικά και οικονομικά. Ο Ρώσος ελληνιστής μελετά τα τελευταία 25 χρόνια το αρχαίο ελληνικό θέατρο ως ένα "εργαλείο" για την ανάπτυξη της ανθρωποκεντρικής κοινωνίας. Σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ σημειώνει ότι, "αν εφαρμόσουμε τις ιδέες των αρχαίων Ελλήνων, θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε την ανάπτυξη της κοινωνίας, με τέτοια σιγουριά, όπως αυτή που σχεδιάζουμε, σήμερα, τα διαστημόπλοια και τις πτήσεις στο διάστημα. Θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε νέα εκπαιδευτικά-μορφωτικά προγράμματα, με νέα αντίληψη για την ιστορία του πολιτισμού, νέες τεχνολογίες και επιχειρηματικές δραστηριότητες. Γιατί, όλα αυτά είναι ανθρωποκεντρικά κι έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο", τονίζει ο Ρώσος ελληνιστής. Και προσθέτει: "Σήμερα, φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, επειδή, πλέον, δεν υπολογίζεται ο άνθρωπος ως βασικός παράγοντας της κοινωνίας, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο άνθρωπος να μην αναπτύσσεται πλέον πνευματικά και να μην μπορεί να δημιουργεί και να παράγει". Σύμφωνα με τον Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι, "αν θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο, πρέπει να ξέρουμε και να κατανοήσουμε ότι, η Ελλάδα και ο αρχαίος της πολιτισμός είναι τα θεμέλια του πολιτισμού μας, της σύγχρονης ανθρωπότητας του 21ου αιώνα". Στον τρόπο σκέψης του Ρώσου ελληνιστή κυριαρχεί ο ανθρώπινος παράγοντας κι αυτό καταδεικνύει και η ακόλουθη τοποθέτησή του: "Σήμερα, θεωρείται ότι, η απόκτηση του κέρδους γίνεται με απλά τεχνάσματα, με επαγγελματικές και τεχνολογικές μεθόδους και παράλληλα με χρήση της πολιτικής και κοινωνικής απάτης, αλλά μακροπρόθεσμα αυτή η λογική φέρνει την ανθρωπότητα στην καταστροφή, επειδή δεν υπολογίζεται ο άνθρωπος ως βασικός πρωταγωνιστής της ιστορίας". Ο Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι είναι απόλυτος σε ό,τι αφορά τις απόψεις του για τη μεγάλη σημασία του ελληνικού πνεύματος ως μια σωτήρια δύναμη για το μέλλον: "Εδώ, πρέπει να βρούμε τρόπο να επιστρέψουμε στην αρχή, στις ιδέες των αρχαίων Ελλήνων. Διαφορετικά, η ιστορία θα μετατραπεί σ' ένα χάος". Έχοντας το αρχαίο ελληνικό θέατρο ως "μοντέλο" και αρχή της σύγχρονης ανθρωπότητας, μας εξηγεί, με επιστημονικά επιχειρήματα, την ιδέα δημιουργίας ενός μοντέλου σκέψης που θα οδηγήσει τη σύγχρονη κοινωνία στην προοπτική και τη σωστή- με γνώμονα τον άνθρωπο, όπως τονίζει- ανάπτυξη.  "Πάντα είχα - συνεχίζει - μια ιδιαίτερη ανησυχία για το θέμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Μού φαινόταν ότι, η ανθρωπότητα δεν βαδίζει στα μονοπάτια που έδειξαν οι αρχαίοι Έλληνες. Πάντα είχα μια μεγάλη αγάπη για τους αρχαίους ελληνικούς μύθους, με τους οποίους μεγάλωσα από μικρό παιδί. Έτσι, κάποια στιγμή παράτησα τη δόξα και το χρήμα (σ.σ. ο Ντμίτρι Μχαλέφσκι έχει σπουδάσει ηλεκτρολόγος-μηχανικός και οι εφευρέσεις του με βάση το λέιζερ, τη δεκαετία του '70 "πρωταγωνιστούσαν" σε θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες μεγάλων ποπ σταρ της Σοβιετικής Ένωσης. Κάποτε, μάλιστα, ήταν ο μοναδικός σκηνοθέτης φωτισμού στη χώρα του) και κλείστηκα στη βιβλιοθήκη, μελετώντας τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων, σε μετάφραση στη ρωσική γλώσσα". Όλα τα παραπάνω, ο Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι τα περιγράφει στο βιβλίο το "Άγνωστος Αρχαίος Ελληνικός Κόσμος. Μεγάλος μύθος για τη μεγάλη τραγωδία" (εκδ. Αλήθεια, Αγία Πετρούπολη). Εκτός της ενδελεχούς μελέτης των αρχαίων Ελλήνων στοχαστών, ο Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι έκανε ένα ακόμη "βήμα, με τη λειτουργία του ιδρύματος "ΑΡΧΗ", στο οποίο, όπως επισημαίνει, "όλοι μας, εκπρόσωποι διαφόρων εθνικοτήτων κι επαγγελμάτων, άνθρωποι που δεν γνωρίζονταν από πριν, ο καθένας, με το δικό του τρόπο, έφτασε στην αρχαία Ελλάδα". Εκτός του συγκεκριμένου ιδρύματος, ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει τη συμβολή του στην ανάπτυξη των καλλιτεχνικών σχέσεων Ελλάδας- Ρωσίας και τα συμπόσια που διοργανώνει, στα οποία παρουσιάζονται- μεταξύ άλλων- έργα και ζητήματα που άπτονται της τέχνης, του θεάτρου, της μουσικής, βασισμένα πάντα στην αρχαία ελληνική σκέψη για τον Άνθρωπο. Μάλιστα, στο ξεκίνημα της όλης προσπάθειάς του είχε αρωγό και συμπαραστάτη τον τότε Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στην Αγία Πετρούπολη και βυζαντινολόγο, Δημήτρη Λέτσο. Στο πλαίσιο ενός συμποσίου στην Ακαδημία Θεατρικών Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης, έγινε και η παραγωγή του θεατρικού έργου του Έλληνα συγγραφέα Πάρι Τακόπουλου, "Τελευταία Έκτρωση". Ο ίδιος ο συγγραφέας είχε συγκινηθεί βαθύτατα από το σεβασμό, που, όπως μας λέει, έδειξαν οι Ρώσοι στο έργο του. "Ο Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι μού πρότεινε να συμπεριλάβει το μεγαλύτερο από τα μονόπρακτά μου, την "Τελευταία Έκτρωση" στο συμπόσιο. Κατόπιν αυτού, πήγα μαζί του στην Αγία Πετρούπολη, όπου με σύστησε στο Διευθυντή της Κρατικής Ακαδημίας Θεατρικών Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης Σεργέι Τσερκάσκι (Sergei Tcherkasski), ο οποίος και αποφάσισε να το ανεβάσει σε μορφή 'αναλογίου'. Η μεγάλη μου έκπληξη ήταν, όταν έφθασα λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Φεστιβάλ στην Αγία Πετρούπολη να μάθω πως το έργο μου είχε ετοιμαστεί σαν κανονική θεατρική παράσταση και σκηνοθετηθεί από έναν νέο σκηνοθέτη το Μαξίμ Μιχαίλοφ, του Στούντιο του Βλαντίμιρ Νορένκο, κατ’απαίτηση των 24 νέων ηθοποιών σπουδαστών αλλά και του ίδιου του Σεργκέι Τσερκάσκι . Το έργο, όπως ανέφερε σε μία συνέντευξή του στο θεατρικό περιοδικό Φουαγιέ, ο Σεργκέι Τσερκάσκι, είχε τέτοια επιτυχία που παρέμεινε στο ρεπερτόριο της Θεατρικής Ακαδημίας και μετά το Συμπόσιο" μας αφηγείται ο Πάρις Τακόπουλος. Και καταλήγει: "Θέλω να τονίσω τη μεγάλη αγάπη που δείχνουν οι Ρώσοι για κάθε τι ελληνικό, είτε παλιό είτε νέο, μια αγάπη που δεν έχει όρια, αν κρίνει κανείς από το συγγραφικό έργο του Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι και τις επιτυχημένες προσπάθειές του να πραγματοποιήσει το όνειρό του να φέρει την αρχαία Ελλάδα πλησιέστερα στη σύγχρονη Ρωσία, είτε με τα έργα των αρχαίων τραγικών και κωμικών ποιητών, είτε μέσω του σύγχρονου νεοελληνικού θεατρικού λόγου. Νομίζω ότι και η Ελλάδα και η Ρωσία θα είχαν πολλά να επωφεληθούν από μία ανταλλαγή των δημιουργικών εργασιών σε κάθε τομέα της τέχνης".