Με αρκετή επισημότητα, υπογράφηκε στο Ζάππειο, η Χάρτα για την εξοικονόμηση του νερού. Στη Χάρτα, περιλαμβάνεται και η εθελοντική δέσμευση των αγροτών για την εξοικονόμηση νερού στον αγροτικό τομέα. Όλοι συμφωνούν ότι χρειάζεται ορθολογική χρήση όσον αφορά το «αγροτικό» νερό, αλλά υπάρχουν κάποια ερωτηματικά για τις πρακτικές εξοικονόμησης που προτείνονται, που αφορούν κυρίως την ενημέρωση των αγροτών, αλλά και το τρόπο που θα καλυφθεί το κόστος που θα επιβαρύνει του παραγωγούς η εφαρμογή αυτών των μέτρων.
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι η ενημέρωση σε ένα κλάδο, γίνεται συνήθως από τον ειδικό τύπο με τη βοήθεια εξειδικευμένων δημοσιογράφων. Δυστυχώς στην χώρα μας αν και υπάρχει ειδικός αγροτικός τύπος, δεν τον υπολογίζουνε.
Επίσης στη Χάρτα δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν τα μειονέκτημα που κυριαρχούν εδώ και χρόνια στην ελληνική γεωργία και είναι η φυσικογεωγραφική θέση των χωραφιών (επικλινείς περιοχές, εντατική διάβρωση, μεγάλη ταχύτητα αποστράγγισης), η κατάτμηση των κλήρων (μικρού εμβαδού έκταση συχνά με ανάπτυξη κατά τη κλίση του πρανούς) και η κακή έως ανύπαρκτη διαχείριση υδάτων (εγγειοβελτιωτικά έργα και υποδομές). Όσον αφορά τις υποδομές, μέχρι σήμερα λειτουργούν γύρω στα 470 περίπου εγγειοβελτιωτικά έργα, αλλά το νερό διοχετεύεται δια μέσου παλαιών αρδευτικών δικτύων με αποτέλεσμα οι απώλειες να φτάνουν το 40%. Την ίδια στιγμή υπάρχουν 453 φορείς όργανα διοίκησης, λειτουργίας και συντήρησης των έργων, που σίγουρα δεν είναι εύκολο να συντονιστούν μεταξύ τους.
Οι δώδεκα πρακτικές, με σκοπό τον περιορισμό της σπατάλης νερού, χωρίς να μειώνεται η ποιότητα και η ποσότητα της παραγωγής, είναι οι εξής:
Εξοικονόμηση στις Καλλιέργειες
1. Στα καλλιεργούμενα αρδευόμενα είδη, επιλέγουμε ποικιλίες και υβρίδια που δίνουν υψηλές αποδόσεις, με λιγότερο νερό. Επιλέγουμε επομένως ποικιλίες και υβρίδια που μπορεί να είναι παραγωγικά ακόμα και σε συνθήκες έλλειψης νερού, κατόπιν σχετικών μελετών. Πάντως σε καμία περίπτωση δε χρησιμοποιούμε υβρίδια γενετικώς τροποποιημένα.
2. Επιλέγουμε σύστημα άρδευσης με σταγόνες εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις (υπόγεια αρδευτικά δίκτυα). Ελέγχουμε και συντηρούμε όλο τον αρδευτικό εξοπλισμό μας τακτικά, ώστε να εντοπίζουμε τυχόν βλάβες και να τις γνωστοποιούμε στους αρμόδιους φορείς, μειώνοντας τις απώλειες του νερού στο ελάχιστο.
3. Υιοθετούμε την ανάγκη εδαφολογικής αναγνώρισης (μηχανική και χημική ανάλυση εδάφους) για να γνωρίζουμε τις ανάγκες των χωραφιών για να καθορίσουμε ακριβώς το χρόνο και την ποσότητα άρδευσης που χρειάζονται οι καλλιέργειες, έτσι ώστε να αποφεύγουμε τη σπατάλη του νερού. Κρίνουμε απόλυτα αναγκαία την εδαφική ανάλυση για να γνωρίζουμε τις ανάγκες των χωραφιών μας και μετράμε με ειδικά όργανα την υγρασία του εδάφους για να καθορίζουμε ακριβώς το εύρος και την ποσότητα άρδευσης που χρειάζονται οι καλλιέργειες, έτσι ώστε να αποφεύγεται η σπατάλη του νερού.
4. Δεν ποτίζουμε όταν επικρατούν ισχυροί άνεμοι και υψηλές θερμοκρασίες, που κάνουν πιο έντονη την εξάτμιση του νερού. Προσπαθούμε να ποτίζουμε τις νυκτερινές ώρες, που η εξάτμιση του νερού είναι λιγότερο έντονη.
5. Καταπολεμούμε συστηματικά τα ζιζάνια, αν είναι δυνατόν με μέσα που δεν βλάπτουν το περιβάλλον, τα οποία καθώς αναπτύσσονται καταναλώνουν νερό, πολλές φορές περισσότερο και από τα καλλιεργούμενα φυτά, ώστε να εξοικονομούμε το νερό για τις καλλιέργειες.
6. Εφαρμόζουμε σύγχρονες καλλιεργητικές μεθόδους σύμφωνα με σχετικές μελέτες με στόχο τη μεγιστοποίηση των αποδόσεων και την ελαχιστοποίηση των απωλειών σε νερό άρδευσης.
7. Επιδιώκουμε να συγκεντρώνουμε και να αξιοποιούμε το νερό της βροχής όπου είναι εφικτό για να το χρησιμοποιήσουμε στις καλλιέργειες.
8. Επαναχρησιμοποιούμε τα νερά στράγγισης για άρδευση, όπου αυτό είναι δυνατόν και μετά από υποδείξεις των γεωπόνων ώστε να μην δημιουργηθούν προβλήματα αλατότητας, ταυτόχρονα με την εξοικονόμηση του νερού, πετυχαίνουμε και επαναχρησιμοποίηση των λιπασμάτων, προστατεύοντας πολλαπλά τη φύση.
Εξοικονόμηση στην Κτηνοτροφία
9. Γεμίζουμε τις ποτίστρες όταν πλησιάζει η ώρα για το πότισμα των ζώων και όχι νωρίτερα, για να αποφεύγουμε την εξάτμιση και τη ρύπανση του νερού από σκόνες. Δεν παραγεμίζουμε τις ποτίστρες και τις τοποθετούμε στη σκιά για να μην εξατμίζεται το νερό. Αν υπάρχει η δυνατότητα, χρησιμοποιούμε ποτίστρες σύγχρονης τεχνολογίας (αυτόματες ή με βαλβίδα), για να περιορίσουμε την σπατάλη του νερού.
10. Προσέχουμε, ώστε να μην σπαταλάμε νερό κατά το πλύσιμο του αμελκτικoύ συγκροτήματος. Χρησιμοποιούμε πιεστικό σύστημα για το πλύσιμο των διαφόρων χώρων στις κτηνοτροφικές μονάδες.
11. Ελέγχουμε τα λάστιχα και τους σωλήνες των κτηνοτροφικών μονάδων για διαρροές, τις οποίες διορθώνουμε αμέσως μόλις εντοπισθούν.
12. Επιδιώκουμε τη συμμετοχή των αγροτών, μέσα από τις συνεταιριστικές τους οργανώσεις στη διαμόρφωση και υλοποίηση των πολιτικών και των σχεδίων βιώσιμης διαχείρισης του νερού σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης, ώστε μέσα από τη διαβούλευση να διαμορφωθεί μια πιο υπεύθυνη στάση».
24 Ιουν 2008
Ο ΟΠΑΠ ο μυλωνάς και οι τιμές σιτηρών
Μόνο ο ΟΠΑΠ έλειπε από την ημερίδα, που διοργάνωσε στην Αθήνα η «Δημητριακή ΑΕ», με θέμα την αγορά σιτηρών 2008 - 2009, αφού όπως φαίνεται το στοίχημα των τιμών στα σιτηρά έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το ποδόσφαιρο. Ένα βασικό ερώτημα πάντως βρήκε απάντηση. Πώς μπορεί ένας μυλωνάς να αγοράζει ακριβά το σιτάρι να πουλά φτηνά το αλεύρι και να γίνει εκατομμυριούχος; Απλά γιατί πριν ήταν δισεκατομμυριούχος! Μετά το Δεκαπενταύγουστο αναμένεται να ξεκαθαρίσουν οι τιμές αλλά και η ποιότητα των σιτηρών στη χώρα μας, αφού τώρα ούτε οι παραγωγοί πουλάνε ούτε οι μύλοι αγοράζουν. Κρίσιμη στιγμή όταν θα αρχίσουν να κόβονται τα βαμβάκια και τα καλαμπόκια όποτε θα χρειαστεί να αδειάσουν οι αποθήκες.
Πάντως στην Ελλάδα η φετινή παραγωγή των βασικών σιτηρών (στάρια μαλακά, σκληρά, καλαμπόκι και κριθάρι) φαίνεται να είναι αυξημένη κατά μέσο όρο 50% σε σχέση με πέρσι. Ειδικότερα:
Σκληρά σιτηρά
Περιμένουμε παραγωγή αυξημένη κατά 60 - 70%, θα κυμαίνεται γύρω 1.200.000 τόνους, ενώ πέρσι κυμάνθηκε στους 810.000 τόνους. Αυτό συμβαίνει επειδή είχαμε αυξημένες αποδόσεις αυτή τη χρονιά και καλές ποιότητες (μικρά προβλήματα ποιότητας στη Βόρεια Ελλάδα λόγω βροχών). Με βάση αυτή την παραγωγή, σαν συνέχεια της περσινής χρονιάς αναμένεται να γίνει εξαγωγή 700.000 τόνων. Η κατανάλωση στο εσωτερικό φέτος θα είναι μειωμένη σε σχέση με πέρσι, λόγω μειωμένων πωλήσεων σιμιγδαλιού, αλλά και επειδή δεν θα υπάρξει κατανάλωση σκληρού για ζωοτροφές, όπως έγινε πέρσι. Χωρίς να υπάρχουν τιμές οι αυξημένες εξαγωγές θα είναι βασικό για μια καλή «ψυχολογία» στην αγορά.
Μαλακά σιτηρά
Μικρότερη αύξηση παραγωγής σε σχέση με το σκληρό. Εισαγωγές θα είναι μειωμένες σε σχέση με πέρσι. Πολλά θα εξαρτηθούν από τις ποιότητες, δηλαδή σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα ποιότητας τότε αναμένεται να οδηγηθούν για ζωοτροφές και θα αυξηθούν οι εισαγωγές. Πέρσι είχαμε εισαγωγές 950.000 τόνων, φέτος θα κυμανθούν στους 800.000 τόνους. Η τιμή του μαλακού θα πιέσει τις τιμές του σκληρού σε μια πρώτη φάση. Αναμένεται να υπάρξει ανταγωνισμός από τα βουλγάρικα στάρια, που θα έρθουν οδικώς στην Βόρεια Ελλάδα και ίσως να δημιουργήσουν πίεση στις πρώτες κλειστές τιμές στα μαλακά (δεύτερης ποιότητας) και θα δημιουργήσουν μια «βάση» για τις τιμές στο σκληρό.
Καλαμπόκι
Μεγαλύτερη παραγωγή από πέρσι. Μετά από αρκετά χρόνια θα υπάρξουν εξαγωγές σημαντικών ποσοτήτων καλαμποκιού με πλοία. Πέρσι υπήρξαν εξαγωγές από Βόρεια Ελλάδα στη Βουλγαρία, γιατί είχε μικρή παραγωγή (κατά 50% σε σχέση με το μέσο όρο), αλλά φέτος η παραγωγή είναι πλεονασματική στη χώρα αυτή, όπως και στη Ρουμανία.
Κριθάρι
Μεγαλύτερη παραγωγή και χαμηλότερες εισαγωγές.
Κατάσταση σε υπόλοιπες χώρες
Οι συνολικές παραγωγές στις γειτονικές μας χώρες (που επηρεάζουν τις δικές μας τιμές) θα είναι αυξημένες φέτος όπως και οι εξαγωγές. Στη Ρουμανία θα υπάρξει διπλασιασμός της παραγωγής, στη Βουλγαρία θα είναι 75% ψηλότερη σε σχέση με πέρσι, ενώ στη Ουγγαρία θα έχουμε αύξηση της παραγωγής σε ποσοστό περίπου 60%. Το πλεόνασμα της Βουλγαρίας θα εξαχθεί με φορτηγά κυρίως στην Ελλάδα, οπότε αναμένεται να δημιουργήσει πιέσεις στις τιμές. Οι εξαγωγές σιτηρών από Βουλγαρία θα ξεκινήσουν σε ένα μήνα, ενώ οι εξαγωγές καλαμποκιού από Ουγγαρία κατά τον Οκτώβριο - Νοέμβριο. Στη Γαλλία τα μαλακά στάρια θα ξεκινήσουν τη συγκομιδή τους σε δύο εβδομάδες και υπάρχουν φόβοι ότι θα υπάρξουν προβλήματα στη ποιότητα, λόγω των βροχοπτώσεων που υπήρξαν. Στη Γερμανία έχουμε τα σιτηρά που χρησιμοποιούμε για ειδικές χρήσεις. Στη Βόρεια Γερμανία υπήρξε μεγάλη περίοδος ανομβρίας οπότε θα υπάρξουν μικρές αποδόσεις. Αντίθετα στο Νότο είχαμε πολλές βροχές με αποτέλεσμα να υπάρξουν προβλήματα στη ποιότητα. Στις ΗΠΑ, υπήρξαν μεγάλες πλημμύρες στις Κεντρικές Πολιτείες, με αποτέλεσμα να έχουμε καταστροφές στην παραγωγή και καθυστερήσεις στη σπορά μέχρι να στραγγίσουν τα χωράφια. Με αφορμή αυτές τις καθυστερήσεις αναμένεται πολλοί αγρότες να προτιμήσουν να μετακινηθούν από το καλαμπόκι στη σόγια. Είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν προβλήματα στην απόδοση. Πολλοί υποστηρίζουν ότι αφού ανέβηκε η τιμή στο καλαμπόκι είναι σίγουρο ότι θα ανέβει και η τιμή στο σιτάρι.
Δυσοίωνες οι προβλέψεις για την πορεία των τιμών των σιτηρών στην επόμενη δεκαετία. Από κοινού ο ΟΟΣΑ και ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, κάνουν διαπιστώσεις που δεν αφήνουν πολλές ελπίδες για αποκλιμάκωση της κρίσης των τροφίμων στο άμεσο μέλλον. Η σταδιακή μείωση στα παγκόσμια αποθέματα σιτηρών, οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες των τελευταίων ετών σε συνδυασμό και με την αυξανόμενη ζήτηση για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της διεθνούς αγοράς των δημητριακών.
Στη διάρκεια της ημερίδας μεταξύ άλλων επισημάνθηκαν και τα εξής:
Πάντως στην Ελλάδα η φετινή παραγωγή των βασικών σιτηρών (στάρια μαλακά, σκληρά, καλαμπόκι και κριθάρι) φαίνεται να είναι αυξημένη κατά μέσο όρο 50% σε σχέση με πέρσι. Ειδικότερα:
Σκληρά σιτηρά
Περιμένουμε παραγωγή αυξημένη κατά 60 - 70%, θα κυμαίνεται γύρω 1.200.000 τόνους, ενώ πέρσι κυμάνθηκε στους 810.000 τόνους. Αυτό συμβαίνει επειδή είχαμε αυξημένες αποδόσεις αυτή τη χρονιά και καλές ποιότητες (μικρά προβλήματα ποιότητας στη Βόρεια Ελλάδα λόγω βροχών). Με βάση αυτή την παραγωγή, σαν συνέχεια της περσινής χρονιάς αναμένεται να γίνει εξαγωγή 700.000 τόνων. Η κατανάλωση στο εσωτερικό φέτος θα είναι μειωμένη σε σχέση με πέρσι, λόγω μειωμένων πωλήσεων σιμιγδαλιού, αλλά και επειδή δεν θα υπάρξει κατανάλωση σκληρού για ζωοτροφές, όπως έγινε πέρσι. Χωρίς να υπάρχουν τιμές οι αυξημένες εξαγωγές θα είναι βασικό για μια καλή «ψυχολογία» στην αγορά.
Μαλακά σιτηρά
Μικρότερη αύξηση παραγωγής σε σχέση με το σκληρό. Εισαγωγές θα είναι μειωμένες σε σχέση με πέρσι. Πολλά θα εξαρτηθούν από τις ποιότητες, δηλαδή σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα ποιότητας τότε αναμένεται να οδηγηθούν για ζωοτροφές και θα αυξηθούν οι εισαγωγές. Πέρσι είχαμε εισαγωγές 950.000 τόνων, φέτος θα κυμανθούν στους 800.000 τόνους. Η τιμή του μαλακού θα πιέσει τις τιμές του σκληρού σε μια πρώτη φάση. Αναμένεται να υπάρξει ανταγωνισμός από τα βουλγάρικα στάρια, που θα έρθουν οδικώς στην Βόρεια Ελλάδα και ίσως να δημιουργήσουν πίεση στις πρώτες κλειστές τιμές στα μαλακά (δεύτερης ποιότητας) και θα δημιουργήσουν μια «βάση» για τις τιμές στο σκληρό.
Καλαμπόκι
Μεγαλύτερη παραγωγή από πέρσι. Μετά από αρκετά χρόνια θα υπάρξουν εξαγωγές σημαντικών ποσοτήτων καλαμποκιού με πλοία. Πέρσι υπήρξαν εξαγωγές από Βόρεια Ελλάδα στη Βουλγαρία, γιατί είχε μικρή παραγωγή (κατά 50% σε σχέση με το μέσο όρο), αλλά φέτος η παραγωγή είναι πλεονασματική στη χώρα αυτή, όπως και στη Ρουμανία.
Κριθάρι
Μεγαλύτερη παραγωγή και χαμηλότερες εισαγωγές.
Κατάσταση σε υπόλοιπες χώρες
Οι συνολικές παραγωγές στις γειτονικές μας χώρες (που επηρεάζουν τις δικές μας τιμές) θα είναι αυξημένες φέτος όπως και οι εξαγωγές. Στη Ρουμανία θα υπάρξει διπλασιασμός της παραγωγής, στη Βουλγαρία θα είναι 75% ψηλότερη σε σχέση με πέρσι, ενώ στη Ουγγαρία θα έχουμε αύξηση της παραγωγής σε ποσοστό περίπου 60%. Το πλεόνασμα της Βουλγαρίας θα εξαχθεί με φορτηγά κυρίως στην Ελλάδα, οπότε αναμένεται να δημιουργήσει πιέσεις στις τιμές. Οι εξαγωγές σιτηρών από Βουλγαρία θα ξεκινήσουν σε ένα μήνα, ενώ οι εξαγωγές καλαμποκιού από Ουγγαρία κατά τον Οκτώβριο - Νοέμβριο. Στη Γαλλία τα μαλακά στάρια θα ξεκινήσουν τη συγκομιδή τους σε δύο εβδομάδες και υπάρχουν φόβοι ότι θα υπάρξουν προβλήματα στη ποιότητα, λόγω των βροχοπτώσεων που υπήρξαν. Στη Γερμανία έχουμε τα σιτηρά που χρησιμοποιούμε για ειδικές χρήσεις. Στη Βόρεια Γερμανία υπήρξε μεγάλη περίοδος ανομβρίας οπότε θα υπάρξουν μικρές αποδόσεις. Αντίθετα στο Νότο είχαμε πολλές βροχές με αποτέλεσμα να υπάρξουν προβλήματα στη ποιότητα. Στις ΗΠΑ, υπήρξαν μεγάλες πλημμύρες στις Κεντρικές Πολιτείες, με αποτέλεσμα να έχουμε καταστροφές στην παραγωγή και καθυστερήσεις στη σπορά μέχρι να στραγγίσουν τα χωράφια. Με αφορμή αυτές τις καθυστερήσεις αναμένεται πολλοί αγρότες να προτιμήσουν να μετακινηθούν από το καλαμπόκι στη σόγια. Είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν προβλήματα στην απόδοση. Πολλοί υποστηρίζουν ότι αφού ανέβηκε η τιμή στο καλαμπόκι είναι σίγουρο ότι θα ανέβει και η τιμή στο σιτάρι.
Δυσοίωνες οι προβλέψεις για την πορεία των τιμών των σιτηρών στην επόμενη δεκαετία. Από κοινού ο ΟΟΣΑ και ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, κάνουν διαπιστώσεις που δεν αφήνουν πολλές ελπίδες για αποκλιμάκωση της κρίσης των τροφίμων στο άμεσο μέλλον. Η σταδιακή μείωση στα παγκόσμια αποθέματα σιτηρών, οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες των τελευταίων ετών σε συνδυασμό και με την αυξανόμενη ζήτηση για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της διεθνούς αγοράς των δημητριακών.
Στη διάρκεια της ημερίδας μεταξύ άλλων επισημάνθηκαν και τα εξής:
- η μείωση των παγκόσμιων αποθεμάτων σιτηρών που έχει επηρεάσει τις βιομηχανίες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο τροφίμων αλλά και ζωοτροφών, προκαλώντας αβεβαιότητα.
- η ικανοποιητική πορεία της εσοδείας του σιταριού στο Βόρειο Ημισφαίριο (με εξαίρεση τον Καναδά και το Καζακστάν) με μόνο πλέον ερωτηματικό την ποιότητα.
- οι αναμενόμενες ανταγωνιστικές τιμές σιτηρών απο χώρες της Μαύρης Θάλασσας.
- η στενή σχέση που διαπιστώνεται στις προθεσμιακές χρηματιστηριακές αγορές εμπορευμάτων μεταξύ των αγροτικών προϊόντων, τιμών του αργού πετρελαίου και της ισοτιμίας του δολαρίου ΗΠΑ.
- το γεγονός ότι τα δημητριακά αποτελούν πλέον χρηματιστηριακές πρώτες ύλες και ο χρόνος απέδειξε ότι «συνταγές» για αλάνθαστη πολιτική προμηθειών δεν υπάρχουν, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και από τις εξελίξεις στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
- oι προκλήσεις του άμεσου μέλλοντος όπως ο εξαγωγικός προσανατολισμός της Ε.Ε, η αναπλήρωση των αποθεμάτων, η θέσπιση κινήτρων για την κινητοποίηση της Ανατολικής Ευρώπης και της Αφρικής, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η νέα βιοτεχνολογία.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο διαπιστώνουν καθημερινά τη συρρίκνωση της αγοραστικής τους δύναμης, ενώ ήδη το κόστος πολλών τροφίμων έχει διπλασιαστεί την τελευταία διετία, πυροδοτώντας ευρύτατες διαμαρτυρίες ή και εξεγέρσεις σε πολλά σημεία του πλανήτη καθώς οι προβλέψεις κάνουν λόγο για αυξήσεις τιμών των σιτηρών έως και 60% μέχρι το 2017. Στις ανεπτυγμένες χώρες, έχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των εισοδημάτων (έως και 20%) των νοικοκυριών που πηγαίνει σε είδη διατροφής, εξαιτίας της ανόδου των τιμών αυτών των ειδών και των καυσίμων, γεγονός που αναμένεται να επηρεάσει τη μακροοικονομική σταθερότητα και την ανάπτυξη, κυρίως των χωρών με χαμηλά δημόσια έσοδα που είναι απόλυτα εξαρτημένες από τις εισαγωγές τροφίμων και καυσίμων μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η Ελλάδα.
20 Ιουν 2008
Εθνική στρατηγική στον ελαιοκομικό τομέα αλλά με ηχηρές «απουσίες»
Χάραξη κοινής εθνικής στρατηγικής για την προώθηση του ελαιόλαδου και των επιτραπέζιων ελιών, ήταν το θέμα σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε στο ΥΠΑΑΤ, αλλά «ξέχασαν» να καλέσουν την Πανελλήνια Ένωση Μεταποιητών και Τυποποιητών Επιτραπέζιων Ελιών (ΠΕΜΕΤΕ), τον Σύνδεσμο Πυρηνελαιουργών Ελλάδος (ΣΠΕΛ), την τριτοβάθμια κλαδική συνεταιριστική οργάνωση Ελαιουργική και τις αγροτοσυνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ. Όταν θες να αναλάβεις μια στρατηγική στον ελαιοκομικό τομέα, πρέπει να υπάρχει η απαραίτητη οργάνωση, αλλά και η συμμετοχή όλων, από το χωράφι μέχρι το ράφι.
Την στιγμή που ο κλάδος των εξαγωγών τελεί «υπό ομηρία» από την 5η Ιανουαρίου 2008, με την απεργία στα λιμάνια, πέντε εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν για την προώθηση του ελαιολάδου και των επιτραπέζιων ελιών στις διεθνείς αγορές. Δεν γνωρίζουμε αν έγινε σωστή διαχείρηση των χρημάτων ούτε πόσο επηρέασε τις εξαγωγές η απεργία, αλλά το αποτέλεσμα που υπήρξε ήταν να μην αυξηθούν οι εξαγωγές σε ποσοστό που να δικαιολογείται από τα χρήματα των φορολογουμένων που «ξοδεύτηκαν» για το αυτό το σκοπό.
Την ίδια στιγμή ενώ δεκάδες χιλιάδες τόνοι χύμα ελληνικού ελαιολάδου φεύγουν κάθε χρόνο στην Ιταλία, για να «βαφτιστούν» με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν θέλει να πάρει μέτρα για να σταματήσει αυτά τα φαινόμενα «στρέβλωσης» της αγοράς, μπαίνει ξανά το ζήτημα της ενεργητικής τελειοποίησης του ελαιολάδου στην χώρα μας.
Μετά από όλα αυτά η ΠΕΜΕΤΕ, με το δίκιο της διαμαρτύρεται, γιατί το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, δεν τη κάλεσε στη σύσκεψη που έκανε για τη χάραξη κοινής εθνικής στρατηγικής, αφού θεωρεί ότι για ακόμη μια φορά η επιτραπέζια ελιά αντιμετωπίζεται σαν ο «φτωχός συγγενής» του ελαιοκομικού τομέα.
Την στιγμή που ο κλάδος των εξαγωγών τελεί «υπό ομηρία» από την 5η Ιανουαρίου 2008, με την απεργία στα λιμάνια, πέντε εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν για την προώθηση του ελαιολάδου και των επιτραπέζιων ελιών στις διεθνείς αγορές. Δεν γνωρίζουμε αν έγινε σωστή διαχείρηση των χρημάτων ούτε πόσο επηρέασε τις εξαγωγές η απεργία, αλλά το αποτέλεσμα που υπήρξε ήταν να μην αυξηθούν οι εξαγωγές σε ποσοστό που να δικαιολογείται από τα χρήματα των φορολογουμένων που «ξοδεύτηκαν» για το αυτό το σκοπό.
Την ίδια στιγμή ενώ δεκάδες χιλιάδες τόνοι χύμα ελληνικού ελαιολάδου φεύγουν κάθε χρόνο στην Ιταλία, για να «βαφτιστούν» με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν θέλει να πάρει μέτρα για να σταματήσει αυτά τα φαινόμενα «στρέβλωσης» της αγοράς, μπαίνει ξανά το ζήτημα της ενεργητικής τελειοποίησης του ελαιολάδου στην χώρα μας.
Μετά από όλα αυτά η ΠΕΜΕΤΕ, με το δίκιο της διαμαρτύρεται, γιατί το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, δεν τη κάλεσε στη σύσκεψη που έκανε για τη χάραξη κοινής εθνικής στρατηγικής, αφού θεωρεί ότι για ακόμη μια φορά η επιτραπέζια ελιά αντιμετωπίζεται σαν ο «φτωχός συγγενής» του ελαιοκομικού τομέα.
11 Ιουν 2008
Η διατίμηση στο λάδι «αδειάζει» τις τσέπες των παραγωγών
Αν θέλουμε να μιλήσουμε με απλά λαϊκά ελληνικά, η επιβολή διατίμησης στο λάδι που αποφάσισε να εφαρμόσει η κυβέρνηση, θα φέρει μία πρόσκαιρη ανάσα στο πορτοφόλι των καταναλωτών, μία σταθερότητα κερδών στους βιομηχάνους και μία θηλιά «χωρίς σαπούνι» στο λαιμό των ελαιοπαραγωγών. Τη λύση για κάθε πρόβλημα σε αυτή τη χώρα πρέπει να τη πληρώνει πάντα ο απλός «μικρομεσαίος» πολίτης.
Αυτό φαίνεται να κατάλαβαν οι σημερινοί κυβερνώντες, όταν ο λαός τους έδωσε την εξουσία το 2004. Οι αριθμοί ίσως να είναι βαρετοί, αλλά δείχνουν μια εικόνα της πραγματικότητας. Το ελαιόλαδο πωλείται στα ράφια προς 5 και 6 ευρώ το κιλό, όταν αγοράζεται από τον παραγωγό κατά τουλάχιστον ένα ευρώ λιγότερο από ότι πέρυσι. Δηλαδή για τον αγρότη «κάθε φέτος και χειρότερα», αφού για να τα βγάλει πέρα, πρέπει να μειώνει το κόστος ζωής του κάθε χρόνο και αυτό το λένε «οικονομική ανάπτυξη» και άνοδο του βιοτικού του επιπέδου. Μετά μιλάνε για την εγκατάλειψη της υπαίθρου και ρίχνουν «κροκοδείλια» δάκρυα όλοι αυτοί που μας κυβερνούν. Στην Κρήτη οι τιμές παραγωγού που είχαν πέσει στο διάστημα 8 - 29 Απριλίου μεταξύ 2,65 - 2,75 ευρώ, στις 6 Μαΐου έπεσαν ακόμα περισσότερο φθάνοντας για το ελαιόλαδο μέχρι 3 γραμμές οξύτητας, οι ΕΑΣ Μεσαράς, Μονοφατσίου και Πεζών να προσφέρουν πλέον 2,5 ευρώ το κιλό στον παραγωγό, ενώ η ΕΑΣ Ηρακλείου προσφέρει 2,75 ευρώ το κιλό. Την ίδια στιγμή σχεδόν οι μισές Οργανώσεις και Επιχειρήσεις Εμπορίας στο νησί έχουν διακόψει τις αγοραπωλησίες. Όσον αφορά τη Λέσβο, συνεχίζεται η διακοπή στις παραλαβές ελαιολάδου από τους παραγωγούς, που ξεκίνησε από τις 4 Απριλίου και θα συνεχιστεί έως ότου σταθεροποιηθεί η αγορά, όπως τονίζουν στελέχη της ΕΑΣ Λέσβου. Αλλά και στη Μεσσηνία, το ελαιόλαδο οξύτητας μέχρι 3 γραμμές πωλείται από τους παραγωγούς σε τιμές μέχρι 2,70 ευρώ το κιλό.
Παράλληλα συνεχίζεται το παιχνίδι «δημοσίων σχέσεων» που κάνουν οι βιομηχανίες τροφίμων, ακολουθώντας τις προτροπές του υπουργού «δίωξης της κερδοσκοπίας» κ. Φώλια. Γνωστή βιομηχανία γάλακτος ανακοίνωσε πως «παγώνει» την τιμή στα προϊόντα της, αλλά την ίδια ώρα μειώνει και τις τιμές αγοράς από τους κτηνοτρόφους. Δεν μας λέει όμως η συγκεκριμένη βιομηχανία πόσο αύξησε τις τιμές στα προϊόντα της τα τελευταία δύο χρόνια, όταν η τιμή του γάλακτος έκανε ελεύθερη πτώση. Ούτε διευκρινίζει αν κάνει αθρόες εισαγωγές γάλακτος, ενώ ταυτόχρονα αρνείται να συνεργαστεί με Έλληνες κτηνοτρόφους.
Πάντως τη λύση για την ακρίβεια τη βρήκε η κυβέρνηση (που τα στελέχη της περίμεναν και συνεδρίαζαν πυρετωδώς για δέκα ολόκληρα χρόνια, όσον καιρό ήταν στην αντιπολίτευση, προετοιμάζοντας λύσεις που θα αντιμετώπιζαν αποτελεσματικά τα προβλήματα του τόπου), είναι η υποχρέωση προμήθειας δίγραμμης επιταγής από τους αγρότες, δηλαδή σε αυτούς ρίχνει την ευθύνη για τις πλασματικές τιμές πώλησης αγαθών και την αύξηση κόστους και τιμών. Να τους χαιρόμαστε όλους αυτούς τους «συμβουλάτορες», που κυκλοφορούν στα γραφεία των υπουργείων και «σκέφτονται» τόσο σκληρά. Επειδή όμως όλοι αυτοί, που αποτελούν το προσωπικό των μεγάλων κομμάτων, δεν δίνουν δεκάρα, για το πώς τα βγάζει πέρα ο απλός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα, μια είναι η λύση, να τους «μαυρίζουν» οι πολίτες στις δημοσκοπήσεις που κάνουν. Τότε μόνο μπορεί να τρομάξουν και να «λειτουργήσουν» οι εγκέφαλοι κάποιων, που ούτε τα 6,5 Ρίχτερ της Αμαλιάδας δεν φαίνεται να τους επηρέασαν.
Αυτό φαίνεται να κατάλαβαν οι σημερινοί κυβερνώντες, όταν ο λαός τους έδωσε την εξουσία το 2004. Οι αριθμοί ίσως να είναι βαρετοί, αλλά δείχνουν μια εικόνα της πραγματικότητας. Το ελαιόλαδο πωλείται στα ράφια προς 5 και 6 ευρώ το κιλό, όταν αγοράζεται από τον παραγωγό κατά τουλάχιστον ένα ευρώ λιγότερο από ότι πέρυσι. Δηλαδή για τον αγρότη «κάθε φέτος και χειρότερα», αφού για να τα βγάλει πέρα, πρέπει να μειώνει το κόστος ζωής του κάθε χρόνο και αυτό το λένε «οικονομική ανάπτυξη» και άνοδο του βιοτικού του επιπέδου. Μετά μιλάνε για την εγκατάλειψη της υπαίθρου και ρίχνουν «κροκοδείλια» δάκρυα όλοι αυτοί που μας κυβερνούν. Στην Κρήτη οι τιμές παραγωγού που είχαν πέσει στο διάστημα 8 - 29 Απριλίου μεταξύ 2,65 - 2,75 ευρώ, στις 6 Μαΐου έπεσαν ακόμα περισσότερο φθάνοντας για το ελαιόλαδο μέχρι 3 γραμμές οξύτητας, οι ΕΑΣ Μεσαράς, Μονοφατσίου και Πεζών να προσφέρουν πλέον 2,5 ευρώ το κιλό στον παραγωγό, ενώ η ΕΑΣ Ηρακλείου προσφέρει 2,75 ευρώ το κιλό. Την ίδια στιγμή σχεδόν οι μισές Οργανώσεις και Επιχειρήσεις Εμπορίας στο νησί έχουν διακόψει τις αγοραπωλησίες. Όσον αφορά τη Λέσβο, συνεχίζεται η διακοπή στις παραλαβές ελαιολάδου από τους παραγωγούς, που ξεκίνησε από τις 4 Απριλίου και θα συνεχιστεί έως ότου σταθεροποιηθεί η αγορά, όπως τονίζουν στελέχη της ΕΑΣ Λέσβου. Αλλά και στη Μεσσηνία, το ελαιόλαδο οξύτητας μέχρι 3 γραμμές πωλείται από τους παραγωγούς σε τιμές μέχρι 2,70 ευρώ το κιλό.
Παράλληλα συνεχίζεται το παιχνίδι «δημοσίων σχέσεων» που κάνουν οι βιομηχανίες τροφίμων, ακολουθώντας τις προτροπές του υπουργού «δίωξης της κερδοσκοπίας» κ. Φώλια. Γνωστή βιομηχανία γάλακτος ανακοίνωσε πως «παγώνει» την τιμή στα προϊόντα της, αλλά την ίδια ώρα μειώνει και τις τιμές αγοράς από τους κτηνοτρόφους. Δεν μας λέει όμως η συγκεκριμένη βιομηχανία πόσο αύξησε τις τιμές στα προϊόντα της τα τελευταία δύο χρόνια, όταν η τιμή του γάλακτος έκανε ελεύθερη πτώση. Ούτε διευκρινίζει αν κάνει αθρόες εισαγωγές γάλακτος, ενώ ταυτόχρονα αρνείται να συνεργαστεί με Έλληνες κτηνοτρόφους.
Πάντως τη λύση για την ακρίβεια τη βρήκε η κυβέρνηση (που τα στελέχη της περίμεναν και συνεδρίαζαν πυρετωδώς για δέκα ολόκληρα χρόνια, όσον καιρό ήταν στην αντιπολίτευση, προετοιμάζοντας λύσεις που θα αντιμετώπιζαν αποτελεσματικά τα προβλήματα του τόπου), είναι η υποχρέωση προμήθειας δίγραμμης επιταγής από τους αγρότες, δηλαδή σε αυτούς ρίχνει την ευθύνη για τις πλασματικές τιμές πώλησης αγαθών και την αύξηση κόστους και τιμών. Να τους χαιρόμαστε όλους αυτούς τους «συμβουλάτορες», που κυκλοφορούν στα γραφεία των υπουργείων και «σκέφτονται» τόσο σκληρά. Επειδή όμως όλοι αυτοί, που αποτελούν το προσωπικό των μεγάλων κομμάτων, δεν δίνουν δεκάρα, για το πώς τα βγάζει πέρα ο απλός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα, μια είναι η λύση, να τους «μαυρίζουν» οι πολίτες στις δημοσκοπήσεις που κάνουν. Τότε μόνο μπορεί να τρομάξουν και να «λειτουργήσουν» οι εγκέφαλοι κάποιων, που ούτε τα 6,5 Ρίχτερ της Αμαλιάδας δεν φαίνεται να τους επηρέασαν.
9 Ιουν 2008
FAO: Λόγια και ευχολόγια για την ακρίβεια, αλλά δυστυχώς «αποτύχαμε»
Δεσμευόμαστε να εξαλείψουμε την πείνα και να διασφαλίσουμε τροφή για όλους, σήμερα και αύριο», αναφέρεται γενικόλογα στη τελική διακήρυξη που υιοθετήθηκε στη Σύνοδος Κορυφής για τη διατροφική κρίση, του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO), στη Ρώμη. Γίνεται επίσης έκκληση για περισσότερες προσπάθειες προς την κατεύθυνση της φιλελευθεροποίησης του διεθνούς εμπορίου στην γεωργία «με την μείωση των φραγμών στο εμπόριο και των πολιτικών που διαστρέφουν τη λειτουργία της αγοράς». Θα συμφωνήσουν και σε κάποιο ετήσιο επίδομα που θα δίνουν στις φτωχές χώρες και με αυτό τον τρόπο έλυσαν όλα τα προβλήματα, σε μια συνάντηση που δεν έδωσε τελικά τίποτα καινούργιο.
Σοβαρά θέματα, όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις συναντήσεις, δεν τόλμησαν να τα «αγγίξουν». Δεν μίλησαν για παράδειγμα για τον «αυτοσκοπό» του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς, που είναι το κέρδος μόνο των επιχειρήσεων, αλλά όχι η αύξηση του εισοδήματος των αγροτών - παραγωγών και των πολιτών - καταναλωτών. Δεν τόλμησαν να συζητήσουν για τα κέρδη των πετρελαϊκών επιχειρήσεων. Δεν είπαν κουβέντα για την αύξηση τους κόστους καλλιέργειας, με την άνοδο στις τιμές των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων, αλλά και την αύξηση των ζωοτροφών, που οδηγεί την κτηνοτροφία σε σίγουρη χρεωκοπία. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, με την ενθάρρυνση της Βραζιλίας, αρνήθηκαν να υπογράψουν ένα κείμενο που θα «δαιμονοποιεί» τα βιοκαύσιμα, όπως επιθυμούσαν οι Ευρωπαίοι. Η Βραζιλία έχει υπερασπιστεί επανειλημμένως την παραγωγή καυσίμων που προέρχονται από την επεξεργασία κυρίως ζαχαροκάλαμων και σιτηρών. Καμία αναφορά δεν έγινε για το διαφημιζόμενο πρότυπο του δυτικού τρόπου ζωής, το όνειρο για εύκολο χρήμα και το life style στα μεγάλα αστικά κέντρα, που οδηγεί τους νέους να εγκαταλείπουν την ύπαιθρο και τα χωράφια τους, για να πηγαίνουν στις παραγκουπόλεις, με σκοπό να βρούνε μια καλύτερη τύχη. Δεν αναφέρθηκαν, ίσως γιατί δεν τους συνέφερε επειδή οι δυτικές χώρες θέλουν φτηνό εργατικό δυναμικό, για τους χιλιάδες μετανάστες, που με το «εμπόριο ονείρου» που τους «ταΐζουνε» δίνουν μέχρι και 4.000 δολάρια, για να βρουν μια καλύτερη δουλειά στις αναπτυγμένες χώρες. Για να αυξήσουν γρήγορα οι εταιρείες τροφίμων τα κέρδη τους, γέμισαν διαφημίσεις τις αναπτυσσόμενες χώρες με τις διατροφικές συνήθειες του δυτικού κόσμου, αλλά δεν μελέτησαν με προσοχή αν έφταναν τα τρόφιμα που παράγουν όσοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι απέμειναν, για τα εκατομμύρια των Αφρικανών και Ασιατών καταναλωτών που άλλαξαν τις διατροφικές συνήθειες τους. Τέλος το βασικότερο στον καπιταλισμό είναι η «καταναλωτική δύναμη» των πολιτών. Αν τα χρήματα δεν φτάνουν τότε μειώνονται οι καταναλωτικές αγορές, που αλυσιδωτά οδηγούν σε λουκέτα στις επιχειρήσεις. Βέβαια κάποιοι ποντάρουν στο ότι τα τρόφιμα δεν μπορεί να τα μειώσει ο καταναλωτής, αλλά ξεχνάνε ότι οι περισσότερες κοινωνικές αναταραχές (επαναστάσεις) στην ιστορία έγιναν μετά από αυξήσεις των τιμών στα τρόφιμα. Οι πολιτικοί ξεχάσανε το Αμερικάνικο σύνθημα της δεκαετίας του 30 που έλεγε «δώστε χρήμα στους καταναλωτές για να αγοράζουν φτηνά προϊόντα». Δηλαδή δεν μπορούν να καταλάβουν το βασικό θεώρημα που λέει ότι με χρεωμένους και φτωχούς πολίτες δεν μπορεί να αντέξει το μοντέλο της φιλελεύθερης οικονομίας.
Διακήρυξη μετά τη σύνοδο της Ρώμης
Οι χώρες - μέλη του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) υιοθέτησαν κατά την τελευταία ημέρα της συνόδου τους, στη Ρώμη, την τελική διακήρυξή τους στην οποία δεσμεύονται να αγωνιστούν για να εκλείψει η πείνα στον κόσμο. «Δεσμευόμαστε να εξαλείψουμε την πείνα και να διασφαλίσουμε τροφή για όλους, σήμερα και αύριο», αναφέρεται στη διακήρυξη που υιοθετήθηκε από τους διαπραγματευτές με τη λήξη της τριήμερης συνόδου. «Υιοθετήσαμε το κείμενο», ανακοίνωσε εξάλλου ο πρόεδρος της επιτροπής, υπουργός Περιβάλλοντος και Δασών του Κονγκό, Ανρί Τζομπό. Η διακήρυξη θα πρέπει επίσης να υιοθετηθεί και από τη γενική συνέλευση, κάτι που, σύμφωνα με αξιωματούχους του ΟΗΕ, δεν είναι παρά τυπική ενέργεια. Ωστόσο η Αργεντινή, μία από τις χώρες, όπως η Κούβα και η Βενεζουέλα, που διαφωνούσαν με την τελική διατύπωση, ανέφερε ότι δεν θα δεχτεί το κείμενο και ζήτησε η διαφωνία της να καταγραφεί σε ένα παράρτημα. Σύμφωνα με πηγή προσκείμενη στις διαπραγματεύσεις, οι χώρες - μέλη του FAO δεσμεύονται να μειώσουν στο μισό τον αριθμό των ατόμων που υποφέρουν από πείνα μέχρι το 2015, παρά την παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Τονίζουν επίσης ότι η τροφή «δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέσο για άσκηση πολιτικής πίεσης».
Σοβαρά θέματα, όπως συχνά συμβαίνει σε αυτές τις συναντήσεις, δεν τόλμησαν να τα «αγγίξουν». Δεν μίλησαν για παράδειγμα για τον «αυτοσκοπό» του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς, που είναι το κέρδος μόνο των επιχειρήσεων, αλλά όχι η αύξηση του εισοδήματος των αγροτών - παραγωγών και των πολιτών - καταναλωτών. Δεν τόλμησαν να συζητήσουν για τα κέρδη των πετρελαϊκών επιχειρήσεων. Δεν είπαν κουβέντα για την αύξηση τους κόστους καλλιέργειας, με την άνοδο στις τιμές των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων, αλλά και την αύξηση των ζωοτροφών, που οδηγεί την κτηνοτροφία σε σίγουρη χρεωκοπία. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, με την ενθάρρυνση της Βραζιλίας, αρνήθηκαν να υπογράψουν ένα κείμενο που θα «δαιμονοποιεί» τα βιοκαύσιμα, όπως επιθυμούσαν οι Ευρωπαίοι. Η Βραζιλία έχει υπερασπιστεί επανειλημμένως την παραγωγή καυσίμων που προέρχονται από την επεξεργασία κυρίως ζαχαροκάλαμων και σιτηρών. Καμία αναφορά δεν έγινε για το διαφημιζόμενο πρότυπο του δυτικού τρόπου ζωής, το όνειρο για εύκολο χρήμα και το life style στα μεγάλα αστικά κέντρα, που οδηγεί τους νέους να εγκαταλείπουν την ύπαιθρο και τα χωράφια τους, για να πηγαίνουν στις παραγκουπόλεις, με σκοπό να βρούνε μια καλύτερη τύχη. Δεν αναφέρθηκαν, ίσως γιατί δεν τους συνέφερε επειδή οι δυτικές χώρες θέλουν φτηνό εργατικό δυναμικό, για τους χιλιάδες μετανάστες, που με το «εμπόριο ονείρου» που τους «ταΐζουνε» δίνουν μέχρι και 4.000 δολάρια, για να βρουν μια καλύτερη δουλειά στις αναπτυγμένες χώρες. Για να αυξήσουν γρήγορα οι εταιρείες τροφίμων τα κέρδη τους, γέμισαν διαφημίσεις τις αναπτυσσόμενες χώρες με τις διατροφικές συνήθειες του δυτικού κόσμου, αλλά δεν μελέτησαν με προσοχή αν έφταναν τα τρόφιμα που παράγουν όσοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι απέμειναν, για τα εκατομμύρια των Αφρικανών και Ασιατών καταναλωτών που άλλαξαν τις διατροφικές συνήθειες τους. Τέλος το βασικότερο στον καπιταλισμό είναι η «καταναλωτική δύναμη» των πολιτών. Αν τα χρήματα δεν φτάνουν τότε μειώνονται οι καταναλωτικές αγορές, που αλυσιδωτά οδηγούν σε λουκέτα στις επιχειρήσεις. Βέβαια κάποιοι ποντάρουν στο ότι τα τρόφιμα δεν μπορεί να τα μειώσει ο καταναλωτής, αλλά ξεχνάνε ότι οι περισσότερες κοινωνικές αναταραχές (επαναστάσεις) στην ιστορία έγιναν μετά από αυξήσεις των τιμών στα τρόφιμα. Οι πολιτικοί ξεχάσανε το Αμερικάνικο σύνθημα της δεκαετίας του 30 που έλεγε «δώστε χρήμα στους καταναλωτές για να αγοράζουν φτηνά προϊόντα». Δηλαδή δεν μπορούν να καταλάβουν το βασικό θεώρημα που λέει ότι με χρεωμένους και φτωχούς πολίτες δεν μπορεί να αντέξει το μοντέλο της φιλελεύθερης οικονομίας.
Διακήρυξη μετά τη σύνοδο της Ρώμης
Οι χώρες - μέλη του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) υιοθέτησαν κατά την τελευταία ημέρα της συνόδου τους, στη Ρώμη, την τελική διακήρυξή τους στην οποία δεσμεύονται να αγωνιστούν για να εκλείψει η πείνα στον κόσμο. «Δεσμευόμαστε να εξαλείψουμε την πείνα και να διασφαλίσουμε τροφή για όλους, σήμερα και αύριο», αναφέρεται στη διακήρυξη που υιοθετήθηκε από τους διαπραγματευτές με τη λήξη της τριήμερης συνόδου. «Υιοθετήσαμε το κείμενο», ανακοίνωσε εξάλλου ο πρόεδρος της επιτροπής, υπουργός Περιβάλλοντος και Δασών του Κονγκό, Ανρί Τζομπό. Η διακήρυξη θα πρέπει επίσης να υιοθετηθεί και από τη γενική συνέλευση, κάτι που, σύμφωνα με αξιωματούχους του ΟΗΕ, δεν είναι παρά τυπική ενέργεια. Ωστόσο η Αργεντινή, μία από τις χώρες, όπως η Κούβα και η Βενεζουέλα, που διαφωνούσαν με την τελική διατύπωση, ανέφερε ότι δεν θα δεχτεί το κείμενο και ζήτησε η διαφωνία της να καταγραφεί σε ένα παράρτημα. Σύμφωνα με πηγή προσκείμενη στις διαπραγματεύσεις, οι χώρες - μέλη του FAO δεσμεύονται να μειώσουν στο μισό τον αριθμό των ατόμων που υποφέρουν από πείνα μέχρι το 2015, παρά την παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Τονίζουν επίσης ότι η τροφή «δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέσο για άσκηση πολιτικής πίεσης».
5 Ιουν 2008
Περιβάλλον και αγροτική ανάπτυξη, το μελλοντικό «σύμφωνο επιβίωσης»
Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες του ΟΗΕ για την ευαισθητοποίηση των πολιτών και την ενεργοποίηση των κυβερνήσεων, σχετικά με το περιβάλλον σε παγκόσμιο επίπεδο. Το θέμα του φετινού γιορτασμού είναι: «Αλλάξτε συνήθειες! Προς μια Οικονομία με Χαμηλή Χρήση 'Aνθρακα», κάτι που θα φέρει σε δύσκολη θέση την απόφαση της ΔΕΗ για κατασκευή νέων εργοστασίων με καύσιμο το κάρβουνο. Η μισή έκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αποτελεί αντικείμενο γεωργικής εκμετάλλευσης. Το γεγονός αυτό και μόνο προβάλλει τη σημασία της γεωργίας για το φυσικό περιβάλλον της ΕΕ.
Τα τελευταία χρόνια η Κομισιόν υποστηρίζει ότι οι πολιτικές της ΕΕ και ιδιαίτερα η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), στοχεύουν ολοένα περισσότερο στην αποτροπή των κινδύνων υποβάθμισης του περιβάλλοντος. Η αγροτική πολιτική της ΕΕ μετά την αναθεώρησή της το 1992 έχει προδιαγράψει τη φιλοπεριβαλλοντική πορεία της, μέσα από θεσμούς και δράσεις οι οποίοι σχετίζονται με τον τρόπο άσκησης της γεωργικής δραστηριότητας έκτοτε. Η ενδιάμεση αναθεώρηση του 2003 συνέδεσε αποκλειστικά την στήριξη της γεωργίας με την προστασία της γεωργικής γης και την φιλοπεριβαλλοντική ανάπτυξη, μέσα από τα αγροπεριβαλλοντικά μέτρα και τον ΙΙ Πυλώνα της ΚΑΠ, για την περίοδο 2007 - 2013.
Από τη μια πλευρά έχουμε τον κόσμο των τεχνοκρατών της ΕΕ, με τις πολιτικές επιλογές που επιζητούν την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων για να υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί τους, ενώ από την απέναντι πλευρά αντιστέκονται οι ντόπιοι που ζουν και μοχθούν καθημερινά στον τόπο τους. Μερικά από τα μέτρα είναι κατασταλτικά (με μείωση των ενισχύσεων) κάτι που δημιουργεί απέχθεια στους αγρότες, ενώ τα υπόλοιπα είναι γραφειοκρατικά (αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στην Ελλάδα), με αποτέλεσμα να αποτρέπουν κάθε «πράσινη» επένδυση στον αγροτικό τομέα. Αν θέλουμε ειλικρινά να έχουμε αγροτική ανάπτυξη φιλικά προσκείμενη προς το περιβάλλον, το ζητούμενο πρέπει να είναι να ξεφύγουμε από το σημερινό «βάλτωμα» και το μαρασμό της υπαίθρου. Πρέπει να δημιουργηθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και ειδικότερα στην «αγροτική» και «τουριστική» Ελλάδα, συνθήκες ανάπτυξης της υπαίθρου με σωστή «οικολογική» ενημέρωση από τους κατάλληλους επιστήμονες, ουσιαστική συνεννόηση με σαφείς ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους, εγγυήσεις για το αύριο, τεκμηριωμένες προτάσεις, εναλλακτικές στρατηγικές και μακρόπνοος σχεδιασμός.
Ο αγρότης αυτήν τη στιγμή διερωτάται για το μέλλον του και προσπαθεί να καταλάβει μέσα από τη δυσκινησία και την ψυχολογική άρνηση που προκαλεί ο φόβος της αλλαγής όταν έρχεται από τρίτους (σε αυτήν την περίπτωση το κράτος) κάπως ξαφνικά χωρίς την προαπαιτούμενη παιδεία και χωρίς τη δική του βούληση και επιλογή. Η πολιτεία καλείται να ενημερώσει τους αγρότες για την αναγκαιότητα των αλλαγών αυτών, ώστε τα προϊόντα που παράγουν να είναι ποιοτικά και εμπορεύσιμα, οι γεωργικές πραχτικές τεχνολογικά αναβαθμισμένες και η οικονομική προσέγγιση να δίνει οικονομική ευρωστία και προοπτική ανάπτυξης του επαγγελματικού αυτού κλάδου, ο οποίος για χρόνια ακολουθεί ένα συγκεκριμένο συνδικαλιστικό μοντέλο.
Μέθοδοι καλλιέργειας φιλικές προς το περιβάλλον (βιολογικά, πιστοποιημένα), Βιοποικιλότητα, γεωργία ακριβείας, εφαρμογές και δράσεις αποκατάστασης φυσικού περιβάλλοντος, (π.χ. απονιτροποίηση, ελεγχόμενη θρέψη - λίπανση, ελεγχόμενη άρδευση κ.λ.π.), γεωργία εναρμονισμένη με το περιβάλλον (κλιματολογικές - εδαφολογικές συνθήκες, πολιτιστική κληρονομιά), προβλήματα ρύπανσης - μόλυνσης υδάτων (επιφανειακών - υπόγειων), εδάφους, ατμόσφαιρας. (βιοκτόνα, λιπάσματα, γεωργικές βιομηχανίες), είναι μερικά από τα προβλήματα που καλούνται οι υπεύθυνοι χάραξης της αγροτικής πολιτικής να αντιμετωπίσουν τα επόμενα χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια η Κομισιόν υποστηρίζει ότι οι πολιτικές της ΕΕ και ιδιαίτερα η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), στοχεύουν ολοένα περισσότερο στην αποτροπή των κινδύνων υποβάθμισης του περιβάλλοντος. Η αγροτική πολιτική της ΕΕ μετά την αναθεώρησή της το 1992 έχει προδιαγράψει τη φιλοπεριβαλλοντική πορεία της, μέσα από θεσμούς και δράσεις οι οποίοι σχετίζονται με τον τρόπο άσκησης της γεωργικής δραστηριότητας έκτοτε. Η ενδιάμεση αναθεώρηση του 2003 συνέδεσε αποκλειστικά την στήριξη της γεωργίας με την προστασία της γεωργικής γης και την φιλοπεριβαλλοντική ανάπτυξη, μέσα από τα αγροπεριβαλλοντικά μέτρα και τον ΙΙ Πυλώνα της ΚΑΠ, για την περίοδο 2007 - 2013.
Από τη μια πλευρά έχουμε τον κόσμο των τεχνοκρατών της ΕΕ, με τις πολιτικές επιλογές που επιζητούν την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων για να υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί τους, ενώ από την απέναντι πλευρά αντιστέκονται οι ντόπιοι που ζουν και μοχθούν καθημερινά στον τόπο τους. Μερικά από τα μέτρα είναι κατασταλτικά (με μείωση των ενισχύσεων) κάτι που δημιουργεί απέχθεια στους αγρότες, ενώ τα υπόλοιπα είναι γραφειοκρατικά (αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στην Ελλάδα), με αποτέλεσμα να αποτρέπουν κάθε «πράσινη» επένδυση στον αγροτικό τομέα. Αν θέλουμε ειλικρινά να έχουμε αγροτική ανάπτυξη φιλικά προσκείμενη προς το περιβάλλον, το ζητούμενο πρέπει να είναι να ξεφύγουμε από το σημερινό «βάλτωμα» και το μαρασμό της υπαίθρου. Πρέπει να δημιουργηθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και ειδικότερα στην «αγροτική» και «τουριστική» Ελλάδα, συνθήκες ανάπτυξης της υπαίθρου με σωστή «οικολογική» ενημέρωση από τους κατάλληλους επιστήμονες, ουσιαστική συνεννόηση με σαφείς ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους, εγγυήσεις για το αύριο, τεκμηριωμένες προτάσεις, εναλλακτικές στρατηγικές και μακρόπνοος σχεδιασμός.
Ο αγρότης αυτήν τη στιγμή διερωτάται για το μέλλον του και προσπαθεί να καταλάβει μέσα από τη δυσκινησία και την ψυχολογική άρνηση που προκαλεί ο φόβος της αλλαγής όταν έρχεται από τρίτους (σε αυτήν την περίπτωση το κράτος) κάπως ξαφνικά χωρίς την προαπαιτούμενη παιδεία και χωρίς τη δική του βούληση και επιλογή. Η πολιτεία καλείται να ενημερώσει τους αγρότες για την αναγκαιότητα των αλλαγών αυτών, ώστε τα προϊόντα που παράγουν να είναι ποιοτικά και εμπορεύσιμα, οι γεωργικές πραχτικές τεχνολογικά αναβαθμισμένες και η οικονομική προσέγγιση να δίνει οικονομική ευρωστία και προοπτική ανάπτυξης του επαγγελματικού αυτού κλάδου, ο οποίος για χρόνια ακολουθεί ένα συγκεκριμένο συνδικαλιστικό μοντέλο.
Μέθοδοι καλλιέργειας φιλικές προς το περιβάλλον (βιολογικά, πιστοποιημένα), Βιοποικιλότητα, γεωργία ακριβείας, εφαρμογές και δράσεις αποκατάστασης φυσικού περιβάλλοντος, (π.χ. απονιτροποίηση, ελεγχόμενη θρέψη - λίπανση, ελεγχόμενη άρδευση κ.λ.π.), γεωργία εναρμονισμένη με το περιβάλλον (κλιματολογικές - εδαφολογικές συνθήκες, πολιτιστική κληρονομιά), προβλήματα ρύπανσης - μόλυνσης υδάτων (επιφανειακών - υπόγειων), εδάφους, ατμόσφαιρας. (βιοκτόνα, λιπάσματα, γεωργικές βιομηχανίες), είναι μερικά από τα προβλήματα που καλούνται οι υπεύθυνοι χάραξης της αγροτικής πολιτικής να αντιμετωπίσουν τα επόμενα χρόνια.
4 Ιουν 2008
Αγοράζουν 1 και πουλάνε… 5 στην Ελλάδα και 2,5 στο Βέλγιο, γιατί;
Το άνοιγμα της ψαλίδας στα φρουτολαχανικά μεταξύ τιμής παραγωγού και τιμής καταναλωτή στην Ελλάδα είναι 1 προς 5, ενώ στο Βέλγιο 1 προς 2,5. Αυτό σημαίνει ότι ένα προϊόν αξίας 1 ευρώ για τον παραγωγό, ο Έλληνας καταναλωτής το προμηθεύεται 5 ευρώ, ενώ ο Βέλγος 2,5 ευρώ, δηλαδή στη μισή τιμή. Με αυτό τον τρόπο στη χώρα μας, ούτε ο καταναλωτής μπορεί να αγοράζει μεγάλες ποσότητες, ούτε ο παραγωγός έχει περιθώριο να ζητήσει μεγαλύτερες τιμές. Οι πολιτικοί εδώ και πολλά χρόνια συζητάνε ακαδημαϊκά και υποστηρίζουν ότι η «διαδρομή» από το ράφι στο χωράφι, ευθύνεται για αυτή τη μεγάλη διαφορά στις τιμές, αλλά δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εφαρμόσουν κάποιο μέτρο, για να βελτιώσουν την «αγορά» προς όφελος του παραγωγού και του καταναλωτή.
Το πρώτο βήμα σε αυτή τη «διαδρομή» είναι η λαχαναγορά. Έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ για το 2002 και 2003, έδειξε ότι στην Αθήνα ποσοστό μόλις 20% διακινείται μέσω της λαχαναγοράς, 25% των οπωροκηπευτικών από τις αλυσίδες των Σούπερ Μάρκετς, ενώ ποσοστό 55% διακινείται χωρίς τιμολόγια. Ως γνωστόν από το 1982/83 συζητείται η δημιουργία λαχαναγορών στην Ελλάδα στα πλαίσια και της συνεταιριστικής ανάπτυξης, όμως τα συμφέροντα των εμπόρων ήταν ισχυρότερα. Με τα σημερινά δεδομένα κρίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη βελτίωσης των συνθηκών λειτουργίας των λαχαναγορών προκειμένου να εξυγιανθεί το σύστημα διακίνησης των νωπών οπωροκηπευτικών. Για να ανακαλύψουμε γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά στη ψαλίδα τιμών μεταξύ Βελγίου και Ελλάδας, έπρεπε να δούμε από κοντά τι συμβαίνει. Πως μπορούν και τι διαδικασίες ακολουθούν εκεί και μπορούν να απολαμβάνουν τέτοιες τιμές. Έτσι επισκέφτηκα το δημοπρατήριο στη λαχαναγορά Mέχελεν, που εμπορεύεται φρούτα και κυρίως λαχανικά και βρίσκεται περίπου 25 χιλ. έξω από τις Βρυξέλλες. Εκεί «ανακάλυψαν» το αυτονόητο ότι αν δεν υπάρξουν θεσμικές αλλαγές δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι με μέτρα «ασπιρίνες».
Η συγκεκριμένη λαχαναγορά τροφοδοτεί την αγορά των Βρυξελλών, αλλά και άλλων πόλεων του Βελγίου, ενώ έχει και έντονο εξαγωγικό χαρακτήρα (κυρίως προς Γερμανία, Γαλλία και Ολλανδία). Η συνολική έκταση του χώρου του Δημοπρατηρίου του Μέχελεν είναι 500 στρέμματα. Από αυτά 240 στρέμματα είναι στεγασμένος χώρος, εκ των οποίων τα 120 στρέμματα ψυγεία.
Οι παραγωγοί μέλη του συνεταιριστικού δημοπρατηρίου στο Μέχελεν απολαμβάνουν τις κάτωθι υπηρεσίες:
1. Πληροφόρηση από τα αρχεία του συνεταιρισμού, για την διακίνηση της γεωργικής παραγωγής των προηγούμενων ετών
2. Δήλωση της επιλεγόμενης πρόθεσης παραγωγής, για την ερχόμενη καλλιεργητική περίοδο
3. Παρακολούθηση των καλλιεργειών από γεωτεχνικούς της οργάνωσης, που πραγματοποιούν μερικές χιλιάδες χημικές αναλύσεις
4. Έλεγχος της ποιότητας και ποσότητας όταν προσκομίζονται τα προϊόντα
5. Εκφόρτωση και τοποθέτηση των προϊόντων στο χώρο
6. Δημοπράτηση των προϊόντων το επόμενο πρωί, στο ¨ρολόι¨- δημοπρατήριο
7. Τιμολόγηση των πωληθέντων προϊόντων
8. Φόρτωση στα μέσα μεταφοράς
9. Κατάθεση των χρημάτων στο λογαριασμό του παραγωγού από τον Συνεταιρισμό, το αργότερο μέσα σε δύο εβδομάδες
10. Η οργάνωση έχει προμηθευτικό τμήμα και διαθέτει γεωργικά εφόδια στα μέλη του, σε χονδρικές τιμές.
Για όλες τις ανωτέρω εργασίες ο συνεταιρισμός κατακρατεί ποσοστό μόλις 2,5% επί της τιμής πώλησης και τα χρήματα αυτά καλύπτουν εκτός των εξόδων της Οργάνωσης και τη δυνατότητα πραγματοποίησης μελλοντικών επενδύσεων (συγκριτικά στην Λαχαναγορά της Αθήνας μόνο οι φορτοεκφορτωτές εισπράττουν ποσοστό περίπου 15 - 20 %).
Μια σύγκριση του τρόπου εμπορίας φρουτολαχανικών στο Βέλγιο και στην Ελλάδα, παρουσιάζουμε αποκλειστικά. Έχουμε λοιπόν τα εξής:
Εμπορία των οπωροκηπευτικών στο Βέλγιο
Η αγορά στο δημοπρατήριο του Μέχελεν είναι μια συνεταιριστική οργάνωση που αποτελείται από 2.500 μέλη - συνέταιρους. Ιδρύθηκε το 1950 και σιγά-σιγά επεκτάθηκε. Βρίσκεται σε ένα αγροτικό χώρο 500 στρεμμάτων, με στεγασμένους χώρους 250 στρεμμάτων εκ των οποίων τα 120 στρέμματα είναι ψυκτικοί θάλαμοι. Απασχολεί περίπου 220 υπαλλήλους και έχει ετήσιο τζίρο 230 εκατομμύρια ευρώ. Οι αγρότες - μέλη δηλώνουν ετησίως το είδος και τις ποσότητες των προϊόντων που σκοπεύουν να παράγουν και τις οποίες είναι υποχρεωμένοι να προσκομίσουν στο σύνολό τους, διότι με βάσει αυτές τις δηλώσεις ο συνεταιρισμός προβαίνει στις απαιτούμενες προεργασίες για την διάθεση τους. Στην περίπτωση που για οποιαδήποτε λόγο κάποιος αγρότης δεν προσκομίσει την προκαθορισμένη παραγωγή, υποχρεούται να καταβάλει αποζημίωση στον συνεταιρισμό. Ακόμη και στην περίπτωση που έχει συμβεί κάποια καταστροφή της καλλιέργειας, εξετάζεται με ιδιαίτερη προσοχή για να διαπιστωθεί αν έχει συμβεί με δική του υπαιτιότητα, οπότε και πάλι είναι υπόλογος και υποχρεωμένος να αποδώσει στον συνεταιρισμό την αποζημίωση που αναλογεί. Κατά την διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου η καλλιέργεια παρακολουθείται από γεωτεχνικούς της οργάνωσης οι οποίοι πραγματοποιούν συνεχείς έλεγχους, ενώ παράλληλα εκτελούνται χημικές αναλύσεις τόσο στο έδαφος όσο και στα τελικά προϊόντα για να διαπιστωθεί αν έγινε η ενδεδειγμένη χρήση των λιπασμάτων και των φυτοφαρμάκων. Τα προς διάθεση προϊόντα έρχονται συσκευασμένα από τον παραγωγό στον συνεταιρισμό, ο οποίος δηλώνει εγγράφως το είδος, την ποικιλία, την ποσότητα αλλά και την ποιότητα (π.χ. η τομάτα έχει 22 ποιοτικές κατηγορίες κατάταξης). Ο έλεγχος στον συνεταιρισμό είναι δειγματοληπτικός, αλλά στην περίπτωση που διαπιστωθεί παρατυπία εκ μέρους κάποιου παραγωγού, τότε οι κυρώσεις είναι αυστηρότατες. Ακολουθεί η εκφόρτωση των προϊόντων με τη χρήση μηχανημάτων και προσωπικού της οργάνωσης, σε συγκεκριμένους χώρους και η τοποθέτηση τους στα ψυγεία της εγκατάστασης, σε θέσεις που ελέγχονται και προσδιορίζονται ηλεκτρονικά. Η εκφόρτωση των προϊόντων γίνεται από τις 10.00 πμ έως τις 7.00 μμ. Ακολουθεί μεταξύ 7.00 - 8.00μμ συγκέντρωση των στοιχείων των οπωρολαχανικών που έχουν προσκομιστεί, και μετά τις 8.00 οι ενδιαφερόμενοι έμποροι μπορούν να πληροφορηθούν τις διαθέσιμες ποσότητες, επισκεπτόμενοι την ηλεκτρονική διεύθυνση της οργάνωσης. Την επόμενη μέρα, από τις 5.00 - 8.00πμ όλα τα προϊόντα διατίθενται στο δημοπρατήριο με τη ακόλουθη διαδικασία. Οι έμποροι προμηθεύονται από το λογιστήριο μια ειδική ηλεκτρονική κάρτα και παρακολουθούν σε μια ειδική αίθουσα τη δημοπράτηση των προϊόντων. Η τιμή εκκίνησης είναι υψηλή, αλλά οι έμποροι περιμένουν να αρχίσει να πέφτει ηλεκτρονικά, μέχρι να φθάσει σε συμφέρουσα τιμή για να αγοράσουν. Ο κίνδυνος να μην προλάβουν να κατοχυρώσουν τις ποσότητες των προϊόντων που επιθυμούν στην επιδιωκόμενη ποιότητα, τους ωθεί να κλείνουν τις παραγγελίες σε αρκετά ψηλή τιμή, προς όφελος των παραγωγών. Την στιγμή που ο έμπορος κατοχυρώνει μια ποσότητα ενός προϊόντος αυτόματα το αντίστοιχο ποσό φεύγει από τον τραπεζικό του λογαριασμό και πηγαίνει στον συνεταιρισμό. Συγχρόνως στο λογιστήριο εκτυπώνεται ηλεκτρονικά το τιμολόγιο με τα στοιχεία του εμπόρου και τις συγκεκριμένες ποσότητες που δημοπρατήθηκαν, ενώ παράλληλα δίδεται εντολή στους φοροεκφορτωτές να μεταφερθεί η ζητούμενη ποσότητα στο σημείο φόρτωσης (ράμπα) από το οποίο θα παραδοθεί στο μεταφορικό μέσο του εμπόρου. Η διαδικασία αυτή γίνεται με ταχύτητα, αποτελεσματικότητα και διαφάνεια. Στην περίπτωση που μια ποσότητα μείνει αδιάθετη, αποσύρεται για να καταστραφεί. Προηγουμένως όμως ειδοποιούνται φιλανθρωπικές οργανώσεις να έλθουν με δικά τους μέσα να την παραλάβουν, εφόσον τους ενδιαφέρει, εντελώς δωρεάν. Για τον λόγο αυτό οι αζήτητες ποσότητες μεταφέρονται σε ειδικό χώρο- ψυγείο στον οποίο παραμένουν για ένα 24ωρο. Αν στο διάστημα αυτό δεν εκδηλωθεί ενδιαφέρον τότε οδηγούνται για καταστροφή. Ο μέσος όρος της τιμής που επιτυγχάνει το κάθε είδος κατά ποικιλία και ποιότητα στο διάστημα μιας εβδομάδας δημοπράτησης αποτελεί και την τιμή με την οποία θα πληρωθεί ο παραγωγός. Η πληρωμή του γίνεται το αργότερο δύο εβδομάδες μετά την προσκόμιση των προϊόντων του στο δημοπρατήριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι για όλη τη διαδικασία, από τη δήλωση καλλιέργειας , την παρακολούθηση, τον έλεγχο την εκφόρτωση, την δημοπράτηση, την τιμολόγηση και την φόρτωση, ο συνεταιρισμός παίρνει προμήθεια μόνο 2,5%. Από αυτή την προμήθεια πληρώνει τους μισθούς των 220 μελών του προσωπικού όπως επίσης εξασφαλίζονται και κεφάλαια επενδύσεων για το μέλλον. Παράλληλα ο συνεταιρισμός διαθέτει για τα μέλη του αποθηκευτικούς χώρους και μέσα συσκευασίας (τελάρα, κλούβες, υλικά συσκευασίας), που παρέχονται με κάποια πρόσθετη επιβάρυνση. Αξιοσημείωτη είναι η καθαριότητα που επικρατεί στους χώρους της λαχαναγοράς. Κάθε μέρα στο διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του τέλους της δημοπρασίας και της έναρξης εκφόρτωσης των νέων προϊόντων γίνεται γενική καθαριότητα των χώρων με ειδικά μηχανήματα, ενώ μια φορά την εβδομάδα οι εγκαταστάσεις κλείνουν για να καθαριστούν και να πλυθούν διεξοδικά.
Εμπορία των νωπών οπωροκηπευτικών στην Ελλάδα
Οι εμπορικές επιχειρήσεις που ασχολούνται με τη διακίνηση νωπών οπωρολαχανικών στην Ελλάδα ανέρχονται σε 26.000 περίπου, τη στιγμή που στη Γερμανία για παράδειγμα είναι μόλις 210 και όπως είναι γνωστό η γερμανική αγορά δεν είναι μόνο μια σημαντικά μεγαλύτερη αγορά από άποψης καταναλωτών, αλλά είναι επίσης σημαντικό διαμετακομιστικό κέντρο για όλη την Κεντρική Ευρώπη. Θα πρέπει να σημειωθεί βέβαια ότι πολλές από τις δηλούμενες ελληνικές εμπορικές επιχειρήσεις διαθέτουν απλώς έναν αριθμό φορολογικού μητρώου ή ένα μικρό μέσο μεταφοράς, χωρίς μονάδες συσκευασίας ή κάποιες εγκαταστάσεις συντήρησης, με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για το κόστος διακίνησης, όσο και για την υγεία του καταναλωτή. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την έρευνα που πραγματοποίησε η ΠΑΣΕΓΕΣ για τα έτη 2002 και 2003 και είχε σαν στόχο να εξακριβωθεί αν αληθεύει η φήμη που διαδιδόταν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι οι παραγωγοί επωφελούνται από τις ψηλές τιμές που έχουν τα αγροτικά προϊόντα στον καταναλωτή, καταλήγουν σε ορισμένα συμπεράσματα που πραγματικά προκαλούν έκπληξη. Στην Αθήνα ποσοστό μόλις 20% διακινείται μέσω της λαχαναγοράς, 25% των οπωροκηπευτικών από τις αλυσίδες των Σούπερ Μάρκετς, ενώ ποσοστό 55% διακινείται χωρίς τιμολόγια. Είναι εντυπωσιακό το ύψος των διακινουμένων προϊόντων χωρίς τιμολόγια και μάλιστα όταν αναφερόμαστε στην αγορά της πρωτεύουσας και όχι σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ελλάδας. Στην Κεντρική Λαχαναγορά σημειώνονται επίσης και φαινόμενα υπερτιμολογήσεων και υποτιμολογήσεων, δηλαδή τα τιμολόγια δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές τιμές των διακινουμένων προϊόντων αλλά διαμορφώνονται ανάλογα με τα συμφέροντα των εμπορικών κυκλωμάτων της παραοικονομίας. Σημαντικό επίσης είναι το κόστος μεταφοράς, αλλά και το κόστος φορτοεκφόρτωσης. Όλες αυτές οι πρόσθετες επιβαρύνσεις είναι κατά παράδοξο τρόπο πολύ υψηλότερες ακόμη και από την τιμή που εισπράττει ο γεωργός που τα παράγει και παράλληλα ανεβάζουν το κόστος των γεωργικών προϊόντων για τον καταναλωτή σε επίπεδα πολύ ανώτερα από αυτά θα έπρεπε να κυμαίνονται. Το δυσάρεστο είναι ότι οι συνεταιριστικές οργανώσεις δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν τους δικούς τους χώρους μέσα στις λαχαναγορές παρόλο που κατά περιόδους ενθαρρύνθηκαν από την πολιτεία για το σκοπό αυτό. Βασική αιτία ήταν ότι οι δικές τους εμπορικές επιχειρήσεις δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν ανταγωνιστικά μέσα στη λαχαναγορά που λειτουργεί με τους κανόνες που προαναφέρθηκαν και που διέπουν σήμερα τη διακίνηση των γεωργικών προϊόντων.
Το πρώτο βήμα σε αυτή τη «διαδρομή» είναι η λαχαναγορά. Έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ για το 2002 και 2003, έδειξε ότι στην Αθήνα ποσοστό μόλις 20% διακινείται μέσω της λαχαναγοράς, 25% των οπωροκηπευτικών από τις αλυσίδες των Σούπερ Μάρκετς, ενώ ποσοστό 55% διακινείται χωρίς τιμολόγια. Ως γνωστόν από το 1982/83 συζητείται η δημιουργία λαχαναγορών στην Ελλάδα στα πλαίσια και της συνεταιριστικής ανάπτυξης, όμως τα συμφέροντα των εμπόρων ήταν ισχυρότερα. Με τα σημερινά δεδομένα κρίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη βελτίωσης των συνθηκών λειτουργίας των λαχαναγορών προκειμένου να εξυγιανθεί το σύστημα διακίνησης των νωπών οπωροκηπευτικών. Για να ανακαλύψουμε γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά στη ψαλίδα τιμών μεταξύ Βελγίου και Ελλάδας, έπρεπε να δούμε από κοντά τι συμβαίνει. Πως μπορούν και τι διαδικασίες ακολουθούν εκεί και μπορούν να απολαμβάνουν τέτοιες τιμές. Έτσι επισκέφτηκα το δημοπρατήριο στη λαχαναγορά Mέχελεν, που εμπορεύεται φρούτα και κυρίως λαχανικά και βρίσκεται περίπου 25 χιλ. έξω από τις Βρυξέλλες. Εκεί «ανακάλυψαν» το αυτονόητο ότι αν δεν υπάρξουν θεσμικές αλλαγές δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι με μέτρα «ασπιρίνες».
Η συγκεκριμένη λαχαναγορά τροφοδοτεί την αγορά των Βρυξελλών, αλλά και άλλων πόλεων του Βελγίου, ενώ έχει και έντονο εξαγωγικό χαρακτήρα (κυρίως προς Γερμανία, Γαλλία και Ολλανδία). Η συνολική έκταση του χώρου του Δημοπρατηρίου του Μέχελεν είναι 500 στρέμματα. Από αυτά 240 στρέμματα είναι στεγασμένος χώρος, εκ των οποίων τα 120 στρέμματα ψυγεία.
Οι παραγωγοί μέλη του συνεταιριστικού δημοπρατηρίου στο Μέχελεν απολαμβάνουν τις κάτωθι υπηρεσίες:
1. Πληροφόρηση από τα αρχεία του συνεταιρισμού, για την διακίνηση της γεωργικής παραγωγής των προηγούμενων ετών
2. Δήλωση της επιλεγόμενης πρόθεσης παραγωγής, για την ερχόμενη καλλιεργητική περίοδο
3. Παρακολούθηση των καλλιεργειών από γεωτεχνικούς της οργάνωσης, που πραγματοποιούν μερικές χιλιάδες χημικές αναλύσεις
4. Έλεγχος της ποιότητας και ποσότητας όταν προσκομίζονται τα προϊόντα
5. Εκφόρτωση και τοποθέτηση των προϊόντων στο χώρο
6. Δημοπράτηση των προϊόντων το επόμενο πρωί, στο ¨ρολόι¨- δημοπρατήριο
7. Τιμολόγηση των πωληθέντων προϊόντων
8. Φόρτωση στα μέσα μεταφοράς
9. Κατάθεση των χρημάτων στο λογαριασμό του παραγωγού από τον Συνεταιρισμό, το αργότερο μέσα σε δύο εβδομάδες
10. Η οργάνωση έχει προμηθευτικό τμήμα και διαθέτει γεωργικά εφόδια στα μέλη του, σε χονδρικές τιμές.
Για όλες τις ανωτέρω εργασίες ο συνεταιρισμός κατακρατεί ποσοστό μόλις 2,5% επί της τιμής πώλησης και τα χρήματα αυτά καλύπτουν εκτός των εξόδων της Οργάνωσης και τη δυνατότητα πραγματοποίησης μελλοντικών επενδύσεων (συγκριτικά στην Λαχαναγορά της Αθήνας μόνο οι φορτοεκφορτωτές εισπράττουν ποσοστό περίπου 15 - 20 %).
Μια σύγκριση του τρόπου εμπορίας φρουτολαχανικών στο Βέλγιο και στην Ελλάδα, παρουσιάζουμε αποκλειστικά. Έχουμε λοιπόν τα εξής:
Εμπορία των οπωροκηπευτικών στο Βέλγιο
Η αγορά στο δημοπρατήριο του Μέχελεν είναι μια συνεταιριστική οργάνωση που αποτελείται από 2.500 μέλη - συνέταιρους. Ιδρύθηκε το 1950 και σιγά-σιγά επεκτάθηκε. Βρίσκεται σε ένα αγροτικό χώρο 500 στρεμμάτων, με στεγασμένους χώρους 250 στρεμμάτων εκ των οποίων τα 120 στρέμματα είναι ψυκτικοί θάλαμοι. Απασχολεί περίπου 220 υπαλλήλους και έχει ετήσιο τζίρο 230 εκατομμύρια ευρώ. Οι αγρότες - μέλη δηλώνουν ετησίως το είδος και τις ποσότητες των προϊόντων που σκοπεύουν να παράγουν και τις οποίες είναι υποχρεωμένοι να προσκομίσουν στο σύνολό τους, διότι με βάσει αυτές τις δηλώσεις ο συνεταιρισμός προβαίνει στις απαιτούμενες προεργασίες για την διάθεση τους. Στην περίπτωση που για οποιαδήποτε λόγο κάποιος αγρότης δεν προσκομίσει την προκαθορισμένη παραγωγή, υποχρεούται να καταβάλει αποζημίωση στον συνεταιρισμό. Ακόμη και στην περίπτωση που έχει συμβεί κάποια καταστροφή της καλλιέργειας, εξετάζεται με ιδιαίτερη προσοχή για να διαπιστωθεί αν έχει συμβεί με δική του υπαιτιότητα, οπότε και πάλι είναι υπόλογος και υποχρεωμένος να αποδώσει στον συνεταιρισμό την αποζημίωση που αναλογεί. Κατά την διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου η καλλιέργεια παρακολουθείται από γεωτεχνικούς της οργάνωσης οι οποίοι πραγματοποιούν συνεχείς έλεγχους, ενώ παράλληλα εκτελούνται χημικές αναλύσεις τόσο στο έδαφος όσο και στα τελικά προϊόντα για να διαπιστωθεί αν έγινε η ενδεδειγμένη χρήση των λιπασμάτων και των φυτοφαρμάκων. Τα προς διάθεση προϊόντα έρχονται συσκευασμένα από τον παραγωγό στον συνεταιρισμό, ο οποίος δηλώνει εγγράφως το είδος, την ποικιλία, την ποσότητα αλλά και την ποιότητα (π.χ. η τομάτα έχει 22 ποιοτικές κατηγορίες κατάταξης). Ο έλεγχος στον συνεταιρισμό είναι δειγματοληπτικός, αλλά στην περίπτωση που διαπιστωθεί παρατυπία εκ μέρους κάποιου παραγωγού, τότε οι κυρώσεις είναι αυστηρότατες. Ακολουθεί η εκφόρτωση των προϊόντων με τη χρήση μηχανημάτων και προσωπικού της οργάνωσης, σε συγκεκριμένους χώρους και η τοποθέτηση τους στα ψυγεία της εγκατάστασης, σε θέσεις που ελέγχονται και προσδιορίζονται ηλεκτρονικά. Η εκφόρτωση των προϊόντων γίνεται από τις 10.00 πμ έως τις 7.00 μμ. Ακολουθεί μεταξύ 7.00 - 8.00μμ συγκέντρωση των στοιχείων των οπωρολαχανικών που έχουν προσκομιστεί, και μετά τις 8.00 οι ενδιαφερόμενοι έμποροι μπορούν να πληροφορηθούν τις διαθέσιμες ποσότητες, επισκεπτόμενοι την ηλεκτρονική διεύθυνση της οργάνωσης. Την επόμενη μέρα, από τις 5.00 - 8.00πμ όλα τα προϊόντα διατίθενται στο δημοπρατήριο με τη ακόλουθη διαδικασία. Οι έμποροι προμηθεύονται από το λογιστήριο μια ειδική ηλεκτρονική κάρτα και παρακολουθούν σε μια ειδική αίθουσα τη δημοπράτηση των προϊόντων. Η τιμή εκκίνησης είναι υψηλή, αλλά οι έμποροι περιμένουν να αρχίσει να πέφτει ηλεκτρονικά, μέχρι να φθάσει σε συμφέρουσα τιμή για να αγοράσουν. Ο κίνδυνος να μην προλάβουν να κατοχυρώσουν τις ποσότητες των προϊόντων που επιθυμούν στην επιδιωκόμενη ποιότητα, τους ωθεί να κλείνουν τις παραγγελίες σε αρκετά ψηλή τιμή, προς όφελος των παραγωγών. Την στιγμή που ο έμπορος κατοχυρώνει μια ποσότητα ενός προϊόντος αυτόματα το αντίστοιχο ποσό φεύγει από τον τραπεζικό του λογαριασμό και πηγαίνει στον συνεταιρισμό. Συγχρόνως στο λογιστήριο εκτυπώνεται ηλεκτρονικά το τιμολόγιο με τα στοιχεία του εμπόρου και τις συγκεκριμένες ποσότητες που δημοπρατήθηκαν, ενώ παράλληλα δίδεται εντολή στους φοροεκφορτωτές να μεταφερθεί η ζητούμενη ποσότητα στο σημείο φόρτωσης (ράμπα) από το οποίο θα παραδοθεί στο μεταφορικό μέσο του εμπόρου. Η διαδικασία αυτή γίνεται με ταχύτητα, αποτελεσματικότητα και διαφάνεια. Στην περίπτωση που μια ποσότητα μείνει αδιάθετη, αποσύρεται για να καταστραφεί. Προηγουμένως όμως ειδοποιούνται φιλανθρωπικές οργανώσεις να έλθουν με δικά τους μέσα να την παραλάβουν, εφόσον τους ενδιαφέρει, εντελώς δωρεάν. Για τον λόγο αυτό οι αζήτητες ποσότητες μεταφέρονται σε ειδικό χώρο- ψυγείο στον οποίο παραμένουν για ένα 24ωρο. Αν στο διάστημα αυτό δεν εκδηλωθεί ενδιαφέρον τότε οδηγούνται για καταστροφή. Ο μέσος όρος της τιμής που επιτυγχάνει το κάθε είδος κατά ποικιλία και ποιότητα στο διάστημα μιας εβδομάδας δημοπράτησης αποτελεί και την τιμή με την οποία θα πληρωθεί ο παραγωγός. Η πληρωμή του γίνεται το αργότερο δύο εβδομάδες μετά την προσκόμιση των προϊόντων του στο δημοπρατήριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι για όλη τη διαδικασία, από τη δήλωση καλλιέργειας , την παρακολούθηση, τον έλεγχο την εκφόρτωση, την δημοπράτηση, την τιμολόγηση και την φόρτωση, ο συνεταιρισμός παίρνει προμήθεια μόνο 2,5%. Από αυτή την προμήθεια πληρώνει τους μισθούς των 220 μελών του προσωπικού όπως επίσης εξασφαλίζονται και κεφάλαια επενδύσεων για το μέλλον. Παράλληλα ο συνεταιρισμός διαθέτει για τα μέλη του αποθηκευτικούς χώρους και μέσα συσκευασίας (τελάρα, κλούβες, υλικά συσκευασίας), που παρέχονται με κάποια πρόσθετη επιβάρυνση. Αξιοσημείωτη είναι η καθαριότητα που επικρατεί στους χώρους της λαχαναγοράς. Κάθε μέρα στο διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του τέλους της δημοπρασίας και της έναρξης εκφόρτωσης των νέων προϊόντων γίνεται γενική καθαριότητα των χώρων με ειδικά μηχανήματα, ενώ μια φορά την εβδομάδα οι εγκαταστάσεις κλείνουν για να καθαριστούν και να πλυθούν διεξοδικά.
Εμπορία των νωπών οπωροκηπευτικών στην Ελλάδα
Οι εμπορικές επιχειρήσεις που ασχολούνται με τη διακίνηση νωπών οπωρολαχανικών στην Ελλάδα ανέρχονται σε 26.000 περίπου, τη στιγμή που στη Γερμανία για παράδειγμα είναι μόλις 210 και όπως είναι γνωστό η γερμανική αγορά δεν είναι μόνο μια σημαντικά μεγαλύτερη αγορά από άποψης καταναλωτών, αλλά είναι επίσης σημαντικό διαμετακομιστικό κέντρο για όλη την Κεντρική Ευρώπη. Θα πρέπει να σημειωθεί βέβαια ότι πολλές από τις δηλούμενες ελληνικές εμπορικές επιχειρήσεις διαθέτουν απλώς έναν αριθμό φορολογικού μητρώου ή ένα μικρό μέσο μεταφοράς, χωρίς μονάδες συσκευασίας ή κάποιες εγκαταστάσεις συντήρησης, με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για το κόστος διακίνησης, όσο και για την υγεία του καταναλωτή. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την έρευνα που πραγματοποίησε η ΠΑΣΕΓΕΣ για τα έτη 2002 και 2003 και είχε σαν στόχο να εξακριβωθεί αν αληθεύει η φήμη που διαδιδόταν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι οι παραγωγοί επωφελούνται από τις ψηλές τιμές που έχουν τα αγροτικά προϊόντα στον καταναλωτή, καταλήγουν σε ορισμένα συμπεράσματα που πραγματικά προκαλούν έκπληξη. Στην Αθήνα ποσοστό μόλις 20% διακινείται μέσω της λαχαναγοράς, 25% των οπωροκηπευτικών από τις αλυσίδες των Σούπερ Μάρκετς, ενώ ποσοστό 55% διακινείται χωρίς τιμολόγια. Είναι εντυπωσιακό το ύψος των διακινουμένων προϊόντων χωρίς τιμολόγια και μάλιστα όταν αναφερόμαστε στην αγορά της πρωτεύουσας και όχι σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ελλάδας. Στην Κεντρική Λαχαναγορά σημειώνονται επίσης και φαινόμενα υπερτιμολογήσεων και υποτιμολογήσεων, δηλαδή τα τιμολόγια δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές τιμές των διακινουμένων προϊόντων αλλά διαμορφώνονται ανάλογα με τα συμφέροντα των εμπορικών κυκλωμάτων της παραοικονομίας. Σημαντικό επίσης είναι το κόστος μεταφοράς, αλλά και το κόστος φορτοεκφόρτωσης. Όλες αυτές οι πρόσθετες επιβαρύνσεις είναι κατά παράδοξο τρόπο πολύ υψηλότερες ακόμη και από την τιμή που εισπράττει ο γεωργός που τα παράγει και παράλληλα ανεβάζουν το κόστος των γεωργικών προϊόντων για τον καταναλωτή σε επίπεδα πολύ ανώτερα από αυτά θα έπρεπε να κυμαίνονται. Το δυσάρεστο είναι ότι οι συνεταιριστικές οργανώσεις δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν τους δικούς τους χώρους μέσα στις λαχαναγορές παρόλο που κατά περιόδους ενθαρρύνθηκαν από την πολιτεία για το σκοπό αυτό. Βασική αιτία ήταν ότι οι δικές τους εμπορικές επιχειρήσεις δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν ανταγωνιστικά μέσα στη λαχαναγορά που λειτουργεί με τους κανόνες που προαναφέρθηκαν και που διέπουν σήμερα τη διακίνηση των γεωργικών προϊόντων.
30 Μαΐ 2008
Τα «διαμάντια» της ελληνικής γης πρέπει να λάμπουν παντοτινά
Είναι μιζέρια να βλέπεις τους πολιτικούς να κυνηγάνε να φορολογήσουν το κάθε χωραφάκι ή σπιτάκι από τον Έλληνα πολίτη, ενώ υπάρχει ένα διαμάντι που βγαίνει από την ελληνική γη, που αν αυξηθεί η παραγωγή του, θα κερδίσουν από το ΦΠΑ και τις εξαγωγές που θα φέρει πολλά περισσότερα. Μιλάμε για τον καπνό το διαμάντι της ελληνικής γης και για τις μοναδικές ανατολικές ποικιλίες (Μπασμά και Κατερίνης), όπως και για τα Βιρτζίνια με τις μοναδικές αρωματικές τους ιδιότητες. Δώστε τράνζιτ (αφορολόγητο) πετρέλαιο (όπως δίνεται στους εφοπλιστές) στους καλλιεργητές Βιρτζίνια για να συνεχίσουν να καλλιεργούν κύριοι υπουργοί και αφήστε τις συζητήσεις για την ενίσχυση της καπνοκαλλιέργειας !
Μετά την ολική αποδέσμευση του καπνού, δεν καλλιεργούνται με ξενικές ποικιλίες (μεγαλόφυλλα) στη χώρα μας παρά μόνο σε μερικές εκατοντάδες στρέμματα και αυτά στη Καλαμπάκα και τη Φθιώτιδα. Οι βασικοί λόγοι είναι η μικρή εμπορική αξία και το υψηλό κόστος παραγωγής. Χαρακτηριστικά σας αναφέρουμε ότι χρειάζονται 300 – 400 γρ. πετρέλαιο για κάθε κιλό καπνού ποικιλίας Βιρτζίνια και με τις τιμές του «μαύρου χρυσού» να ανεβαίνουν γίνεται «απαγορευτικό» το κόστος. Γιατί όμως επιμένουμε ότι πρέπει να συνεχιστεί η καλλιέργεια στην Ελλάδα; «Επειδή έχουν φυσικά αρώματα λόγω ηλιοφάνειας και ξηροθερμικών συνθηκών. Μπορεί να υστερούν σε λεπτότητα αλλά υπερτερούν σε αρώματα», μας λέει ο Κώστας Ζαχοκώστας, Γεωπόνος Καπνικού Σταθμού Έρευνας Καρδίτσας. Κάποια στιγμή η Κομισιόν θα απαγορεύσει στις καπνοβιομηχανίες να χρησιμοποιούν γλυκαντικές ουσίες στα τσιγάρα, τότε θα στραφούν στα αρωματικά Βιρτζίνια της Ελλάδας. Μια προσπάθεια για καλλιέργεια βιολογικού καπνού Βιρτζίνια γίνεται στο Αρχάνι της Φθιώτιδας.
«Ειδική έρευνα που έγινε στη καλλιέργεια βιολογικού καπνού στη Φθιώτιδα έδειξε ότι τα εδαφολογικά στοιχεία και το κλίμα βοηθάνε πολύ. Στην περιοχή δεν έχει εμφανιστεί περονόσπορος». Από Γενάρη θα μπορούν οι καπνοπαραγωγοί του Συνεταιρισμού Αρχανίου να βγάζουν ψιλοκομμένο βιολογικό καπνό. Ζητάνε χαμηλή φορολόγηση καπνού και χειροποίητων πούρων και τα αρμόδια υπουργεία, αλλά οι υπεύθυνοι τους απαντάνε με «αερολογίες». Συγκεκριμένα οι καπνοπαραγωγοί ζητάνε το 59% κατανάλωσης φόρου καπνού πώλησης να μετατραπεί σε 20% για μικρούς οικογενειακούς οικοτεχνικούς συνεταιρισμούς με χαμηλή ποσότητα πώλησης καπνού (7.000 κιλά) ανά έτος, ενώ αν υπερβούν το συγκεκριμένο όριο να υπάρξει κλιμακωτά αυξανόμενη φορολόγηση. Επίσης θέλουν μικρή συμβολική εγγύηση 7.000 ευρώ ανά συνεταιρισμό και όχι 300.000 ευρώ, όπως είναι για τους καπνοβιομήχανους.
Όσον αφορά τις ελληνικές ποικιλίες καλλιεργούνται σε μεγαλύτερο βαθμό στην Ελλάδα λόγω καλής εμπορικής τιμής. Ειδικά για την ποικιλία Κατερίνη πριν 3 χρόνια τα καπνά πουλάγανε 0,80 – 1,5 ευρώ ανά κιλό. Φέτος πουλήθηκαν πάνω από 4 ευρώ το κιλό και με το ποιοτικό παρακράτημα φτάνει 4,3 ευρώ το κιλό η εμπορική αξία. Τα αρνητικά στις ανατολικές ποικιλίες καπνού είναι η κουραστική καλλιέργεια, οι μεγάλες ηλικίες των παραγωγών και η μικρή παραγωγή. Η ποικιλία Κατερίνης (Σ53) καλλιεργείται σε περιοχές της Πιερίας της Ελασσόνας της Καλαμπάκας και της Κοζάνης, ενώ οι ποικιλίες Μπασμά στη Θράκη και στις Σέρρες.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια το 7 – 8% του χαρμανιού της Φιλιπς Μώρις περιελάμβανε ανατολικές ποικιλίες. Τώρα η καπνοβιομηχανία έχει περιορίσει τις ποσότητες στο μισό και αν περιοριστεί και άλλο η καλλιέργεια τότε θα πάψουν να τις χρησιμοποιούν. Αυτό το είδος των καπνών καλλιεργούν και στη γειτονική Τουρκία, αλλά τα τελευταία χρόνια εγκαταλείπεται η καλλιέργεια γιατί εκεί στρέφονται στο βαμβάκι.
«Θα είναι μεγάλο λάθος αν για οποιοδήποτε λόγο εγκαταλειφθεί η καλλιέργεια ανατολικών καπνών δεδομένου ότι θεωρούνται τα παγκόσμια διαμάντια στην διεθνή αγορά του καπνού. Ο λόγος είναι ότι όλες οι φημισμένες καπνοβιομηχανίες θέλουν να χρησιμοποιήσουν στα χαρμάνια τους αυτές τις ποικιλίες».
Μετά την ολική αποδέσμευση του καπνού, δεν καλλιεργούνται με ξενικές ποικιλίες (μεγαλόφυλλα) στη χώρα μας παρά μόνο σε μερικές εκατοντάδες στρέμματα και αυτά στη Καλαμπάκα και τη Φθιώτιδα. Οι βασικοί λόγοι είναι η μικρή εμπορική αξία και το υψηλό κόστος παραγωγής. Χαρακτηριστικά σας αναφέρουμε ότι χρειάζονται 300 – 400 γρ. πετρέλαιο για κάθε κιλό καπνού ποικιλίας Βιρτζίνια και με τις τιμές του «μαύρου χρυσού» να ανεβαίνουν γίνεται «απαγορευτικό» το κόστος. Γιατί όμως επιμένουμε ότι πρέπει να συνεχιστεί η καλλιέργεια στην Ελλάδα; «Επειδή έχουν φυσικά αρώματα λόγω ηλιοφάνειας και ξηροθερμικών συνθηκών. Μπορεί να υστερούν σε λεπτότητα αλλά υπερτερούν σε αρώματα», μας λέει ο Κώστας Ζαχοκώστας, Γεωπόνος Καπνικού Σταθμού Έρευνας Καρδίτσας. Κάποια στιγμή η Κομισιόν θα απαγορεύσει στις καπνοβιομηχανίες να χρησιμοποιούν γλυκαντικές ουσίες στα τσιγάρα, τότε θα στραφούν στα αρωματικά Βιρτζίνια της Ελλάδας. Μια προσπάθεια για καλλιέργεια βιολογικού καπνού Βιρτζίνια γίνεται στο Αρχάνι της Φθιώτιδας.
«Ειδική έρευνα που έγινε στη καλλιέργεια βιολογικού καπνού στη Φθιώτιδα έδειξε ότι τα εδαφολογικά στοιχεία και το κλίμα βοηθάνε πολύ. Στην περιοχή δεν έχει εμφανιστεί περονόσπορος». Από Γενάρη θα μπορούν οι καπνοπαραγωγοί του Συνεταιρισμού Αρχανίου να βγάζουν ψιλοκομμένο βιολογικό καπνό. Ζητάνε χαμηλή φορολόγηση καπνού και χειροποίητων πούρων και τα αρμόδια υπουργεία, αλλά οι υπεύθυνοι τους απαντάνε με «αερολογίες». Συγκεκριμένα οι καπνοπαραγωγοί ζητάνε το 59% κατανάλωσης φόρου καπνού πώλησης να μετατραπεί σε 20% για μικρούς οικογενειακούς οικοτεχνικούς συνεταιρισμούς με χαμηλή ποσότητα πώλησης καπνού (7.000 κιλά) ανά έτος, ενώ αν υπερβούν το συγκεκριμένο όριο να υπάρξει κλιμακωτά αυξανόμενη φορολόγηση. Επίσης θέλουν μικρή συμβολική εγγύηση 7.000 ευρώ ανά συνεταιρισμό και όχι 300.000 ευρώ, όπως είναι για τους καπνοβιομήχανους.
Όσον αφορά τις ελληνικές ποικιλίες καλλιεργούνται σε μεγαλύτερο βαθμό στην Ελλάδα λόγω καλής εμπορικής τιμής. Ειδικά για την ποικιλία Κατερίνη πριν 3 χρόνια τα καπνά πουλάγανε 0,80 – 1,5 ευρώ ανά κιλό. Φέτος πουλήθηκαν πάνω από 4 ευρώ το κιλό και με το ποιοτικό παρακράτημα φτάνει 4,3 ευρώ το κιλό η εμπορική αξία. Τα αρνητικά στις ανατολικές ποικιλίες καπνού είναι η κουραστική καλλιέργεια, οι μεγάλες ηλικίες των παραγωγών και η μικρή παραγωγή. Η ποικιλία Κατερίνης (Σ53) καλλιεργείται σε περιοχές της Πιερίας της Ελασσόνας της Καλαμπάκας και της Κοζάνης, ενώ οι ποικιλίες Μπασμά στη Θράκη και στις Σέρρες.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια το 7 – 8% του χαρμανιού της Φιλιπς Μώρις περιελάμβανε ανατολικές ποικιλίες. Τώρα η καπνοβιομηχανία έχει περιορίσει τις ποσότητες στο μισό και αν περιοριστεί και άλλο η καλλιέργεια τότε θα πάψουν να τις χρησιμοποιούν. Αυτό το είδος των καπνών καλλιεργούν και στη γειτονική Τουρκία, αλλά τα τελευταία χρόνια εγκαταλείπεται η καλλιέργεια γιατί εκεί στρέφονται στο βαμβάκι.
«Θα είναι μεγάλο λάθος αν για οποιοδήποτε λόγο εγκαταλειφθεί η καλλιέργεια ανατολικών καπνών δεδομένου ότι θεωρούνται τα παγκόσμια διαμάντια στην διεθνή αγορά του καπνού. Ο λόγος είναι ότι όλες οι φημισμένες καπνοβιομηχανίες θέλουν να χρησιμοποιήσουν στα χαρμάνια τους αυτές τις ποικιλίες».
29 Μαΐ 2008
Το «φάντασμα» της λειψυδρίας «αφυδατώνει» τα χωράφια και ανεβάζει το κόστος
Οι φόβοι ότι θα έχουμε έλλειψη νερού και φέτος, αλλά και στα επόμενα χρόνια, είναι υπαρκτοί. Η έλλειψη βροχών σε όλη την περίοδο του χειμώνα, η αδυναμία του εδάφους να συγκρατήσει τα νερό και η πτώση του υδροφόρου ορίζοντα, σε πολλές αγροτικές περιοχές της χώρας μας, είναι στοιχεία που συνθέτουν τη σημερινή εφιαλτική εικόνα, που δημιουργεί ανησυχίες για τα υδάτινα αποθέματα. Το πρόβλημα της λειψυδρίας ακουμπάει ήδη το σύνολο σχεδόν των αγροτικών νοικοκυριών της χώρας. Κανείς πολιτικός δεν θέλει να ασχοληθεί με ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα, ίσως γιατί φοβάται να πάρει «δύσκολες» αποφάσεις.
Οι γεωτρήσεις στερεύουν, άλλες εκβαθύνονται και σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει μια αναμφισβήτητη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα που ανησυχεί τον αγροτικό κόσμο. Το κράτος πρέπει να παρέμβει «σήμερα» και όχι «αύριο». Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε η επίκουρος καθηγήτρια του Χαροκόπειου Πανεπιστήμιου, κυρία Κάτια Λαζαρίδη, σε επιστημονική ημερίδα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, με τη συνεργασία του ελληνικού και του αυστριακού υπουργείου Εξωτερικών στη Βιέννη, οι κλιματικές αλλαγές θα έχουν μεταξύ άλλων ως αποτέλεσμα τη μεγάλη μείωση των επιφανειακών υδάτων και την πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Παράλληλα, θα επηρεαστούν αρνητικά οι ανθρώπινες δραστηριότητες, ενώ θα αυξηθεί κατακόρυφα η ζήτηση ενέργειας.
Ήδη παρατηρείται σημαντική μείωση στην ποσότητα νερού και αυτό όχι μόνο θα έχει επίδραση αρνητική στις καλλιέργειες, αλλά με τυχόν νέες γεωτρήσεις ή την εκβάθυνση των παλαιών, επιβαρύνεται σημαντικά ο αγρότης οικονομικά, σε μια εποχή που τα οικονομικά του δεν είναι σε καλή κατάσταση, με τη μείωση των εσόδων από τις καλλιέργειες, καθώς και τις αυξημένες τιμές του πετρελαίου.
Η αντιμετώπιση της λειψυδρίας στον Θεσσαλικό κάμπο, δεν μπορεί να γίνεται μόνο με την οικονομική «αιμορραγία» των ίδιων των αγροτών, που κάθε χρόνο «φορτώνονται» περισσότερο από τις οικονομικές υποχρεώσεις. Ήδη υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην εξέλιξη των έργων στην λίμνη Κάρλα, όπως και με το επί 25ετίας και πλέον «έργο» της εκτροπής του Αχελώου. Την ίδια στιγμή στη λίμνη Πλαστήρα, η στάθμη της άγγιξε τα 784,71 μέτρα. Το φετινό Φεβρουάριο έπεσαν στον ταμιευτήρα 9.469.050 κυβικά μέτρα νερού, όταν τον ίδιο μήνα την περασμένη χρονιά οι εισροές ανήλθαν σε 18.956.550 κυβικά μέτρα νερού. Το μήνα Μάρτιο δεν μπήκαν περισσότερα από 8.000.000 κυβικά μέτρα νερού, όταν οι εισροές για το 2007 τον ίδιο μήνα είχαν φτάσει στα 16.806.450 κυβικά μέτρα νερού.
Εκτιμάται ότι το σύνολο του νερού που αφαιρέθηκε από τα υπόγεια νερά όλης της Θεσσαλικής πεδιάδας ήταν της τάξης των 1.000 εκατ. κ.μ. νερού, γεγονός που προκάλεσε την πτώση της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα. Το ΓΕΩΤΕΕ επισημαίνει πως η στάθμη του νερού μειώθηκε κατά μέσον όρο, από 0-11 μέτρα στον νομό Καρδίτσας, 1-11 μέτρα στον νομό Τρικάλων, 5-25 μέτρα στον νομό Λάρισας, 10-15 μέτρα στον νομό Μαγνησίας. Στη Θεσσαλία λειτουργούν περίπου 30.000 γεωτρήσεις (το 1/3 συλλογικές και τα 2/3 ιδιωτικές).
Τα προβλήματα δεν αφορούν μόνο την Θεσσαλία, αφού με διαλείμματα θα διεξαχθεί φέτος, όπως όλα δείχνουν, η άρδευση και στη Βοιωτία, καθώς τα μειωμένα αποθέματα νερού μπορεί να μην επιτρέψουν την παροχή νερού από τον Μόρνο. Παράλληλα δεν υπάρχει θετική εξέλιξη με τη τοποθέτηση νέου πλωτού αντλιοστασίου στη Υλίκη και θα καθυστερήσει πολύ περισσότερο η κατασκευή του αγωγού που θα φέρνει επιπλέον ποσότητες νερού από την λίμνη.
Κυβερνητικές εξαγγελίες και μελέτες αλλαγής καλλιεργειών κατά καιρούς πάμπολλες. Μιλάνε οι υπεύθυνοι για επιτάχυνση των έργων, για ολοκλήρωση και απόδοση στους αγρότες των αρδευτικών δικτύων. Αυτοί όμως περιμένουν τα έργα και όχι τα λόγια για να δουν ορατά αποτελέσματα. Στο μέλλον το πρόβλημα θα οξύνεται, οι δυσκολίες με τις αρδεύσεις θα πολλαπλασιάζονται και η χρεοκοπία θα είναι η κατάληξη για ένα μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού, που προσπαθεί να παραμείνει στο επάγγελμα με δανεισμό από τις «χρυσοφόρες» τράπεζες, για να μην τα εγκαταλείψει όλα και οδηγηθεί στα αστικά κέντρα, ψάχνοντας για άλλο επάγγελμα.
Οι γεωτρήσεις στερεύουν, άλλες εκβαθύνονται και σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει μια αναμφισβήτητη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα που ανησυχεί τον αγροτικό κόσμο. Το κράτος πρέπει να παρέμβει «σήμερα» και όχι «αύριο». Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε η επίκουρος καθηγήτρια του Χαροκόπειου Πανεπιστήμιου, κυρία Κάτια Λαζαρίδη, σε επιστημονική ημερίδα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, με τη συνεργασία του ελληνικού και του αυστριακού υπουργείου Εξωτερικών στη Βιέννη, οι κλιματικές αλλαγές θα έχουν μεταξύ άλλων ως αποτέλεσμα τη μεγάλη μείωση των επιφανειακών υδάτων και την πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Παράλληλα, θα επηρεαστούν αρνητικά οι ανθρώπινες δραστηριότητες, ενώ θα αυξηθεί κατακόρυφα η ζήτηση ενέργειας.
Ήδη παρατηρείται σημαντική μείωση στην ποσότητα νερού και αυτό όχι μόνο θα έχει επίδραση αρνητική στις καλλιέργειες, αλλά με τυχόν νέες γεωτρήσεις ή την εκβάθυνση των παλαιών, επιβαρύνεται σημαντικά ο αγρότης οικονομικά, σε μια εποχή που τα οικονομικά του δεν είναι σε καλή κατάσταση, με τη μείωση των εσόδων από τις καλλιέργειες, καθώς και τις αυξημένες τιμές του πετρελαίου.
Η αντιμετώπιση της λειψυδρίας στον Θεσσαλικό κάμπο, δεν μπορεί να γίνεται μόνο με την οικονομική «αιμορραγία» των ίδιων των αγροτών, που κάθε χρόνο «φορτώνονται» περισσότερο από τις οικονομικές υποχρεώσεις. Ήδη υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην εξέλιξη των έργων στην λίμνη Κάρλα, όπως και με το επί 25ετίας και πλέον «έργο» της εκτροπής του Αχελώου. Την ίδια στιγμή στη λίμνη Πλαστήρα, η στάθμη της άγγιξε τα 784,71 μέτρα. Το φετινό Φεβρουάριο έπεσαν στον ταμιευτήρα 9.469.050 κυβικά μέτρα νερού, όταν τον ίδιο μήνα την περασμένη χρονιά οι εισροές ανήλθαν σε 18.956.550 κυβικά μέτρα νερού. Το μήνα Μάρτιο δεν μπήκαν περισσότερα από 8.000.000 κυβικά μέτρα νερού, όταν οι εισροές για το 2007 τον ίδιο μήνα είχαν φτάσει στα 16.806.450 κυβικά μέτρα νερού.
Εκτιμάται ότι το σύνολο του νερού που αφαιρέθηκε από τα υπόγεια νερά όλης της Θεσσαλικής πεδιάδας ήταν της τάξης των 1.000 εκατ. κ.μ. νερού, γεγονός που προκάλεσε την πτώση της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα. Το ΓΕΩΤΕΕ επισημαίνει πως η στάθμη του νερού μειώθηκε κατά μέσον όρο, από 0-11 μέτρα στον νομό Καρδίτσας, 1-11 μέτρα στον νομό Τρικάλων, 5-25 μέτρα στον νομό Λάρισας, 10-15 μέτρα στον νομό Μαγνησίας. Στη Θεσσαλία λειτουργούν περίπου 30.000 γεωτρήσεις (το 1/3 συλλογικές και τα 2/3 ιδιωτικές).
Τα προβλήματα δεν αφορούν μόνο την Θεσσαλία, αφού με διαλείμματα θα διεξαχθεί φέτος, όπως όλα δείχνουν, η άρδευση και στη Βοιωτία, καθώς τα μειωμένα αποθέματα νερού μπορεί να μην επιτρέψουν την παροχή νερού από τον Μόρνο. Παράλληλα δεν υπάρχει θετική εξέλιξη με τη τοποθέτηση νέου πλωτού αντλιοστασίου στη Υλίκη και θα καθυστερήσει πολύ περισσότερο η κατασκευή του αγωγού που θα φέρνει επιπλέον ποσότητες νερού από την λίμνη.
Κυβερνητικές εξαγγελίες και μελέτες αλλαγής καλλιεργειών κατά καιρούς πάμπολλες. Μιλάνε οι υπεύθυνοι για επιτάχυνση των έργων, για ολοκλήρωση και απόδοση στους αγρότες των αρδευτικών δικτύων. Αυτοί όμως περιμένουν τα έργα και όχι τα λόγια για να δουν ορατά αποτελέσματα. Στο μέλλον το πρόβλημα θα οξύνεται, οι δυσκολίες με τις αρδεύσεις θα πολλαπλασιάζονται και η χρεοκοπία θα είναι η κατάληξη για ένα μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού, που προσπαθεί να παραμείνει στο επάγγελμα με δανεισμό από τις «χρυσοφόρες» τράπεζες, για να μην τα εγκαταλείψει όλα και οδηγηθεί στα αστικά κέντρα, ψάχνοντας για άλλο επάγγελμα.
Οι αποδείξεις δεν λένε πάντα την αλήθεια, ειδικά στα βοοειδή
Τα μέτρα περί των ισοζυγίων κρέατος και της αναγραφής της προέλευσης στις αποδείξεις, εξαγγέλθηκαν από του υπουργό κ. Κοντό το Νοέμβριο του 2007 και «διαφημίστηκαν» από την τηλεόραση σαν μέτρα στήριξης κτηνοτρόφων και καταναλωτών. Αν εξετάσουμε πιο προσεκτικά τις εξαγγελίες, θα δούμε ότι ο χαρακτηρισμός στις αποδείξεις της λιανικής πώλησης ως «ελληνικού» κρέατος, το οποίο έχει παραχθεί από βοοειδή, που έχουν εκτραφεί για τουλάχιστον πέντε (5) μήνες στην Ελλάδα, είναι παραπλανητικός. Μπορεί σε άλλες κατηγορίες κτηνοτρόφων το μέτρο να είναι θετικό, αλλά θίγει άμεσα τα συμφέροντα των Ελλήνων βοοτρόφων που παράγουν κρέας από μοσχάρια που γεννιούνται στην εκμετάλλευσή τους.
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας υπάρχουν τέτοιες εκμεταλλεύσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα από το συγκεκριμένο μέτρο. Ειδικότερα στις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και αν και γνωρίζουμε τις καλές προθέσεις του ΥΠΑΑΤ, καλό είναι ο υφυπουργός κ. Κιλτίδης, που κατάγεται από την περιοχή, να εξετάσει με προσοχή το πρόβλημα. Χαρακτηριστικά να σας αναφέρουμε ότι στο νομό Πέλλας υπάρχουν περίπου 1.700 εκμεταλλεύσεις βοοειδών εκ των οποίων οι 1.100 είναι γαλακτοπαραγωγικής κατεύθυνσης και οι 290 κρεοπαραγωγικής. Ο συνολικός αριθμός θηλυκών βοοειδών είναι περίπου 18.000. Από τις παραπάνω εκμεταλλεύσεις αποκλειστικά πάχυνση πραγματοποιεί ένα μικρό ποσοστό, περίπου 15%.
Υπενθυμίζεται ότι στο άρθρο 13 παρ. 5 του Κανονισμού αναφέρεται ότι από την 1η Ιανουαρίου 2002 και σύμφωνα με το υποχρεωτικό κοινοτικό σύστημα επισήμανσης του βοείου κρέατος στις ετικέτες αναγράφονται οι ακόλουθες ενδείξεις:
α) το κράτος μέλος ή η τρίτη χώρα γέννησης του ζώου
β) τα κράτη μέλη ή οι τρίτες χώρες όπου πραγματοποιήθηκε η πάχυνση
γ) το κράτος μέλος ή η τρίτη χώρα όπου πραγματοποιήθηκε η σφαγή
Όταν το βόειο κρέας προέρχεται από ζώα που έχουν γεννηθεί, εκτραφεί και σφαγεί στο ίδιο κράτος μέλος, τότε αναγράφεται η ένδειξη «Καταγωγή ( όνομα του κράτους μέλους). Οι ενδείξεις αυτές είναι υποχρεωτικό να αναγράφονται με την τοποθέτηση ετικέτας σε τεμάχιο ή τεμάχια κρέατος ή στο υλικό συσκευασίας τους ή σε περίπτωση μή προσυσκευασμένων προϊόντων (δηλαδή τον κύριο τρόπο με τον οποίο πωλείται το βόειο κρέας στην Ελλάδα) με την παροχή των ενδεδειγμένων γραπτών και ευδιάκριτων πληροφοριών στον καταναλωτή στο σημείο πώλησης. Είναι φανερό ότι για λειτουργήσει η επισήμανση σε μή προσυσκευασμένα προϊόντα θα πρέπει οι ετικέτες που αναρτώνται στο σημείο πώλησης να βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία με τις αποδείξεις που εκδίδονται. Με το μέτρο του ΥΠΑΑ&Τ ο καταναλωτής φεύγει από το κρεοπωλείο λαμβάνοντας μια απόδειξη που ουσιαστικά είναι παραπλανητική καθώς η πληροφορία που λαμβάνει δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Κανονισμού.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω θεωρούμε ότι:
1. Ο χαρακτηρισμός ως «ελληνικού» βόειου κρέατος που έχει παραχθεί από ζώα που έχουν εκτραφεί για πέντε μήνες στην Ελλάδα είναι αυθαίρετος και παραπλανητικό
2. Το συγκεκριμένο μέτρο του ΥΑΑ&Τ θίγει άμεσα τα συμφέροντα των Ελλήνων βοοτρόφων που παράγουν κρέας από μοσχάρια που γεννιούνται στην εκμετάλλευσή τους.
3. Το συγκεκριμένο μέτρο είναι αντίθετο στη φιλοσοφία περί στήριξης των τοπικών προϊόντων που με τόση ζέση επαγγέλλεται το ΥΑΑ&Τ.
4. Είναι άμεση και επιτακτική η ανάγκη να χαρακτηρίζεται ως «ελληνικό» μόνο το βόειο κρέας που παράγεται από ζώα που έχουν γεννηθεί, εκτραφεί και σφαγεί στην Ελλάδα.
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας υπάρχουν τέτοιες εκμεταλλεύσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα από το συγκεκριμένο μέτρο. Ειδικότερα στις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και αν και γνωρίζουμε τις καλές προθέσεις του ΥΠΑΑΤ, καλό είναι ο υφυπουργός κ. Κιλτίδης, που κατάγεται από την περιοχή, να εξετάσει με προσοχή το πρόβλημα. Χαρακτηριστικά να σας αναφέρουμε ότι στο νομό Πέλλας υπάρχουν περίπου 1.700 εκμεταλλεύσεις βοοειδών εκ των οποίων οι 1.100 είναι γαλακτοπαραγωγικής κατεύθυνσης και οι 290 κρεοπαραγωγικής. Ο συνολικός αριθμός θηλυκών βοοειδών είναι περίπου 18.000. Από τις παραπάνω εκμεταλλεύσεις αποκλειστικά πάχυνση πραγματοποιεί ένα μικρό ποσοστό, περίπου 15%.
Υπενθυμίζεται ότι στο άρθρο 13 παρ. 5 του Κανονισμού αναφέρεται ότι από την 1η Ιανουαρίου 2002 και σύμφωνα με το υποχρεωτικό κοινοτικό σύστημα επισήμανσης του βοείου κρέατος στις ετικέτες αναγράφονται οι ακόλουθες ενδείξεις:
α) το κράτος μέλος ή η τρίτη χώρα γέννησης του ζώου
β) τα κράτη μέλη ή οι τρίτες χώρες όπου πραγματοποιήθηκε η πάχυνση
γ) το κράτος μέλος ή η τρίτη χώρα όπου πραγματοποιήθηκε η σφαγή
Όταν το βόειο κρέας προέρχεται από ζώα που έχουν γεννηθεί, εκτραφεί και σφαγεί στο ίδιο κράτος μέλος, τότε αναγράφεται η ένδειξη «Καταγωγή ( όνομα του κράτους μέλους). Οι ενδείξεις αυτές είναι υποχρεωτικό να αναγράφονται με την τοποθέτηση ετικέτας σε τεμάχιο ή τεμάχια κρέατος ή στο υλικό συσκευασίας τους ή σε περίπτωση μή προσυσκευασμένων προϊόντων (δηλαδή τον κύριο τρόπο με τον οποίο πωλείται το βόειο κρέας στην Ελλάδα) με την παροχή των ενδεδειγμένων γραπτών και ευδιάκριτων πληροφοριών στον καταναλωτή στο σημείο πώλησης. Είναι φανερό ότι για λειτουργήσει η επισήμανση σε μή προσυσκευασμένα προϊόντα θα πρέπει οι ετικέτες που αναρτώνται στο σημείο πώλησης να βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία με τις αποδείξεις που εκδίδονται. Με το μέτρο του ΥΠΑΑ&Τ ο καταναλωτής φεύγει από το κρεοπωλείο λαμβάνοντας μια απόδειξη που ουσιαστικά είναι παραπλανητική καθώς η πληροφορία που λαμβάνει δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Κανονισμού.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω θεωρούμε ότι:
1. Ο χαρακτηρισμός ως «ελληνικού» βόειου κρέατος που έχει παραχθεί από ζώα που έχουν εκτραφεί για πέντε μήνες στην Ελλάδα είναι αυθαίρετος και παραπλανητικό
2. Το συγκεκριμένο μέτρο του ΥΑΑ&Τ θίγει άμεσα τα συμφέροντα των Ελλήνων βοοτρόφων που παράγουν κρέας από μοσχάρια που γεννιούνται στην εκμετάλλευσή τους.
3. Το συγκεκριμένο μέτρο είναι αντίθετο στη φιλοσοφία περί στήριξης των τοπικών προϊόντων που με τόση ζέση επαγγέλλεται το ΥΑΑ&Τ.
4. Είναι άμεση και επιτακτική η ανάγκη να χαρακτηρίζεται ως «ελληνικό» μόνο το βόειο κρέας που παράγεται από ζώα που έχουν γεννηθεί, εκτραφεί και σφαγεί στην Ελλάδα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)